Φράσεις για προβληματισμό 56ο μέρος

Πάντ' ἐστίν ἐξευρεῖν ἐάν μή τόν πόνον φεύγῃ τις: όλα μπορεί κάποιος να τα επιτύχει, αν δεν αποφεύγει τους κόπους (Δημοσθένης). 

Στην Εύβοια συσκέπτονταν οι ιθύνοντες Τούρκοι τι να κάνουν, για να αντιμετωπίσουν τυχόν εξέγερση. Άλλοι πρότειναν αφοπλισμό. Άλλοι σφαγή γενική. Τότε, ένας γέρος, ο Ρεσίτ μπέης, ο πιο έμπειρος ίσως και ο πιο ευφυής εκ των παρευρισκομένων, είπε: "Ο Σουλτάνος εμποδίζει τον ραγιά να κτίζει εκκλησίες και τον άφησε να κάνει σκολειά και καράβια. Να, ο ραγιάς με τα σκολειά και τα καράβια σήκωσε κεφάλι. Ας έρθει τώρα ο Σουλτάνος να τον κάνει ζάπι (να τον δαμάσει). Γι' αυτό η Εκκλησία φρόντιζε για τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν γράμματα (Διονυσίου Κοκκίνου, Ελληνική Επανάσταση). 

Πλῆθος σοφῶν σωτηρία κόσμου καί βασιλεύς φρόνιμος εὐστάθεια δήμου ὥστε παιδεύεσθε τοῖς ῥήμασί μου, καί ὡφελησήσεθε: το πλήθος των πράγματι σοφών που κάνουν κοινωνούς της σοφίας τους και τους άλλους, αυτοί είναι σωτηρία του κόσμου. Ο φρόνιμος βασιλιάς αποτελεί στερέωμα και ευδαιμονία του λαού του. Ώστε λάβετε μόρφωση και παιδαγωγία από τα λόγια μου και θα αποκομίσετε πραγματική ωφέλεια (Σοφία Σολομώντος, στ, 24). 

Κάλλιστὀν ἐστι μάθημα καί χρησιμώτατον τό πειθαρχεῖν τοῖς ἡγουμένοις: ωραιότατο και χρησιμότατο μάθημα είναι η πειθαρχία και η υπακοή στους προϊσταμένους, τους άρχοντες (Πλούταρχος). 

Ο μεγαλόψυχος άνθρωπος, ο σταθερός λάμπει και  μέσα στις συμφορές και τις δυστυχίες με όλη του τη λάμψη (Πλούταρχος). 

Και όταν έχεις εσύ, γυναίκα, κακόν άνδρα, πρέπει να χαίρεσαι περισσότερο από εκείνην όπου έχει καλόν άνδρα, διότι έχεις και περισσότερον μισθόν εις την ψυχήν σου. Ομοίως πάλιν εσύ, άνδρα, όταν έχεις κακή γυναίκα πρέπει να χαίρεσαι περισσότερο από τον γείτονά σου όπου έχει την καλήν γυναίκα, διότι με εκείνην την υπομονήν όπου κάμνεις έχει να σε ευσπλαχνισθεί ο Θεός, να σε βάλει εις τον Παράδεισον. Και αν καμιά φορά σου φταίει η γυναίκα σου, μη την ξεσυνερίζεσαι και να στοχάζεσαι και τα καλά της γυναίκας σου και όχι μόνον τα κακά και να στοχάζεσαι και τα κακά τα εδικά σου (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός). 

Οὐκ ἐστιν ἀδικοῦντα καί ἐπιορκοῦντα καί ψευδόμενον δύναμιν βεβαίαν κτήσασθαι: δεν είναι δυνατόν άνθρωπος άδικος, επίορκος και ψεύτης να αποκτήσει δύναμη σίγουρη και βέβαιη (Δημοσθένης).

Πρός γάρ τό τελευταῖον ἐκβάν ἕκαστον τῶν πρίν ὑπαρξάντων κρίνεται: καθένα από όσα έγιναν εκ προοιμίου κρίνεται με βάση το τελευταίο γεγονός. Επηρεάζεται η κρίση και των προηγουμένων γεγονότων από αυτό το τελευταίο γεγονός. Με άλλα λόγια, η τελευταία εντύπωση χαρακτηρίζει ολόκληρο το έργο (Δημοσθένης). 

Ἐπειδάν ἀκούσητε, κρίνατε· μή πρότερον προλαμβάνετε: να κρίνετε, αφού πρώτα ακούσετε και να μη βιάζεσθε να προβαίνετε σε κρίσεις πρωτύτερα (Δημοσθένης).  

Μή ὡς ὑπέρ ἀλλοτρἰας, ἀλλ' ὡς οἰκείας τῆς πόλεως βούλεσθε: να μη σκέφτεστε για την πολιτεία σας σαν να είναι κάτι ξένο, αλλά σαν να είναι κάτι  δικό σας (Δημοσθένης). 

Δεῖ ἀεί πράττειν τι μεῖζον τῶν ὑπαρχόντων: πρέπει πάντοτε να προσπαθείς να επιτύχεις κάτι καλύτερο απ' ό, τι έχεις τώρα (απ' ό, τι έχεις επιτύχει μέχρι τώρα) (Δημοσθένης). 

Εδώ έχετε πρόβατα. Το γάλα της Κυριακής τι το κάμνετε; Άκουσε, παιδί μου, να τα σμίγεις όλα και να κάμνεις επτά μερίδια και τα έξι μερίδια κράτησέ τα δια λόγου σου να κυβερνηθείς. Και το άλλο μερίδιο της Κυριακής, αν θέλεις, δώσε το ελεημοσύνην εις τους φτωχούς ή εις την Εκκλησίαν ή κατά το παρόν εγώ σε συμβουλεύω να το δώσεις εις το σχολείον δια να ευλογήσει ο Θεός τα πρόβατά σου (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός). 

"Ἀπελθών ἔκρυψα τό τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ (Ματθ. κε, 14-30)". Γιατί αχρηστεύεις τον εαυτό σου; Ο τρίτος με το ένα τάλαντο το έκρυψε στο χώμα και το επέστρεψε στον κύριό του, ο οποίος τον επέπληξε ως τεμπέλη και πονηρό. Η παραβολή αυτή μας φανερώνει ότι όλοι έχουμε τάλαντα (ταλέντα), χαρίσματα από τον Θεό, φτάνει να τα ψάξουμε μέσα μας, να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή τους και να ευχαριστήσουμε τον Κύριο που μας τα έδωσε. Να τα αξιοποιήσουμε χωρίς συγκρίσεις με τους άλλους, για τη δική μας πρόοδο και την ωφέλεια των ανθρώπων (Αρχιμανδρίτη Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ). 

Πού πάεις, πού πας αμαρτωλέ, πού πας κριματισμένε; Το λάδι σου είναι νερό και το κερί σου ξύλο και το λιβάνι που κρατείς κουφάλα 'ναι κι εκείνο. Άμε να ντύσεις ορφανά, άμε να ντύσεις ξένα να ντύσεις και τα νιόπαντρα, τα φτωχοπαντρεμένα, τότες κι εσύ αμαρτωλέ, θα σώσεις την ψυχή σου (Δημοτικό τραγούδι, ''Ο αμαρτωλός"). 

Μπορεί να είσαι άθεος. Η παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο μπορεί να είναι για σένα αδιάφορη, ίσως και αποκρουστική. Ελεύθερος άνθρωπος είσαι, κανένας δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι διαφορετικά. Και αν μεν είσαι ένας από μας τους πολλούς, δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Ανόμως έχει συμβεί να αναδειχθείς σε κάποια υψηλή θέση από την οποία μπορείς να επιφέρεις καίριες αλλαγές, σκέψου. Δεν έχει δικαίωμα αυτά να αλλάξεις... Σκέψου (Σπουδαία σκέψη).

Ακούοντας κι εγώ, αδελφοί μου, τον λόγον όπου λέγει ο Χριστός μας να φροντίζουμε και για τους αδελφούς μας, μ' έτρωγεν εκείνος ο λόγος μέσα εις την καρδίαν τόσους χρόνους, ωσάν το σκουλήκι όπου τρώγει το ξύλον, τι να κάνω κι εγώ στοχαζόμενος εις την αμάθειά μου. Όθεν άφησα την ιδικήν μου προκοπήν, το ιδικόν μου καλόν και εβγήκα να περιπατώ από τόπον εις τόπον και διδάσκω τους αδελφούς μου. Το Γένος μας έπεσεν εις αμάθειαν. Είπα ας χάσει ο Χριστός εμένα, ένα πρόβατον, και ας κερδίσει τα άλλα. Ίσως η ευσπλαχνία του Θεού και η ευχή σας σώσει κι εμένα (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός). 

Αὐτός δέ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζε (Λουκά ιη, 35-43). Γεμάτος αγωνία και ελπίδες μαζί, ο τυφλός ήρθε μπροστά στον Χριστό. Τι θέλεις να σου κάνω; Κύριε, να δω! Τη στιγμή εκείνη άνοιξαν τα μάτια του, είδε καθαρά κι άρχι
σε τώρα να ακολουθεί και ο ίδιος τον Χριστό και να φωνάζει ύμνους, δοξολογίες στον Θεό. Το πλήθος του λέει να σωπάσει. Αυτός δεν υπακούει. Και σήμερα, όταν (κάποιοι) δουν έναν να πιστεύει αληθινά, να έχει σύνδεσμο με τον Χριστό και την εκκλησία, θα τον πολεμήσουν. Όσο περισσότερο επιμένουν να "συμβουλεύουν", ο πιστός πρέπει να γίνεται ολοένα και περισσότερο θερμός χριστιανός (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ). 

Όταν απευθυνόμαστε στον Κύριο, να υψώνουμε τη φωνή μας. Όχι να φωνάζουμε με το στόμα, αλλά να κραυγάζουμε με την καρδιά, όπως έκαναν οι δέκα λεπροί: "ἧραν φωνήν". Ο Κύριος δεν περιφρονεί τις θερμές προσευχές των συντετριμμένων καρδιών. Αλλά πρέπει να Τον ευγνωμονούμε και να Τον ευχαριστούμε, όπως ο ένας (λεπρός), ο οποίος θεραπεύτηκε και "ὐπέστρεψε μετά φωνῆς μεγάλης δοξάζων τόν Θεόν" (Σπουδαία σκέψη). 

"Ἡ Βασιλεία τῶν Ουρανῶν βιάζεται (Ματθ. ια, 12)". Ασφαλώς (η Αγία Γραφή) δεν κάνει λόγο για τη βία της αποστατημένης κοινωνίας μας, που γκρεμίζει και ισοπεδώνει, αλλά για την πνευματική βία που χρειάζεται να ασκούμε στον εαυτό μας, για να κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών. Να διώξουμε μακριά τη ραθυμία και τη ραστώνη και να δείξουμε επιμέλεια και σπουδή, για να αρπάξουμε τη Βασιλεία του Θεού και να την κρατήσουμε σφιχτά. "Ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς (Α' Τιμοθ. στ, 12)". Όχι εφησυχασμός, αλλά εγρήγορση και σπουδή. (Σπουδαία σκέψη).  

Χώμα ελληνικό, χώμα τιμημένο, που έχουν ανασκάψει, για να θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα. Χώμα δοξασμένο, που έχουν ροδοβάψει αίματα στο Σούλι και τον Μαραθώνα. Χώμα ελληνικό, που έχει θάψει λείψανα άγια από το Μεσολόγγι, τη Χίο και τα Ψαρά. Αναγνωρίζω ότι και οι άλλοι έχουν τη δική τους πατρίδα, τα ιερά τους χώματα, την ιστορία τους. Ας είναι αλλόδοξοι, αλλόθρησκοι και αλλοεθνείς. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να αγωνίζομαι για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τη διασφάλιση των συνόρων της πατρίδας μου. Να την υπερασπίζομαι, όταν ποικίλοι εχθροί την επιβουλεύονται και επιδιώκουν τον αφανισμό ή τον ακρωτηριασμό της. Θέλω από τους ξένους που επιθυμούν να ζήσουν στη χώρα μου να σεβασθούν την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη μου, τον πολιτισμό μου, τα ήθη, τα έθιμά μου και τις παραδόσεις μου (Σπουδαία σκέψη). 

Σήμερα, βεβαίως, κανένας από εμάς δεν είναι ένα νησί αποκομμένο στο αρχιπέλαγος της ζωής. Αντίθετα, είναι ένα κομμάτι μιας στεριάς. Όμως, ποτέ δεν θα ήθελα να καταντήσω ξένος πρόσφυγας στην πατρίδα μου, την Ελλάδα, στο σπίτι που μεγάλωσα, στους δρόμους που έπαιξα, στις βουνοκορφές που σκαρφάλωσα. Πολύ περισσότερο, ούτε καν να το διανοηθώ ότι θα χρειάζομαι διαβατήριο, για να επισκεφθώ συγγενείς μου που διαμένουν σε απόμακρες περιοχές της χώρας μου. Δικαιούμαι να αγαπώ περισσότερο, τον τόπο μου, την πατρίδα μου. Να διαφυλάξω τον πολύτιμο θησαυρό που οι πρόγονοί μου μού κληροδότησαν. Σ' αυτό τον τόπο βρίσκονται οι τάφοι των προγόνων μου, οι ρίζες μου, η ζωή μου. Γι' αυτό θέλω να το πω, να το φωνάξω: "ΕΛΛΑΔΑ που μ' ανάστησες, ΠΑΤΡΙΔΑ, σ' αγαπώ" (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!