Αγαπητοί γονείς, εμείς τα παιδιά εκτιμούμε την προσπάθειά σας και σας ευχαριστούμε που μας φέρατε σε αυτόν τον κόσμο και νοιάζεστε για μας. Ξέρουμε ότι προσπαθείτε να μας κάνετε ευτυχισμένους και να μας προστατέψετε με κάθε τρόπο, παρόλο που πολλές φορές εμείς δεν το υπολογίζουμε. Μας προσφέρετε αγάπη χωρίς ανταλλάγματα και μας δίνετε την προσοχή σας, όταν τη χρειαζόμαστε.Άλλωστε, δεν σεβόμαστε πάντα την προσπάθειά σας, αφού λόγω του νεαρού της ηλικίας μας δεν είμαστε άξιοι να κρίνουμε και γι' αυτό γκρινιάζουμε μέχρι να γίνει το δικό μας.
Νιώθετε βέβαια τύψεις για τις πολλές ώρες που λείπετε και γι' αυτό μας αγοράζετε παιχνίδια ή παίρνετε έναν ξένο άνθρωπο να μας κρατάει συντροφιά. Πώς έχετε την απαίτηση όμως να σας δείχνουμε σεβασμό κι εμείς, αφού δεν μας τον διδάσκετε;
Ξέρουμε βέβαια, ότι οι σημερινοί γονείς είναι απαραίτητο να εργάζονται-πολλές φορές και σε εξαντλητικά ωράρια. Σκεφτήκατε όμως ότι ένα παιδί νιώθει μόνο, αποξενώνεται από τους γονείς, ψάχνει για την αγάπη τους και τελικά όταν το βράδυ τους συναντά και αναζητά λίγη σημασία, το χαμόγελό του ξεθωριάζει, αφού οι γονείς λόγω κούρασης το κάνουν να νιώθει μόνο και απογοητευμένο;
Επίσης, δείχνοντας το ενδιαφέρον σας μονομερώς σε ένα παιδί, συγκρίνετε πολλές φορές αδέρφια μεταξύ τους, αλλά και φίλους ή συμμαθητές. Νομίζετε πως θα μας κάνετε καλύτερους, αν δεν επαινείτε την όποια προσπάθειά μας και προσέχοντας μόνο τα άσχημα; Γιατί δεν εξετάζετε ποιος έχει δίκιο ή άδικο και πάντα εμείς φταίμε σε σχέση με τα μικρά μας αδελφάκια; Είναι σωστό να ισοπεδώνετε έτσι τη ζωή μας;
Κάποιοι γονείς προσπαθούν να πιέσουν το παιδί τους στο θέμα της επίδοσής τους στο σχολείο, κάτι που αν και είναι αντιπαιδαγωγικό, δείχνει ότι οι γονείς έχουν χάσει παντελώς κάθε αίσθηση της παιδικής τους ηλικίας. Μάλιστα, παρατηρείτε πρώτα τους χαμηλούς βαθμούς κι έπειτα τους υψηλούς, ξεχνώντας να μας επιβραβεύετε.
Άλλωστε, ο τρόπος που μας επιβάλλετε να κάνουμε εργασίες είναι εκφοβιστικός και εκβιαστικός: αν δεν κάνουμε τα μαθήματά μας, μας κόβετε το ίντερνετ και μας στέλνετε να καθαρίσουμε τον κήπο.
Εννοείται βέβαια πως όταν βγαίνουμε, δεν χρειάζεται να μας παίρνετε συνέχεια τηλέφωνο αν χρειαζόμαστε κάτι. Κι αν επιβάλλεται εμείς να κάνουμε κάτι, πρέπει εσείς πρώτοι να το εφαρμόζετε, δίνοντάς μας το καλό παράδειγμα.
Θα μιλήσουμε όμως και για ένα λεπτό θέμα, τη βία, μια και στην εποχή μας πολλά παιδιά πέφτουν θύματα ψυχολογικού και σωματικού εκβιασμού, ακόμα και μέσα στην ίδια τους την οικογένεια. Αναρωτηθήκατε όμως πόσο μας πληγώνετε, όταν φωνάζετε ή μας προσβάλλετε με υβριστικές εκφράσεις;
Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν ακούτε τη γνώμη μας, γιατί αφού είμαστε μικροί μας υποτιμάτε. Κι έχετε δίκιο. Κάποιες φορές πάνω στην εφηβεία μας και μέσα στα νεύρα μας σας λέμε βαριές κουβέντες, αλλά να είστε σίγουροι πως δεν τις εννοούμε. Μάθετε όμως κι εσείς να συγχωρείτε!
Είμαστε έτοιμοι να γράψουμε ολόκληρο βιβλίο, αλλά δεν θέλουμε να σας κουράσουμε. Ένα είναι σίγουρο για τον σύγχρονο άνθρωπο. Αν δεν του επιτρέψεις να κάνει αυτό που θέλει, ενώ αντίθετα του το επιβάλλεις, δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει. Αφήστε μας λοιπόν να πειραματιστούμε με τη ζωή κι έτσι να κυνηγήσουμε το δικό μας όνειρο, αλλά και να χαράξουμε τη δική μας πορεία.
(Μαθητικές σκέψεις μέσα από την έκθεση στην τάξη)
Αφιερωμένο στην ημέρα του πατέρα!
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου