Απανθίσματα αρχαίας ελληνικής σοφίας

Ὡς ἡδύ συνέσει χρηστότητος κεκραμένη: πόσο ευχάριστο είναι στον άνθρωπο, όταν η τιμιότητα συνδυάζεται με τη φρόνηση. (Μένανδρος)
Μή ἐν πολλοῖς ὀλίγα λέγε, ἀλλ' ἐν ὀλίγοις πολλά: φρόντιζε να μη λες πολλά λόγια χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και νόημα, αλλά με λίγα λόγια να λες πολλά νοήματα με περιεχόμενο βαθύ.(Πυθαγόρας)

Βιοῦν ἀλύπως θνητόν ὄντ' οὐ ῥάδιον: δεν είναι δυνατό και εύκολο να ζει κάποιος χωρίς λύπες, αφού είναι θνητός. (Μένανδρος)
Οὐδείς μετ' ὁργῆς ἀσφαλῶς βουλεύεται: κανείς δεν σκέπτεται σωστά και ψύχραιμα, όταν είναι οργισμένος (Μένανδρος)

Κρεῖττον εἰς κόρακας ἤ εἰς κόλακας ἐμπεσεῖν· οἱ μέν γάρ νεκρούς, οἱ δέ ζῶντας ἐσθίουσι: είναι πολύ καλύτερα να πέσει κάποιος στα νύχια των κοράκων παρά να πέσει στα χέρια των κολάκων. Γιατί τα κοράκια τρώνε πτώματα, ενώ οι κόλακες τρώνε ζωντανούς (Αντισθένης).
Ρώτησαν τον Αριστοτέλη τι κερδίζουν όσοι λένε ψέματα. Και ο φιλόσοφος απάντησε: -Να μην τους πιστεύει κανείς κι όταν λένε αλήθεια.

Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι: 1) καταχράσθηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, 2) έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ιδιότητα, την αναρχία ως ευδαιμονία (Ισοκράτης).

Ἄριστος οἶκός ἐστιν ὁ τῶν περισσῶν μηδενός δεόμενος καἰ τῶν ἀναγκαίων μηδενός ἐνδεόμενος: άριστο είναι το νοικοκυριό εκείνο που δεν έχει τίποτε το περιττό, αλλά και δεν του λείπει τίποτε το αναγκαίο. (Πιττακός ο Μυτιληναίος)

Τούς μέν κενούς ἀσκούς τό πνεῖν διΐστησι, τούς δέ ἀνοήτους τό οἴημα: τα άδεια ασκιά διακρίνονται από τον αέρα που είναι φουσκωμένα. Τους ανόητους όμως τους διακρίνει η οίηση (η περηφάνια) και η μεγάλη ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους (Σωκράτης).

Όσα κάνουν οι άνθρωποι σε στιγμές οργής είναι φυσικό να είναι τυφλά κι ανόητα και να σφάλλουν σε όλες τις εκδηλώσεις τους. Γιατί είναι αδύνατο ο οργισμένος να λογικεύεται (Πλούταρχος). 

Οὐ δύνασαί μοι καί φίλῳ χρῆσθαι καί κόλακι: δεν μπορώ να σ' έχω και φίλο και κόλακα μαζί (Φωκίων).
Μήτε ἀρχέτω ὁ σφόδρα νέος, μήτε συμβουλευέτω εἰ καί ἄριστα δοκοίη γνώμης ἔχειν: ο πολύ νέος στην ηλικία ούτε να διαχειρίζεται εξουσία, ούτε να χρησιμοποιείται ως σύμβουλος και καθοδηγητής των άλλων, έστω κι αν δίνει την εντύπωση ότι σκέπτεται σωστά και διατυπώνει ορθή γνώμη (Σόλων).

Δεῖ τῶν νέων ἐκπνευματοῦν τό οἴημα καί τόν τῦφον: πρέπει να ξεφουσκώνουμε τους νέους, για να τους βγάζουμε τον αέρα της οιήσεως και της αλαζονείας, της επάρσεως και της καυχησιολογίας (Πλούταρχος). 

Πᾶν ὅ, τι ἄν μέλλῃς λέγειν πρότερον ἐπισκόπει τῇ γνώμῃ: όταν πρόκειται να πεις κάτι, προηγουμένως να το εξετάσεις και να το μελετήσεις με βαθυστόχαστη κρίση (Ισοκράτης).

Ἄμοχθος γάρ οὐδείς, ὁ δ' ἥκιστα ἔχων, μακάριος: κανείς άνθρωπος δεν είναι χωρίς θλίψεις και στενοχώριες. Εκείνος όμως που έχει τις λιγότερες (θλίψεις), αυτός είναι ο περισσότερο ευτυχισμένος (Σοφοκλής)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
Καλό μήνα Ιούλιο και ξεκούραστο καλοκαίρι!