Ο Μακαριστός Γέροντας Παΐσιος συμβουλεύει

Τις ημέρες του Πάσχα μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω δυο ντοκιμαντέρ με την ιστορία ζωής ενός σύγχρονου Αγίου, του Αγίου Παϊσίου. 

Αν κι επισήμως δεν έχει αγιοποιηθεί, η βιβλική αυτή μορφή έζησε μια πολυτάραχη ζωή στην Αθωνική πολιτεία. Ήταν ο άγιος που ανάπαυε ψυχές και απάλυνε τον πόνο. Με τις διδαχές του ξεκούραζε τον ανθρώπινο καημό, ενώ μέσα από την προσευχή του μετέφερε τα μηνύματα του Ουρανού στην καθημερινότητα των ανθρώπων. 

Μια από τις φράσεις του πατρός Παϊσίου που αγαπώ, είναι η εξής:

"Αν δεν ήταν η αγάπη(του Θεού), ποιος ξέρει πού θα αλήτευα!"

Αλλά αγαπώ και τη φράση: 

"Εδώ δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη ζωή. Ο Θεός επιτρέπει να δοκιμαζόμαστε από το Διάβολο και δεν θέλει να μας ταλαιπωρεί". 

Παρακάτω περιέχονται παραινέσεις του σοφού γέροντα: 

-Αναζητήστε σανίδα σωτηρίας κοντά στο Θεό.

-Περιορίστε τις υλικές ανάγκες σας, γιατί δημιουργούν τεράστια βάρη και άγχη.

-Μη ζηλεύετε ανθρώπους που έχουν χρήματα, ανέσεις, δόξα και ισχύ, αλλά εκείνους που ζουν με αρετή, λογική και ευσέβεια.

-Μη ζητάτε από τον Θεό πράγματα που στηρίζουν μόνο το σώμα σας, αλλά, κυρίως, ό,τι είναι καλό και ωφέλιμο για τη ψυχή σας.

-Αλλάξτε ζωή, ανακαλύψτε το νόημα της ζωής, κερδίστε τον χρόνο που χάσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας στη γη.

-Μην εμπιστεύεστε το φρόνημα κοσμικών ανθρώπων.

-Θεραπευτείτε από αρρώστιες που κυριαρχούν στη ζωή ανθρώπων που δεν έμαθαν να νηστεύουν, να εγκρατεύονται, να προσεύχονται, να ελπίζουν.

-Μην απελπίζεστε. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και αγαπάει τον άνθρωπο.

-Κόψτε κάθε σχέση με το κακό, ζήστε ελεύθερα, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου.

-Αποδείξτε την πίστη σας και με έργα αγάπης προς τον πλησίον.

-Αποφασίστε, τι θέλετε πιο πολύ: τη συμπάθεια του κόσμου ή την επιστροφή κοντά στο Θεό;

-Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα (από το πώς μιλάς) και, επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου.

-Να αγαπάς τη γυναίκα σου πιο πολύ απ’ τον εαυτό σου. Με έργα, όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη. Επίσης, να προσέχετε, γιατί μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατίρια. Και όταν χαϊδεύεις πολύ το παιδί, θα γίνει εγωιστής και θα πάρει στραβό δρόμο. Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος. Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες, αλλά σύντομη ζωή. 

Η ψυχή έχει συνέχεια, άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα, άλλα στο Θεό. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής τους.

-Ποιες είναι οι ανάγκες της ψυχής;

-Να, πώς να στο πω; Οι ανάγκες της ψυχής είναι διαφορετικές. Και οι χαρές της ψυχής είναι αλλιώτικες από τις χαρές του σώματος. Το σώμα εύκολα το βολεύεις, τη ψυχή όχι. Αν έχεις λεφτά και μπεις σε ένα μεγάλο μαγαζί, το σώμα βολεύτηκε. Αλλά τι μπορείς να βρεις σε ένα, πώς τα λένε αυτά τα μεγάλα μαγαζιά, ναι, σούπερ μάρκετ, για τη ψυχή σου; Η ψυχή χρειάζεται άλλα πράγματα. Η ψυχή έχει ανάγκη από ειρήνη, ησυχία, επικοινωνία με το Θεό. Για να συντηρηθεί το σώμα, χρειάζονται αργύρια και επιούσιος άρτος. Η ψυχή για να συντηρηθεί χρειάζεται θεία τάλαντα, τον επουράνιο Άρτο».

(Τάσος Μιχαλάς, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»)

Μάλιστα, πολλές φορές έχουμε διαβάσει φράσεις του Γέροντα γεμάτες διάθεση, μεγαλείο ή χιούμορ:   

Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μπορεί να μην έχει κανείς τίποτα, άμα έχει τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! Αυτό είναι! Ενώ, αν τα έχει όλα, άμα δεν έχει τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος. Γι΄αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάσει τον Θεό. Μόνο κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού. 

• Να κάνετε ένα εργοστάσιο καλών λογισμών. 
• Η μετάνοια για τον αγωνιζόμενο είναι ένα εργόχειρο που δεν τελειώνει ποτέ. Τους πεθαμένους τους κλαίνε, τους θάβουν, τους ξεχνούν. Τις αμαρτίες θα τις κλαίμε συνέχεια, μέχρι να πεθάνουμε.

Ο μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι ο άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών όλου του κόσμου, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές τους στον Παράδεισο.

   Μια μέρα δύο φίλοι πήγαιναν βόλτα. Ό ένας είχε κουστούμι και ήταν καθαρός. Ό άλλος φορούσε παλιόρουχα και ήταν λερωμένος. Σε κάποιο σημείο συνάντησαν λάσπη. Τότε ο λερωμένος πήρε λάσπη και λέρωσε τον άλλο που ήταν καθαρός. Ο κακός άνθρωπος θέλει και οι ενάρετοι να γίνουν σαν κι αυτόν, δηλαδή κακοί. Γι' αυτό να προσέχετε στη ζωή σας και να διαλέγετε ως φίλους σας τους ενάρετους. 

-Γέροντα, τι χρειάζεται για να ξεπεράσεις τον πόνο; 

-Παλικαριά, βία χρειάζεται. 

-Και τον ανυπόφορο πόνο πως τον αντιμετωπίζει κανείς;  
-Αν είναι κοσμικός, με το τραγούδι, αν είναι πνευματικός άνθρωπος με την ψαλμωδία. 

• 

  Κορυφαία όμως είναι η ακόλουθη:
  -Παιδιά μου, αυτή η ζωή είναι σαν το Γυμνάσιο των παιδιών. Να αγωνιστούμε να πιάσουμε τη βάση.       

  -Γέροντα, η βάση στο Γυμνάσιο είναι 10.Αν πιάσουμε 8,5 τι θα γίνει;                                       

  -Ε, ευλογημένε! Πιάσε εσύ 8,5 και θα σου ρίξει ο Θεός μια κλωτσιά και θα σε βάλει στον Παράδεισο!!!

  
  

  Ο τάφος του αγιασμένου Γέροντα βρίσκεται στη Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 

  Ας έχουμε την ευλογία του!
  Καλημέρα σας και καλό μήνα!

  
  
  

  

  
  
   
  
  
  
  

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ!

 

Θερμά σας παρακαλώ όποτε αναδημοσιεύετε αναρτήσεις μου σε δικά σας blog να αναφέρετε την αρχική πηγή!

Με ενοχλεί να κάνετε αναφορά σε πράγματα που έχουν γραφεί από το δικό μου χέρι και να μην υπάρχει έστω ως ελάχιστο ευχαριστώ η παραπομπή στην ιστοσελίδα μου!  

Διαφορετικά, ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ, αλλά θα σταματήσω τις αναρτήσεις! 

Ξεκίνημα στην Α Γυμνασίου

Τέτοιες μέρες αναπολώ με νοσταλγία περασμένα χρόνια στην εκπαίδευση. Πόσες χρονιές έχω βιώσει και πόσα πράγματα θα είχα να μοιραστώ με όλους σας, σχετικά με περιστατικά που αντίκρισα ή έζησα στους κόλπους του σχολείου! 

Μέσα σε όλα, λοιπόν, θυμάμαι κάποια εποχή που η αμεσότητα των παιδιών της πρώτης τάξης Γυμνασίου ήταν έκδηλη και μάλιστα είχε διανυθεί μια εβδομάδα μαθημάτων. Τότε, όταν ρώτησα τα παιδιά ποιες είναι οι εντυπώσεις τους από το Γυμνάσιο, ένα παιδί είχε πει με μεγάλη απογοήτευση: «Αχ, κυρία, στο Δημοτικό εμείς, τα παιδιά της Έκτης, νιώθαμε άρχοντες. Τώρα, εδώ στο Γυμνάσιο… (γίναμε οι περιφρονημένοι του προαυλίου, εννοούσε μάλλον, γιατί άφησε ημιτελή τη φράση του). 

Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι οι τάξεις μπορεί να άνοιξαν και να έλαμψαν από τη ζωντάνια και την παρουσία χιλιάδων παιδιών, που φέτος πρωτοπήγαν στο Γυμνάσιο. Πόσο εύκολο όμως είναι να λέγεσαι μαθητής Α Γυμνασίου;

Αλήθεια, ξέρετε τι σημαίνει για ένα παιδί αυτή η αλλαγή από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο; Φαντάζομαι πως, όσοι έχετε μεγαλύτερα παιδιά, θα έχετε βιώσει τη δυσκολία προσαρμογής των νέων παιδιών του Γυμνασίου σε ένα σχολείο διαφορετικό από εκείνο, το Δημοτικό, που μέχρι πέρσι βρίσκονταν.

Και βέβαια, αν αναλογιστεί κάποιος αυτές τις αλλαγές που κυρίως τα παιδιά συναισθάνονται, μάλλον κατανοεί τι σημαίνει «πρωτάκι». Μπορεί η αρχή να είναι το ήμισυ του παντός, αλλά η οικογένεια τώρα στο Γυμνάσιο καλείται να αναμοχλεύσει ό, τι αντιμετώπισε, όταν το παιδί πήγε παιδικό σταθμό, νήπιο ή Δημοτικό.

Πολλές φορές λοιπόν η πρώτη μέρα είναι καθοριστική, μια κι οι εντυπώσεις, οι θετικές ή οι αρνητικές προσλαμβάνουσες των μαθητών δημιουργούνται και λόγω της ψυχολογικής ισορροπίας των παιδιών, αλλά και εξαιτίας της αδυναμίας εμάς των μεγαλύτερων, γονιών ή εκπαιδευτικών. Θεωρώντας τη συνεργασία σχολείου-εκπαιδευτικών ιδιαίτερα σημαντική, αξιολογώ κάποια πιθανά προβλήματα για τους γονείς της Α Γυμνασίου:
 
α) Αρχικά, η Α Γυμνασίου δημιουργεί συναισθήματα φόβου από την ύπαρξη κακών ή αυστηρών καθηγητών, ιδιαίτερα σε ευαίσθητα ή φοβισμένα παιδιά. Πολλές φορές είναι δύσκολο ως γονιός να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση. Χρειάζεται ηρεμία, γιατί ο φόβος ίσως εξελιχθεί σε θυμό. Κι επειδή τα ματάκια μου έχουν δει πολλά, καλό είναι να μην υπάρχει προσωπική αντιπαράθεση με τους εν λόγω καθηγητές (στην αρχή τουλάχιστον!)

 

β) Εφόσον διατηρείτε μια καλή σχέση με τα παιδιά σας, 

φροντίστε να μάθετε από τις πρώτες μέρες αν το παιδί

σας υφίσταται βία από μεγαλύτερα παιδιά ή ακόμα από 

άλλους συμμαθητές του. Καλύτερο το προλαμβάνειν, 

παρά το θεραπεύειν!

 

γ) Σταθείτε δίπλα από το παιδί σας γιατί σας χρειάζεται. 

Στο Γυμνάσιο αλλάζουν έννοιες, πχ: στις ερωτήσεις της 

Οδύσσειας θα υπάρχουν άγνωστες λέξεις, όπως: 

σκιαγραφήστε, σχολιάστε, χαρακτηρισμός. Πρέπει εσείς 

να τις καταλάβετε πρώτα κι έπειτα να τις εξηγήσετε στο 

παιδί. Βεβαίως μπορεί να υπάρχουν και φροντιστήρια, 

οπότε σας λύνουν τα χέρια (ξέρω, ξέρω!).

δ) Σημαντικό επίσης είναι να καταλάβετε πως το μάθημα 

της Έκθεσης δεν είναι απλό όπως στο Δημοτικό.  

Διαφορετικό είναι το Σκέφτομαι και γράφω, πληρέστερο 

και αναπτυγμένο είναι το μάθημα της Παραγωγής Λόγου, 

το οποίο εντάσσεται σε επικοινωνιακό κυρίως 

πλαίσιο.Καλό λοιπόν είναι να ελέγχετε την εκφραστική 

δεινότητα των μικρών σας βλασταριών από νωρίς. 

ε) Εφόσον διαπιστωθεί μια δυσκολία στο γράψιμο, μην 

ανησυχήσετε. Το παιδί σας μια χαρά είναι, αλλά 

υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες. Εάν έχετε απευθυνθεί σε 

ΚΔΑΥ(Κέντρα διάγνωσης αξιολόγησης και υποστήριξης 

μαθησιακών δυσκολιών), καλό είναι να προσκομίσετε 

χαρτί στο σχολείο, ώστε το παιδί να εξεταστεί προφορικά 

αντί γραπτά. Κι εκείνο θα νιώσει καλύτερα, αλλά κι η 

βαθμολογία θα το ανταμείψει. Εάν πάλι δεν γνωρίζετε ότι 

το παιδί σας είναι λόγου χάρη δυσλεκτικό, μη 

φανταστείτε ότι αυτό είναι κάποια ασθένεια. Όχι! 

Αδυναμία μάθησης είναι. Μπορείτε να απευθυνθείτε στα 

κέντρα διαπίστωσης δυσλεξίας και παρακαλώ να μη 

νιώθετε ότι κάνετε αγγαρεία. Για το παιδί σας πρόκειται! 

Εφόσον αναζητάτε διευθύνσεις και τηλέφωνα, να μια  

χρήσιμη ιστοσελίδα.

στ. Πολύ σημαντικό, τώρα από την αρχή της χρονιάς,είναι 

να μάθετε να διαβάζετε μαζί με το παιδί σας, ώστε να του 

διδάξετε το σωστό τρόπο μελέτης κι όχι πασαλείμματος 

(τα ξέρω, τα διάβασα όλα!) που ακολουθούν τα σημερινά 

παιδιά. Πολλές φορές χορηγούνται φωτοτυπίες σε 

μαθήματα. Κι αν το παιδί σας τις έχει κάνει σαΐτες, 

αλίμονό του και αλίμονό σας (πρέπει να τις βρείτε!)

 

ζ. Είναι επίσης δύσκολο να καταλάβετε τι πρέπει το παιδί 

σας να διαβάσει στο σπίτι για το μάθημα της επόμενης 

μέρας. Όμως, καλού-κακού, η επικοινωνία και το 

τηλέφωνο μαθητών που προσέχουν, δεν βλάπτει! 

Πιστέψτε με!

  

η. Μη συγκρίνετε τα παιδιά σας με άλλα παιδιά και 

κυρίως με μεγαλύτερα αδέρφια που διέπρεψαν! Το κάθε 

παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και χρειάζεται την 

αγάπη σας, όχι την κατακραυγή σας!

θ. Το παιδί σας είναι ενεργητικό και ζωντανό, αλλά είναι 

άνθρωπος, όχι μηχάνημα! Μιλήστε με ηρεμία αντί να του 

φωνάζετε συνέχεια, αν δεν κατάλαβε κάτι ή έκανε λάθος. 

ι. Οι ατελείωτες ώρες εξωσχολικών δραστηριοτήτων μόνο 

τη σχολική μελέτη δεν βοηθούν! Αν το παιδί σας έχει να 

πάει σε φροντιστήρια, αθλητισμό, ωδείο, μπαλέτο, κ.α., 

δεν θα του μείνει ώρα για να ασχοληθεί με τις σχολικές 

του ασκήσεις. Το ξενύχτι δεν βοηθά τη νεαρή ηλικία!

ια. Το σημαντικότερο είναι να συνειδητοποιήσετε ότι 

πρέπει να μοιράζεστε με τους καθηγητές οποιαδήποτε 

ιατρικά προβλήματα του παιδιού(πιθανούς ιλίγγους σε μια 

εκδρομή), αλλά κυρίως αν το παιδί αντιμετωπίζει κάποιο 

εξειδικευμένο πρόβλημα (χωρισμός γονιών, θάνατος 

αγαπημένου προσώπου, κ.α.)

 

Ολοκληρώνοντας, παραθέτω τους φόβους μιας επώνυμης μάνας, έτσι όπως η ίδια μας τους έγραψε παλιότερα:

Α' Γυμνασίου (Εφημερίδα Νέα, Σάββατο 18/9/2004, Συντάκτης Έλενα Ακρίτα) 

Καλή σχολική χρονιά!

Το σχολείο από σήμερα ανοίγει τις πόρτες του, για να καλωσορίσει και να δεχτεί με αγάπη τους μαθητές του. Το κουδούνι χτυπά και χιλιάδες φωνές δονούνται χαρούμενα (μπορεί και λίγο βαριεστημένα) στον ήχο του. Μαθητές ζωντανεύουν με την παρουσία τους στην αυλή του σχολείου, αν και οι τάξεις περιμένουν ανυπόμονα κι εκείνες. 

Ο αγιασμός σε λίγο θα λάβει χώρα, καθώς καταφθάνει ο ιερέας. Μοσχομυρίζει ο βασιλικός, αλλά και το λιβάνι που σκορπίζει παντού τη Θεία ευλογία. Ο ήχος της σφυρίχτρας του Γυμναστή δημιουργεί μια ανθρώπινη μάζα στο χώρο συγκέντρωσης. Τα παιδιά παρατάσσονται σε γραμμές, ενώ ο σύλλογος των καθηγητών στέκεται σαν μια ασπίδα γύρω τους. 

Χιλιάδες καρδούλες χτυπούν  ανυπόμονα. Είναι εκείνες των μαθητών της Α Γυμνασίου (ή της Α Δημοτικού. Άλλωστε, τα παιδιά της Α Λυκείου δεν νιώθουν φόβο, μόνο αμηχανία από την αλλαγή περιβάλλοντος). Τα πρωτάκια μας! Με ματάκια άλλοτε αυστηρά, άλλοτε τρυφερά, άλλοτε προβληματισμένα κοιτάζουν διερευνητικά και περίεργα όλο τον χώρο ψάχνοντας να βρουν στήριγμα στα μάτια των γονιών τους (που βρίσκονται εκεί κοντά), αλλά και κάποιων καθηγητών! Και καθώς η μέρα σηματοδοτεί το νέο ξεκίνημά της στη γνώση, μαζί με την αισιοδοξία ή την περιέργεια καλά κρυμμένα βρίσκονται συναισθήματα παιδιών ή γονιών: άγχος, αγωνία και φόβος για κάθε μελλοντικό βήμα. Και μην ξεχνάμε εκείνο το ξυπνητήρι που κάθε μέρα χτυπά πάνω στο γλυκό τον ύπνο (βρίσκει την ώρα)!

Πάντως, με την παρουσία του ιερέα η ιερή ευλογία  πλανιέται σε όλο το χώρο. Πλημμυρίζει με τη Θεϊκή χάρη παιδιά και διδάσκοντες, ενώ ο βασιλικός ραίνει όλους με τη δροσιά του. Συγκινητικά ευχετικά λόγια από τον ιερέα, τα στελέχη του Δήμου ή τους φορείς εκπαίδευσης, δίνουν τη σκυτάλη στο καλωσόρισμα του Διευθυντή, ενώ ακολουθούν σφιχταγκαλιάσματα κι ευχές μεταξύ των καθηγητών ή γονιών με παιδιά.

Κι έπειτα έρχεται η μαγική ώρα των βιβλίων. Παιδιά και τσάντες συγκεντρώνονται μπροστά σε στοίβες βιβλίων, ενώ ο πανικός των μαθητών μήπως κάποιο τους ξεφύγει, εναλλάσσεται με την ανυπομονησία του ξεφυλλίσματος  στο σπίτι. 

Αχ, τι θα διαβάσουν τα έρημα τα ματάκια μου, αναρωτιόμαστε όλοι μας, μαθητές και καθηγητές. Χιλιάδες σκέψεις μας κατακλύζουν για το νέο σκαλί που ξεκινά. Κάθε αρχή και δύσκολη, δεν λένε; Όμως, η προσέγγιση στη γνώση απαραίτητα επιζητεί άτομα με όρεξη κι υπομονή, ευαισθησία, αλλά και αισιοδοξία. Θα τα καταφέρουμε και φέτος! Όπλα μας ο Θεός και το μεράκι, η δημιουργικότητα κι η προκοπή μας!

Ο μαθητής ή η μαθήτρια καλούνται να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του σχολείου, με όνειρο μια ποιοτική παιδεία και καλλιεργημένους, αλλά κι ανθρώπινους διδάσκοντες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι μαθητές είναι σκληρά εργαζόμενοι, έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα Γολγοθά σχολικών ασκήσεων, το φροντιστήριο, τις ξένες γλώσσες, τον αθλητισμό και ίσως το ωδείο. Και σίγουρα είναι απαραίτητη η συμπαράσταση όλων μας δίπλα τους, εφόσον έχουν ανάγκη όχι μόνο από την οικογένεια, αλλά και από όλους εμάς, τους εκπαιδευτικούς, πιστούς συνοδοιπόρους σε κάθε προβληματισμό και σε όποια δυσκολία αντιμετωπίζουν. Η εφηβεία χρήζει μεγίστης προσοχής, άλλωστε!

Εξάλλου, πολλοί πιστεύουν-και ιδίως κάποιοι γονείς-ότι ο ρόλος των λειτουργών της εκπαίδευσης είναι απλός. Πόσο απλό όμως είναι να διδάσκεις κάποιο παιδί πώς πρέπει να σκέφτεται, να αναλύει, να προβληματίζεται και ταυτόχρονα να γίνεσαι μέντορας ήθους, πολιτισμού και δημοκρατικής συνείδησης, πηγή έμπνευσης και δημιουργικής χαράς στην τάξη; Η χαρά της γνώσης απαιτεί θυσίες, αλλά εξίσου ικανοποίηση και ευχαρίστηση, όταν η επιτυχία διασφαλίζει την κατάκτηση καλλιέργειας και μορφωτικών αγαθών.Κι όταν ύστερα από χρόνια, συναντάς παλιούς μαθητές που προόδευσαν και δεν σε ξέχασαν, η ηθική ικανοποίηση επιτυγχάνει τα μέγιστα.

Το πιο σημαντικό όμως, στην αυγή μιας νέας και ελπιδοφόρας σχολικής χρονιάς, είναι όλοι μας, γονείς, μαθητές και καθηγητές, να θέτουμε υψηλούς στόχους και οράματα .Με σεβασμό ο ένας στον άλλο, ας πορευθούμε στο καινό (ελπίζω όχι κενό) μορφωτικό μας μονοπάτι, ώστε να διευρύνουμε τη σκέψη μας, να συγκροτήσουμε τις γνώσεις μας και να φέρουμε δροσερή και δημιουργική πνοή στο σχολείο, μακριά από στείρες και μηχανιστικές διαδικασίες.

Ας δώσουμε μια ευκαιρία στην αγάπη να σκορπίσει τα πολύτιμα δώρα της και φέτος! 
Εκπαίδευση είμαστε όλοι μας: γονείς, μαθητές κι εκπαιδευτικοί. Αν ενωθούμε σε μια γερή αλυσίδα, η συνεργασία θα οδηγήσει στην ποιότητα, την αναμόρφωση και τη βελτίωση της ζωής μας! Είμαστε στοιχεία αλληλένδετα, αν και διαφορετικά. Ίσως ο Ηράκλειτος να συνειδητοποιούσε την ετερότητα του καθενός μας, όταν έλεγε: "Από τις διαφορές γεννιέται η πιο όμορφη αρμονία", αλλά λειτουργός της εκπαίδευσης νοείται εκείνος που περιγράφεται μέσα από τα λόγια του Χαλίλ Γκιμπράν: ''Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος.''

Εύχομαι σε όλους μας μια γόνιμη, δημιουργική κι ευλογημένη σχολική χρονιά! 

Χρόνια πολλά ιστολόγιό μου!

Ιστολόγιο Για μια καλύτερη ζωή /Το blog της εκπαίδευσης

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Σαν σήμερα, στις 21/8/2009, κάπου στις 9 με 9.30 το βράδυ πρωτοβγήκε η πνοή αυτού του ιστολογίου. Και το όνομά του; Για μια καλύτερη ζωή/ Το blog της εκπαίδευσης. 

Εύλογα αναρωτιέται κάποιος για την ονοματοδοσία του. Για μια καλύτερη ζωή τι σημαίνει;

Θυμάμαι λοιπόν ότι, όταν δημιουργούσα αυτό το ιστολόγιο, αναζητούσα αυτό που ψάχνουμε όλοι μας. Την καλύτερη ζωή. Καλύτερη ανάσα σε αυτό που ήθελα να βλέπω γύρω μου. Συζήτηση και ποιότητα με αξιόλογα άτομα. Ανταλλαγή απόψεων με κάθε άνθρωπο που θα ενδιαφερόταν για όσα έβγαιναν από την ψυχή μου και τα ένωνε με κομμάτια της δικής του ψυχής. Και για να μην αναιρέσω την εκπαιδευτική μου έκφραση/ αναζήτηση, αποφάσισα να συμπεριλάβω ως δεύτερο σκέλος τη φράση: Το blog της εκπαίδευσης. 
Μέσα σε αυτό το χρόνο, συνειδητοποίησα πως η δημιουργία ιστολογίου είναι συνύπαρξη δυο πραγμάτων. Αφενός, λειτουργεί η δύναμη της έκφρασης, καθώς ενδυναμώνεται η καρδιά μέσω της διαδικτυακής πένας κι ο εαυτός μας κάνει κάθε φορά τη δική του κατάθεση ψυχής.  

Αφετέρου, όταν η έκφραση σχηματοποιείται με την αγάπη και κυρίως θεάται με αγάπη από τόσους πολλούς συνδίκτυους-γνωστούς και φίλους-, τότε συνειρμικά οδηγεί το πνεύμα σε προβληματισμούς και το κάνει να μην εφησυχάζει εύκολα, εφόσον ο στόχος είναι η ποιότητα της σκέψης ή η καλυτέρευση της ζωής. 
Σαν χθες μου φαίνεται, τότε που εγώ γινόμουν ο 1ος αναγνώστης μου, ενώ τώρα οι αναγνώστες είναι ήδη 90! Πολλοί πέρασαν από την αυλή μου. Δεν σας γνωρίζω προσωπικώς (εκτός από 2-3 άτομα), αλλά νιώθω να σας ξέρω, γιατί ο κόσμος σας αποκαλύπτεται μέσα από τα σχόλιά σας. Πολλές ευγενικές ψυχές διαβάζουν τις αναρτήσεις μου κι η επικοινωνία μαζί τους είναι δώρο Θεού! 

Δώρο Θεού που αξίζει να δείτε (από τα πιο αγαπημένα βίντεο):




Ο αέρας της ανανέωσης φύσηξε απαλά και σε αυτό το blog. Φάνηκε ήδη κι από την εμφάνισή του! Αλλάξαμε look! Δεν έχω λόγια να πω ευχαριστώ σε όλους εσάς που μου κάνατε συντροφιά, με ταξιδέψατε και με μάθατε να αγαπώ πολλά πράγματα, σε όλους εσάς που μοιραστήκατε τις τόσο ευγενικές καρδιές σας γράφοντας. Αρχικά, σας αφιερώνω αγαπημένα βίντεο από το Youtube: 
 

Πραγματική αποκάλυψη ο παπαγάλος που προσεύχεται με το Κύριε ελέησον!

Κι επειδή είμαστε σε στιγμές χαλαρότητας, δείτε πόσο γέλασα με τον παπαγάλο που χορεύει στους ήχους αραβικής μουσικής:

Αλλά και με τις αστείες γάτες: 

Κι εφόσον γιορτάζουμε, από σήμερα σας καλώ να δείτε κι ένα άλλο κανάλι στο youtube: Το δικό μου!
Πρόσθεσα μάλιστα κι έναν σύνδεσμο στη δεξιά μπάρα του blog, ώστε να είναι σε σας εύκολα προσβάσιμο.Από εκεί μπορείτε να βλέπετε τα βιντεάκια που δημιουργώ, να γράφετε σχόλια, να γίνεστε φίλοι μου, αλλά και να παρακολουθείτε κάθε νέα μου δραστηριότητα. 

Κι ακόμα, μπορείτε να επικολλήσετε αυτό το δώρο φιλίας στο μπλογκ σας! 
Θα μου επιτρέψετε όμως να αφιερώσω τη σημερινή ανάρτηση σε τέσσερις φίλους, με τους οποίους συνδέθηκα ιδιαιτέρως. Και μιλώ βεβαίως για την Αργυρούλα (Διαβάτης), την Όλυ (Αναζήτηση), το Φωτάκι (Φως ιλαρόν) και τον Mysteri planet. 

Σε σας αγαπημένοι φίλοι αφιερώνω ιδιαιτέρως ένα βίντεο, γιατί με την αγάπη σας περπατήσατε στο δικό μου μονοπάτι και αφουγκραστήκατε όσα ένιωσα. Δεν έχω άλλο τρόπο να σας δείξω την απέραντη ευγνωμοσύνη, μα και την αγάπη μου. Ελπίζω να σας αρέσει!
Πατήστε πάνω στο όνομά σας, για να δείτε το δικό σας βίντεο:

Για σένα Αργυρούλα
Για σένα Όλυ
Για σένα Φως ιλαρόν
Για σένα Mysteri planet 

Θα ήθελα επίσης από καρδιάς να ευχαριστήσω ολόθερμα όλους σας: την Πέλα, τη Τhumbelina, την 50cent, την Aquila, τη Miou-Popofotitsa, τη Family art, τη mar9659, την evelina, την Coula, τον Γιώργο Ζαμπιάκη, την Πηνελόπη, την Ειρήνη, την Έλενα, τον Σκρουτζάκο, τη Λένα, το Γιάννη, τη Νατάσα, την Ε.Π, την Ακτίνα Βλαχονάσιου, το χαμομηλάκι, τη Διαδρομή, τον Ορθόδοξο 1980, τον Ζείδωρον, τη Θαλασσινή, τον Ανδρέα, το Matiz, τη σιωπηλή κραυγή... (ουπς! ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν!) 


Αισιοδοξώ ότι τα καλύτερα είναι προ των πυλών της ψυχής μας. Με τη δική σας αγάπη και προσευχή, θα συνοδοιπορήσουμε σε δρόμους ολόφωτους, με τη Χάρη του Θεού και τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου. Άλλωστε, 
"Το να αγαπάς είναι να βάζεις την ευτυχία σου στην ευτυχία ενός άλλου (Gottfried Leibnitz) ".

Από την Ανθή