Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 46ο

Όταν επιτρέπει ο άγιος Θεός να δοκιμαζόμαστε με θλίψεις, μαθαίνουμε ποιους να καλοτυχίζουμε και ποιους να ταλανίζουμε. Οι άνθρωποι συνήθως καλοτυχίζουν αυτούς που έχουν κτήματα πολλά, αυτούς που έχουν περιουσία μεγάλη, τίτλους σπουδών και αξιώματα, τιμητικές διακρίσεις και παράσημα. Με τέτοια κριτήρια, αν έβλεπαν τα γεννήματα, τα αμπέλια και τους ελαιώνες του άφρονος πλουσίου οι συνάνθρωποί του, ασφαλώς θα έλεγαν από  μέσα τους! Ευτυχισμένος άνθρωπος ο πλούσιος! Τι άλλο θέλει! Κι όμως ο άφρων πλούσιος δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένος. Γιατί στήριζε την ευτυχία του στα υλικά αγαθά και στη μακροζωία. Αλλά σε μια νύχτα τα έχασε και τα δυο και βυθίστηκε στην αιώνια δυστυχία. 

Ο εκατοστός τεσσαρακοστός τρίτος Ψαλμὀς (ρμγ [143]) περιγράφει κι έναν λαό αλλοφύλων που ήταν όλοι ευκατάστατοι. Αλλά "ἡ δεξιά αὐτῶν δεξιά ἀδικίας (στ. 8,11) ". Τα χέρια τους δηλαδή ήταν βουτηγμένα στην αμαρτία. Όσοι έβλεπαν τους νέους του λαού να είναι θαλεροί σαν καταπράσινα βλαστάρια, τις θυγατέρες τους να είναι "κεκαλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ὡς ὁμοίωμα ναοῡ (στ. 12)", τις αποθήκες τους να είναι γεμάτες με υλικά αγαθά, τα πρόβατά τους να είναι πολύτοκα, τα βόδια τους να είναι παχιά, μακάριζαν αυτόν τον λαό που είχε τόσα πολλά αγαθά: "Ἐμακάρισαν τόν λαόν ᾧ ταῦτα ἐστι (στ. 15) ". 

Όμως το κριτήριο με το οποίο μακάριζαν τους συνανθρώπους τους δεν ήταν σωστό. Ο λόγος του Θεού δεν μακαρίζει αυτούς που έχουν άφθονα υλικά αγαθά, αλλά δεν κάνουν καλή χρήση του πλούτου τους. Δεν μακαρίζει αυτούς που έχουν ως σύνθημά τους το "φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν (Α Κορινθ. ιε, 32)". Απεναντίας τους ταλανίζει. 

Η δοκιμασία των θλίψεων μας μαθαίνει να έχουμε το ορθό κριτήριο για ο ποιους θα καλοτυχίζουμε και ποιους θα ταλανίζουμε. Μας μαθαίνει να μακαρίζουμε τον λαό που έχει τον Θεό με το μέρος του: "Μακάριος ὁ λαός, οὗ Κύριος ὁ Θεός αὐτοῦ (Ψαλμός ρμγ [143] 15)". Μας μαθαίνει να μακαρίζουμε τους "πτωχούς", διότι θα είναι δική τους η Βασιλεία των ουρανών (Λουκά στ, 20). Μας μαθαίνει να μακαρίζουμε τους "πεινῶντας", διότι αυτοί θα χορτάσουν, τους "κλαίοντας", διότι αυτοί θα γελάσουν (στ. 21). Μας μαθαίνει να μακαρίζουμε όσους υπομένουν πειρασμό, διότι θα πάρουν το λαμπρό και ένδοξο στεφάνι της αιώνιας ζωής (Ιακ. α, 12). 

Με δυο λόγια, οι θλίψεις μας μαθαίνουν να καλοτυχίζουμε αυτούς που έχουν "πλοῦτον εὐσεβείας καί ἀρετῆς", "κἄν μυρία πάσχωσιν ἐνταῦθα δεινά", επιλέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Επίσης, ο άγιος Θεός επιτρέπει τις θλίψεις, για να φιλοσοφούμε περί αναστάσεως, περί κρίσεως, περί αιωνίου ζωής και αιωνίου αποκαταστάσεως των δικαίων. Στην παρούσα ζωή δεν αποδίδεται πάντοτε δικαιοσύνη. Είναι συχνό το φαινόμενο να επιπλέουν οι ένοχοι, να φιμώνεται η φωνή των αδυνάτων, να αδικούνται ενάρετοι άνθρωποι από εμπαθείς συνανθρώπους τους και να μη βρίσκουν το δίκαιό τους. 

Όταν βλέπουμε τέτοιες κατάφωρες αδικίες, θυμόμαστε την ημέρα της Κρίσεως, τότε που θα έλθει ο δίκαιος Κριτής, για να κρίνει "ζῶντας καί νεκρούς". "Ὤ, ποία ὥρα τότε καί ἡμέρα φοβερά!". Θα είναι ημέρα αποκαταστάσεως του δικαίου, ημέρα απονομής των επάθλων και των βραβείων! Εάν οι άνθρωποι δεν αφήνουν συνήθως χωρίς αμοιβή αυτούς που τους προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες, πολύ περισσότερο ο άγιος Θεός δεν θα αφήσει αστεφάνωτους αυτούς που δίνουν καθαρή και κρυστάλλινη μαρτυρία για τον Χριστό· αυτούς που κοπιάζουν για την αρετή· αυτούς που υπομένουν αγόγγυστα τους πειρασμούς και τις θλίψεις της ζωής. 

Ο Κύριος το υποσχέθηκε ότι θα είναι πολύς ο μισθός τους στους ουρανούς: "Μακάριοι ἐστε, ὅταν ὀνειδίσωσι ὑμᾶς καί διώξωσι καί εἴπωσιν πᾶν πονηρόν ῥῆμα καθ' ὐμῶν ψευδόμενοι ἔνεκεν ἐμοῦ. Χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς (Ματθ. ε, 11-12) ". Και ο απόστολος Παύλος προσθέτει ότι, αν δεν υπήρχε μέλλουσα ζωή, οι Χριστιανοί θα ήμασταν "ἐλεεινότεροι πάντων τῶν ἀνθρώπων (Α Κορ. ιε, 19)". 

Αλλά δεν είμαστε οι ελεεινότεροι. Απεναντίας, είμαστε οι μακριότεροι, διότι "Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο (στ. 20)". Άρα δεν τελειώνουν όλα στον τάφο. Εφόσον ο Χριστός αναστήθηκε, θα αναστηθούμε κι εμείς. "Καί τοῦτο δῆλον ἀπό τῶν πειρασμῶν γίνεται", σχολιάζει ο ιερός Χρυσόστομος. Αυτό γίνεται φανερό από τους πειρασμούς. Ο άγιος Θεός θα στεφανώσει τους αθλητές της ευσέβειας, "τῆς οἰκουμένης ὀρώσης ἁπάσης". Θα τους ξεχωρίσει μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και θα τους αποκαταστήσει δημόσια. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Το άγιο Πνεύμα ας φωτίσει με τη Χάρη Του τον κόσμο!