Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 37ο

 

Στο ιβ κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, υπάρχει μια πολύ ωραία ενότητα, η οποία έχει ως θέμα της ότι ο Κύριος μας παιδαγωγεί με τις θλίψεις  "ὡς υἱούς " Του  (βλ. Εβραίους ιβ, 1-13). Ο συγγραφέας της επιστολής επικαλείται αγιογραφικούς στίχους από το βιβλίο των Παροιμιών (γ, 11-12), στους οποίους μιλάει ο Θεός ως Πατέρας προς τα παιδιά Του και λέει στον καθένα μας: Παιδί μου, μην παραμελείς και μην βγάζεις από τον νου σου την ωφέλεια που φέρνει η παιδαγωγία του Κυρίου, που γίνεται μέσα από τις θλίψεις, και μην αποθαρρύνεσαι, όταν ελέγχεσαι και επιτιμάσαι από Αυτόν. 

Διότι εκείνον που αγαπά ο Κύριος, τον παιδαγωγεί με θλίψεις και μαστιγώνει με δοκιμασίες καθέναν που τον δέχεται κοντά Του σαν δικό Του παιδί: "Ὅν γάρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δέ πάντα υἱόν ὅν παραδέχεται (Εβρ. ιβ, 5-6). Το ρήμα "παιδεύω" στην Αγία Γραφή δεν σημαίνει "ταλαιπωρώ", "βασανίζω", αλλά "παιδαγωγώ". 

Ο φιλάνθρωπος Πατέρας και Θεός δεν μας παιδεύει, ούτε μας βασανίζει, αλλά μας αγαπά με άπειρη αγάπη και μας παιδαγωγεί σαν παιδιά Του. Επιτρέπει τις θλίψεις από αγάπη, για το καλό μας, για να μας προφυλάξει από το κακό και την αμαρτία και να μας βοηθήσει να προαχθούμε στην αρετή και την τελειότητα. Υπάρχει καλός πατέρας που να μην παιδαγωγεί το παιδί του; Ποιος γιος είναι εκείνος που δεν τον παιδαγωγεί ο πατέρας του; "Τίς γάρ ἐστιν υἱός ὅν οὐ παιδεύει πατήρ; (στ. 7)". Πραγματικά κανείς. 

Αν οι σαρκικοί γονείς παιδαγωγούν τα παιδιά τους για το καλύτερο, δηλαδή τα συμβουλεύουν, τα ελέγχουν, τα τιμωρούν, χρησιμοποιούν ακόμα και την παιδαγωγική ράβδο τους, αν χρειασθεί, πολύ περισσότερο μας παιδαγωγεί σαν παιδιά του ο άγιος Θεός. Μας παιδαγωγεί με τις θλίψεις, για να καρποφορήσουμε τους καρπούς της αρετής. Όλα τα κάνει όχι για να πάρει κάτι από εμάς, αλλά για να μας δωσει. "Πάντα ποιεῖ ἵνα δῷ ἡμῖν", λέει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. 

Και μάλιστα προσφέρεται να μας χαρίσει όχι κάτι μικρό κι ασήμαντο, αλλά το σπουδαιότερο: θέλει να μας κάνει μετόχους της αγιότητας και μακαριότητάς Του. Μας παιδαγωγεί "ἐπί τό συμφέρον, εἰς τό μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ (στίχος 10)". Αυτή την πνευματική ωφέλεια των θλίψεων ας μην την παρατρέξουμε, διότι  έχει πολύ βαρύνουσα σημασία. Με την παιδεία των θλίψεων γινόμαστε μέτοχοι της αγιότητας και μακαριότητας του Θεού! 

Το ότι επιτρέπει ο άγιος Θεός να αντιμετωπίζουμε θλίψεις, είναι επομένως πολύ ισχυρή απόδειξη της πατρικής αγάπης Του. "Ἐγώ ὅσους ἐάν φιλῶ, ἐλέγχω καί παιδεύω", βεβαιώνει ο Κύριος στο ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως (γ, 19). Εκείνους τους οποίους εγώ αγαπώ, τους ελέγχω και τους παιδαγωγώ και τους βοηθώ επάνω στα πράγματα και στα γεγονότα της ζωής τους να γνωρίσουν τα σφάλματά τους και να διορθωθούν. 

Επίσης το ότι μας παιδαγωγεί ο Θεός με τις θλίψεις είναι πολύ ισχυρή απόδειξη του ότι μας αναγνωρίζει γνήσια παιδιά Του. "Οὐ εἶπε, πᾶς ὁ μαστιζόμενος, υἱός, άλλά πᾶς ὁ υἱός μαστιγοῦται",Δεν είπε: όποιος μαστιγώνεται είναι υιός, αλλά όποιος είναι γνήσιος υιός του Θεού, δοκιμάζεται με θλίψεις. Μαστιγώνονται, συνεχίζει ο ιερός Πατήρ και οι ανδροφόνοι, και οι ληστές και οι γὀητες και οι τυμβωρύχοι. Αλλά εκείνοι, "οὐχ ὡς υἱοί μαστιγοῦνται, ἀλλά ὠς κακοί κολάζονται". Ενώ οι άνθρωποι του Θεού παιδαγωγούνται "ὡς υἱοί". Εάν δεν δοκιμάζονταν με θλίψεις, αυτό θα ήταν απόδειξη ότι θεωρούνται νόθα, κι όχι γνήσια παιδιά του Θεπύ (πρβλ. Εβρ. ιβ, 8). 

Άρα η παιδεία του Κυρίου είναι θεία παιδαγωγία που αποβλέπει στο πνευματικό και αιώνιο συμφέρον μας. Είναι μετάληψη της αγιότητας του Θεού. "Ἄρα ἡ παιδεία συμφέρον, ἄρα ἡ παιδεία μετάληψις ἁγιότητος ἐστι", επιλέγει ο χρυσορρήμων Πατήρ. Κι ακόμη δείχνει ότι ο ουράνιος Πατέρας και Θεός ευδοκεί στα υπάκουα παιδιά Του. Θέλει να μας χαρίσει τη Βασιλεία Του: "Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατήρ ὑμῶν δοῦναι ἡμῖν τήν βασιλείαν (Λουκ. ιβ, 32)". 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!