Ελληνική επανάσταση: μικρό ευγενικό αφιέρωμα για τα 200 χρόνια της (1821-2021)

 

Το όνομα της Ελλάδος άνευ του Χριστιανισμού, δεν ήθελε ίσως υπάρχει σήμερον ή εντός βιβλιοθηκών και εις σοφών τινων αναμνήσεις (Σπυρίδων Ζαμπέλιος, Ιστορικός). 

Το ελληνικόν έθνος δεν διεσώθη, ει μη δια της μετά του Χριστιανισμού συμμαχίας. ...Δι' αυτού επρωταγωνίσθησαν εν τω μέσω αιώνι, καί δι' αυτού, ιδίως, ανεκαινίσθη εν τοις νεωτέροις χρόνοις (Κων/νος Παπαρρηγόπουλος, Ιστορικός).

Ένας γέρος Κρητικός στεκόταν εμπρός στην έπαλξιν του Φιρκά και εκοίταζεν... εκοίταζεν.... εκοίταζεν τη σημαία. Είχε βγάλει το μαντίλι της κεφαλής του, ο ήλιος τον έψηνε· και αυτός, ακουμπημένος στο προπέτασμα του μόλου, εκοίταζεν.... εκοίταζεν τη σημαία. Ήτο η δευτέρα μέρα της επάρσεώς της, η τρίτη ημέρα μετά την λήξιν της διεθνούς Κατοχής. Τον αντελήφθησαν δυο τρεις περαστικοί. Εξαναπέρασαν αργότερα και αυτός εκοίταζεν.... εκοίταζεν τη σημαία.       

"Τι τηνε θωρείς, καπετάνιε, τη σημαία; Δεν την εχόρτασες να τηνε θωρείς; Δεν την είδες εχτές;", τον ερώτησεν ένας. "Την είδα, παιδί μου· την είδα χτεςγια τον άπατό μου! Σήμερα...σήμερα τηνε θωρώ για άλλονε, για έναν σύντεκνό μου, που λαβώθηκε στα '97 και πέθανε από την πληγή". Πριν να ξεψυχήσει όμως, απλώνοντας τα χέρια του κατά τα Χανιά, επρόφτασε κια μου είπε: 

"Αν εσύ ζήσεις κι αξιωθείς να δεις τη σημαία μας να σταθεί ετσά, στην ντάπια, να πας νατηνε δεις, να τηνε καλοδείς, και να' ρθεις στο μνήμα μου να μου φωνάξεις δυνατά: Την είδα, σύντεκνε! Κι εγώ, έννοια σου και θα σε ακούσω". Εσώπασε ο γέρο-Κρητικός, κοιτώντας πάντα τη σημαία κι αυτοί που τ' άκουσαν, εδάκρυσαν. Και τα δάκρυα έσβησαν την περιέργειαν να μάθουν το όνομα του γέρου και το όνομα του συντέκνου του. "Ποιος ήταν ο γερο-καπετάνιος;" ερώτησα έναν που μου έλεγε το γεγονός, μετά πάροδον δυο εβδομάδων. "Δεν το κατέχω. Δεν εσυλλογίστηκα να τον ρωτήσω...". Εφύγαμε. Έφυγαν- και ο γέρος εκοίταζε, εκοίταζε (Εστία, 9/8/1909). 

Στην πλατεία Συντάγματος και μπροστά από το κτίριο της σημερινής Βουλής των Ελλήνων, τιμά η Ελλάδα τα παιδιά της που την υπερασπίσθηκαν. Στήνεται στην Αθήνα το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και έχουμε τα εγκαίνια 25 Μαρτίου 1932. Στο μνημείο ανάβεται κανδήλα που το φως της μεταφέρεται από την ακοίμητη κανδήλα της Μονής της Αγίας Λαύρας, η οποία έκτοτε όλο το εικοσιτετράωρο παραμένει άσβεστη μπροστά στο μνημείο, μαζί με τη συνεχή τιμητική Φρουρά. Πίσω από τον τάφο και στον τοίχο υπάρχει ανάγλυφη παράσταση γυμνού οπλίτου με κράνος και με ασπίδα σε ύπτια θέση, αδιάσπαστη ενότητα όλων των Ελλήνων όλων των αιώνων. Αριστερά και δεξιά της παραστάσεως έχουν χαραχθεί αντιστοίχως οι φράσεις: "μιά κλίνη φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν" και "ἀνδρῶν ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος" (Σπουδαία σκέψη). 

Ο χώρος του Αγνώστου Στρατιώτου είναι ιερός. Με δέος, σεβασμό και με θρησκευτική ευλάβεια να τον πλησιάζουμε. Μας θυμίζει όλους τους αγνώστους που αναπαύονται στα βουνά και στα λαγκάδια ή στον πυθμένα της θάλασσας. Όλοι τους αιώνιοι φύλακες και φρουροί των συνόρων της πατρίδας μας. Μαζί με τον σεβασμό στον ιερό χώρο του Αγνώστου Στρατιώτου να αφουγκραστούμε και τη φωνή τους:

"Πολεμήσαμε γι' αυτή την Ελλάδα και καταματώσαμε. Ακρωτηριαστήκαμε, πεινάσαμε, στηθήκαμε στο εκτελεστικό απόσπασμα, θυσιάσαμε τη ζωή μας. Όσοι από εμάς ζήσαμε, χρειάσθηκε σε πολλές περιπτώσεις να μαζεύουμε τους νεκρούς με τα κάρα από τους δρόμους και να τους θάβουμε άκλαυτους σε ανώνυμους τάφους. Σε σας μένει να εστιάσετε και να στολίσετε τον τόπο, όπου εμείς ελευθερώσαμε" (Σπουδαία σκέψη). 

Όταν μου πειράζουν την πατρίδα και την θρησκείαν μου, θα μιλήσω και θα ενεργήσω, και ό, τι θέλουν ας κάνουν. Αυτείνη η πατρίδα...... λευτερώθη μ' αίματα και θυσίες..... Σ' αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπόν να πάγω αλλού (Παρακαταθήκη του άδολου ήρωα Στρατηγού Μακρυγιάννη). 

Έξω από το Ναύπλιο, στους Μύλους, ο Μακρυγιάννης κατασκευάζει πρόχειρα οχυρώματα, για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ. Ο Γάλλος Ναύαρχος Δεριγνύ επισκέπτεται τον τόπο που θα διεξαχθεί η μάχη, για να κάνει στρατηγικές εκτιμήσεις και προβλέψεις. 

-Αυτές οι θέσεις είναι πολύ αδύνατες! Τι πόλεμο θα κάνετε εδώ; Ρωτά έκπληκτος τον Μακρυγιάννη. Κι εκείνος απαντά ψυχωμένα:

-Αδύνατες είναι οι θέσεις μας, καθώς κι εμείς οι ίδιοι. Είναι δυνατός όμως ο Θεός, που μας προστατεύει! 

-Τρε μπιεν! αναφώνησε ο Ναύαρχος, ενθουσιασμένος από τη δυνατή πίστη του Έλληνα (Από ιστορικές πηγές). 

Κάποτε λοιπόν ρώτησαν και το θρυλικό γέρο του Μωριά, το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη:

-Εσύ, στρατηγέ, είσαι αγγλόφιλος;

-Όχι, αποκρίθηκε εκείνος.

-Είσαι τότε γαλλόφιλος;

-Ούτε.

-Ε, θα  σαι φαίνεται ρωσόφιλος.

-Όχι, βέβαια.

-Μα τι είσαι τέλος πάντων;

Κι ο Γέρος του Μωριά με τη συνηθισμένη θυμοσοφία του απάντησε:

-Εγώ είμαι Θεόφιλος. Γιατί σαν το Θεό κανείς δεν αγαπάει την Ελλάδα.

(Ιστορικές πηγές)

Η ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο. Είναι αγιασμένη.  Κανένας λαός δεν έχυσε και δε χύνει ως τα σήμερα το αίμα του για την πίστη, όσο ο δικός μας. Η ορθόδοξη πίστη είναι ο θησαυρός ο κρυμμένος κι ο πολύτιμος μαργαρίτης που λέγει  ο Χριστός…….   Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα που βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ' αυτούς που θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά (Φώτης Κόντογλου). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ζήτω το ελληνικό έθνος! Αθάνατοι οι ήρωες του 1821! 

Ελλάδα, χρόνια πολλά!