Η θέση της γυναίκας στην Ορθοδοξία (μέρος 2ο- τελευταίο)

Στα δύσκολα χρόνια των διωγμών οι γυναίκες αξιώνονται να δώσουν μαρτυρία Ιησού Χριστού, να μαρτυρήσουν για το όνομά Του και πολλές φορές "ν' αγωνιστούν περισσότερο από τους άνδρες και να στήσουν λαμπρότερα τρόπαια νίκης (Ιωάννης Χρυσόστομος)". Η τιμητική θέση την οποία ο Θεός έδωσε στη γυναίκα, γίνεται τιμημένη από τις μεγάλες άγιες γυναικείες μορφές που έζησαν και ζουν στην Εκκλησία Του, δείχνοντας στις γυναίκες όλων των εποχών τον τρόπο ζωής που αληθινά τις καταξιώνει.

Ανάμεσά τους κορυφαία μια γυναικεία μορφή. Εκείνη που, όταν ο Θεός ζήτησε την ανθρώπινη συγκατάθεση για την πραγμάτωση του σχεδίου της σωτηρίας μας, την έδωσε και έγινε ο μοναδικός και άξιος συνεργός Του στο έργο της φανέρωσής Του στον κόσμο. 

Η απλή μα πάναγνη, κεχαριτωμένη κόρη της Ναζαρέτ, η ταπεινή δούλη του Κυρίου, η Μαριάμ, δέχεται το χαρούμενο αγγελικό μήνυμα. Αποδέχεται τη θεϊκή κλίση, εξαγιάζεται από το Πανάγιο Πνεύμα και γίνεται παλάτι και θρόνος του Παμβασιλέως, αλλά και Βασίλισσα πιο τιμημένη απ' όλες τις αγγελικές δυνάμεις. Γύρω της νέφος Αγίων γυναικών που με τις σεπτές μορφές τους στολίζουν τα συναξάρια και τους τοίχους των ναών στην Εκκλησία μας.

Βαδίζουν με σταθερότητα το δρόμο της αγιότητας κι αποδεικνύουν πραγματικό, τον πατερικὀ λόγο. " Το όνομα άνθρωπος είναι κοινό για τους άνδρες και τις γυναίκες, γιατί και για τους δύο κοινή είναι η ζωή, κοινή η χάρη, κοινή η σωτηρία, κοινή κι η αγιότητα (Κλήμης Αλεξανδρεύς)". Τότε γιατί δεν είναι κοινή η δυνατότητα μετοχής στο μυστήριο της Ιεροσύνης; Γιατί οι γυναίκες δε γίνονται ιερείς;

•Μέσα στην Εκκλησία ο Μέγας Αρχιερέας και μόνος Λειτουργός των μυστηρίων είναι ο Χριστός. Το
Θεανδρικό Του πρόσωπο αντιπροσωπεύει ο κάθε ιερέας.

•Ο Χριστός ανέθεσε το ιερατικό λειτούργημα στους Αγίους Αποστόλους, δίνοντάς τους την εξουσία να μεταδίδουν στους πιστούς τη θεία χάρη τελώντας τα ιερά Μυστήρια, που ο Ίδιος συνέστησε.
•Στο υπερώο της Πεντηκοστής "ἐπλήσθησαν Πνεύματος ἁγίου" όλοι όσοι ήταν εκεί συναγμένοι, οι μαθητές και οι γυναίκες μαθήτριες.

•Όταν όμως εκεί είχε γίνει ο Μυστικός Δείπνος, παρόντες ήταν μόνο οι δώδεκα Απόστολοι. Σ' αυτούς παραδίδει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με την παραγγελία να το τελούν. Δεν ήταν παρούσες οι μαθήτριες, ούτε η Παναγία Μητέρα Του. Μολονότι Εκείνη που πρόσφερε την ανθρώπινη φύση μας στον Θεό ήταν πολύ ανώτερη των Αποστόλων και υπεράξια να προσφέρει την ύψιστη θυσία.

•Αν οι γυναίκες είχαν την κλήση να γίνονται ιερείς, η πρώτη θα έπρεπε να είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Ούτε εκείνη όμως ούτε καμία άλλη γυναίκα είχε την ειδική Ιεροσύνης, αφού οι άγιοι Απόστολοι, κατά το παράδειγμα του Κυρίου δε χειροτόνησαν γυναίκες.

•Στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία  υπήρχε ο θεσμός των διακονισσών. Οι διακόνισσες δε σχετίζονταν με τη θέληση μυστηρίων. Βοηθούσαν στη βάπτιση και διδασκαλία των γυναικών και μετέφεραν, σε περίπτωση ανάγκης, τη θεία Κοινωνία στα σπίτια τους, για να μη δοθεί αφορμή συκοφαντίας των πρεσβυτέρων και των διακόνων. Πρωτοστατούσαν επίσης στα έργα αγάπης μέσα στην εκκλησιαστική κοινότητα.

Η χριστιανή γυναίκα συνειδητοποιεί την ιδιαιτερότητα και τη διαφορετικότητα του φύλου της, γι' αυτό δε μειονεκτεί ούτε παραπονείται που στερείται την ειδική Ιεροσύνη, την οποία εξάλλου δεν έχουν όλοι οι άνδρες. Δέχεται το μεγάλο της χάρισμα να δίνει μέσα στα σπλάχνα της ζωή στην εικόνα Του, τον μικρό άνθρωπο, κι ύστερα να τον πλάθει μέσα στην αγκαλιά της χαριτωμένο παιδί Του.

Γίνεται μάνα η γυναίκα, που σημαίνει ευτυχισμένη, αν βέβαια κατανοεί πως τότε πραγματώνει την πρώτη και μεγάλη αποστολή της. Αυτή αληθινά την καταξιώνει, καθώς την κάνει αναντικατάστατη για την οικογένειά της και για τον κόσμο ολόκληρο, ενώ παράλληλα δεν την αποκλείει από τη θέση του καλού εργάτη στον αμπελώνα του Κυρίου.

Αυτή η κοινή τιμητική κλήση του γυναικείου φύλου και δίπλα της -σε μια άλλη συχνότητα- μια άλλη κλήση. Αυτή όταν γίνει αποδεκτή, κάνει τη γυναίκα ν' αγωνίζεται σκληρά να καθαρίσει την εικόνα του Χριστού μέσα της, για να μπορεί να δώσει τον εαυτό της στη διακονία όλων των παιδιών του Θεού με την προσευχή και τα έργα της φιλανθρωπίας και της ιεραποστολής. Μέσα στην Εκκλησία του Χριστού η πιστή γυναίκα προσπαθεί να βρει τον προσωπικό της δρόμο, αυτόν που θα την οδηγήσει όχι εύκολα, ούτε άκοπα, αλλά με ασφάλεια και σιγουριά στην πιο τιμητική θέση: στη δίκη της θέση στη βασιλεία Του.

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, ΥποΤΙΜΗΤΙΚΗ η θέση της γυναίκας στην Εκκλησία;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016) 


 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Η Παναγιά μας ας μας σκεπάζει με τη χάρη Της! 
Χρόνια πολλά σε όσες και όσους εορτάζουν!