Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 114ο

Οι σωματικές και πνευματικές ασκήσεις δεν είναι ούτε ίδιες ούτε όλες κατάλληλες για όλους τους πιστούς. Άλλες ασκήσεις κάνει ένας μοναχός, κι άλλες ένας οικογενειάρχης. Άλλες ένας ηλικιωμένος κι άρρωστος κι άλλες ένα μικρό παιδάκι. Γι' αυτό στην Εκκλησία τις ασκήσεις που θα κάνει κάθε πιστός τις καθορίζει ο Πνευματικός του. 

Όπως ο γιατρός, όταν εξετάζει ασθενείς, δίνει  διαφορετική θεραπεία και φάρμακα στον καθένα, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, έτσι και στην πνευματική ζωή, ο πνευματικός ιατρός του κάθε πιστού, ο Εξομολόγος, θα δώσει τις κατάλληλες οδηγίες, ανάλογα με την κατάσταση και τις αντοχές του κάθε πιστού. Υπάρχουν βέβαια και οι κοινές ασκήσεις για όλους, όπως οι καθορισμένες νηστείες της Εκκλησίας μας. 

Αλλά κι αυτές όμως οι νηστείες τηρούνται διαφορετικά από τους πιστούς, ανάλογα με την ηλικία, την υγεία και τις αντοχές του καθενός. Επίσης μέσα στη ζωή της Εκκλησίας υπάρχουν και άλλα μικρά ασκητικά αγωνίσματα κοινά για όλους, για να βρίσκονται οι πιστοί σε καθημερινή πνευματική εγρήγορση. Αλλά κι αυτά τηρούνται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τις οδηγίες του Πνευματικού. 

Τέτοια μικρά αγωνίσματα είναι: 1) η τήρηση καθημερινού προγράμματος ύπνου, εργασίας, μελέτης, προσευχής. 2) η ορθοστασία, το γονάτισμα, οι  μετάνοιες στην προσευχή. 3) η λιτότητα στο φαγητό μας, στα ρούχα μας, στα έπιπλά μας, στα πράγματά μας. 4) η συνετή χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. 5) η διακονία μας σε διάφορες εργασίες στο σπίτι. 6) η φροντίδα μας σε αρρώστους και ενδεείς, 7) η διακονία μας σε ιερά έργα της Εκκλησίας, στην καθαριότητα του ναού, στο φιλόπτωχο έργο της, στο ποιμαντικό έργο της, ακόμα και σε διάφορα τεχνικά έργα κ.α.

Βέβαια, πολλοί Χριστιανοί μέσα σε μια έξαρση ενθουσιασμού, καθώς διαβάζουν πνευματικά κατορθώματα ασκητών, κάποιες φορές αδιάκριτα προσπαθούν να τα μιμηθούν. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Το τι μπορούμε να ακολουθήσουμε από τη ζωή των Αγίων, θα μας το πει ο Πνευματικός μας. Λέει σχετικά ο άγιος Ιωάννης της "Κλίμακος": 

"Το να θαυμάζει κανείς τους κόπους των Αγίων είναι καλό. Το να ζηλεύει να τους μιμηθεί είναι σωτήριο. Αλλά το να θέλει με μιας να τους μιμηθεί είναι παράλογο και ακατόρθωτο". Ένας πιστός μέσα στον κόσμο δεν μπορεί να ασκηθεί το ίδιο όπως οι ερημίτες. Χρειάζεται όμως κι αυτός κάποια άσκηση, πάντα βέβαια σύμφωνα με τις οδηγίες του Πνευματικού του.

Το καθημερινό πνευματικό πρόγραμμα είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία της πνευματικής ζωής. Στις μέρες μας όμως δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν ένα τέτοιο πρόγραμμα στη ζωή τους και ιδιαιτέρως οι νέοι άνθρωποι. Πώς να πεις σ' έναν νέο άνθρωπο σήμερα να έχει καθημερινό πρόγραμμα, να ξυπνά νωρίς, να κοιμάται νωρίς, να έχει κανόνες και όριο; Όταν οι περισσότεροι γύρω του ξυπνούν το μεσημέρι, ξενυχτούν το βράδυ, ζουν ακατάστατα, χωρίς σχέδιο και στόχο!

Αλλά αν διαβάσουμε κείμενα αγίων Πατέρων που αναφέρονται στην καθημερινή πνευματική ζωή των πιστών, όλοι τους τονίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει πνευματική ζωή χωρίς στοιχειώδες καθημερινό πρόγραμμα. Διότι κάθε μέρα οι πιστοί έχουμε μπροστά μας έναν σκληρό αγώνα εναντίον του κόσμου, του διαβόλου και του εαυτού μας. 

Και οι τρεις αυτοί μεγάλοι αντίπαλοι συχνά καταφέρνουν να μας νικήσουν, γιατί μας βρίσκουν πνευματικά απροετοίμαστους. Κι έτσι παρουσιάζουμε πτώσεις. Και τις πτώσεις αυτές μπορούμε με τη Χάρι του Θεού να τις αποφύγουμε, όταν είμαστε προσηλωμένοι σ' ένα πρόγραμμα πνευματικής ζωής. Διότι το πρόγραμμα αυτό μας κρατά σε εγρήγορση και μας προφυλάσσει από αιφνιδιαστικές επιθέσεις του εχθρού. 

συνεχίζεται....

(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα δια των πρεσβειών του οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 113ο

 

Η σωματική άσκηση κάνει πιο δυνατή την ψυχή, διότι όσο συγκρατούμε το σώμα, τόσο μπορούμε να συγκρατούμε και την ψυχή. Η σωματική άσκηση, είναι ένας τρόπος για να μάθει ο άνθρωπος να κυριαρχεί στην ύλη, να νικά το κακό. Και αντίστροφα, όταν η ψυχή δυναμώνει, τιθασεύει το σώμα και το κατευθύνει στο καλό. 

Η ορθόδοξη άσκηση αποβλέπει στη συμμετοχή του σώματος στην άσκηση του πνεύματος, για να γίνει "αγνή η γη του σώματος". Για παράδειγμα, όταν νηστεύουμε, δεν νηστεύουμε επειδή θεωρούμε ότι οι τροφές έχουν κάτι το κακό. Αλλά μαθαίνοντας με τη νηστεία να μην τρώμε κάτι που μας αρέσει πολύ- μια πίτσα, ένα παγωτό, μια σοκολάτα- εξασκείται η θέλησή μας, ώστε να μπορεί να ελέγχει όχι μόνο τα φαγητά που έχει χειροπιαστά μπροστά του, αλλά να ελέγχει και τον άπιαστο χώρο του νου. 

Μαθαίνοντας να μην τρώμε κάτι που μας ελκύει πολύ, μαθαίνουμε να ελέγχουμε το στόμα μας όχι μόνο από τις τροφές, αλλά και από τα λόγια μας. Μαθαίνουμε να ελέγχουμε και τις σκέψεις μας από κακούς λογισμούς. Και τα μάτια μας από σαρκικούς πειρασμούς. Εξασκώντας το σώμα μας εξασκούμε και την ψυχή. Διότι ουσιαστικά εξασκούμε τη θέλησή μας, που είναι κοινή και για τα σωματικά και για τα πνευματικά παλαίσματα. Κι όσο πιο πολλές ασκήσεις κάνουμε, για να καλιεργήσουμε μέσα μας μια αρετή, τόσο πιο πολύ δυναμώνει μέσα μας αυτή και τόσο πιο εύκολα την εξασκούμε,

Αντίθετα, κάθε φορά που μένουμε χαλαροί, αργοί, νωθροί, πολύ πιο εύκολα υποχωρούμε σ' ένα πάθος και αυτό διαρκώς δυναμώνει. Ενώ με την άσκηση το πάθος σιγά - σιγά αδυνατίζει και στο τέλος πεθαίνει. Μήπως όμως η άσκηση είναι μόνο είναι μια προσπάθεια επικρατήσεως του πνεύματος πάνω στο σαρκικό φρόνημα; Μήπως είναι μόνο εξάσκηση, γύμναση και αγώνας για τη θεραπεία των παθών μας; Όχι, ασφαλώς. Διότι η άσκηση δεν είναι μόνο μια αρνητική στάση απέναντι στο κακό, ή ακόμη και μια θετική προσπάθεια καλλιέργειας των αρετών. 

Αλλά άσκηση είναι και η δυναμική προσπάθεια να διοχετεύσουμε όλες τις δυνάμεις της ψυχής μας στον Θεό. Να ετοιμάσουμε την ψυχή μας να γίνει δεκτική της Χάριτος του Θεού. Ασκούμαστε, για να ενωθούμε με τον Θεό, για να κατοικήσει ο Χριστός μέσα μας. Γι' αυτό η άσκηση δεν είναι μόνο ο αγώνας μας για τη μίμηση των αρετών του Χριστού, αλλά είναι και η είσοδός μας στη ζωή του Χριστού. Διότι με την άσκηση ουσιαστικά οι άνθρωποι επιστρέφουμε στην κατάσταση που ζούσε ο πρώτος άνθρωπος μέσα στον παράδεισο της Εδέμ, η οποία του έδινε τη δυνατότητα να έχει θέαση του Θεού, κοινωνία του Θεού. 

Για να μπορέσουμε όμως να φθάσουμε στην κατάσταση της ενώσεώς μας με τον Θεό, δεν αρκεί μόνο η δική μας προσπάθεια. Είναι απαραίτητη η Χάρις του Θεού. Εμείς προσφέρουμε την άσκησή μας, και ο Θεός τη Χάρι Του. Εμείς προσφέρουμε τον αγώνα μας, τη νηστεία μας, την εγκράτειά μας, την αγρυπνία μας, κάθε σωματική και πνευματική άσκηση, και ο Θεός κατέρχεται στην ψυχή μας, στο θυσιαστήριο της καρδιάς μας, και καθιστά την ψυχή μας ναό του. Και ασφαλώς δεν μπορεί να νοηθεί ορθόδοξη άσκηση χωρίς  μυστηριακή ζωή. 

Η άσκηση δεν είναι τυραννία, στραγγαλισμός, καταναγκασμός, αλλά ελεύθερο δόσιμο της ψυχής μας στον Χριστό. Κι ενώ αρχικά φαίνεται δύσκολη, στην πορεία μας γίνεται εύκολη κι ευχάριστη, διότι την καθιστά έτσι ο Χριστός μας που λέει: "τό φορτίον μου ἐλαφρύν ἐστιν....". Η ψυχή μας πλέον πετά. "Μετά τη δυσκολία του χειμώνα, η εποχή της άνοιξης είναι φορτωμένη με φύλλα, άνθη και καρπούς". 

συνεχίζεται.... 

(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 112ο

Γι' αυτό τι θα κάνεις; Ό, τι σου πει ο Πνευματικός. Αυτός θα σου δώσει οδηγίες, κάθε φορά ποιο πάθος θα πολεμήσεις περισσότερο και πώς. Για παράδειγμα, μπορεί να σου τονίσει το πρόβλημα ότι ξυπνάς πολύ αργά και να σου ζητήσει να ξυπνάς νωρίτερα. Ή να σου ζητήσει να πολεμήσεις τη λαιμαργία σου, τον θυμό σου, την περιέργειά σου. τη ζήλεια σου. 

Και μέσα από την υπακοή αυτή έρχεται μεγάλη ευλογία και ωφέλεια. Ή μπορεί να σου πει ο Πνευματικός: Αυτή την περίοδο δεν θα μπεις στο διαδίκτυο, παρά μόνο σε 5-10 σελίδες που τις χρειάζεσαι για τις εργασίες σου. Ή να σου ορίσει χρόνο: θα μπαίνεις μόνο για μισή ώρα την ημέρα. Ή να σου πει: Εκείνος ο φίλος σου δεν σε βοηθάει πνευματικά. Θα σε παρασύρει. Κόψ' τον. Είναι δύσκολο. Αλλά διαφορετικά δεν γίνεται πνευματικός αγώνας. 

"Μη στοχασθείς", γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, "ότι η νίκη αυτή είναι ασήμαντη και μικρή. Είναι μεγαλύτερη νίκη το να νικήσεις ένα σου πάθος και μια ηδονήν των αισθήσεών σου, παρά το να νικήσεις εκατό εχθρούς. Ενδοξότερο τρόπαιο είναι να χύσεις θεληματικά λίγο ιδρώτα και μια ρανίδα αίματος για την αγάπη του Θεού και το να καταβάλεις ένα σου κακό θέλημα, σε πείσμα του διαβόλου, παρά το να χύσεις ποταμούς αιμάτων, για να καταβάλεις ολόκληρα στρατεύματα". 

Κι αν έτσι πολεμάς και νικάς, θα αισθάνεσαι μια μοναδική χαρά, που μόνο όποιος τη ζήσει, μπορεί να την καταλάβει. Θα προγεύεσαι την ανέκφραστη εκείνη χαρά που θα απολαύσουν οι νικητές στη Βασιλεία του Θεού. Στον αγώνα αυτό, εμείς οι Χριστιανοί, οι στρατιώτες του Χριστού, δεν είμαστε άοπλοι. Έχουμε πάντα μαζί μας τα όπλα μας. Όπλα που είναι δοκιμασμένα σε μύριες μάχες κατά του εχθρού, όπως: η άσκηση και η νηστεία, το καθημερινό πρόγραμμα, η μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων βιβλίων, η προσευχή, η θεία Κοινωνία, η καλλιέργεια των αρετών και η μίμηση του Κυρίου. 

Πνευματικός αγώνας χωρίς πνευματική και σωματική άσκηση δεν μπορεί να υπάρξει. Γιατί όμως; Η ανθρώπινη φύση μας, όπως κατάντησε μετά την πτώση του Αδάμ, έχει ροπή προς το κακό, προς την αμαρτία. Ο άνθρωπος πλέον κάνει όχι αυτό που θέλει, αλλά αυτό που μισεί. Πιο εύκολα στρέφεται προς την ύλη και τη σαρκικότητα και πιο δύσκολα προς τον Θεό και την ουράνια ζωή.

Πολύ εύκολα παρασύρεται στο κακό και δύσκολα κατορθώνει το καλό. Για παράδειγμα, πιο εύκολα θυμώνει και πιο δύσκολα μένει πράος. Πιο εύκολα κατακρίνει και πιο δύσκολα βλέπει τους άλλους με κατανόηση. Πιο εύκολα σκέφτεται κάτι το κακό, πιο δύσκολα κάτι το άγιο. Ένας εμφύλιος πόλεμος γίνεται μέσα μας, για να αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε. Ξεσχίζεται η καρδιά μας από τα πάθη και αρρωσταίνει.

 Κι ένα βασικό φάρμακο, για να θεραπευθεί η ψυχή μας και να είναι διαρκώς στραμμένη στον Θεό είναι η πνευματική και η σωματική άσκηση. Άσκηση είναι η εξάσκηση της ψυχής και του σώματός μας, ώστε να ελευθερωθούμε από τη ροπή αυτή που μας τραβά προς την αμαρτία και να μπορούμε να στρεφόμαστε ελεύθερα προς τον ουρανό και τον Θεό. 

Με την άσκηση οι άνθρωποι στερούμαστε θεληματικά κάποιες επίγειες απολαύσεις, για να απαγκιστρωθούμε σιγά σιγά από τα επίγεια και να αγαπήσουμε τα ουράνια. Διαφορετικά, όταν η ζωή μας αρνείται την άσκηση, καταντά ένα καθαρά βιολογικό φαινόμενο και τείνει να πέσει στο επίπεδο των ζώων. Σωματική άσκηση στη χριστιανική ζωή είναι η εγκράτεια, η νηστεία, η αγρυπνία, η στέρηση υλικών απολαύσεων κ.λπ. Η άσκηση αυτή δεν σχετίζεται με την περιφρόνηση του σώματος, ούτε επιδιώκει τον βασανισμό του, αλλά την απελευθέρωση της ανθρώπινης φύσης από καθετί που την αιχμαλωτίζει στα πάθη. 

Άσκηση όμως δεν είναι μόνο η σωματική, αλλά και η πνευματική: ο αγώνας του ανθρώπου να τηρεί τις εντολές του Θεού, να προτιμά δηλαδή το καλό από το κακό, την αγνότητα από τη σαρκικότητα, τον ουρανό από τη γη, το φως από το σκοτάδι, τη ζωή από τον θάνατο, τον Θεό από τον διάβολο. Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να ασκείται πνευματικά, να επιλέγει το δύσκολο από το εύκολο, χρειάζεται και τη σωματική άσκηση. Διότι η σωματική άσκηση τον βοηθά καθοριστικά στην πνευματική. 

συνεχίζεται.... 

(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούλιος!

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 111ο

Θα πρέπει να προσέξουμε δυο μέτωπα: ένα έξω από εμάς κι ένα μέσα μας. Έξω από εμάς ασφαλώς υπάρχουν τόσες προκλήσεις. Μην αφήνουμε λοιπόν εκτεθειμένα τα μάτια μας και τ' αυτιά μας σ' αυτές τις παγίδες, στους δρόμους, στο σπίτι, παντού. Μη λέμε, εγώ δεν επηρεάζομαι· όλοι μας κινδυνεύουμε. Αλλά συνάμα θα πρέπει να προσέξουμε και στο εσωτερικό μέτωπο του νου μας. 

Τα πεπυρωμένα βέλη των κακών λογισμών που μας στέλνει ο διάβολος, δεν αποτελούν από μόνα τους αμαρτία, όταν τα διώχνουμε αμέσως. Δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε στον διάβολο να μας πολεμά. Μπορούμε όμως να τον εμποδίσουμε να κάνει τον νου μας ξενοδοχείο κακών λογισμών. Οι κακοί λογισμοί χρειάζονται περιφρόνηση. Αμέσως να τους διώχνουμε. Διότι διαφορετικά αγριεύει ο εχθρός και μας αναστατώνει. Μας κάνει να ασχολούμαστε με την αμαρτία. 

Το μεγαλύτερο όμως όπλο κατά των κακών λογισμών είναι η προσευχή· ιδιαιτέρως όταν βλέπουμε τους λογισμούς σαν σφήκες να πέφτουν επάνω μας. Μόνο η Χάρις του Θεού μπορεί να καθαρίσει τον νου μας και να αποκολλήσει την καρδιά μας από τη ματαιότητα του κόσμου. Υπάρχει όμως κι ένας πιο ωραίος τρόπος να αντισταθούμε στον δύσκολο αυτόν αγώνα. 

Είναι το να γεμίζουμε τον νου μας με ιερά νοήματα, που θα κυριαρχούν στην καρδιά μας και θα μας μεταγγίζουν χαρά. Να σκεπτόμαστε τον Θεό, να γεμίζουμε την ψυχή μας με θείες αλήθειες, να μελετούμε τη ζωή του Χριστού μας και των Αγίων μας. Έτσι θα χάνουν τη δύναμή τους οι κακοί λογισμοί, και η "μνήμη του Θεού" θα γεμίζει τη ζωή μας. 

Ας δούμε τι λέει σχετικά με τον καθημερινό πνευματικό αγώνα ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στο βιβλίο του "Αόρατος πόλεμος" και πιο συγκεκριμένα στο κεφάλαιο με τίτλο: "Με ποιον τρόπο ξημερώνοντας πρέπει να βγαίνει στη μάχη το πρωί ο στρατιώτης του Χριστού, για να πολεμά". Στο κεφάλαιο αυτό λοιπόν ο άγιος Νικόδημος τονίζει ότι δεν μπορείς να βγεις το πρωί από το σπίτι σου για τα καθημερινά σου καθήκοντα, εάν δεν καταλάβεις ότι έχεις μπροστά σου ν' αντιμετωπίσεις πόλεμο. Και λέει: "Αφού ξυπνήσεις το πρωί και προσευχηθείς αρκετή ώρα... να σκεφθείς ότι βγαίνεις σ' ένα στάδιο, και πας να πολεμήσεις... και να ξέρεις ότι, αν δεν πολεμήσεις, θα μείνεις για πάντα νεκρός... Και φαντάσου πως βλέπεις μπροστά σου τον εχθρό σου... κι εκείνη την κακή σου επιθυμία, την οποία αποφάσισες να πολεμήσεις και είσαι έτοιμος να πληγωθείς και να πεθάνεις...."

Είσαι λοιπόν μέσα στο γήπεδο... και στη δεξιά πλευρά βλέπεις φιλάθλους ντυμένους στα λευκά, και από την αριστερή μαύρους αντιπάλους. Στα δεξιά σου πίστεψε πως βλέπεις τον νικηφόρο σου Αρχιστράτηγο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, με την Παναγία του Μητέρα και με πολλά τάγματα Αγγέλων και αγίων.... και από την αριστερή πλευρά, βλέπεις τον διάβολο με τους δικούς του δαίμονες, για να ξεσηκώσουν το πάθος εκείνο και την κακή επιθυμία καταπάνω σου και να σε παρακινήσουν να εγκαταλείψεις τον πόλεμο και να υποταχθείς.... 

Φαντάσου και πως ακούς μια φωνή, από τον φύλακα Άγγελό σου να σου λέει τα εξής: "Εσύ σήμερα θα πολεμήσεις... μην δειλιάσεις και μην αποφύγεις τον πόλεμο...δίπλα σου είναι ο αρχιστράτηγος Κύριος... περιτριγυρισμένος μαζί με όλα τα τάγματα των αγγέλων. Αυτός θα πολεμήσει όλους τους εχθρούς σου και δεν θα τους αφήσει να σε νικήσουν. Ο Κύριος θα πολεμήσει για σένα. Αρκεί εσύ να μείνεις σταθερός. Να υπομείνεις κάθε πόνο... Κι αν δυσκολευτείς, φώναξε τον Κύριό σου και την Παναγία κι όλους τους Αγίους.... και θα νικήσεις. Είναι βέβαιο ότι θα νικήσεις."

"Κι αν εσύ είσαι αδύνατος, ενώ οι εχθροί σου είναι δυνατοί και πολλοί, είναι ασύγκριτα δυνατότερος ο Θεός, που θα σε βοηθήσει. Γι' αυτό πολέμα και μη βαρεθείς ποτέ σου τον κόπο....Πολέμα, έχοντας πλήρη απιστία στον εαυτό σου και τέλεια ελπίδα στον Θεό. Και με το όνομα του Ιησού μάστιζε πολεμίους... Μη γίνεις προδότης.... Γιατί, αν εγκαταλείψεις αυτόν τον πόλεμο, και φύγεις.... ο πόλεμος δεν πρόκειται να σταματήσει. Θα τον έχεις μπροστά σου ακόμα πιο σκληρό". 

Στη συνέχεια, ο άγιος Νικόδημος τονίζει ότι "όταν πολεμάς πνευματικά, δεν πρέπει να πολεμάς με την ίδια ένταση όλα τα πάθη σου ταυτόχρονα". Αν βάλεις στόχο να πολεμάς ταυτόχρονα όλα σου τα πάθη, κάνεις τραγικό λάθος. Θα χάσεις. Όταν, για παράδειγμα, ένας αθλητής πάει σε έναν κρίσιμο αγώνα, δεν κάνει ό, τι θέλει. 

Αλλά ο προπονητής του έχει ένα σχέδιο και του δίνει οδηγίες τι θα κάνει, ποιους αντιπάλους θα αντιμετωπίσει, μέχρι πού θα φτάσει. Του παρουσιάζει τα αδύνατα σημεία, αλλά και τα δυνατά των αντιπάλων. "Έτσι και στους πνευματικούς αγώνες", λέει ο άγιος Νικόδημος, "αν πας και τα πολεμήσεις χωρίς σχέδιο, δεν θα καταφέρεις τίποτα, άδικα θα απογοητευτείς. Θα χάσεις".

συνεχίζεται.... 

(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Φράσεις για προβληματισμό 122ο μέρος

Ενας μουσικός μαζί με έναν φίλο του θαύμαζαν στη Βιέννη τις επιγραφές σε σπίτια επώνυμων ανθρώπων. "Εδώ πέθανε ο Μπετόβεν". Σε άλλο σπίτι: "Εδώ γεννήθηκε ο Σούμπερτ". Κάποια στιγμή σταμάτησαν και ο μουσικός ρωτά τον φίλο του: "Μπορείς να φανταστείς τι θα γράψουν στο σπίτι που μένω εγώ, όταν πεθάνω;". "Ασφαλώς, απαντά ο φίλος του. Θα γράψουν: "Ενοικιάζεται διαμέρισμα"" (Περιοδικό Λυδία). 

Ένας παππούς εξηγούσε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται στην ψυχή κάθε ανθρώπου.- Παιδί μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο λύκων που υπάρχουν μέσα σε όλους μας. Ο ένας είναι το κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η στενοχώρια, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και το εγώ. Ο άλλος είναι το καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη. -Τελικά, ποιος λύκος νικά; ρωτάει ο εγγονός και ο παππούς απαντά: - Αυτός που εσύ ταΐζεις (Σπουδαία σκέψη). 

Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Μυροφόρων είναι ένας ύμνος λατρείας και αγάπης προς τον Κύριο. Οι μυροφόρες γυναίκες έμειναν κοντά Του μέχρι τη Σταύρωση και την Ταφή Του. Αλλά και μετά τα συγκλονιστικά εκείνα γεγονότα, ήταν εκείνες που έσπευσαν με τρόπο μοναδικό να εκφράσουν τη λατρεία και την αγάπη τους προς τον νεκρό Διδάσκαλό τους. Το ίδιο κι ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ο οποίος τόλμησε να ζητήσει από τον Πιλάτο την άδεια και μαζί με τον νυχτερινό μαθητή Νικόδημο έκαναν την ταφή του Κυρίου και απέδωσαν την πρέπουσα τιμή στο νεκρό σώμα Του. Ας προσπαθήσουμε κι εμείς στη ζωή μας να Τον λατρεύουμε κάθε Κυριακή, αλλά και κάθε μέρα, τηρώντας το θέλημά Του (Σπουδαία σκέψη). 

Στις Καρυές του Αγίου όρους ζούσε ένας μοναχός ο οποίος ήταν πάντα μεθυσμένος και σκανδάλιζε τους επισκέπτες του Αγίου όρους. Κάποτε εκοιμήθη και κάποιοι επισκέπτες του Αγίου Παϊσίου τον ενημέρωσαν ότι ευτυχώς πέθανε ο μεθυσμένος μοναχός των Καρυών που τους κατασκανδάλιζε. - Το ξέρω, τους απάντησε ο άγιος, είδα στρατιά αγγέλων που ήρθαν να πάρουν την ψυχή του. Οι προσκυνητές νόμισαν ότι ο γέροντας δεν κατάλαβε για ποιον του έλεγαν. -

Ξέρω για ποιον λέτε. Αυτός γεννήθηκε στη Μικρά Ασία λίγο πριν την Καταστροφή. Επειδή λοιπόν οι Τούρκοι έπαιρναν όλα τα αγόρια, οι γονείς του τον έπαιρναν μωρό στον θερισμό στα χωράφια. Για να κοιμάται, λοιπόν, του έριχναν λίγο ρακί στο γάλα. Έτσι, το παιδί έγινε αλκοολικό. Όταν ήλθε στο Άγιο όρος, ο πνευματικός του είπε να κάνει τις μετάνοιές του, μειώνοντας κάθε χρόνο κατά ένα τα 20 ποτήρια κρασιού που έπινε την ημέρα. Έτσι έφτασε τα 2-3 την ημέρα. Εσείς λοιπόν βλέπατε έναν μέθυσο μοναχό, ο Θεός έβλεπε έναν επίμονο αγωνιστή! (Σπουδαία σκέψη). 

Αν κάθε νότα έλεγε "μια νότα μόνη δεν φτιάχνει μουσική", δεν θα υπήρχαν συμφωνίες! Αν κάθε λέξη έλεγε, "δεν φτιάχνεται μια σελίδα με μια λέξη", δεν θα υπήρχαν βιβλία! Αν κάθε σταγόνε έλεγε "δεν φτιάχνεται ποτάμι από μια σταγονα", δεν θα υπήρχαν οι ωκεανοί. Αν κάθε πράξη έλεγε "μια πράξη αγάπης δεν αρκεί, για να σωθεί ο κόσμος", κανένα καλό δεν θα υπήρχε στον κόσμο (Περιοδικό Λυδία). 

Ο Μέγας Κωνσταντίνος μπορεί να ήταν ένας πρώην αμαρτωλός, όπως πολλοί άγιοι. Η μετάνοιά του και η αλλαγή της ζωής του είναι που μετρά κι όχι τα αμαρτήματα της άγνοιάς του. Έτσι, ο απόστολος Παύλος, μεγάλος διώκτης χριστιανών, ο ληστής με τα πολλά εγκλήματα, η Μαρία η Αιγυπτία, μεγάλη πρώην ιερόδουλος, χάρη στη μετάνοιά τους ευαρέστησαν τον Θεό και αναδείχθηκαν Άγιοι (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι πλούσια σε πνευματικές αρετές η νηστεία των Αγίων Αποστόλων!