Φράσεις για προβληματισμό 73ο μέρος

Στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ας αγωνισθούμε να σταυρώσουμε τα πάθη μας και μάλιστα τα πάθη της μνησικακίας και εκδικήσεως. Όποιος συγχωρεί, αυτός θα νιώσει βαθιά τη χαρά της Αναστάσεως. Όποιος συγχωρεί, αυτός εγγίζει την αγιότητα, γίνεται θεϊκός άνθρωπος. Τέλειο παράδειγμα ανεξικακίας ο Κύριος. Συγχώρησε τους σταυρωτές του: "Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς}· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι (Λουκά κγ, 34)" Όλαν τα γνήσια παιδιά της Εκκλησίας κατεβαίνουν στο στάδιο και μπαίνουν στον στίβο και αθλούνται, αφού δεν υπάρχουν κερκίδες. ο κάνουν όσοι θέλουν. Πρέπει να το θέλει κανείς πολύ, με την καρδιά του, διότι ο αντίπαλος είναι ο κακός εαυτός μας. Καλόν αγώνα. (Σπουδαία σκέψη). 

Να νηστεύσουμε την μνησικακία. "Ἑάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος.". Να νηστεύσουμε την κενοδοξία και την ανθρωπαρέσκεια. "Ὅταν δέ νηστεύητε, μή γίνεσθε, ὥσπερ οἱ ὑποκριταί σκυθρωποί... ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες". Να νηστεύσουμε τη φιλαργυρία και την φιλοπλουτία. "Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς... Θησαυρίζετε θησαυρούς ἐν οὐρανῷ" (Σπουδαία σκέψη). 

Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου: Παιδί μου, σου έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες σου. Ο Κύριος, πριν θεραπεύσει το σώμα του παραλύτου, θεράπευσε την ψυχή του, διότι οι αμαρτίες του ήταν η αιτία της παραλύσεώς του. Ο Κύριος χτύπησε το κακό στη ρίζα του. Η αμαρτία είναι η αιτία όλων των κακών και η αιτία που εισήλθαν όλα τα δεινά και οι θλίψεις στη ζωή μας. Οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τη υγεία της ψυχής, για τον εξαγιασμό της, χωρίς βέβαια να παραμελούμε και την υγεία του σώματος (Σπουδαία σκέψη). 

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιορτάζουμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας απέναντι σε όλους τους εχθρούς της, διώκτες και αιρετικούς. Να δοξάσουμε τον Θεό, διότι μας αξίωσε να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ζούμε μέσα στην Εκκλησία Του, μέσα στον χώρο της χάριτος και της αληθείας, λουσμένοι στο φως του Χριστού. Να μην επηρεαζόμαστε από τον οικουμενισμό και όλες τις άλλες αιρέσεις. Η Ορθοδοξία με τη δύναμη του Αρχηγού της θα βγαίνει πάντοτε νικήτρια (Σπουδαία σκέψη). 

Προ της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας, όλα τα Σύμβολα και οι σύντομες περιλήψεις της πίστεως, μολονότι τοπικές, πλούτισαν την καθολική πίστη, την οποία ενεπιστεύθησαν στους διαδόχους τους οι Απόστολοι. Η Νίκαια καθιέρωσε την εκκλησιαστική αρχή, ότι η Εκκλησία είχε ανάγκη από σύμβολα καθολικής αυθεντίας και αποδοχής. Κατά αυτό τον τρόπο το Σύμβολο των Οικουμενικών Συνόδων απέβησαν κριτήρια ορθοδοξίας. Γι' αυτό τον λόγο αυτές οι Σύνοδοι αποκάλεσαν εαυτές "ΟΙ Άγιες Σύνοδοι" (Μητροπολίτου Πισιδίας Μεθοδίου Γ. Φούγια, Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων). 

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Η ψυχή μας πάλλεται από συγκίνηση, καθώς προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό, για να συνεχίσουμε ανανεωμένοι τον ιερό αγώνα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ο Σταυρός δείχνει τον δρόμο της ακριβούς πνευματικής ζωής που ακολούθησαν οι Άγιοι Μάρτυρες κι όλοι οι Άγιοι. Τον Σταυρό ας φέρουμε πάντα στον λαιμό μας. Τον Σταυρό να σημειώνουμε συχνά με ευλάβεια επάνω στο σώμα μας, για να μας προστατεύει και να μας αγιάζει. Με το όπλο του Σταυρού να ζούμε με συνέπεια και συνέχεια τη χριστιανική ζωή (Σπουδαία σκέψη). 

Θεοτόκε, μητέρα του παντός, το καύχημα της παρθενίας, το καύχημα της αρετής και τα πάντα της αγαθότης, προστρέχομεν οι αμαρτωλοί, οι αδύνατοι, εις εσπλαχνίαν της αγαθότης σου, να λυπηθείς τους αθώους εκείνους οπού φέρνουν την αμαρτωλή τους προσευχή ειλικρινώς εις τον παντουργόν και εις την βασιλείαν του, εκείνους οπού ’τρεξαν ξιπόλυτοι και γυμνοί, εκείνους οπού αφήσαν χήρες και αρφανά, εκείνους οπού ’χυσαν το αίμα τους, κατά τον όρκον τους, ν’ αναστηθεί διά της δυνάμεως του Παντοκράτορα η σκλαβωμένη τους πατρίδα και να λαμπρυθεί ο Σταυρός της Ορθοδοξίας. 

και δι’ αυτόν τον όρκον αυτείνοι πέθαναν δι αυτείνη την πατρίδα και θρησκεία, και θυσίασαν και το έχει τους, και πολλών οι γυναίκες τους, τα παιδιά τους, οι συγγενείς τους διακονεύουν και ταλαιπωρούνται ξιπόλυτοι, γυμνοί, νηστικοί στα σοκάκια εκείνης της ματοκυλισμένης πατρίδος οπού ζύμωσαν οι γονέοι τους και οι συγγενείς τους με το αίμα τους, και την γοδέρουν σήμερα και την τρώνε και την προδίνουν οι γουρνόλυκοι με τ’ ακονισμένα δόντια και οι σύντροφοί τους αυτεινών οι τοιούτοι. Θεοτόκο, μήτηρ του παντός, αυτούς τους αθώους να λυπηθείς, αυτούς τους γυμνούς και ταλαίπωρους.

Αυτείνοι φέρνουν δοξολογίαν εις τον Θεόν και την βασιλείαν του. Να πρεσβέψεις εις την παντοδυναμίαν του ν’ αναστήσει πίσου τους γερούς του ναούς, τ’ άγια τα μοναστήρια οπού τρώγαν ψωμί οι δυστυχισμένοι, αφού αυτά όπου ζούσαν πολύ αδύνατοι από την ευλογίαν του Θεού και από τους κόπους των πατέρων, των καλογέρων – δεν ήταν καπιτσίνοι δυτικοί, ήταν υπηρέτες των μαναστηριών της ορθοδοξίας.Δεν ήταν τεμπέληδες, δούλευαν και προσκυνούσαν. Καί εις τον αγώνα της πατρίδος σ΄ αυτά τα μοναστήρια γενόταν τα μυστικοσυμβούλια, συναζόταν τα ολίγα αναγκαία του πολέμου, και εις τον πόλεμον θυσίαζαν και σκοτωνόταν αυτείνοι οι υπηρέτες των μαναστηριών και των εκκλησιών – τριάντα είναι μόνον με μένα σκοτωμένοι έξω εις τους πολέμους και εις το το Νιόκαστρο, και εις την Αθήνα.

Έλιωσαν αυτείνοι οι πατέρες, τώρα εις τα γερατειά τους βασανίζονται πολύ εις τους δρόμους. Θεοτόκο μου, να περικαλέσεις τον αφέντη μας και τον μονογενή σου ν’ αναστήσει πίσου αυτά, και τις άγιες εκκλησίες του, οπού κατακερματίσαμεν εμείς οι αχάριστοι και μας ήβρε η δίκια του οργή και της βασιλείας του, να τον περικαλέσεις, Θεοτόκο μου, να τα αναστήσει πίσου, και να σηκώσει τη δίκια του οργή οπού ’χει σε μας τους αχάριστους και να φέρει πίσου την ευκή του και την ευλογία του και της βασιλείας του, οπού την στερηθήκαμεν από την κακία μας και διοτέλειά μας και εγίναμεν η παλιοψάθα της κοινωνίας, και εγίναμεν καθώς φαινόμαστε ως την σήμερον  (Στρατηγός Μακρυγιάννης, Οράματα και θάματα).

Προτιμώμεν να καταβώμεν εις τους τάφους Χριστιανοί κι ελεύθεροι, παρά να ζήσωμε σκλάβοι, χωρίς θρησκείαν, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμή (Γ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου). 

Ο Ευαγγελισμός του Ελληνικού Έθνους. Χαράς Ευαγγέλια για την Εθνική Ελευθερία. Χαίρε, ω χαίρε, Λευτεριά. Λίγο χώμα και πολύ φως. Αραιές οι δάφνες. Δάσος τα Μεσολόγγια. Όλοι τους Έλληνες. Παλιγγενεσία! (Σπουδαία σκέψη). 

Οι παραγκωνισμένοι από τους λαούς της Ευρώπης Έλληνες, δίνουν ξανά το "παρών" στο προσκήνιο της Ιστορίας. Στο 'fuit Grecia (Η Ελλάδα υπήρξε)" του Μέτερνιχ, η Ελλάδα απαντά "est Grecia (Η Ελλάδα υπάρχει)"και ακτινοβολεί ξανά στην ιστορία του κόσμου μ' ένα φως που πηγάζει απ' τα βάθη της ψυχής του λαού της, ένα "φως που πατεί χαρούμενα τον Άδη και τον Χάρο" (Η Δράση μας, αριθμός τεύχους 577/2020). 

Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν  ἵνα ἐν ἐμοί εἰρἠνην ἔχητε, ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε ἀλλά θαρσεῖτε ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον (Ιωα. ιστ, 33): όλο το περιεχόμενο της πίστεώς μας έγκειται σ' αυτά τα τελευταία λόγια, που ύστερα οι απόστολοι κήρυξαν, οι μάρτυρες ομολόγησαν, οι πατέρες εμβάθυναν και στήριξαν την Εκκλησία. Λόγοι που ανυψώνουν τον άνθρωπο στον ασύλληπτο προορισμό του (Η Δράση μας, αρ. τεύχους 578/2020). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!