Καυτός ο πόθος για ελευθερία. Η ζωντανή πίστη των αγωνιστών και του λαού, οι πόθοι των ραγιάδων, είχαν χαλυβδωθεί στο καμίνι του χρέους προς την ελευθερία. 25η Μαρτίου 1821. Οι Έλληνες, λίγοι, όρμησαν σχεδόν άοπλοι και αντιμετώπισαν τα πάνοπλα στίφη των Τούρκων, με την ατσάλινη ψυχή τους και με αφάνταστη θέληση θυσίας, γιατί έκαιγε στα στήθη του είναι τους ο άσβεστος πόθος της ελευθερίας.
Το σύνθημα του αγώνα του 1821, συμπυκνωμένο σε τρεις μόνο λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος», ήταν ο δυναμίτης που τελικά τίναξε στον αέρα άπαντα τα τούρκικα οχυρά και κάστρα. Έστειλε στον βυθό τον Τουρκικό στόλο με τις πάνοπλες ναυαρχίδες. Διέλυσε τους βαρβάρους που χύνονταν στη μάχη με αλαλαγμούς και απύθμενο μίσος κατά των ραγιάδων. Αυτός ο ιερός πόθος για ελευθερία, άναψε και έκαιγε στα στήθη των Πανελλήνων από την ημέρα που ο δικέφαλος αετός της Βασιλεύουσας έπεσε με αιματόβρεχτα τα φτερά του.
Από τότε η πάντα αδούλωτη Ελληνική ψυχή, είχε αποδυθεί στον τιτάνιο αγώνα. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, έφηβοι, αρματολοί και κλέφτες πάλευαν σκληρά με θυσίες ανείπωτες ν’ αναστήσουν τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, ώσπου πέτυχαν το ακατόρθωτο! Κατέβασαν την ημισέληνο και ανέβασαν τη γαλανόλευκη σημαία μας με τον σταυρό σε πόλεις, σε κάστρα κι εκκλησίες, σε κάμπους και νησιά, σε στεριά και θάλασσα και μας παρέδωσαν την πατρίδα ελεύθερη.
Όμως ας ακούσουν οι επίβουλοι της ελευθερίας μας: όσο υπάρχουν Έλληνες Ορθόδοξοι, ο πόθος αυτός θα μένει ολοζώντανος. Θα μένει, για να στέκεται η Ελλάδα όρθια. Για να διαφεντεύει στον αιθέρα ο Ελληνικός αϊτός.
Και προπαντός για να ανασαίνει ο κόσμος τον ζείδωρο αέρα αληθινής ελευθερίας. Της ελευθερίας από τις αλυσίδες των παθών όπως μας την όρισε με τη θυσία του Σταυρού Του ο Ελευθερωτής Χριστός. Αλλά και της ελευθερίας από την όποια εθνική ταπείνωση, όπως μας την όρισαν με τη θυσία τους τα παλικάρια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
(Εισήγηση που μου δόθηκε για ανάγνωση λόγω της ηρωικής επετείου)
————————————————————————————
Στις 15 Μαρτίου 1838 με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα καθιερώθηκε η 25η Μαρτίου ως εθνική γιορτή.
Διαπίστωση αδιάψευστη της έρευνας είναι ότι δεν υπάρχει εξέγερση του υποδούλου γένους στην οποία δεν έπαιξαν ρόλο Κληρικοί και Μοναχοί. Μια περιδιάβαση στην πολύτιμη πολύτομη «Ιστορία του Νέου Ελληνισμού» του καθηγητού Αποστ. Βακαλοπούλου επιβεβαιώνει τη θέση αυτή. Το Ράσο γίνεται ένα είδος επαναστατικού λάβαρου και σημαίας (Πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός).
Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε ἡ μόνη βλαστήσασα· τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον, χαῖρε ἡ τέξασα· τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως· χαῖρε Ἀπειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα. Ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐκ τοῦ πτώματος, ἡμῶν ἐξανέστημεν· χαῖρε ἡδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον· θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον:
Χαῖρε, σύ, ποὺ ἐβλάστησες τὸ (θεῖον) τριαντάφυλλον, τὸ ὁποῖον δὲν μαραίνεται ποτέ (δηλαδὴ τὸν Κύριον). Χαῖρε, σύ, ποὺ ἐγέννησες τὸ μῆλον, τὸ ὁποῖον εὐωδιάζει, σύ, ποὺ ἐγέννησες Ἐκεῖνον ποὺ ἀποτελεῖ τὴν εὐωδίαν τὴν ὁποίαν ὀσφραίνεται ὁ Βασιλεὺς τῶν ὅλων. Χαῖρε, σύ, ποὺ δὲν ἔλαβες πεῖραν γάμου, σύ, ποὺ εἶσαι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Χαῖρε, ὦ Θεοτόκε, θησαυρὲ τῆς παρθενίας, σύ, μέσῳ τῆς ὁποίας ἠγέρθημεν ἀπὸ τὴν πτῶσιν μας. Χαῖρε, ὦ Δέσποινα, σύ, ποὺ εἶσαι τὸ εὐῶδες κρίνον, τὸ ὁποῖον ἀναδίδει τὴν εὐωδίαν τοῦ εἰς τοὺς πιστούς· εἶσαι ἀκόμη εὔοσμον θυμίαμα καὶ πολύτιμον μύρον (Από την Υμνολογία του Ακαθίστου ύμνου). Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν (Στίχος από τα Μεγαλυνάρια του Ευαγγελισμού).
Τό χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον καί ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων καί ἀπό τῶν γενεῶν (με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου αποκαλύπτεται, Ρωμ. ιδ, 24, Κολασ. α, 26): Το σχέδιο της σωτηρίας μας το οποίο ήταν αδύνατο να γνωρίσει ο άνθρωπος από μόνος του -και για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε καλυφθεί με σιωπή, ενώ τηρήθηκε μυστικό-, φανερώθηκε (τη μέρα του Ευαγγελισμού).
Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!
Δόξα και τιμή σε όσους μας χάρισαν τη Λευτεριά μας!
Σκέπη μας η Παναγιά και μια φλόγα στην καρδιά!
Σκέπη μας η Παναγιά και μια φλόγα στην καρδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου