Ευχαριστώ και δόξα σοι!

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα-δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
— Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με τη μορφή προσευχής.

Κοίταξα γύρω-γύρω στο χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε ένα μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε:
— Αυτό είναι το Τμήμα συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές, που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν.

Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη. Τέλος, στην άκρη ενός μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.

— Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών, μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
— Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ; ρώτησα.
— Είναι λυπηρό, αναστέναξε ο άγγελος. Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια.
— Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε; ρώτησα πάλι.

— Πολύ απλά, απάντησε. Χρειάζεται μόνο να πεις: «Ευχαριστώ, Θεέ μου!».
— Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;
— Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.

Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ’ ένα πιατάκι είσαι στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από ό,τι αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα.

Αν ποτέ δε βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.

Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα ναό χωρίς το φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι, είσαι σπάνιος.

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.
Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ’ αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.

— Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;
— Να πεις καλημέρα, μου χαμογέλασε ο άγγελός μου, να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι. Και μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου. (Περιοδικό Τόλμη, αρχιμ. Δανιήλ Σάπικα, ιατρού)

Αλήθεια, πόσες φορές η ψυχή μας νιώθει την ανάγκη να δοξολογεί τον Κύριο, ευχαριστώντας τον για όσα προσφέρει; Όταν ο Απόστολος Παύλος έλεγε: "οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου" (Προς Εφεσίους, 1,16)

Κι έχουμε τόσα πράγματα να τον ευχαριστούμε: για την υγεία μας, την οικογένειά μας, την Ορθόδοξη πίστη μας: "πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου διὰ ἰησοῦ χριστοῦ περὶ πάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ." (Προς Ρωμαίους, 1,8) 

Γιατί ο Θεός συμμετέχει σε όλες μας τις πράξεις. Μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, είναι πάντοτε δίπλα μας, χωρίς να οργίζεται για τις αμαρτίες μας, προσπαθώντας να μας σώσει από τις ριπές του Αντικειμένου, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος: "εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου πάντοτε περὶ ὑμῶν ἐπὶ τῇ χάριτι τοῦ θεοῦ τῇ δοθείσῃ ὑμῖν ἐν χριστῷ ἰησοῦ (Προς Κορινθίους Α, 1, 4)". 

Και το σημαντικότερο είναι ότι μας έσωσε από το κράτος του θανάτου μέσω του Μονογενούς Υιού Του. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως και ο Υιός του Ανθρώπου, ευχαρίστησε το Θεό πριν από την σταυρική θυσία του: "ὁ δὲ ἰησοῦς ἦρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπεν, πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου.(Ιωάννη, 11,41)" Γιατί όμως πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό; 

1. Διότι από την ανυπαρξία μας έφερε στην ύπαρξη. 
2. Διότι μας τίμησε όχι με κτηνώδη, αλλά με ανθρώπινη ψυχή.
3. Διότι μας δώρισε τον δικαίωμα να είμαστε κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών. 

4. Διότι μας λύτρωσε με τον ίδιο τον Τίμιο Αίμα Του. 
5. Διότι πολλές φορές οργιζόμενος με μας δεν κρατεί τον θυμό Του μέχρι τέλους. 
6. Διότι παρά τα βαριά παραπτώματα, δεν μας οδήγησε στην απώλεια μαζί με τις αμαρτίες μας, αλλά μας διαφύλαξε ζώντες. 

7. Διότι μας φυλάσσει ακέραιους και δεν επιτρέπει στον Διάβολο να μας καταπιεί, όταν αμαρτάνουμε. 

8. Διότι μέχρι τώρα αναμένει τη μετάνοιά μας και είμαστε ακόμη ζωντανοί και όχι νεκροί, δηλαδή γιατί ακόμη τα σκουλήκια δεν τρώνε τον σώμα μας στον τάφο και διότι ακόμη οι ψυχές μας δεν είναι στον Άδη. 
9. Διότι υπάρχει ακόμα καιρός, για να μετανοήσουμε.

Στ' αλήθεια, πόσο οφείλουμε να ευχαριστούμε τον Θεό για όλα αυτά! (Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής) 

Και το μυστήριο της Θείας ευχαριστίας είναι το κορυφαίο σημείο στην πίστη μας, εφόσον εμείς οι πιστοί, ευχαριστούμε το Θεό για τη δόξα Του. Είναι η ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό, που τόσο μας αγάπησε, ώστε να μας δώσει το δώρο της παντοτινής ζωής με το Χριστό. Μάλιστα, η συμμετοχή στη Θεία κοινωνία είναι η μόνη αλήθεια που ούτε η φωτιά μπορεί να κάψει, ούτε το νερό να πνίξει, ούτε η άγνοια να συσκοτίσει, αλλά ούτε και το κακό ή η συκοφαντία να εξαφανίσει.

Ακόμα και στις δοκιμασίες να ευχαριστούμε το Θεό: Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό, αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου» (Γέροντας Παΐσιος)

Κανείς βέβαια δεν έχει δει ποτέ ποιος είναι στη φύση και στην ουσία του ο Θεός. Και όμως, εάν αγαπάμε ο ένας τον άλλο, ο Θεός που είναι αόρατος και ανώτερος από κάθε κατανόηση μένει μέσα μας· και αισθανόμαστε την αγάπη του τέλεια και πλήρη στην ψυχή μας. (Α, Ιωάννου, δ, 12) 

Γιατί ευχαριστώντας τον Θεό συναισθανόμαστε την ανθρώπινη αδυναμία μας, αλλά ταυτόχρονα και τη δύναμη της πίστης μας: "Χθες επήγα εις την εκκλησίαν της Μονής με τους άνδρας μου...που μας μετέλαβεν ο γέρων χωρικός ιερεύς της μονής. Ουδέποτε με τόσην κατάνυξη μετέλαβα. 

Ο νους μου διαρκώς εστρέφετο προς Εκείνον, ο οποίος χάριν ημών και της θείας θρησκείας Του υπέστη το μαρτύριον. Το μέγεθος της θυσίας Του, το μέγεθος της αποστολής Του με έκαμναν να αισθάνομαι πόσον μικροί και πόσον μακράν Αυτού ευρισκόμεθα, αλλά και συγχρόνως με ενεθάρρυναν. Πάντοτε Τον ελάτρευσα δια την θρησκείαν Του και Τον εθαύμασα δια την θυσίαν Του. Ελπίζω να μας βοηθήσει. Αισθάνομαι τώρα ισχυρός, γενναίος και καλύτερος· έτοιμος δια να κάμω τα πάντα." (Παύλος Μελάς, λίγο πριν από τη θυσία του)

Κι εγώ δοξάζω τον Θεό για ό, τι μου χαρίζει! Σήμερα περισσότερο ευχαριστώ τον Κύριο για τη γλυκιά μανούλα μου, που έχει τη γιορτή της! 

Να σε χαίρομαι, μαμά! Χρόνια πολλά στις Αννούλες!

 Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!