Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 29 Ιουλίου 2019

Η σημασία της Κυριακής προσευχής (μέρος 7ο-τελευταίο)

Ο Διάβολος έχει τόσο θράσος και μανία, ώστε δεν δίστασε να "πειράσει", να βάλει σε πειρασμό και τον ίδιο τον αναμάρτητο Κύριο. Ο Κύριος ως άνθρωπος πειράσθηκε από τον Σατανά. Ο Κὐριος ήταν αναμάρτητος και δεν είχε εσωτερικούς πειρασμούς. Μονο εξωτερικά τον "ἐπείρασε" ο Σατανἀς. Γι' αυτό ο Κύριος λέγει: "Ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν (Ιω. 14, 30)": έρχεται ο Σατανάς, για να πραγματοποιήσει την τελευταία και βιαιότερη επίθεσή του εναντίον μου. 
Αλλά δεν θα βρει σ' Εμένα τίποτα το δικό του, το οποίο θα του δίνει κάποια εξουσία ή κάποιο δικαίωμα επάνω μου. Τον κατανίκησε όμως και του είπε: "Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανά". Τον ανάγκασε να εξαφανισθεί. "Τότε ἀφίησιν αὐτόν ὁ διάβολος (Ματθ. δ, 10-11)". Εμείς πὠς θα νικήσουμε τους πειρασμούς; Γράφει κάποιος πνευματικός άνθρωπος, σύγχρονος κληρικός: "Τίποτε δεν μπορεί να κάνει τον πειρασμό να χάσει τη γοητεία του, όσο η παρουσία του Θεού".
Αυτό βλέπουμε στη ζωή του παγκάλου Ιωσήφ, ο οποίος είναι ένα αιώνιο φωτεινό παράδειγμα. Κατανίκησε τον σαρκικό πειρασμό της γυναίκας του Πετεφρή, επειδή είχε έντονη τη συναίσθηση της παρουσίας του Θεού. Και στη σκληρή ώρα του πειρασμού είπε τα μοναδικά εκείνα λόγια: "Πῶς ποιήσω τό ῥῆμα τοῦτο τό πονηρόν καί ἁμαρτήσομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; (Γεν. 39,9)".
Καλό είναι και θα μας ωφελήσει να θυμηθούμε εδώ τον μεγάλο Ασκητή της ερήμου και νικητή του Διαβόλου, τον άγιο Αντώνιο. Ο όσιος Αντώνιος αντιμετώπισε σκληρούς δαιμονικούς πειρασμούς και τους νίκησε με την Χάρι του Θεού και τον έντονο προσωπικό αγώνα. Αυτό αποδεικνύει ότι μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει στις δύσκολες στιγμές των πειρασμών και σ' Αυτόν πρέπει να καταφεύγουμε, όταν πειραζόμαστε. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Να μη στηριζόμαστε στον εαυτό μας και να ξεθαρρεύουμε. Και ο αγιότερος μπορεί να λυγίσει, όταν δεν ζητάει επίμονα τη βοήθεια του Θεού και δεν φωνάζει "ἀπό καρδίας", με την καρδιά του, "ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ"!
"Πατέρα μου ουράνιε", λέει ένας ασκητής ιεραπόστολος, "δες τις επιθέσεις που δοκιμάζω. Δεν μου φθάνει το χάλι μου και η αθλιότητά μου, έχω και τις ενέργειες του Πονηρού να αντιμετωπίσω. Πώς όμως να τις αντιμετωπίσω νικηφόρα; Μου λείπουν οι δυνάμεις γι' αυτό. Βλέπω τον εχθρό να με δένει κι εγώ δεν μπορώ να προβάλω αντίσταση. Έλα λοιπόν Εσύ, ο Ισχυρότερος, και δέσε τον ισχυρό ως προς εμένα Σατανά. Άρπαξέ με και κάνε με ολότελα δικό Σου σκεύος. Την ώρα που ο προδότης εαυτός μου είναι έτοιμος να λυγίσει,  "ῥῦσαι με ἀπό τοῦ πονηροῦ". Την ώρα που προσπαθεί να με μπλέξει στα βρόχια, ενώ βαδίζω ανύποπτος, "ῥῦσαι με ἀπό τοῦ πονηροῦ". Όταν οι άλλοι ζητούν να με βλάψουν στην πορεία μου, "ῥῦσαι με ἀπό τοῦ πονηροῦ". Αμήν. (Αρχιμ. Ευσ. Βίττη, Αναβάσεις, σελ. 161,162).
Γνωρίζουμε λοιπόν εκ πείρας πόσο αδύναμοι είμαστε και πόσο εύκολα παρασυρόμαστε και πέφτουμε. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης χρησιμοποιεί ένα πετυχημένο παράδειγμα για τους σαρκικούς πειρασμούς και λέει: "Είσαι στουπί βρεγμένο με βενζίνη. Μόλις πλησιάσει μια σπίθα φωτιάς, θα καείς. Απόφευγε λοιπόν να πλησιάζεις τη φωτιά και να ρίχνεις μόνος σου τον εαυτό σου στη φωτιά". 
Να είμαστε λοιπόν πάντοτε άγρυπνοι και να ζητάμε τη βοήθεια του Θεού και να ξέρουμε ότι μόνο ο Θεός μπορεί να μας βοηθήσει στη δύσκολη ώρα του πειρασμού. Όταν όμως εμείς οι ίδιοι βάζουμε τον εαυτό μας σε πειρασμό, πώς θα μας προστατεύσει ο Κύριος; Ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας και δεν μας αναγκάζει, όταν δεν θέλουμε, να κάνουμε το θέλημά Του. Εμείς, μόνοι μας, ελεύθερα, να αποφασίσουμε να αντισταθούμε στον πειρασμό, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού και αναφωνώντας: "Γλίτωσέ με από τον Πονηρό τη φοβερή ώρα του πειρασμού". Και ας έλθουμε τώρα και στην επισφράγιση της Προσευχής αυτής:
"Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας · Αμήν".
Αυτός είναι ο επίλογος της Προσευχής που μας δίδαξε ο Κύριος και σημαίνει: Τα ζητάμε όλα αυτά που αναφέρθηκαν προηγουμένως από Σένα, διότι δική Σου είναι η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα, στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.
Ο αείμνηστος αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Φαραζουλής αναλύει ως εξής τους τρεις αυτούς λόγους προσαγωγής στον Θεό των αιτημάτων της Κυριακής Προσευχής (Ερμηνεία της Κυριακής Προσευχής, σελ. 151-153):  "Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία":διότι ομολογούμε ότι δική Του είναι η Βασιλεία. Αυτός είναι ο Βασιλέας και Κυρίαρχος του ορατού και αοράτου κόσμου. 
"Καί ἡ δύναμις": διότι Αυτός έχει όλη τη δύναμη και την εξουσία και ως παντοδύναμος Θεός μπορεί να πραγματοποιήσει τα αιτήματα των τέκνων Του και να τους χορηγήσει κάθε χάρη κι ευλογία. "καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας · Αμήν": διότι παρέχοντας σε μας τις ανεκτίμητες δωρεές και τα ελέη Του, Αυτός είναι δίκαιο να δοξάζεται και να τιμάται στους ατελεύτητους αιώνες. Και όντως, αληθώς ισχύουν αυτές οι πιο πάνω αλήθειες. 
Επίλογος
Χρήσιμα και ωφέλιμα είναι όσα είπαμε ως εδώ. Ας τελειώσουμε με μια πολύτιμη συμβουλή του οσίου Πέτρου, Επισκόπου Λαοδικείας, ο οποίος φωτιζόμενος από το Πανάγιον Πνεύμα, μας λέει αυτά τα καταπληκτικά λόγια:
"Πάτερ ἡμῶν". Τότε είναι Πατέρας μας ο Θεός, όταν με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (κατά το Βάπτισμα) αξιωθούμε της δωρεάς της υιοθεσίας. Γιατί Αυτός που αποκαλεί τον Θεό Πατέρα, οφείλει να είναι καθαρός από αμαρτίες και κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Γίνεται δε θρασύς αυτός που εξομοιώθηκε με τον Διάβολο, αποκαλώντας Πατέρα τον Θεό, τον Οποίο δεν δοξάζει. 
Αναφέροντας τη λέξη "ἡμῶν", δηλώνει ότι ένα είναι οι πολλοί, ως μέλη ενός σώματος, που έχει Κεφαλή τον Χριστό. Υποδηλώνει ακόμη και την ανάγκη να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλο, διότι είμαστε αδελφοί (Πέτρου Λαοδικείας, Εξήγησις εις την Κυριακήν Προσευχήν, PG 86B, 3329-3332). 
Πόσα εκατομμύρια Χριστιανοί, πιστά μέλη της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, έχουν απευθύνει την Κυριακή Προσευχή στον ουράνιο Πατέρα μας με πίστη θερμή και ζωή αγία! Και ιδιαίτερα οι άγιοι Απόστολοι, αλλά και τόσοι Ιεράρχες, Όσιοι και Ασκητές, άγιοι Μάρτυρες, θεοφόροι Πατέρες, κληρικοί και λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες! Ας τους παρακαλούμε να μας ενισχύουν με τις πρεσβείες τους, ώστε κι εμείς να νιώθουμε το βαθύ νόημα της Προσευχής που μας δίδαξε ο Κύριος και με συναίσθηση, ταπείνωση και παρρησία και με θεάρεστη ζωή να τολμάμε να αποκαλούμε Πατέρα μας τον Θεό.
(Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπιζά, Έχουμε Πατέρα!, εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 2018)

        Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails