Φράσεις για προβληματισμό 40ο μέρος

Εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ (Μαρκ, α,1-8): Ισιώστε τους δρόμους Του. Προετοιμασία της καρδιάς του ανθρώπου, προκειμένου να γίνει ικανή να δεχθεί μέσα της τον Κύριο. Με τη μετάνοια και εξομολόγηση να φύγουν από τη μέση τα βουνά και τα υψώματα, η φιλαυτία, ο εγωισμός, η αλαζονεία, δυστροπίες της ψυχής. Ένα πνευματικό εργοτάξιο πρέπει να στηθεί και μέσα μας. Τέτοιο που να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, για να φιλοξενηθεί ο μέγας αγωνοθέτης και στεφανοδότης Ιησούς Χριστός. Τότε γιορτάζουμε τα πιο ωραία και αξέχαστα Φώτα της ζωής μας! (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ). 

Η ιστορία κανένα ψέμα δεν πρέπει να λέγει, καμία αλήθεια να παρασιωπά (Τάκιτος).  
Η ιστορία γνωρίζει έναν νόμο, τον νόμο που διώκει το ψέμα και που παρουσιάζει την αλήθεια (Τάκιτος). 
Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς πρόοδο, αλλά και δεν μπορούμε να προοδεύσουμε χωρίς παράδοση. Το να αξιοποιούμε την παράδοση είναι ξεκίνημα, για να πάμε προς την πρόοδο (Περιοδικό Ζωή, 2004, σελ. 152). 

Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους, έθνη δεν υπάρχουν (Μακρυγιάννης).
Όσο περισσότερο διεφθαρμένη είναι μια χώρα, τόσο περισσότερους νόμους ψηφίζει (Τάκιτος). 

Ο εμφύλιος πόλεμος είναι καταστροφή και για τις δυο παρατάξεις, γιατί νικητές και ηττημένοι παθαίνουν την ίδια ζημιά (Δημόκριτος). 
Ὁ γραμμάτων ἄπειρος οὐ βλέπει βλέπων: ο άπειρος γραμμάτων (δηλαδή αυτός που δεν γνωρίζει γράμματα), ενώ έχει όραση δεν βλέπει (Αρχαία ελληνική παροιμία).

Εκείνος που δεν έχει πείρα της ζωής, γνωρίζει ολίγα. Εκείνος όμως που ταξίδεψε σε πολλά μέρη, έχει πλήθος γνώσεων και ικανοτήτων (Σοφία Σειράχ, λδ, 10).
Αν δεν αστράψει, δεν βροντά, κι αν δεν βροντά δεν βρέχει· κι αν δεν συνδέσει το νερό, ο ποταμός δεν τρέχει (Παροιμία σχετικά με τη φυσιολογική διαδικασία για το καθετί). 

Η συκοφαντία μοιάζει με φλόγα που μαυρίζει όσα δεν μπορεί να κάψει (Τάκιτος). 
Ο φθόνος φθείρει τον φθονερό φονευθεί τον φθονούμενον (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως). 
Η ευπιστία είναι αδυναμία αχώριστη εκείνων που αγαπούν την αλήθεια (Τάκιτος). 
Πριν από το δεσμό της φιλίας πρέπει να προηγείται μακροχρόνια γνωριμία (Τάκιτος). 

Μην εισάγεις οποιονδήποτε άνθρωπο στο σπίτι σου, γιατί είναι πολλές οι παγίδες, τις οποίες στήνουν οι δόλιοι άνθρωποι (Σοφία Σειράχ, ια, 29).

Κρύβε από κάθε άνθρωπο τα μυστικά σου, αλλά και τους πολέμους σου (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος). 

Η ποικιλία των φαγητών τεντώνει το στομάχι και φέρνει όρεξη, αλλά δημιουργεί χαύνωση (χαλάρωση, ατονία) και πηρώσεις (βλάβες ή ακρωτηριασμούς των μελών ή αισθήσεων) (Άγιος Παΐσιος, Λόγοι, Δ, σ. 187).

Το σταφύλι έχει τρία τσαμπιά: το πρώτο είναι της ευχαρίστησης (ηδονής), το δεύτερο είναι της μέθης και το τρίτο είναι της ύβρεως, της βρισιάς (Δημόκριτος).
Τα όνειρα που βλέπουμε στον ύπνο μας εκ φύσεως, τις περισσότερες φορές απηχούν τις καθημερινές φροντίδες. Όποιες δηλαδή είναι οι απασχολήσεις της μέρας, τέτοια αναγκαστικά είναι και τα όνειρα (Μέγας Βασίλειος, ΕΠΕ, 7, 212). 

Ο γιατρός πρέπει να φροντίζει για την καλή φήμη του περισσότερο και λιγότερο για την αμοιβή του (Ιπποκράτης). 
Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας τον Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομά Του. Η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από τον Θεό, είναι παγίδα του διαβόλου, αφού "τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν (Ρωμ. η, 28)" (Σπουδαία σκέψη).

Με τη σοφία αποκτάται ο πλούτος, αλλά ποτέ ως τώρα με τον πλούτο δεν αγοράστηκε σοφία (Τάκιτος). 
Το πάθος της πλεονεξίας μοιάζει με το πάθος των πολυφαγάδων, που προτιμούν να σκάσουν από τη λαιμαργία καλύτερα, παρά να δώσουν τα υπολείμματα στους πεινασμένους (Μέγας Βασίλειος, ΕΠΕ, 6, 326). 

Ο πλούσιος της ευαγγελικής παραβολής δεν υπήρξε «άφρων», διότι μερίμνησε να αποκτήσει υλικά αγαθά και επεδίωξε να ζήσει ζωή απολαύσεων και ανέσεων. Αποδείχθηκε άφρων, διότι άφησε την ψυχή του έρημη από τον Ιησού. Του έλειπε η πίστη στον Θεό και η φροντίδα για την ψυχή του. 

Του έλειπε το φως του ουρανού, για να τον οδηγήσει στην επίγεια πορεία του. Η ύψιστη φρόνηση είναι να κάνουμε θησαυρό μας τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ρυθμιστή της ζωής μας τον θείο Του λόγο. Με τον Χριστό στην καρδιά μας μεταφέρουμε τον ουρανό στη γη (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος).
Υπερβολική ευαισθησία δημιουργεί δυστυχία, υπερβολική αναισθησία δημιουργεί έγκλημα(Τάκιτος).  

Ο πλούσιος της ευαγγελικής περικοπής με τον Λάζαρο δεν παρουσιάζεται από το Ευαγγέλιο ότι ήταν άσωτος και διεφθαρμένος. Αμαρτία του μεγάλη ήταν η περιφρόνηση της αιώνιας ζωής. Έγκλημά του η ασπλαχνία και η σκληρότητά του προς τον φτωχό Λάζαρο. Έσβησε από τη σκέψη και την καρδιά του κάθε ιδέα για μέλλουσα ζωή. 

Περιόρισε όλη την ύπαρξή του στην επίγεια ζωή και αυτήν επεδίωξε να απολαύσει. Του έδωσε ο Θεός και όλα τα αγαθά, για να δείξει έμπρακτα αγάπη προς τον πλησίον. Άσπλαχνος και προς τον Λάζαρο, που βρισκόταν φτωχός, έρημος και πληγωμένος στην αυλή του. Ας μας διδάξει όλους μας η περικοπή (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος, σελ. 62). 

Όποιος υποφέρει με ταπείνωση τις συκοφαντίες, έφθασε στην τελειότητα και θαυμάζεται από τους αγγέλους (αββάς Ισαάκ ο Σύρος).

Διαλέξτε και πάρτε ως θησαυρό τη θεία Σοφία και διαπαιδαγώγηση και όχι το ασήμι, τη γνώση της αληθινής Σοφίας περισσότερο από το ολοκάθαρο γνήσιο χρυσάφι (Παροιμίες, η, 10).  
Δεν παρέχουν σε μας τα αγαθά μόνες οι υποσχέσεις του Θεού, αν κι εμείς δεν κάνουμε αυτά που εξαρτώνται από μας (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ΕΠΕ, 7, 110).

Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθεί ο άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέσει, να ζητήσει συγχώρηση από τον Θεό και μετά να εξομολογηθεί (Αγίου Παϊσίου Λόγοι, Γ, σελ. 170). 
Έλεγε πολλές φορές ο αββάς Ποιμένας: Δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο, εκτός από του να έχουμε άγρυπνη διάνοια (Γεροντικό, αββάς Ποιμένας, 135).

Η προσευχή βοηθείται από την ανάγνωση που γίνεται στην ησυχία· και η ανάγνωση από την καθαρή προσευχή, όταν κάποιος προσέχει στα λεγόμενα (Φιλοκαλία μεταφρασμένη, Γ, σελ. 83). 
Αν τρώμε πολύ ή με ραθυμία προσευχόμαστε ή μισούμε τον αδελφό, με όλα αυτά σκονίζεται ο νους και χάνεται η ειρήνη και η παρρησία προς τον Θεό (Σωφρονίου, Όσιος Σιλουανός, σελ. 353).

Αυτό είναι πίστη, όταν πιστεύουμε εκείνο που δεν βλέπουμε, στρέφοντας τη σκέψη μας στην αξιοπιστία Εκείνου (δηλαδή του Χριστού), που έδωσε την υπόσχεση (Χαρώνη, Παιδ. Ανθρ. Χρυσοστόμου, Γ, σελ. 677). 

"Τά ἀδύνατα παρά' ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν". Ας μην απελπιζόμαστε ποτέ. Είτε ατομικά ζητήματα μας απασχολούν και αισθανόμαστε ανεπαρκείς τις δυνάμεις μας, είτε δυσκολίες διάφορες μας ανησυχούν.  

Ας καταφεύγουμε στη θεία παντοδυναμία και να είμαστε βέβαιοι ότι ισχύουν πάντοτε οι λόγοι του Κυρίου. "Εκείνα που είναι αδύνατο να γίνουν με την ασθενική δύναμη του ανθρώπου είναι κατορθωτά και δυνατά με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού" (Κυριακοδρόμιο, εκδόσεις Σωτήρ, τόμος 3ος). 

Όσο μακριά και να πάει ο νους, ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά (Βίκτωρ Ουγκώ).
Το Πνεύμα του Θεού διδάσκει την ψυχή να αγαπά όλα τα ζωντανά, έτσι που δεν θέλει ούτε ένα πράσινο φύλλο να κόψει ούτε να πατήσει ένα αγριολούλουδο (Σωφρονίου, Όσιος Σιλουανός, σελ. 508). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!