25η Μαρτίου: μέρα αλήστου μνήμης

Με μιας ανοίγει ο ουρανός, τα σύγνεφα μεριάζουν,
οι κόσμοι εμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μια φλόγα αστράφτει... ακούονται ψαλμοί και μελωδία...
Πετάει έν' άστρο... σταματά εμπρός εις τη Μαρία...
«Χαίρε της λέει αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε!
Ο Κύριός μου είναι με σε. Χαίρε Μαρία, Χαίρε!»

Επέρασαν χρόνοι πολλοί...
Μια μέρα σαν εκείνη
αστράφτει πάλι ο ουρανός...
Στην έρμη της την κλίνη
λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη,
μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει αλυσωμένη.
Τα σιδερά είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της.
Η καταφρόνια, η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της.

Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα
φέγγει κι αφήνει και περνά έν' άστρο, μιαν αχτίδα.
Ο Άγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του... «Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε.
Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς ανάστα, χαίρε». Οι τοίχοι ευθύς σωριάζονται. Η μαύρ' η πεθαμένη
νοιώθει τα πόδια φτερωτά. 

Στη μέση της δεμένη χτυπάει η σπάθα φοβερή. Το κάθε πάτημά της ανοίγει μνήμ' αχόρταγο. Ρωτά για τα παιδιά της...
Κανείς δεν αποκρένεται...Βγαίνει πετά στα όρη...
Λιώνουν τα χιόνια όθε διαβεί, όθε περάσει η Κόρη.  «Ξυπνάτε εσείς που κοίτεστε, ξυπνάτε όσοι κοιμάστε,
το θάνατο όσοι εγεύτητε, τώρα ζωή χορτάστε».

Οι χρόνοι φεύγουνε, πετούν και πάντα εκείνη η μέρα
είναι γραμμένο εκεί ψηλά να λάμπει στον αιθέρα
μ' όλα τα κάλλη τ' ουρανού. Στολίζεται όλη η φύση
με χίλια μύρια λούλουδα για να τη χαιρετήσει.

Γιορτάστε την, γιορτάστε την. Καθείς ας μεταλάβει
από τη χάρη του Θεού. Και σεις και σεις οι σκλάβοι,
όσοι τη δάφνη στη καρδιά να φέρετε φοβάστε,
αφορεσμένοι να 'στε. 
(Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Ευαγγελισμός-Ελληνισμός)

Από κρότον οργάνων βοϊζει
της Γραβιάς το βουνό αντικρύ,
λάμπουν όπλα χρυσά και λερή
φουστανέλα μαυρίζει.

Προς το Χάνι χορός κατεβαίνει
απ΄οδόν ελικώδη λοξήν
και φλογέρα με ήχον οξύν
χορού άσμα σημαίνει.

Ο Οδυσσεύς ο ταχύπους ηγείται
του μαχίμου εκείνου χορού
και εγκύμων σκοπού τολμηρού
προς το Χάνι κινείται.

Εκεί δε τον χορόν διαλύει
κλεί την μάνδραν και ούτω λαλεί:
Η Πατρίς μας εδώ μας καλεί
στρατιώται ανδρείοι.

Μετ΄ολίγον εδώ καταφθάνει
στρατιά μυριάδων εχθρών
είναι στάδιον δόξης λαμπρόν
το μικρόν τούτο Χάνι.

Εις το μέγα στενόν θα ξυπνήσουν
οι Αρχαίοι της Σπάρτης νεκροί
και τον τόπον αυτόν φοβεροί
τουρκομάχοι θα σείσουν.

Κ' η σκιά του Διάκου παρέκει
του εις την σούβλαν ψηθέντος σκληρά
με μεγάλην θ'ακούσει χαρά
να βροντά το τουφέκι.

Εκεί κάτω κοιτάξετε, φθάνει
ο πομπώδης στρατός των εχθρών.
Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν
Το μικρόν τούτο χάνι.

Στρέφουν όλοι και βλέπουν. Διέβη
το ποτάμι απίστων πληθύς
και ακούγεται γδούπος βαθύς
και ο τόπος σαλεύει.

Πιστολίων ακούονται κτύποι
και βαρβάρων φωναί συνεχείς
και τινάσσουν την χαίτην ταχείς
και αφρόεντες ίπποι.

Προ των άλλων ξιφήρης προβαίνει
εις δερβίσης τον ίππον κεντών.
Ο υιός του Ανδρούτσου αυτόν
ερωτά: πού πηγαίνει;

Αποκρίνετ' εκείνος: Να σφάξω
όπου βρω του προφήτου εχθρούς
και πατών τους απίστους νεκρούς
τον Αλλάχ ν' ανακράξω.

Αλλ' εδώ, ω υιέ του προφήτου,
μιναρέν δεν θα βρεις υψηλόν
αλλά μόνον τουφέκι καλόν
και ιδού η φωνή του.

Και ηνία και σπάθην αφήνει
ο δερβίσης στο στέρνο πληγείς
και με κρότον πεσών καταγής
ρείθρον αίματος χύνει.

 Του θανάτου ιδρώς περιβρέχει
το χλωμόν μέτωπόν του ευθύς
και ο ίππος αυτού πτοηθείς
κούφος κι εύκαιρος τρέχει....
(Το χάνι της Γραβιάς, Χρήστου Ζαλοκώστα, μέρος Α)

Παιδιά, σαν θέτε λεβεντιά και κλέφτες να γενείτε
Εμένα να- γεια σας, παιδιά, εμένα να ρωτήσετε
Εμένα να ρωτήσετε να σας ομολογήσω
Της κλεφτουριάς, γεια σας, παιδιά, της κλεφτουριάς τα βάσανα

Της κλεφτουριάς τα βάσανα και των κλεφτών τα ντέρτια
Μαύρη ζωή, γεια σας, παιδιά, μαύρη ζωή που κάνουμε
Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες
Ποτέ μας δεν- γεια σας, παιδιά, ποτέ μας δεν αλλάζουμε
Ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασπροφορούμε
Ολημερίς, γειά σας, παιδιά, ολημερίς στον πόλεμο
Ολημερίς στον πόλεμο, τη νύχτα καραούλι .

Χαρά που το΄χουν τα βουνά, τα κάστρα περηφάνια,γιατί γιορτάζει η Παναγιά, γιορτάζει κι η Πατρίδα, σαν βλέπουν διάκους με σπαθιά, παπάδες με τουφέκια, σαν βλέπουν και τον Γερμανό, της Πάτρας το Δεσπότη, να ευλογάει τ' άρματα, να εύχεται τους λεβέντες (Δημοτικό τραγούδι)

Ο δικός μου ο ξεσηκωμός δε μοιάζει μήτε με των Φράγκων, μήτε με κανενού άλλου. Εμείς θ’ αναστήσουμε μία πατρίδα
πού κεφάλι θά'χει τό Χριστό. Κι ὄχι ἀνθρώπους.
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης) 
Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν.....
Θρησκεία δεν αλλάζομεν εμείς, μήτε την πωλούμεν (Στρατηγός Μακρυγιάννης)

Τιμή και δόξα στους αθάνατους ήρωες!

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! Χρόνια ευλογημένα σε όλους!