Με την Ανάσταση του Κυρίου γιορτάζουμε το γεγονός ότι Χριστός θέλησε και πέρασε από τον θάνατο με τον Σταυρό, νικώντας τον θάνατο με την Ανάστασή Του. Γιορτάζουμε τη νίκη του Χριστού κατά της αμαρτίας, η οποία εισήγαγε τον θάνατο, πνευματικό κατ' αρχάς και σωματικό στη συνέχεια στην ανθρώπινη ζωή. Αμαρτία και θάνατος είναι τα δυο για τον άνθρωπο ανυπέρβλητα εμπόδια.
Όλα τα άλλα θέματα και προβλήματα μπορεί ο άνθρωπος να τα νικήσει, να τα ξεπεράσει. Κανείς όμως δεν είναι αναμάρτητος, ούτε μπορεί να δώσει άφεση αμαρτιών. Και κανείς δεν έμεινε αθάνατος επί της γης. Η επιστήμη προσπαθεί και στοχεύει στην ποσοτική και ποιοτική αύξηση του ορίου ζωής.
Όμως ο θάνατος, ο αχώριστος σύντροφός μας από τη γέννησή μας, είναι δίπλα μας. Ο Χριστός νίκησε την αμαρτία με την αναμαρτησία Του και με το αίμα του Σταυρού Του. Νίκησε και τον θάνατο με την Ανάστασή Του. Ένωσε τα το "πρίν διεστῶτα" απλώνοντας τα χέρια Του στον Σταυρό. Τα χέρια που έπλασαν τον άνθρωπο κατά τη δημιουργία, προχώρησαν στη νέα δημιουργία με τον Σταυρό και την Ανάσταση.
Η Ανάσταση εἰναι το πιο μεγάλο, το πιο ευχάριστο άγγελμα για τον άνθρωπο. Ότι ο Χριστός έγινε η απαρχή των κεκοιμημένων, αυτών που κοιμούνται και κάποια μέρα θα ξυπνήσουν. Όπως έγινε με Αυτόν έτσι θα γίνει και με μας. Είναι η υπόσχεση του Χριστού ότι δεν χανόμαστε στον τάφο, αλλά θα αναστηθούμε και θα ξανασυναντηθούμε.
Αυτή η υπόσχεση του Θεού μας γεμίζει παρηγοριά και προσδοκία στην πορεία μας. Πονούμε, αλλά με ελπίδα! Δεν αρμόζει σε χριστιανούς η απογοήτευση και η απελπισία.
Όλα τα γεγονότα, όλες οι περιπέτειες του βίου ορώνται μέσα από ένα άλλο πρίσμα, μέσα από το φως της Αναστάσεως. Τα πάντα πλέον καταυγάζονται από το αναστάσιμο Φως. Πολύ όμορφα και με πληρότητα το περιγράφει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: "Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια, ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται".
Είναι άξιο παρατηρήσεως το γεγονός ότι το θριαμβευτικό απολυτίκιο της Εορτής των εορτών, το "Χριστός ἀνέστη", αν και τόσο σύντομο, τέσσερις φορές μιλάει για θάνατο, νεκρούς και μνήματα. Αρχίζει με το "Χριστός ἀνέστη" και κλείνει με το "ζωήν χαρισάμενος". Το πρώτο αφορά στον Χριστό, ενώ το δεύτερο σε όλους εμάς. Και αυτό είναι το κέντρο και το μήνυμα του τόσο αγαπητού αυτού ύμνου.
Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί το θεμέλιο της πίστεώς μας, αλλά και της ύπαρξης της Εκκλησίας, η οποία χωρίς αυτήν καταλήγει να είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Αν αφαιρέσουμε την Ανάσταση, ο Χριστιανισμός περιορίζεται σε μια ωραία, έστω, φιλοσοφία, η οποία όμως δεν απαντά στο έσχατο, αλλά και μεγαλύτερο ερώτημα και πρόβλημα του ανθρώπου που είναι η υπέρβαση του θανάτου.
Τι να τα κάνουμε τα ωραία λόγια, αν ο τάφος είναι το τέρμα, η κατάληξη όλων; Ο Απόστολος Παύλος το τονίζει και πιο έντονα. Γράφει ότι αν περιορίσουμε την ελπίδα μας στα παρόντα, φθαρτά και τρεπτά, τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι των ανθρώπων. Για ποιο λόγο να ακολουθήσουμε τον Χριστό και τις εντολές Του, αν δεν υπάρχει η Κρίση και η αιωνιότητα;
Αν ο Χριστός δεν είναι Θεός, τότε ο άνθρωπος δεν σώζεται, αφού μόνο ο Θεός σώζει. Αν ο Χριστός δεν είναι Θεός, δεν αναστήθηκε. Τότε είναι όλα μάταια.Το να πιστεύεις στην αγάπη και την συγχωρητικότητα είναι κάτι έμφυτο στον άνθρωπο. Είναι στοιχείο της εικόνας του Θεού, που είμαστε ο καθένας από εμάς.
Όμως ο άνθρωπος συχνά επιλέγει το να μην αγαπά, επιλέγει το εύκολο, το κοντόφθαλμο συμφέρον του, συχνά κινείται με βάση τα πάθη του. Το πολύμορφο κακό που μας περιβάλλει είναι απόδειξη όλων αυτών. Οι λεγόμενες αξίες της χριστιανικής κοινωνίας μας έχουν καταπέσει, μπροστά στην επέλαση άλλων ιδεών, θεωριών και τρόπων ζωής της φίλαυτης και ευδαιμονιστικής εποχής μας.
Για παράδειγμα, έλεγαν οι παλαιοί στα παιδιά τους, όταν έφευγαν από τα πατρικά τους σπίτια, για να εργαστούν: "παιδί μου, πάντοτε να είσαι τίμιος, γιατί η τιμή τιμή δεν έχει". Και οι άνθρωποι έτσι πορεύονταν.
Σήμερα οι αξίες αυτές εξευτελίστηκαν και καταπατήθηκαν, διότι απωλέσθηκε η μεταφυσική τους βάση. Ο ανθρωπισμός χωρίς Θεό χρεοκόπησε. Δεν υπάρχει ηθική, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε στον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, χωρίς μεταφυσική. "Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται", σημειώνει κάπου ο Ντοστογιέφσκι. ΚΙ έτσι είναι.
Διότι τι θα σε συγκρατήσει από το κακό, όταν μάλιστα έχει διαστραφεί η ατομική και συλλογική συνείδηση; Τι θα σε ωθήσει να θυσιαστείς, να αγαπήσεις μα ανιδιοτέλεια, να υποχωρήσεις, να συγχωρήσεις από την καρδιά σου; Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, αν δεν πιστεύεις στην ύπαρξή Του και στην Ανάστασή Του, αν δεν πιστεύεις στη δική σου ανάσταση και στη μέλλουσα κρίση που σε αναμένει, τότε τίποτε δεν μπορεί να σε κρατήσει στην αρετή σήμερα.
Οι νόμοι όλο και αυξάνουν, διότι οι άνθρωποι απιστούν και αμαρτάνουν και πάντα θα βρίσκουν τρόπους να τους παραβαίνουν. Για τον χριστιανό δεν υπάρχει νόμος, διότι νόμος για αυτόν είναι η φωτισμένη από το ευαγγελικό φως συνείδησή του. Ένας καλός, όπως λέμε άνθρωπος, -υπάρχουν και τέτοιοι ακόμη- που κάνει το καλό έτσι για τη συνείδησή του, είτε θα οδηγηθεί στον Χριστό είτε θα εγκαταλείψει αργά ή γρήγορα τον αγώνα του. Η Ανάσταση του Κυρίου μας καλεί σε έναν νέο σταυροαναστάσιμο τρόπο ζωής, με κέντρο τη Θεία Ευχαριστία, όπου κοινωνούμε με τον Χριστό και μεταξύ μας.
Τα χαρίσματα του Θεού είναι αμεταμέλητα, δεν τα παίρνει ο Θεός πίσω. Ο Θεός υποσχέθηκε στον άνθρωπο την αθανασία. Έρχεται ο θάνατος δια του προπατορικού αμαρτήματος στον κόσμο. Ο θάνατος του σώματος συντελείται, προκειμένου να διακόπτεται η πορεία της φθοράς και του κακού στη ζωή μας, "ἵνα μή τό κακόν άθάνατον γένηται", όπως σημειώνουν οι Πατέρες μας.
Το ότι η ψυχή του ανθρώπου ζει, αυτό δεν καλύπτει το αρχικό στάδιο της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Η ορθόδοξη θεολογία μιλά για το μυστήριο της θείας οικονομίας. Αυτό ουσιαστικά είναι το σχέδιο του Θεού, μυστικό αρχικά για τους ανθρώπους και ανερμήνευτο για πάντα, να σαρκωθεί ο Υιός και Λόγος του Θεού, να ζήσει ανάμεσά μας, να πεθάνει, να αναστηθεί και να αναλάβει την ανθρώπινη φύση στον Ουρανό.
Μέσω αυτής της θείας οικονομίας ο Θεός οικονομεί την εκπλήρωσή της υπόσχεσεώς Του, ότι ολόκληρος ο άνθρωπος, σώμα και ψυχή θα ζήσουν αιωνίως. Είτε "εἰς ἀνάστασιν ζωῆς εἴτε εἰς ἀνάστασιν κρίσεως", πάντως αναστημένοι, ολόκληροι, δηλαδή σωσμένοι.
Η πραγματικότητα της αναστάσεως της ανθρώπινης φύσης ενωμένης στο πρόσωπο του Αναστάντος Χριστού θα επιβεβαιωθεί την ημέρα της κοινής ανάστασης όλων των ανθρώπων, στο πρόσωπο του κάθε ανεξαιρέτως ανθρώπου. Όλοι θα αναστηθούμε, βεβαίως δεν θα αναληφθούμε όλοι.
Αυτό στην καθημερινότητά μας σημαίνει ότι η ζωή μας κινείται σε δυο επίπεδα. Αυτό που δια των αισθήσεων ζούμε και κινούμαστε, αλλά και το υπεραισθητό, αυτό που πορευόμαστε και ανήκουμε.
"Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν επιζητοῦμεν (Εβρ. 13,14)", μας υπενθυμίζει ο Απόστολος Παύλος. Ο άνθρωπος είναι μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου, διότι μέσα μας συνυπάρχει το ορατόν και το αόρατον, γη και ουρανός. Επομένως κάθε πτυχή της ζωής μας οφείλει να φωτίζεται από το Αναστάσιμο Φως και από την ακράδαντη πίστη μας, ότι είμαστε αιώνιοι, αθάνατοι.
(Συζητώντας για την Ανάσταση του Χριστού, λόγια αρχιμανδρίτη πατρός Αμβρόσιου Γκουρβέλου Πατρών, Περιοδικό Παρεμβολή)
συνεχίζεται....
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Το Αναστάσιμο Φως ας φαιδρύνει με τη λαμπρηφόρο λάμψη του τις ψυχές και τις πράξεις μας!
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά (ιδιαιτέρως σε όσες κι όσους γιορτάζουν)!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου