Η ονομασία της λέξης "Πάσχα"

Άρθρο του συγγραφέα Α. Γ. Κρασσανάκη

Το Πάσχα είναι η πιο μεγάλη, η πιο λαμπρή ( εξ ου και το Πάσχα λέγεται και Λαμπρή ) γιορτή της Χριστιανοσύνης και ακολουθεί αυτή των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα  γιορτάζονται  για τη γέννηση του Χριστού και το Πάσχα για τα Πάθη, τη Σταύρωση και την Ανάσταση Του.

Το Πάσχα αρχικά  γιορταζόταν συγχρόνως σ΄ όλες τις χριστιανικές Εκκλησίες και από τον Θ΄ αιώνα καθορίσθηκε να τελείται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου μη συμπεριλαμβανομένης, κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο στην Ορθόδοξη εκκλησία και κατά το Γρηγοριανό στη Ρωμαιοκαθολική.

Η εορτή του Πάσχα λόγω της σπουδαιότητάς της επηρεάζει το εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τόσο 40 ημέρες πριν από αυτό (Μεγάλη Τεσσαρακοστή, Τριώδιο) όσο και 50 ημέρες μετά (περίοδος Πεντηκοσταρίου). Οι ακολουθίες που τελούνται τότε έχουν αρχαιοπρέπεια (ανάγονται στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού), κατάνυξη και λαμπρότητα και περιγράφονται λεπτομερώς στο τυπικό της Εκκλησίας.

Σημειώνεται ότι: 1) Η λέξη «Πάσχα» σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές προέρχεται από τη μεταγλώττιση της Αραμαικής και Εβραϊκής λέξης "Πεσάχ" που σημαίνει το πέρασμα της διάβασης της Ερυθράς Θάλασσας κατά την έξοδό των Εβραίων από την Αίγυπτο προς τη γη της επαγγελίας. Ωστόσο η συσχέτιση αυτή δεν αναφέρεται από κανένα αρχαίο συγγραφέα και συνεπώς η λέξη «Πάσχα», η γιορτή που γίνεται για τα Πάθη, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου,  ετυμολογείται προφανώς από το ελληνικό ρήμα «πάσχω, ἔπαθον κλπ». Απλώς εδώ έχουμε λίγο ομοιάζουσες φθογγικά λέξεις.

2) Σύμφωνα με αυτούς που λένε ότι η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από τη μεταγλώττιση της Αραμαϊκής και Εβραϊκής λέξης "Πεσάχ", «Πεσαχ» ήταν εορτή των Εβραίων που γινόταν σε ανάμνηση της εξόδου τους από την Αίγυπτο και τη διάβασή τους από την Ερυθρά. ( "εἶπεν δὲ Μωυσῆς πρὸς τὸν λαὸν μνημονεύετε τὴν ἡμέραν ταύτην ἐν ᾗἐξήλθατε ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐξ οἴκου δουλείας ἐν γὰρ χειρὶ κραταιᾷ ἐξήγαγεν ὑμᾶς Κύριος" Έξ. 13:3). Ωστόσο πουθενά δεν γίνεται μνεία για γιορτή πεσαχ και αφετέρου κατ’ άλλους, η Βίβλος  συσχετίζει το pesah με το ρήμα pasah πού σημαίνει είτε χωλαίνω, είτε εκτελώ τελετουργικό χορό γύρω από τη θυσία (Γ' Βασ. 18:21,26), είτε, μεταφορικά, "ξεφεύγω", "περνώ", "απαλλάσσω" και το Πάσχα, είναι το πέρασμα του Θεού πάνω από τα σπίτια των Ισραηλιτών, ενώ έπληττε τα σπίτια των Αιγυπτίων (Έξ. 12:13,23,27 / βλ. Ησ. 31:5).

3) Μερικοί λένε ότι δεν υπήρξε η εορτή Pesah των Εβραίων και άλλη ότι υπήρξε και άρχιζε το βράδυ της 14ης του μηνός Νισσάν πριν από τη δύση του ηλίου, και περιλάμβανε διάφορα έθιμα, όπως το έθιμο του θυσιαζόμενου αμνού, με το αίμα των οποίων έβαφαν την είσοδο των σπιτιών τους, κατ' αναπαράσταση της νύκτας της εξόδου από την Αίγυπτο. Στο πασχαλινό δείπνο υπήρχαν επίσης πικρά χόρτα σε ανάμνηση της πικρίας από την δουλεία στην Αίγυπτο, οίνος , αλλά και άζυμος άρτος σε υπενθύμιση της βιαστικής αναχωρήσεως από την Αίγυπτο. Επομένως όπως και να έχει το πράγμα άλλο η γιορτή Πάσχα των Χριστιανών και άλλο η γιορτή «Πεσαχ» των Εβραίων.

4) Υπενθυμίζουμε επίσης  ότι το γεγονός της εξόδου συνέβη με μια σειρά θεϊκών παρεμβάσεων, από τις οποίες η σημαντικότερη εκδηλώνεται τη νύχτα κατά την οποία θα εξολοθρεύονταν τα πρωτότοκα των ανθρώπων και των ζώων των Αιγυπτίων, ενώ τα σπίτια των Εβραίων θα προστατεύονταν, αφού οι πόρτες τους είχαν σημαδευτεί με το αίμα του αρνιού που είχαν θυσιάσει (Έξ. 11:5, 12:12).  Μετά την έλευση, σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού ειπώθηκε παραβολικά ότι ο ίδιος θυσιαζόμενος υπήρξε ο "αμνός" του Θεού, ο οποίος "πήρε" τη θέση του πασχαλινού αμνού, αφού θυσιάστηκε για την ανθρωπότητα.