Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 57ο

Ξεκίνησε βίαια στην αρχή της ιστορίας. Τότε που το αδελφοκτόνο χέρι έπεσε με λύσσα στον απονήρευτο αδελφό. Και ο μεν Άβελ έγινε ο πρώτος δίκαιος που υπέστη θάνατο και αναμένει την αιώνια δικαίωσή του. Ο δε γιος της κολάσεως, ο Κάιν, περιερχόταν τους τόπους "στένων καί τρέμων ἐπί τῆς γῆς (Γεν. δ, 14)". Από το τότε το μίσος κυριάρχησε παντού. Το βασίλειό του το έστησε στον ιερότερο τόπο, στις καρδιές των ανθρώπων. Μίσος μεταξύ των μελών της οικογένειας, μίσος μεταξύ συναδέλφων, μίσος ανάμεσα σε συνδικαλιστικές ομάδες, μίσος ανάμεσα σε πολιτικές παρατάξεις. 

Μίσος μεταξύ εθνών, μίσος μεταξύ ιδεολογιών, μίσος μεταξύ θρησκειών, μίσος κατά του καλού, μίσος κατά της αλήθειας, μίσος μεταξύ κοινωνικών τάξεων. Το μαχαίρι του μίσους έπεσε μανιασμένο αμέτρητες φορές στη διάρκεια των αιώνων. Συχνά στους λαιμούς αθώων, που ακολούθησαν τον πικρό δρόμο του Άβελ, έχοντας στα χείλη τους το ακόμη πιο πικρό ερώτημα: "Γιατί;" Γιατί άραγε; Ποια είναι η πηγή, η βαθύτερη αιτία του μίσους; 

Αν και θα μπορούσαν να προβληθούν αρκετές επιμέρους αιτίες, από την αρχική περίπτωση του Άβελ, προκύπτει ότι η κύρια αιτία είναι ο φθόνος. Αυτό το ύπουλο φίδι φωλιάζει στις καρδιές, τις φαρμακώνει με το θανατηφόρο δηλητήριό του και τις στρέφει εναντίον των θυμάτων του, που σπαράζουν φριχτά μέσα στα νύχια του. Συχνά πολλοί μαζί φθονεροί στρέφουν το μίσος τους εναντίον ενός μόνου αθώου θύματος."Ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως (Ψαλμ. λξ [37] 20)", κραύγασε κάποτε ο Δαβίδ. Αυξήθηκαν πάρα πολύ αυτοί που με μισούν άδικα. 

Πόσος πόνος τότε! Μάλιστα, αν οι άνθρωποι του μίσους συμβαίνει να είναι ευεργετημένοι από τον μισούμενο: "Οὐδείς ἀσφαλέστερος ἐχθρός τῶν εὐεργετηθέντων", κανένας εχθρός δεν είναι πιο βέβαιος για έναν άνθρωπο από αυτούς που έχουν ευεργετηθεί απ' αυτόν. Ο λόγος αποδίδεται στον μεγάλο φιλόσοφο Ηράκλειτο, αν και δεν βρίσκεται στα σωζόμενα κείμενά του. Είναι όμως λόγος που συχνά αποδεικνύεται πέρα ως πέρα αληθινός. Αν και τα παραδείγματα μέσα στην ιστορία είναι αναρίθμητα, θα συμφωνήσουμε όλοι ότι το αποκορύφωμα του μίσους- μάλιστα του ομαδικού μίσους- εκδηλώθηκε στο Πρόσωπο του Χριστού. 

Εκδηλώθηκε πρωτίστως από τον λαό του, τον μυριοευεργετημένο λαό των Εβραίων, που με το παράφορο μίσος τους Τον ανέβασαν στον Σταυρό. Εκδηλώθηκε όμως βίαια και στη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν. Εκδηλώνεται δε και σήμερα όχι από αλλόθρησκους λαούς, όσο από πολλούς κατ' όνομα Χριστιανούς, ακόμη και στην τόσο ευεργετημένη πατρίδα μας. Όμως αυτή η παρανοϊκή εκδήλωση του μίσους κατά του Χριστού υπήρξε και το τέλος του, διότι ο Κύριος έδειξε ότι με τη σωστή αντιμετώπιση μπορεί να μετατραπεί από κατάρα σε ευλογία, από συμφορά σε ευτυχία. Ο ίδιος ο Κύριος, ο Οποίος αδίκως μισήθηκε από τους αχάριστους, όχι μόνο δια του μίσους που δέχθηκε χάρισε την σωτηρία στον κόσμο, αλλά έπλεξε και το υπεροχότερο εγκώμιο του μίσους -του ανθρώπου που υφίσταται το μίσος- με τα μοναδικά εκείνα λόγια του: 

" Εί ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμέ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν· αν σας μισεί ο κόσμος, να μην ξεχνάτε ότι πριν από σας μίσησε Εμένα (Ιω. ιε, 18) ". Και πρόσθεσε: "μακάριοι έστε ὅταν ὀνειδίζωσιν ὑμᾶς καί διώξωσι καί εἴπωσι πᾶν πονηρόν ῥῆμα καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ (Ματθ. ε, 11)". Σας μισούν; Σας υβρίζουν; Σας διώκουν; Σας συκοφαντούν; Είσθε ευτυχισμένοι! Μακάριοι! Αυτοί που σας μισούν, χωρίς να το θέλουν, έχουν γίνει οι μεγαλύτεροι ευεργέτες σας. Συγχωρήστε τους και προχωρήστε προς την αιώνια δόξα! 

(Περιοδικό Σωτήρ, Τεύχος 2294, 1/10/2023)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!