Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 96ο

Για πρώτη φορά βρέθηκα στο Ιερό Προσκύνημα του Αρχαγγέλου την 1η Απριλίου του 2007, ημέρα της ενηλικίωσής μου. Τον Ιανουάριο του 2008 παντρεύτηκα ένα καλό παλικάρι, τον Σ.Τ., ο οποίος είναι στρατιωτικός. Τον Φεβρουάριο του 2008 πήρε την πρώτη του μετάθεση για την 98 ΜΕΘ στην Παγανή Μυτιλήνης, οπότε και αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο νησί. Το ίδιο έτος, την ημέρα της  Χάρης Του, ήρθαμε στο Μοναστήρι με τα πόδια, όπως συνηθίζεται από τους κατοίκους του νησιού. 

Τον επόμενο Μάρτη έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί, το οποίο γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου το 2009 και πήρε την αρχή της σαράντευσης από τον πατέρα Στρατή. Επειδή είχα προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το έταξα στον Άγιο· το βαφτίσαμε εκεί και του δώσαμε δυο ονόματα, Γιώργο και Ταξιάρχη. 

Η μητέρα μου είχε τάξει να επισκεφθεί το νησί και να προσκυνήσει τον Αρχάγγελο, εάν όλα πήγαιναν καλά με τον τοκετό μου. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2010 (ημερομηνία γενεθλίων του συζύγου μου) μας αξίωσε και μαζί με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου ήρθαμε στο Μανταμάδο· εγώ κυοφορούσα το δεύτερο παιδί μου. 

Τη στιγμή που πλησίασε η μητέρα μου να προσκυνήσει την εικόνα του Ταξιάρχη, που βρίσκεται στο εσωτερικό της εκκλησίας, η εικόνα άλλαξε χρώμα και το πρόσωπο του Ταξιάρχη έγινε κατακόκκινο! Μας φώναξε και προσκυνήσαμε εγώ, ο αδερφός μου και ο άντρας μου και σε λίγο επανήλθε στο κανονικό του χρώμα. Στις 18 Νοεμβρίου του ίδιου έτους γέννησα τον δεύτερο γιο μου κι επέστρεψα στο νησί, όταν αυτός ήταν 18 ημερών. Τις ευχές της σαράντισης και του δεύτερου παιδιού μου τις έδωσε πάλι ο πατέρας Στρατής. 

Τότε παρατήρησα κάτι διαφορετικό στο σώμα μου, στον οργανισμό και τις δυνάμεις μου. Κανείς, μα ούτε κι εγώ είχε δώσει σημασία στις αιμωδίες που είχα στο δεξιό άνω άκρο, κατά τη διάρκεια του 8ου μήνα της κυήσεως του  πρώτου μου παιδιού. Ούτε η μητέρα μου που είναι γιατρός, δεν είχε καταλάβει τίποτα! Και να σκεφθεί κανείς ότι στα 16 μου χρόνια είχα υποβληθεί -για διάφορους λόγους- σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, η οποία και ήταν φυσιολογική. Έμεινα λοιπόν στο νησί μόνη μου με δυο μωρά παιδιά, γιατί ο σύζυγός μου ήταν σε συνεχείς υπηρεσίες και ασκήσεις και η πατρική του οικογένεια, η οποία κατοικεί μόνιμα στα Δάφια Καλλονής, αδυνατούσε να μου συμπαρασταθεί. 

Έτσι λοιπόν, απελπισμένη, την ημέρα που σαράντισε ο Κωνσταντίνος, μπροστά στη θαυμαστή εικόνα του Ταξιάρχη παρακάλεσα με πίστη τον Άγιο για την υγεία μου, την οικογένειά μου και επιστεύτηκα τη ζωή μου και τα προβλήματά μας σε Κείνον και ηρέμησα. Μια ηρεμία, Θεέ μου, αληθινή, μαγική, χωρίς άγχος! Στις 10 Φεβρουαρίου, δηλαδή σε διάστημα ενάμιση μήνα περίπου από την τελευταία μου επίσκεψη στη Μονή, ξύπνησα παράλυτη! Ο σύζυγός μου ήταν πάλι σε άσκηση και τα μωρά μόνα τους στο δωμάτιό τους. 

Πανικόβλητη κάλεσα στο τηλέφωνο τη μητέρα μου στην Αθήνα, η οποία και πήρε στο στρατόπεδο, έστειλαν τον άντρα μου εσπευσμένα στο σπίτι και μεταβήκαμε στο "Βοστάνειο" νοσοκομείο Μυτιλήνης. Με εξέτασαν ένας παθολόγος κι ένας νευρολόγος και μου υπέδειξαν να φύγω στην Αθήνα, για να υποβληθώ σε νέα μαγνητική εγκεφάλου, με το ενδεχόμενο της "σκλήρυνσης κατά πλάκας". 

Στις 14 Φεβρουρίου φτάσαμε στην Αθήνα, στο πατρικό μου σπίτι. Στις 18 υποβλήθηκα σε μαγνητική εγκεφάλου στο νοσοκομείο "Μητέρα" και στις 19 διαγνώστηκε ότι έπασχα από σκλήρυνση κατά πλάκας, με 47 ενεργές εστίες στον εγκέφαλο! Την επομένη εισήχθηκα στο "Αιγινήτειο" νοσοκομείο, όπου έκανα και οσφυονωτιαία παρακέντηση. Πιστοποιήθηκε έτσι η νόσος και πήρα πρώτη φορά ενδοφλέβια κορτιζόνη, με σκοπό να επανέλθω. 

Μέχρι λοιπόν τις 18 Φεβρουαρίου του '12, όταν υπέστην τελευταία μεγάλη υποτροπή της νόσου, με παραλυσία άνω κάτω άκρου, που με ακινητοποίησε περί τις 45 μέρες· είχα εισαχθεί οκτώ φορές στο νοσοκομείο και είχα λάβει ισάριθμες φορές ενδοφλέβια κορτιζόνη! Μια από αυτές τις φορές έπαθα και μερική τὐφλωση στο δεξιό μάτι, αλλά μετά από 15 μέρες επανήλθε πλήρως η όρασή μου. Ο σύζυγός μου είχε πάρει όμως μετάθεση κι έτσι έμεινα στο πατρικό μου σπίτι και είχα τους δικούς μου ανθρώπους να με βοηθούν.

Ούσα αλλεργική σε όλες τις θεραπείες με ιντερφερόνη (ενέσιμη μορφή), στις 18 Ιουλίου του 2012, μπήκα εκ νέου στο "Αιγινήτειο" νοσοκομείο, με σκοπό να λάβω φινγκολιμόδη, μια θεραπεία που είχε έρθει 6 μήνες πριν στην Ελλάδα. Ας σημειωθεί ότι ο θεράπων ιατρός μου, αναπληρωτής καθηγητής της έδρας της Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Α. Ρ., πολλές φορές δήλωσε στη μητέρα μου ότι μόνο μια φορά ακόμα στην 50ετή καριέρα του είχε τύχει τόσο δύσκολο περιστατικό όπως το δικό μου. 

Η τελευταία μαγνητική εγκεφάλου ορίστηκε στις 8 Νοεμβρίου 2013, την ημέρα δηλαδή της γιορτής των Ταξιαρχών. Εγώ δεν έχασα την πίστη μου ούτε το θάρρος μου. Πίστευα στη δυναμική παρουσία και προστασία του Ταξιάρχη και ήμουν ήσυχη. Στις προσευχές μου πάντα ήταν σταθερή η παράκλησή μου προς τον Ταξιάρχη: "Αρχάγγελε, γνωρίζεις  το πρόβλημά μου, το εμπιστεὐομαισε Σένα και Συ κάνε το καλύτερο για μένα και την οικογένειά μου". Και το έκανε!

Παραμονή της εξέτασής μου, 7 Νοεμβρίου, με πρωτοβουλία των παιδιών από την ομάδα στο διαδίκτυο "Ταξιάρχης Μανταμάδος", έγινε αγρυπνία προς τιμήν των Ταξιαρχών συτον ιερό ναό Ζωοδὀχου Πηγής Καλογρέζας Αττικής, στην οποία παραβρέθηκα με τα παιδιά και τον σύζυγό μου κι έκανα αρτοκλασία στη Χάρη Του. Την επόμενη μέρα το πορωί, ανήμερα των Ταξιαρχών, θέλησα να κοινωνήσω πριν πάω να κάνω τις μαγνητικές εξετάσεις. Έτσι κι έγινε. Μπήκα στον μαγνήτη και σε μισή ώρα τελείωσα. Την επαύριο πήρα το αποτέλεσμα, το οποίο ανέφερε: "ΚΑΜΙΑ ΕΝΕΡΓΟΣ ΕΣΤΙΑ. ΝΟΣΟΣ ΣΕ ΥΦΕΣΗ!". Ο θεράπων ιατρός τα είχε χαμένα! Τώρα είναι στο Λονδίνο κι εκεί ασχολείται με την έρευνα της νόσου. 

Με παρακολουθεί, κατά αραιά διαστήματα, ο Διευθυντής του Νευρολογικού τμήματος του 401 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών, και με τη μεσιτεία του φύλακά μας, Αρχαγγέλου Μιχαήλ. είμαι καλά, υγιής, χαρούμενη και ευτυχισμένη και χαίρομαι τη ζωή με τον σύζυγό μου και τα πανπέμορφα παιδιά μου. Εύχομαι ο Θεός να έχει πάντα καλά και τον πατέρα Στρατή, αλλά και την οικογένειά του. Ο Ταξιάρχης να μας βοηθάει όλους. Ελπίζω το καλοκαίρι να τα πούμε από κοντά! Την  ευχή σας. Με σεβασμό, Τ. Α. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!