Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 73ο

Θέλω να ζήσω κοντά στον Θεό, να Τον γνωρίσω καλύτερα. Είχα χρόνια να πάω Κυριακή πρωί στην εκκλησία, από παιδί. Έχασα τον Θεό στην πορεία. Είχα την εντύπωση πως ο δρόμος της Εκκλησίας είναι για λίγους. Οι άνθρωποι της εκκλησίας μου φαίνονταν λίγο παράξενοι, αυστηροί. Τώρα τελευταία βέβαια συνδέθηκα με δυο-τρεις ανθρώπους της Εκκλησίας και νομίζω πως ζούνε αυτό που πιστεύουν, πως είναι χαρούμενοι. 

Έκανα το πρώτο μου βήμα προς τον Θεό. Άκουσα μια ομιλία.... κάτι μίλησε μέσα μου. Πήγα και σε μια αγρυπνία και κάποια στιγμή μ' έπιασαν τα κλάματα... Θέλω να ξαναβρώ τον Θεό. Να ξαναζήσω ό, τι πολύτιμο έχασα από τότε που ήμουν παιδί· τότε που με πήγαινε η γιαγιά στην εκκλησία κι άναβα κεράκι, φιλούσα τις εικόνες, κοινωνούσα, ζούσα ωραίες στιγμές. Θέλω να ξαναζήσω.... Θέλω να μάθω να προσεύχομαι, να μιλώ με τον Θεό, να πηγαίνω στην Εκκλησία. 

Αλλά δεν ξέρω πολλά πράγματα. Μου φαίνονται κάπως δύσκολα.... Τι πρέπει να κάνω, για να ζήσω μια τέτοια ζωή; Τι σημαίνει ζωή με τον Θεό; Μου είπαν να βρω κάποιον Πνευματικό να με καθοδηγεί, να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου... Θέλω να ζήσω με τον Θεό... Θέλω.... Μα δεν ξέρω το πώς. Τι πρέπει να κάνω; Τι σημαίνει ζωή με τον Θεό; Έτσι, από σήμερα και στα επόμενα λόγια, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε όσο πιο απλά γίνεται, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της πίστεως που λέγεται "ζωή με τον Θεό" ή αλλιώς "πνευματική ζωή". 

Γι' αυτό αναφερόμαστε σε βηματισμούς στην εν Χριστώ ζωή, δρόμους, σταθμούς. και προσπαθούμε να παρουσιάσουμε την εμπειρία της ζωής αυτής, όπως ακριβώς είναι όχι ως ένα καταναγκαστικό σύστημα ηθικών κανόνων και υποχρεώσεων, αλλά ως μια οντολογική σχέση, ως μια ελεύθερη πορεία άθλησης, ένθεης χαράς, υπερκόσμια εμπειρίας και απόλαυσης. Πώς όμως να περιγράψεις την εν Χριστώ ζωή; 

Η εν Χριστώ ζωή δεν μπορεί να μπει σε όρια, δεν μπορεί να περιγραφεί υπεραπλουστευμένα, ούτε να κατατμηθεί σχολαστικά, αφού κάθε κίνηση προς τον Θεό, σχετίζεται με όλη μας τη ζωή. Έτσι, θα δούμε παράλληλες πορείες, που αλληλοεπικαλύπτονται. Αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά αφορμή για να κατανοήσουμε ότι κάθε μας βήμα προς τον Θεό, σχετίζεται με κάθε εκδήλωση αγάπης προς Αυτόν, με κάθε ανάσα μας, με κάθε μας βλέμμα, με κάθε μας πόθο και λαχτάρα. 

Θα αναφερθούν στοιχεία από βαθιές θρησκευτικές αναλύσεις της εν Χριστώ ζωής, μέχρι και πολύ πρακτικές πλευρές της εν Χριστώ εμπειρίας. Όλα αυτά ασφαλώς δεν αποτελούν συνταγές επιτυχίας ή τυποποίηση της εμπειρίας αυτής, αλλά μια προσπάθεια να μεταδοθούν κάποιες προτάσεις ζωής, βγαλμένες μέσα από τη ζωή της Εκκλησίας και να περιγραφούν όσο γίνεται πιο απλά. Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο όσους επιστρέφουν στη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και όσους μετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή και παρ' όλα αυτά ζουν επιφανειακά τα μεγάλα μυστήρια της πίστεως. 

Και δεν βιώνουν την εν Χριστώ ζωή ως εμπειρία μοναδικής χαράς, ως πρόγευση Παραδείσου. Θέλεις λοιπόν να ζήσεις μαζί Του; Αν το θέλεις πραγματικά, κάνε κάποια βήματα προς τον Θεό πιο σταθερά· με τον ζήλο του νεοφώτιστου, με τη λαχτάρα του μικρού παιδιού και τη συγκίνηση των αναμνήσεων από τον παππού και τη γιαγιά σου· με τη δίψα των πρώτων Χριστιανών και την προσμονή των κρυπτοχριστιανών.... Ξεκίνα λοιπόν το ταξίδι.. Και θα είναι ωραίο... Υπέροχο... Το πιο ωραίο και το πιο ιερό. Αλλά και το πιο μακρινό. Ταξίδι προς τον Θεό... Ταξίδεψε λοιπόν. Ζήσε μαζί Του....

συνεχίζεται....

(Μάριου Ν. Δοχμουτσή. Θέλω να ζήσω μαζί Σου, Αθήνα, Ιούλιος 2020, Βιβλιοπωλείο ο Σωτήρ)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Φράσεις για προβληματισμό 110ο μέρος

Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου που μαύροι τη μαράνανε χειμώνες μιας άνοιξης αυγή γλυκοχαράζει κι ανθίζουν μενεξέδες κι ανεμώνες. Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου που τη σπαράξαν άγρια οι στείροι πόνοι, ολόδροσο, ουρανόσταλτο βλαστάρι θεϊκής χαράς αρχίζει να φυτρώνει. Θεϊκής χαράς! Ω Σταυρωμένη Ελπίδα! καθώς σε βλέπω αναστημένη πάλι, αθάνατη, απροσμάχητη, μεγάλη, κάμε το θαύμα που ποτέ δεν είδα! Ό, τι νεκρό του μυστικού μου κόσμου, παρακαλώ Σε, ανάστησέ το εμπρός μου (Γ. Βερίτης). 

Λουλούδια ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια με εκείνα στο Μάη, που σήμερα προβάλλει στη γη. Οι κήποι που στόλισαν το κάθε κλωνάρι, ευθύς μοσχοβόλησαν κι ανθίσαν για χάρη του Μάη, που σήμερα προβάλλει στη γη (Ι. Πολέμης, Αναγνωστικό Γ τάξης, 1966). 

Ο καλύτερος γιατρός είναι η ευθυμία, η δίαιτα και η ησυχία (Σπουδαία σκέψη). 

Αυτός που θεραπεύει μια ασθένεια είναι ο ικανότερος γιατρός, αλλά αυτός που προλαμβάνει την ασθένεια είναι ο ασφαλέστερος (Σπουδαία σκέψη). 

Ό, τι είναι αντικείμενο της πίστης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της λογικής και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υποταχθεί σ' αυτή (Σκέψεις του Blaise Pascal, σε μετάφραση από τοβ Φαν. Παπαδημητράκη). 

Ξίφους πληγή κουφοτέρα γλώσσης· τό μέν γάρ τό σῶμα, ἡ δέ τήν ψυχήν τιτρώσκει: η πληγή την οποία προξενεί το ξίφος είναι ελαφρότερη, απαλότερη από την πληγή που προξενεί η κακή γλώσσα. Γιατί το μεν ξίφος πληγώνει το σώμα, ενώ η κακή γλώσσα τραυματίζει την ψυχή (Πυθαγόρας). 

- Γιατί, μαμά μου, τη στιγμή που κάνω ελεημοσύνη νιώθω στα στήθη μου γλυκιά κι ατέλειωτη χαρά κι όταν το χέρι μου κρυφά τον οβολό του δίνει, γιατί νομίζω πως πετώ μ' αγγελικά φτερά; - Παιδί μου, κάθε άνθρωπος, όπου στον κόσμο μένει, απ' τη στιγμή που έρχεται στη γη να γεννηθεί, ως τη στιγμή την ύστερη που φεύγει και πεθαίνει, έχει έναν φύλακα άγγελο που τον ακολουθεί. Και κάθε πράξη του καλή ο άγγελος την κρίνει και γελαστός, χαρούμενος σκύβει και τον φιλεί, κι όση χαρά έχει ο άγγελος, τόση χαρά του δίνει μ' εκείνο το γλυκύτατο κι αγγελικό φιλί. Γι' αυτό κι εσύ να χρεωστείς μεγάλη ευγνωμοσύνη, ευγνωμοσύνη στους φτωχούς θερμή και περισσή, που πάντα γίνοντ' αφορμή, με την ελεημοσύνη να χαίρεται ο άγγελος, να χαίρεσαι κι εσύ (Ι. Πολέμη, Αναγνωστικό Ε τάξης, 1964).

Απάρνηση του εαυτού ζητά ο Κύριος. Το να μη ζούμε δηλαδή με τον εαυτό μας και για τον εαυτό μας. Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο. Απάρνηση για τον Χριστό σημαίνει να κόψουμε τις γέφυρες με τον εαυτό μας, τον εγωισμό μας, τη φιλαυτία μας. Να μη ζούμε με κέντρο του ενδιαφέροντός μας, το "εγώ" μας, την άνεση, την καλοπέραση, την ηδονή, την ευχαρίστησή μας - αυτά που κατεξοχήν επιδιώκει ο κόσμος γύρω μας - αλλά με κέντρο τον Χριστό και την αγάπη των συνανθρώπων μας (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Παντοκρατορική εξουσία του Χριστού μας. Εγώ σε διατάζω, λέει στον διάβολο. Βγες και ποτέ μην ξαναμπείς μέσα στο παιδί. Αυτό το "ποτέ" δείχνει ότι το πονηρό πνεύμα θα επιθυμούσε να κάνει επανάκτηση του "χαμένου εδάφους " του. Το βλέπουμε στη ζωή μας. Πάμε στον πνευματικό, εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας και απαλλασσόμαστε από αυτές. Μετά από λίγο να' σου πάλι ο πειρασμός να μας αιχμαλωτίσει. Στο χέρι μας είναι. Η δύναμη υπάρχει, η θεϊκή εξουσία είναι δική μας. Ας τη χρησιμοποιήσουμε με την ελεύθερη θέλησή μας και θα μείνουμε πάντα ελεύθεροι (Αρχιμ. Αποστ. Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Ἐγώ ἐκοιμήθην καἰ ὕπνωσα· ἐξηγέρθην ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου (Ψαλμός γ, 6): Κοιμάται ο Δαβίδ βαθιά, χορταστικά και σηκώνεται το πρωί γεμάτος θάρρος και ελπίδα. Είχε την πεποίθηση ότι ο Κύριος θα τον βοηθήσει και θα τον προστατεύσει. Αυτή την ηρεμία και την απόλυτη βεβαιότητα χαρίζει η πίστη και στον κάθε πιστό χριστιανό. Μένει ο χριστιανός ειρηνικός και ατάραχος και στις πιο δύσκολες συνθήκες της ζωής και τίς αντιμετωπίζει νικηφόρα. Προχωρεί σταθερά με τη βοήθεια και την παντοδύναμη προστασία του Πανάγαθου και Φιλανθρώπου Κυρίου (Σπουδαία σκέψη).

Να ξεκινάμε την κάθε μέρα μας με στροφή της ψυχής μας προς τον Θεό. Οι σκέψεις, οι πόθοι, η μελέτη της ψυχής μας να αναφέρονται από τις πρώτες ώρες του Όρθρου προς Αυτόν. Με δίψα και πόθο να Τον αναζητάμε. Σ' αυτόν να βρίσκουμε την αληθινή χαρά, την αδιατάρακτη ειρήνη, την πραγματική ζωή, το πλήρωμα όλων των βαθύτερων πόθων της ψυχής μας (Σπουδαία σκέψη). 

Πόσο ακριβή εκφράζεται η ευγνωμοσύνη της Μαρίας προς τον Κύριο, που είχε αναστήσει τον αδελφό της, τον Λάζαρο. Το πικρόχολο σχόλιο του Ιούδα μας αποκαλύπτει την αξία του μύρου που έχυσε στο κεφάλι και στα πόδια του Χριστού. Μια λίτρα ανόθευτου νάρδου κόστιζε 300 δηνάρια, δηλαδή 300 ημερομίσθια του καιρού εκείνου. Ο μισθός ενός έτους περίπου! Στον Χριστό πρέπει να δίνουμε ό, τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Τα πιο θερμά μας αισθήματα, τους πιο ακριβούς χτύπους της καρδιάς μας, τους πιο αγνούς πόθους μας. Πρόθυμοι να θυσιάσουμε κάποιες άλλες επιλογές μας, αποφάσεις, δικαιώματα, επιθυμίες, όνειρα, όταν αυτά θέτουν σε δεύτερη μοίρα την αγάπη μας προς τον Χριστό (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες: δηλαδή όλοι εμείς, που πιστεύουμε, ενώ δεν έχουμε δει με τα σωματικά μάτια μας τον Κύριο. Εμείς, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, είμαστε σε πλεονεκτικότερη θέση από τον Θωμά, διότι η πίστη είναι μια αίσθηση εσωτερική πολύ πιο δυνατή από την όραση. Τα μάτια μπορεί κάποτε να μας απατήσουν, η πίστη όμως ποτέ. Όπως έγραψε κι ο Γεώργιος Δροσίνης: Πίστη έχεις όταν κάθε σου όνειρο το ανάφτεις στο βωμό της τάμα, κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο, προσμένεις να γενεί το θάμα (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 72ο

 

Η θεία λατρεία αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην πνευματική μας ζωή. Λέγεται ότι εάν λατρεύουμε τον Θεό έτσι όπως πρέπει, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για την πνευματική μας πρόοδο. Ο ίδιος ο Κύριος είχε διδάξει στη Σαμαρείτιδα ότι πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό "ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ (Ιω. δ, 23)", δηλαδή με τον εσωτερικό μας κόσμο, με το πνεύμα μας και με επίγνωση της Λατρείας που Του αρμόζει. Τι σημαίνει όμως αυτό; 

Ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, αναφερόμενος στην επιστολή του στα ολισθήματα της γλώσσας, γράφει: "Ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τόν Θεόν καί πατέρα, καί ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τούς ἀνθρώπους τούς καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότος· ἐκ τοῦ αυτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καί κατάρα. Οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι, μήτι ἡ πηγή ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τό γλυκύ καί το πικρόν; μή δύναται, αδελφοί μου, συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι ἤ ἄμπελος σῦκα: οὕτως ούδεμία πηγή ἁλυκόν καί γλυκύ ποιῆσαι ὕδωρ (Ιακ. γ, 9-12)". 

Με άλλα λόγια μας διδάσκει ο Άγιος ότι δεν είναι δυνατόν η ίδια πηγή να αναβλύζει γλυκό και πικρό νερό· δηλαδή, από το ίδιο στόμα να βγαίνουν λόγια δοξολογίας προς τον Θεό, αλλά και -έστω κι αν συμβαίνει σε άλλη περίσταση- λόγια κατάρας προς τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί, για να μοιάσουν στον Θεό. Οφείλουμε δηλαδή να κρατούμε καθαρό το στόμα μας όχι μόνο από την κατάρα, αλλά και από οποιαδήποτε ρυπαρό, εφάμαρτο λόγο. Η παραπάνω επισήμανση του Αγίου ισχύει πολύ περισσότερο για τον νου και την καρδιά μας, στην περίπτωση της λατρείας του Θεού. 

Στη θεία λατρεία συμμετέχουμε κατ' εξοχήν με τον εσωτερικό μας κόσμο. Πώς όμως θα μιλήσουμε στον Κύριο με την καρδιά μας, η οποία ολόκληρη την εβδομάδα ενδεχομένως αδιαφόρησε για το θέλημα του Θεού, στράφηκε στα γήινα, επιθύμησε αμαρτωλά, θύμωσε, δεν ανέπεμψε καμιά δοξολογία στον Κύριο, ασχολήθηκε με εμπάθεια με το ελάττωμα του συνανθρώπου και γενικά έζησε χωρίς ιδιαίτερο φόβο Θεού και νήψη;

Όποιος έχει το ελάχιστο φιλότιμο και τη στοιχειώδη γνώση της θείας λατρείας, θα νιώσει ντροπή να παραστεί ενώπιον του Θεού. Η "ἐν πνεύματι" λοιπόν ''καί ἀληθείᾳ" λατρεία του Θεού κατ' αρχάς σημαίνει συναίσθηση του ποιος είναι ο Θεός στον Οποίο απευθυνόμαστε και ποιοι είμαστε εμείς που προσήλθαμε στον ναό, για να Τον λατρεύσουμε. Ο Θεός είναι άγιος, "ὁ πάσης ἐπέκεινα καθαρότητος". Οι άγιοι Άγγελοι, ασύγκριτα μεγαλύτερης καθαρότητας από εμάς, ποτέ δεν συνηθίζουν το θείο μεγαλείο, αλλά αδιάλειπτα, νύχτα και ημέρα, δοξολογούν την Αγία Τριάδα, με συνεχή και αδιάπτωτο ενθουσιασμό και με ευφρόσυνο τρόμο! 

Η αληθινή αυτογνωσία επομένως μας υποδεικνύει ένα πρώτο στοιχείο της θεάρεστης λατρείας: τη συντριβή, την ειλικρινή μετάνοια· τη βαθιά συναίσθηση ότι κανονικά δεν έχουμε δικαίωμα να μιλήσουμε στον Κύριο και να παραστούμε ενώπιόν Του, διότι στην καθημερινή μας ζωή δεν συμπεριφερόμαστε σαν παιδιά του, είμαστε αμαρτωλοί, εμπαθείς, ακάθαρτοι. Το λέει τόσο όμορφα ένα τροπάριο που διαβάζουμε στο Μέγα Απόδειπνο: 

"Κύριε, εἰ μή τούς ἁγίους σου εἴχομεν πρεσβευτάς καί τήν ἀγαθότητά σου συμπαθοῦσαν ἡμῖν, πῶς ἐτολμῶμεν, Σῶτερ, ὑμνῆσαι σε, ἄν εὐλογοῦσιν ἀπαύστως ἄγγελοι; Καρδιογνῶστα, φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν". Κύριε, αν δεν είχαμε τους αγίους σου να πρεσβεύουν για μας και την αγαθότητά σου να μας συμπαθεί, πώς θα τολμούσαμε, Σωτήρα, να υμνήσουμε Εσένα, τον Οποίο ακατάπαυστα δοξολογούν οι Άγγελοι; Εσύ, που γνωρίζεις τις καρδιές μας, λυπήσου τις ψυχές μας. Το να μιλάμε στον Θεό χωρίς ταπείνωση, χωρίς μετάνοια, δείχνει αναισθησία και μας απομακρύνει από τον Θεό. 

Ο Κύριος βδελύσσεται και αποστρέφεται τον υπερήφανο, ενώ ελεεί τον συντετριμμένο. Στο βιβλίο του Ησαΐα, ο Κύριος ελέγχει τους Ιουδαίους για τις θυσίες τους, γιατί ναι μεν γίνονταν  κατά το τυπικό που είχε ορίσει ο Θεός, η ζωή τους όμως δεν ήταν σύμφωνη με το θείο θέλημα. Τους έλεγε λοιπόν ο Κύριος: Τι να τις κάνω τις πολλές θυσίες που μου προσφέρετε; Αν μου προσφέρετε σιμιγδάλι, θα είναι αυτό μάταιο· το  θυμίαμα που μου προσφέρετε είναι σιχαμερό για μένα. Μισώ τις γιορτές σας. Όταν απλώνετε τα χέρια σας σ' εμένα ικετευτικά, θα αποστρέφω τα μάτια μου από σας κι αν μακρύνετε τη δέησή σας, δεν θα σας ακούω. Γιατί; Διότι τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα. 

Μετανοήστε για τις αδικίες που κάνετε σε βάρος των συνανθρώπων σας, σπλαχνισθείτε τους πονεμένους συνανθρώπους σας και τότε θα σας ακούσω.... Ενώ ακόμη θα με επικαλείσθε, εγώ αμέσως θα έρχομαι κοντά σας, βοηθός και συμπαραστάτης σας (Ησ. α, 1-2, νη [58] 1-11). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 71ο

Δεχόμαστε ειδική ενίσχυση οι πιστοί Χριστιανοί στο να σηκώνουμε το βάρος των ασθενειών μας από την τέλεση του αγίου Ευχελαίου. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Κύριος, όσο βρισκόταν στη γη, θεράπευε πολλούς "κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις (Ματθ. δ, 24)". Πήγαινε από τόπο σε τόπο "εὐεργετῶν καί ἰὠμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους ὑπό τοῦ διαβόλου (Πραξ. ι, 38)". Όταν έστειλε για πρώτη φορά τους μαθητές Του στο κήρυγμα, τους προέτρεψε να κάνουν κι αυτοί το ίδιο: "Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε (Ματθ. ι, 8)". Με τη δύναμή μου από εδώ και πέρα να θεραπεύετε τους ασθενείς, οι οποίοι με πίστη θα σας το ζητήσουν. 

Μετά τη λαμπροφόρο Ανάστασή Του, πριν αναληφθεί στους ουρανούς, ανανέωσε την εξουσία που έδωσε στους Μαθητές Του να φθάσουν στα πέρατα της οικουμένης, να κηρύττουν το Ευαγγέλιο και να θεραπεύουν με την επίκληση του Ονόματός Του ασθενείς: ".... ἐπί ἀρρώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι καί καλῶς  ἕξουσιν (Μάρκου ιστ, 18)". Θα βάζουν τα χέρια τους πάνω σε αρρώστους και εκείνοι θα γίνονται καλά. 

Με τη δύναμη αυτή που έδωσε ο Κύριος στους Αγίους Αποστόλους Του, θεράπευσε ο απόστολος Πέτρος τον χωλό που βρισκόταν έξω από τον ναό του Σολομώντος, λέγοντας: "ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καί περιπάτει (Πραξ. γ, 6)". Με την ίδια δύναμη του Αναστάντος πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας μας θαυματουργούν μέχρι σήμερα, χαρίζοντας τη θεραπεία σε πλήθος αρρώστων. Επιπλέον, άφησε ο Κύριος στην Εκκλησία Του το θεοσύστατο μυστήριο του αγίου Ευχελαίου, που έχει ορισθεί ειδικά για τις περιπτώσεις των ασθενών. 

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος γράφει στην Καθολική επιστολή του: "Ἀσθενεῖ τις ἐν ἡμῖν; προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας καί προσευξάσθωσαν ἐπ' αὐτόν ἀλείψαντες ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καί ἡ εὐχή τῆς πίστεως σώσει τόν κάμνοντα, καί ἐγερεῖ αὐτόν ὁ Κύριος· κἄν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς ἀφεθήσεται αὐτῷ (Ιακ. ε, 14-15)". Είναι κανείς μεταξύ σας άρρωστος; Ας προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας κι ας προσευχηθούν επάνω του· συγχρόνως δε ας τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή αυτή που γίνεται με πίστη θα σώσει από τη σωματική ασθένεια τον άνθρωπο και θα τον σηκώσει ο Κύριος από την κλίνη της ασθένειας. Και αν ο ασθενής έχει διαπράξει αμαρτίες, οι οποίες και προκάλεσαν την ασθένειά του, ο Κύριος θα του τις συγχωρήσει. 

Η Χάρις κι η ευλογία που δίνεται στους ασθενείς, για την υγεία των οποίων τελείται το άγιο Ευχέλαιο, είναι πολύ μεγάλη. Από την τέλεση του αγίου Ευχελαίου θεραπεύθηκαν τελείως πάρα πολλοί ασθενείς που με πίστη παρακάλεσαν για αυτό τον Θεό. Μια υπερπολύτεκνη νέα πιστή μητέρα προσβλήθηκε από ανίατη ασθένεια. Κάλεσαν κληρικό που τέλεσε με ευλάβεια το Μυστήριο του αγίου Ευχελαίου, επικαλέστηκαν με πίστη τη Χάρι του Παναγίου Πνεύματος και μετά την επάλειψη με το ευλογημένο έλαιο, η ασθενής θεραπεύθηκε παντελώς. Αλλά και όσοι δεν θεραπεύονται αμέσως από την ασθένειά τους κι αυτοί ωφελούνται, διότι το άγιο Ευχέλαιο τους μεταδίδει Χάρι και αγιασμό. Ενισχύονται πνευματικά, για να αντέξουν στη δοκιμασία τους.

Ένας αρχαίος ερευνητής λέει ότι "πάντα πειρασμόν,  ὅν ἔμελλον οἱ ἄνθρωποι πειράζεσθαι, πρῶτον ἐπειράσθη ὁ Σωτήρ κατά τό άνθρώπινον". Εφόσον ο Κύριος και Θεός μας, ο Λυτρωτής και Σωτήρας μας πειράστηκε ως προς την ανθρώπινη φύση Του, γιατί παραξενευόμαστε που κι εμείς αντιμετωπίζουμε θλίψεις; Δοκιμασίες και θλίψεις θα αντιμετωπίσουμε όλοι οπωσδήποτε. Η αντίδραση του διαβόλου και των οργάνων του στη ζωή του πνεύματος είναι αναπόφευκτη. Αργά η γρήγορα θα έρθουμε με τους πειρασμούς. Ας μη λησμονούμε όμως, αρχικά, ότι ο πειρασμός δεν συνιστά αμαρτία. Αμαρτία συνιστά η συγκατάθεσή μας στον πειρασμό και η υποχώρησή μας στο κακό. 

Εμείς "ὡς καλοί στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ" να δίνουμε τη μάχη ενάντια στους πειρασμούς, με τη βεβαιότητα ότι ο αγώνας που κάνουμε έχει πάντοτε του Θεού τη Χάρι και την ευλογία. Αρκεί ως ζωντανά μέλη της Εκκλησίας να ντυνόμαστε την πανοπλία του Χριστού και να κάνουμε καλή χρήση των πνευματικών όπλων που υπάρχουν άφθονα στη διάθεσή μας. 

Επιπλέον να θυμόμαστε ότι ο Κύριος με τον αδιάψευστο λόγο Του μας βεβαιώνει πως όσο μεγάλο κι αν είναι το καμίνι των θλίψεων και των δοκιμασιών μας στη ζωή αυτή, θα είναι ο Ίδιος το παντοτινό στηριγμά μας. Ο πειραστής διάβολος θα καταισχύνεται. Το τονίζει ξεκάθαρα κι ο θείος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του: Να είστε "σοφοί εἰς τό ἀγαθόν καί ἀκἐραιοι εἰς τὀ κακόν.. καί ο Θεός τῆς εἰρἠνης συντρἰψει τόν σατανᾶν ὑπό τούς πόδας ἡμῶν ἐν τάχει (ιστ, 19-20)". Εμπρός λοιπόν με καρδιά και με πίστη. Ο ευαγγελιστής της αγάπης σαλπίζει ενθαρρυντικά για όλους τους πιστούς μέσα στους αιώνες τον παιάνα της νίκης: 

"Ἰσχυροί ἐστε καί νενικήκατε τόν πονηρόν (Α. Ιω. β, 14)". Ο αετός της Αποκαλύψεως με τον διορατικό οφθαλμό του βλέπει ακόμη και γράφει προφητικά και εσχατολογικά ότι και από αυτή τη θλίψη τη μεγάλη των τελευταίων ημερών νικητές θα εξέλθουν οι αγωνιζόμενοι Χριστιανοί, χάρη στη δύναμη της σταυρικής θυσίας του Κυρίου: "Αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τού ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν (Αποκ. ιβ, 11)". Ας δώσει ο Θεός κι εμείς με τη δική του Χάρι στους νικητές να ανήκουμε! Αμήν. 

Καλημέρα σας! Χρόνια ευλογημένα! 

Το Αναστάσιμο Φως ας σκορπίσει τη λάμψη του σε κάθε ανθρώπινη ψυχή δια των πρεσβειών του Αγίου Γεωργίου!