Βλέπουμε, αδελφοί, τον ουρανό ερμητικά κλειστό, γυμνό και χωρίς σύννεφα, να δημιουργεί μίσος σ' αυτή την αιθρία και να προκαλεί λύπην με την καθαρότητα, την οποίαν πάρα πολύ επιθυμούσαμε προηγουμένως, όταν κάποτε, αφού σκεπάστηκε για πολύ καιρό με τα σύννεφα, μας έκανε σκοτεινούς και χωρίς ήλιο.
Και η γη, αφού καταξηράνθηκε στο έπακρον είναι δυσάρεστη και μόνο στην όψη των ματιών μας· είναι στείρα λοιπόν και άγονος για την γεωργία και έχει κομματιασθεί σε σχίσματα, αφού δέχεται κατάβαθα την ακτίνα να την φωτίζει.
Και οι πλούσιες και αστείρευτες πηγές μας έλειψαν και τα νερά των μεγάλων ποταμών στέρεψαν, ενώ μικρότατα παιδιά τα διαβαίνουν με τα πόδια και οι γυναίκες τα περνούν φορτωμένοι. Σε πολλούς από μας, μας έλειψεν ακόμη και το πόσιμον νερόν και για αυτό κινδυνεύουμε να πεθάνουμε...... Δια τούτο και ο Θεός δεν ανοίγει το
χέρι του, διότι ημείς απεκλείσαμεν την φιλαδελφίαν. Δια τούτο τα
χωράφια είναι ξηρά, διότι η αγάπη επάγωσεν.[...](Μέγας Βασίλειος)
Όταν ο Μελήσιππος στάλθηκε από τη Σπάρτη, για να διαπραγματευθεί με τους
Αθηναίους τις διαφορές τους, προκειμένου ν' αποφευχθεί ο πόλεμος, οι
Αθηναίοι τον εξεδίωξαν και μάλιστα τον υποχρέωσαν εντός της ημέρας να
βρίσκεται εκτός των ορίων του αθηναϊκού κράτους. Γεμάτος σκεπτικισμό ο Μελήσιππος και έντρομος για το κακό που θα ακολουθούσε, είπε προφητικά κατά τον Θουκυδίδη:"ἥδε ἡ ἡμέρα τοῖς Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει"!
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ακολούθησε ο Πελοποννησιακός πόλεμος, που μετέτρεψε την Ελλάδα σε συντρίμμια, την Ιστορία σε όνειδος, τον πολιτισμό σε στάχτη. Και έκτοτε το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται.
Κι ας διαπιστώνει
με πίκρα ο Περικλής ότι "περισσότερο φοβάμαι τις δικές μας αμαρτίες παρά
την επιβουλή των εχθρών μας". Κι ας τονίζει ο Αντισθένης ότι ''Ὁμονοούντων
ἀδελφῶν συμβίωσις παντὸς
τείχους ἰσχυροτέραν.
(όταν είναι μονοιασμένα τα αδέλφια σε μια
αρμονική συμβίωση είναι ισχυρότερο από οποιοδήποτε τείχος) ''.
Κι ας υπογραμμίζει ο Ξενοφώντας ότι
"χωρίς ομόνοια ούτε πόλη ούτε σπίτι μπορεί σωστά να κυβερνηθεί".
Διότι κατά τον Δημόκριτο, "ἀπ' ὁμονοίης τά μεγάλα ἔργα"! Όπως στη
Φυσική η συνένωση δυνάμεων συντελεί στη δημιουργία μεγάλου έργου, έτσι και στον
κοινωνικό τομέα η ομόνοια, η υπέρβαση του "εγώ" και η δημιουργική
ένταξή του στο συλλογικό "εμείς" θα συνενώσουν τις επιμέρους ατομικές
προσπάθειες των ανθρώπων, ώστε να αποτελέσουν τις συνιστώσες στη συνισταμένη
της κοινωνικής και εθνικής προόδου.
Δυστυχώς όμως, η
τρισχιλιετής πορεία του Ελληνισμού έχει αποδείξει ότι η ομόνοια, το ατομικό
αυτό αγώνισμα υπέρβασης του "εγώ" και ένταξής του στο συλλογικό
"εμείς", είναι τελικά τέκνο της ανάγκης και εκδηλώνεται μόνο σε
περιπτώσεις εξωτερικής στρατιωτικής επιβουλής και εσχάτου εθνικού κινδύνου.
Σήμερα η πατρίδα μας και ο λαός μας αντιμετωπίζουν
μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης Ιστορίας, που όλοι
αισθανόμαστε ταπεινωμένοι, φοβισμένοι και ανασφαλείς, πρέπει να ξαναβρούμε την
ελπίδα μας και να πιστέψουμε στον εαυτό μας
Είναι ανάγκη, πάση θυσία, να
γίνουμε όλοι οι Έλληνες ένα αρραγές μέτωπο και να φροντίσουμε όλοι, άρχοντες
και αρχόμενοι, να μη διασπαστεί η κοινωνική συνοχή. Δεν είναι ώρα αναζήτησης,
αλλά ανάληψης ευθυνών. Δεν είναι ώρα θυμού, αγανάκτησης και εκδίκησης, αλλά ώρα
περισυλλογής και ανασύνταξης των δυνάμεών μας. Βρισκόμαστε όλοι στον πανικό
μιας κρίσης που πρέπει να την ξεπεράσουμε με κοινή προσπάθεια, σύμπνοια και
αλληλεγγύη.
Η βία, η άρνηση και η ιδιοτελής εκμετάλλευση της κρίσης
θα δώσουν τη χαριστική βολή στην πατρίδα μας. Ας κάνουμε όλοι το καθήκον μας.
Ας αναδείξουμε ό, τι καλύτερο έχει ο Ελληνισμός.
Η κρίση να γίνει η ευκαιρία
όλων και όχι η τελευταία κατοικία αθώων πολιτών. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να
δούμε ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο. Ας προλάβουμε τα χειρότερα.
Το κοινωνικό μίσος να γίνει αγάπη για τη χώρα και τα παιδιά μας που δεν
φταίξανε!
Κάποτε από τους κόλπους της χειμαζομένης, αλλά διαρκώς
μαχόμενης Εκκλησίας μας, ανεδείχθη ένας άγιος, ο πολιούχος της Σπάρτης όσιος
Νίκων, που κήρυττε στην Κρήτη και τη Λακωνία το "Μετανοεῖτε" και
μπόρεσε έτσι να αποκαταστήσει και να στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο στις περιοχές
αυτές Ελληνισμό.
Σήμερα, απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας, πρέπει να ακουστεί το κήρυγμα
"Ὁμονοεῖτε", ώστε να μη χρειαστεί ένας νέος Νίκων να κηρύξει το "Μετανοεῖτε"!
(Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου, Η κρίση να γίνει ευκαιρία
όλων και όχι η τελευταία κατοικία αθώων πολιτών, εφημερίδα Δημοκρατία, 7/12/2013)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου