O ρόλος της οικογένειας στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία (μέρος 1ο)

Καθώς καταρρέουν τα πάντα γύρω μας, κλονίζονται αιωνόβιοι θεσμοί και αμφισβητούνται παραδόσεις ιερές, που έθρεψαν με τους ζωτικούς χυμούς τους και στήριξαν τη ζωή του έθνους μας για πολλούς αιώνες, με λύπη διαπιστώνουμε ότι και αυτά που κρατούμε ακόμη δεν έχουν την ισχύ που είχαν άλλοτε. 

Αποχρωματίζονται μάλλον και ατονούν και αν διατηρούνται κάποια, αυτό γίνεται με μια τυπικότητα που δεν επιτρέπει να φανεί το βάθος και η πραγματική τους αξία. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι και ο γάμος. Θεσμός νεοσύστατος από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά και μυστήριο ιερό, από την αρχή της χριστιανικής εποχής.

Ο Θεός έπλασε το πρώτο ζεύγος των ανθρώπων, τον Αδάμ και την Εύα, για να ζουν μαζί, για να αλληλοβοηθιούνται και να αλληλοενισχύονται στην πορεία της ζωής τους. 

Από τότε ο θεσμός του γάμου είναι ο πιο στενός από κάθε άλλο φυσικό δεσμό,  στο η γυναίκα να καθίσταται «ὁμόσαρκος καί κατά νόμον  συνῳκισμένη» με τον άνδρα, και ο άνδρας «συγκεκραμένος πως σαρκικῶς τε και ψυχικῶς τῇ κατά νόμον αὐτῷ συνηρμοσμένη», όπως λέει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.

Ενώνονται σαρκικά και ψυχικά οι δυο σύζυγοι με δεσμό αδιάλυτο και ισόβιο, δια του οποίου,  με την εξαρχής ευλογία του Θεού στο πρωτόπλαστο ζεύγος, αυξάνεται και πληθύνεται το γένος των ανθρώπων, γεμίζει τη γη και την κατακυριεύει (Γεν. α, 28). Τον δεσμό του γάμου τον επιβεβαίωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν διακήρυξε τη θεία του σύσταση και τον αδιάλυτο χαρακτήρα του απαντώντας σε σχετικό ερώτημα των Φαρισαίων (Ματθ. ιθ, 3-9).

Επιπλέον ο Κύριος ευλόγησε τον γάμο, όταν στην Κανά της Γαλιλαίας τον τίμησε όχι μόνο με την παρουσία Του, αλλά και με δώρο εκπληκτικό που ήταν και το πρώτο θαύμα Του: Όταν τελείωσε το κρασί, μετέβαλε το νερό σε κρασί, για να συνεχιστεί ο εορτασμός του χαρμόσυνου γεγονότος.

Αλλά τον μυστηριακό χαρακτήρα του γάμου τον τονίζει ιδιαίτερα ο Απόστολος Παύλος, όταν διδάσκει ότι ο γάμος πρέπει να συνάπτεται «ἐν Κυρίῳ», δηλαδή όχι για αμαρτία, αλλά «ἐν τῇ πίστει, ἐν ταῖς ἐντολαῖς, ἐν εὐποιΐαις, ἐν εὐλαβείᾳ, ἐν νηστείαις, ἐν εὐνομίᾳ, ἐν ἐλεημοσύναις, ἐν σπουδαιότητι, ἐν ἀγαθοεργίᾳ», «μετά σωφροσύνης, μετά κοσμιότητος», όπως διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες.

Διακηρύσσει ακόμη ο θείος Απόστολος ότι ο γάμος είναι δεσμός ιερός και αδιάλυτος, που υψώνεται σε σχέση ανώτερη της σχέσεως των πρωτοπλάστων στον Παράδεισο. Και αυτό διότι στην ένωση του άνδρα με τη γυναίκα στον γάμο διαφαίνεται μια εικόνα του μυστηρίου, που αναφέρεται στην ένωση του Χριστού με την Εκκλησία Του. Γι’ αυτό και ζητεί από τις γυναίκες να υποτάσσονται στους άνδρες τους «ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ». 

Και οι άνδρες να αγαπούν τις γυναίκες τους «καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν ἐκκλησιαν καί ἑαυτόν παρέδωκε ὑπέρ αὐτῆς (Εφεσίους, ε, 24, 25). Ο Χριστός «τόν Πατέρα ἀφείς κατῆλθε καί ἦλθε πρός τήν νύμφην (δηλαδή την Εκκλησία) καί ἐγένετο εἰς πνεῦμα ἕν» μετ’ αυτής, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. 

Σ’ όλο τον κόσμο δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη με την οποία αγάπησε ο Χριστός την Εκκλησία. Αυτή την αγάπη πρέπει να μιμούνται στην κοινή τους ζωή οι χριστιανοί σύζυγοι! Η ένωση του Χριστού με την Εκκλησία καθιστά την Εκκλησία κοινωνία αγιότητας, που την πλουτίζει με τη χάρη Του, για να καρποφορεί καρπούς αρετής και να οδηγεί στη σωτηρία τα μέλη της.

(Αρχ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Κοινωνική εκδήλωση ή μυστήριο ιερό, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 2016)

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!

Ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Μάρτιος!