Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 130ο

Μόλις μπούμε στον νάρθηκα, κάνουμε ευλαβικά τον σταυρό μας και παίρνουμε από το παγκάρι δυο-τρία κεριά. Τα ανάβουμε, τα στερεώνουμε στο μανουάλι και κατόπιν προσκυνούμε τις εικόνες των Αγίων που υπάρχουν στα προσκυνητάρια. Δεν προσκυνούμε ασφαλώς το ξύλο, το γυαλί, την μπογιά της κάθε εικόνας. Αλλά προσκυνούμε με σεβασμό τα πρόσωπα που εικονίζονται, τις μορφές των Αγίων. Και μέσα μας λέμε δυο λόγια προσευχής. 

Και οι Άγιοι μας υποδέχονται, για να μας οδηγήσουν στον ουρανό. Και εμείς τους ασπαζόμαστε, τους προσκυνούμε, τους χαιρετούμε. Καλημέρα, Άγιέ μου, λέμε ενδόμυχα. Ήρθα σήμερα εδώ στη χάρη σου. Προσκυνώντας τις ιερές εικόνες, χαιρόμαστε και αναπαυόμαστε ψυχικά, βλέποντας τις μορφές τους. Και αισθανόμαστε ότι είναι μπροστά μας, μας βλέπουν, μας ακούν, μας καταλαβαίνουν. Στρέφουμε τη σκέψη μας σ' αυτούς και εμπνεόμαστε από τη ζωή τους, από την αγιότητά τους, από την αγάπη τους για τον Χριστό μας.

Συνδεόμαστε και αισθητά μαζί τους , διότι όχι μόνο ασπαζόμαστε τις εικόνες τους, αλλά και τους μιλάμε, τους λέμε τα προβλήματά μας. Προσευχόμαστε σ' αυτούς και νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σ' έναν διάλογο μαζί τους. Γι' αυτό ζητούμε την αγιαστική Χάρι και την ευλογία τους. Αφού προσκυνήσουμε τις ιερές εικόνες, στα προσκυνητάρια του νάρθηκα, προχωράμε μπροστά στον κυρίως ναό. Βαδίζουμε από τη γη στον ουρανό. 

Διότι όλος ο ναός είναι μια εικόνα του σύμπαντος κόσμου. Ο κεντρικός ναός είναι εικόνα μεταξύ ουρανού και γης, ενώ το Ιερό Βήμα είναι εικόνα του Παραδείσου και του θρόνου του Θεού. Όλος ο ναός έχει προσανατολιστεί προς την Ανατολή, για να προσεύχονται οι πιστοί στραμμένοι στην Ανατολή και να επιζητούν τον χαμένο Παράδεισο. Το Άγιο Βήμα είναι το πιο ιερό μέρος του ναού. Σ' αυτό μπορούν να μπαίνουν μόνο οι ιερείς και όσοι έχουν ευλογία να διακονούν στον ιερό αυτό χώρο. Στο κέντρο του Αγίου Βήματος βρίσκεται η Αγία Τράπεζα, που συμβολίζει τον Τάφο του Χριστού, αλλά και τον θρόνο του Θεού. 

Ανάμεσα στον κυρίως ναό και στο Ιερό Βήμα στέκει το τέμπλο με τις ιερές εικόνες. Στο κέντρο του τέμπλου βρίσκεται η Ωραία Πύλη. Είναι η θύρα του Παραδείσου, η είσοδος στον ουρανό. Μπροστά από το τέμπλο, δεξιά και αριστερά, βλέπουμε τα δυο αναλόγια όπου ψάλλουν οι χοροί των ιεροψαλτών. Οι δυο χοροί συμβολίζουν τους αγγέλους, που ψάλλουν στον θρόνο του Θεού. Γύρω μας όλες οι αγιογραφίες του ναού έχουν μια τάξη, έναν σκοπό: να μας βοηθήσουν να στρέψουμε το βλέμμα μας ψηλά, στον ουρανό, στον προορισμό μας, να γίνουμε κι εμείς "θεοί κατά χάριν". 

Το βλέμμα μας λοιπόν αμέσως υψώνεται. Και πού στρέφεται; Στο υψηλότερο σημείο του ναού που είναι ο τρούλος. Στον τρούλο επάνω είναι ο Χριστός μας. Ο Παντοκράτορας που μας βλέπει, μας ευλογεί, μας αγκαλιάζει, μας σκεπάζει όλους μας, Αγγέλους, Αγίους και ανθρώπους. Κι απέναντι στο βάθος ψηλά στο Ιερό Βήμα, η Μητέρα μας η Παναγία, που ενώνει τον ουρανό με τη γη. Είναι η Κλίμακα μεταξύ ουρανού και γης και μας δείχνει τον δρόμο προς τον Υιό της. 

Κάτω από τον τρούλο είναι οι Άγγελοι, οι Ευαγγελιστές, πιο κάτω οι Προφήτες, η ζωή του Χριστού. Και καθώς το βλέμμα χαμηλώνει, δεξιά και αριστερά βλέπουμε παραστάσεις από τα μεγάλα γεγονότα της ζωής του Κυρίου μας. Σκηνές από τα θαύματα. Όλη η ζωή του Χριστού μας. Και πιο κάτω οι Άγιοι. Το βλέμμα μας συναντιέται με τα βλέμματα των Αγίων που μας περιστοιχίζουν. Είναι γύρω μας στις αγιογραφίες του ναού, κοντά μας, δίπλα μας.... Και μετά πιο κάτω; Κάτω από τις μορφές των Αγίων είμαστε εμείς...

Γι' αυτό παλιότερα σε κάποιες εκκλησίες χαμηλά στους τοίχους δεν αγιογραφούσαν Αγίους. Γιατί; Για να πουν στους πιστούς και σε μας ότι εδώ που υπάρχει ένας χώρος είναι για να μπεις εσύ! Ήρθες στην Εκκλησία, για να γίνεις Άγιος. Στην εποχή μας δεν θα αγιογραφηθούν εκεί μόνο ο άγιος Παΐσιος, ο άγιος Πορφύριος, ο άγιος Ιάκωβος, ο άγιος Αμφιλόχιος. Πρέπει να μπεις κι εσύ εκεί. Γι' αυτό έρχεσαι στην εκκλησία. Για να γίνεις Άγιος. Όλες οι εικόνες των τοίχων, αλλά κι εμείς οι έμψυχες εικόνες του Θεού, όλοι μαζί πορευόμαστε σε μια κατεύθυνση, προς τον Χριστό. 

Μέσα στον ιερό χώρο κινούμαστε αθόρυβα. Πάντοτε σοβαροί, με μετρημένες κινήσεις και με συναίσθηση της ιερότητας του χώρου. Πορευόμαστε οι άνδρες στις θέσεις των ανδρών και οι γυναίκες στις θέσεις των γυναικών, όπως είναι η μακραίωνη και Αποστολική παράδοση της Εκκλησίας μας. Οι Αποστολικές Διαταγές κάνουν διάκριση των δυο φύλων στη θεία Λατρεία. Και ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων τονίζει: "Οι άνδρες να στέκονται με τους άνδρες και οι γυναίκες με τις γυναίκες. Να μη γίνεται η υπόθεση σωτηρίας πρόφαση απώλειας". 

Διαλέγουμε μια θέση διακριτική, σε μια ακρούλα, όχι κεντρικά, για να μας βλέπουν ούτε σε κάποιο πέρασμα, για να κοιτάμε ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Στη θέση μας παραμένουμε ήσυχοι, συγκεντρωμένοι στον εαυτό μας. Κι αν έρθουν μετά από μας κάποιοι ηλικιωμένοι, παραχωρούμε το κάθισμά μας σ' αυτούς. Πάντοτε όμως έχουμε τον νου μας στραμμένο στον Κύριο, χωρίς να χαιρετούμε εκείνη την ώρα τους άλλους πιστούς. Θα χαιρετίσουμε τους γνωστούς μας, αφού τελειώσει η Θεία Λειτουργία και πάλι έξω από τον ναό, όχι μέσα. 

Καθόμαστε λοιπόν συγκεντρωμένοι, αμίλητοι, χωρίς περίεργα βλέμματα, χωρίς περισπασμούς. Βρίσκουμε μια ακρούλα, για να προσηλώσουμε το βλέμμα μας στον Θεό. Το μυαλό μας, τα μάτια μας, όλα μπροστά. Λέει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: "Στον ναό να στεκόμαστε με φόβο και τρόμο, με προσοχή και προθυμία, με το βλέμμα στραμμένο στη γη και την ψυχή υψωμένη στον ουρανό... Γιατί πολλοί στην εκκλησία επαναλαμβάνουν μηχανικά Ψαλμούς και Ευχές και φεύγουν, δίχως να ξέρουν τι είπαν. Τα χείλη κινούνται, αλλά τα αυτιά δεν ακούνε. Εσύ δεν ακούς την προσευχή σου και θέλεις να την ακούσει ο Θεός; Γονάτισα, λες. Αλλά ο νους σου πετούσε μακριά. Το σώμα σου ήταν μέσα στην εκκλησία και η ψυχή σου έξω". 

συνεχίζεται...

(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!