Προγνωρίζει ο Κύριος τα παθήματά Του. Προβλέπει τον σταυρικό θάνατό Του, αλλά δεν σκέφτεται να τον αποφύγει. Για ποιον λόγο; Διότι γνωρίζει ότι είναι απαραίτητος ο δικός Του θάνατος για τη σωτηρία του κόσμου. Και είναι τόση η αγάπη Του και τόσος ο πόθος για τη σωτηρία κι ευτυχία όλων μας, ώστε αισθάνεται ως καθήκον υπέρτατο να υψωθεί πάνω στον σταυρό και να παραδώσει εκεί το πνεύμα, για να απολαύσουν τη σωτηρία κι ευτυχία όσοι θα εκτιμήσουν τη θυσία Του και θα πιστεύσουν σ' Αυτόν. Όπως λοιπόν προβλέπει ο Θεός τα όσα θα πάθει, προβλέπει επίσης ως Θεός ότι θάνατός Του θα γίνει αιτία, ώστε όσοι πιστεύσουν σ' Αυτόν να μην καταντούν σε απώλεια ένεκα των αμαρτιών τους, αλλά να οδηγούνται σε μετάνοια (Σπουδαία σκέψη).
Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι η καταλυτική απάντηση προς κάθε εποχής σκεπτικιστές που ρωτούν "γιατί ο Χριστός δεν ικανοποιούσε το αίτημα των Εβραίων να κατεβεί από τον Σταυρό, για να πιστέψουν". Αν είχαν διάθεση να πιστέψουν, τους αρκούσε να επισκεφθούν και να κουβεντιάσουν με τον Λάζαρο και τους άλλους κατοίκους της Βηθανίας, όπου πριν μια εβδομάδα ο Χριστός τον ανέστησε μπροστά τους, τετραήμερο νεκρό! (Σπουδαία σκέψη).
Ημέρα δόξας και μεγαλείου του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού η Κυριακή των Βαΐων. Πάνδημη και πανηγυρική η υποδοχή που του έγινε, αφού "εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις (Ματθ. κα, 9-10)", με τα ουρανομήκη "ὠσαννά"! Ας υποδεχθούμε κι εμείς τον Κύριο, όχι όπως οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι κι ο φιλάργυρος Ιούδας, αλλά με την αγάπη του Σίμωνος του λεπρού, την ευωδία της αρετής της Μαρίας, την ευλάβεια του λαού που "ἐξῆλθεν εἰς προϋπάντησιν αὐτοῦ", την καθαρότητα και ακακία της καρδιάς που είχαν τα παιδιά (Σπουδαία σκέψη).
Γιατί, μαμά μου, τη στιγμή που κάνω ἐλεημοσύνη νιώθω στα στήθη μου γλυκιά κι ἀτέλειωτη χαρά; Κι ὅταν τό χέρι μου κρυφά τον ὀβολό μου δίνη, γιατί νομίζω, πως πετῶ μ’ ἀγγελικά φτερά; - Παιδί μου, κάθε ἄνθρωπος, ὅπου στον κόσμο μένει, ἀπ’ τη στιγμή που ἔρχεται στη γῆ να γεννηθῆ, ὡς τη στιγμή την ὕστερη, που φεύγει και πεθαίνει, ἔχει ἕνα φύλακ’ ἄγγελο, που τον ἀκολουθεῖ. Και κάθε πράξη του καλή ὁ ἄγγελος την κρίνει και γελαστός, χαρούμενος σκύβει και τον φιλεῖ. Κι ὅση χαρά ἔχει ὁ ἄγγελος, τόση χαρά τοῦ δίνει μ’ ἐκεῖνο το γλυκύτατο κι ἀγγελικό φιλί. Γι’ αὐτό και συ να χρεωστᾶς μεγάλη εὐγνωμοσύνη, εὐγνωμοσύνη στους φτωχούς θερμή και περισσή, που πάντα γίνοντ’ ἀφορμή με την ἐλεημοσύνη να χαίρεται ὁ ἄγγελος, να χαίρεσαι και σύ. (Ιωάννης Πολέμης, Αληθινή χαρά/Πηγή: Αναγνωστικό Β' Δημοτικού, 1948)
Το Βάπτισμα ανακαινίζει το "κατ' εἰκόνα" εντός μας, απονίπτοντας κάθε ρυτίδα αμαρτίας. Χρειάζεται όμως η συνέργειά μας δια της προσευχής, ώστε η θεία χάρις να εφαρμόσει πάνω στο ιχνογράφημα του "κατ' εἰκόνα" τα χρώματα του "καθ' ὁμοίωσιν" (Άγιος Διάδοχος, επίσκοπος Φωτικής, 29/5).
Αν το κακό πάψει να σ' ενοχλεί, σημαίνει πως αρχίζεις να του μοιάζεις (Σπουδαία σκέψη).
Η πολυτιμότερη κληρονομιά που έχουμε ν' αφήσουμε στα παιδιά μας είναι η χριστιανική πίστη και ζωή, ν' αγαπήσουν τον Χριστό, να συνδεθούν μαζί Του. Δίνοντας στα παιδιά μας τον Χριστό, τους δίνουμε τα πάντα. Γι' αυτό αξίζει κάθε κόπος και κάθε θυσία στη χριστιανική αγωγή. Να δώσει σε όλους μας ο Θεός τη μεγάλη χαρά να βλέπουμε τα βλαστάρια μας να βαδίζουν σταθερά στον δρόμο του Θεού, στον δρόμο του αγιασμού και της σωτηρίας (Σπουδαία σκέψη).
Ήλθε ο Χριστός την πρώτη φορά στον κόσμο ως άνθρωπος. Ήρθε ταπεινός και πράος, για να συμμερισθεί τα βάσανα της ανθρώπινης ζωής και για να μας δείξει τον δρόμο προς την ανώτερη ζωή, τη ζωή της ευτυχίας και της χαράς. Πρόκειται όμως να έλθει και πάλι. Και τη φορά αυτή θα είναι ο δυνατός, ο κριτής, ο νυμφίος, που θα παραλάβει τους οπαδούς του στην χαρά, δηλαδή στη βασιλεία των ουρανών. Ποιοι τότε θα τον υποδεχθούν με χαρά; Ασφαλώς όσοι προσκλήθηκαν στους γάμους αυτούς. Κι όχι απλώς όσοι είναι καλεσμένοι, αλλά όσοι εξετίμησαν τη μεγάλη αυτή πρόσκληση και έκαναν την πρέπουσα ετοιμασία. Όσοι φρόντισαν να έχουν ένδυμα γάμου, δηλαδή την ωραιότητα και τον στολισμό των χριστιανικών αρετών, αυτοί είναι άξιοι να προϋπαντήσουν τον νυμφίο Χριστό (Σπουδαία σκέψη).
Ο Κύριος πορεύεται με τους μαθητές Του προς τα Ιεροσόλυμα για το Σεπτό Πάθος. Πορεύεται με θαυμαστή σταθερότητα. Επιθυμεί να προετοιμάσει τους μαθητές Του για όσα πρόκειται να επακολουθήσουν. "Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα...". Τα Άχραντα Πάθη και η Λαμπροφόρος Ανάσταση του Κυρίου δημιουργούν ανεπανάληπτα βιώματα που εξαγιάζουν τον πιστό, τον μεταμορφώνουν. Ας τα ζήσουμε κι εφέτος. "Συμπορευθῶμεν αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν" (Σπουδαία σκέψη).
Το εβραϊκό Πάσχα ήταν η ανάμνηση ελευθερίας που χάρισε ο Θεός με μεγάλα θαύματα στον ιουδαϊκό λαό. Και τότε μεν θυσίασαν εκείνοι τον πασχαλινό αμνό και με το αίμα του έβαψαν την κατοικία τους, για να σωθούν από την τιμωρία που θα έστελνε η οργή του Θεού στους τυράννους Αιγυπτίους. Τώρα όμως, για την σωτηρία όλου του κόσμου από τη σωτηρία του διαβόλου και της αμαρτίας, θυσιάσθηκε ως άκακο αρνί ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός λοιπόν είναι το Πάσχα το δικό μας. Αυτός μας ελευθερώνει από τη δουλεία της αμαρτίας. Αυτός μας σώζει από τον θάνατο και με το αίμα του το άγιο που μας προσφέρει τώρα να κοινωνούμε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, εξαγιάζει τους πιστούς οπαδούς του (Σπουδαία σκέψη).
Καλημέρα σας! Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά!
Το φως της Αναστάσεως να λάμπει στις ψυχές μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου