Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

Το κάπνισμα στην εφηβική ηλικία

«Σύρμα....», ακούστηκε μακρινή η μια φωνή.
«Σβήστε τα...», πιο κοντινή η άλλη, προσπαθώντας κι οι δυο να τους προφυλάξουν από τον κίνδυνο που πλησίαζε. Ο Πέτρος εξαφάνισε κάτω από τα 43 νούμερο Nike του το ενοχοποιητικό στοιχείο. Εγώ, πώς μου’ ρθε αλήθεια, το πέταξα πίσω μου, ενώ μπροστά μου στεκόταν ήδη ο εφημερεύων καθηγητής του ορόφου.

«Καίγεσαι, το κατάλαβες;», μου ψιθύρισε τρομαγμένος ο Πέτρος, ειδοποιώντας με ότι η κουκούλα του τζάκετ υποδέχθηκε το τσιγάρο μου, κι εκείνο υπακούοντας τον νόμο καύσεως άρχισε να τη σιγοκαίει.
Ο καθηγητής με κοίταζε απορημένος και λυπημένος μαζί. Πήγε και κάτι να πει, μα δεν το αποφάσιζε. Να κατάλαβε τίποτα; Να με πρόδωσε ο καπνός που ανέβαινε αμέριμνος από την κουκούλα μου; Τότε γιατί δεν μου έκανε παρατήρηση; Το κουδούνι που τον έφερε στην τάξη μας μου’ δωσε την απάντηση.

- Καλημέρα, παιδιά. Βγάζετε, σας παρακαλώ, μια κόλλα; Ευτυχώς, αμέσως πρόσθεσε και την «αγχολυτική» φρασούλα: «όχι για διαγώνισμα». Ήρεμοι, αλλά γεμάτοι περιέργεια, ακούσαμε τις εξηγήσεις του.
- Θα ήθελα να μου απαντήσετε, ανώνυμα και προαιρετικά, στην ερώτηση: «Τι θα έλεγες σ’ έναν συμμαθητή σου που καπνίζει;» Τα περισσότερα παιδιά, σχεδόν όλα, άρχιζαν να γράφουν. Η ώρα έφευγε, δεν έφευγε όμως απ’ το μυαλό μου η φωνή του Πέτρου: «Καίγεσαι, το κατάλαβες;»
Σε λίγο, με το στόμα του καθηγητή, καθώς άρχισε μας διαβάζει τις απαντήσεις στο ερώτημά του, ήταν σαν να άκουγα έναν-έναν τους συμμαθητές μου να μου λένε:
Φίλε, φρόντισε να συνειδητοποιήσεις ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό, πριν το χάσεις...
Δηλητηριάζεις τον οργανισμό σου. Ένας τακτικός καπνιστής αποθηκεύει μια χούφτα πίσσα στα πνευμονία του κάθε χρόνο...

Σε λίγο θα τρέχεις 100 μέτρα και θα λαχανιάζεις... Χαιρέτισε τον αθλητισμό....
Πριν καπνίσεις το επόμενο τσιγάρο, σκέψου... κάθε τσιγάρο σού αφαιρεί πέντε λεπτά από τη ζωή. Πίστεψέ με, δεν αξίζει....
Στο στόμα σου έχεις τον «καπνίζοντα θάνατο»...αν συνεχίσεις, δεν θα προλάβεις να δεις τα εξήντα σου χρόνια. Γι’ αυτό άκουσέ με και σταμάτησε όσο νωρίς...

Σκέψου και κάτι ακόμη...αν εσύ θέλεις να είσαι καπνιστής, εγώ τι σου φταίω; Οι παθητικοί καπνιστές βρίσκονται σε χειρότερη θέση, το γνωρίζεις, πιστεύω...
Ξέρεις γιατί καπνίζεις. Είναι μόδα και την ακολουθείς. Αν χαίρεσαι να κάνεις κακό στον εαυτό σου, για να είσαι.....cool, συνέχισε. Δική σου είναι η επιλογή να αυτοκαταστρέφεσαι.

Μη νομίσεις ότι το κάπνισμα σε κάνει «δημοφιλή». Αρκετά παιδιά σε σχολιάζουν κι απομακρύνονται από την παρέα σου. Το πήρες είδηση;
Μη λες...θα το σταματήσω. Δε θα’ ναι εύκολο, αν εξαρτηθείς. Στο λέω εκ πείρας... Κοίταξε γύρω μας πόσο ταλαιπωρούνται κάποιοι μεγάλοι να το κόψουν.

Αποδεικνύεσαι αδύναμος χαρακτήρας. Πρόσεξε...το επόμενο βήμα μπορεί να είναι τα ναρκωτικά. Έχει ξαναγίνει.
Σου τρώει και το χαρτζιλίκι. Ψέματα;
Καπνίζεις, λες, γιατί έχεις προβλήματα. Το τσιγάρο θα στα λύσει, κομπιουτεράκι είναι;
Σε καταλαβαίνω...και σου λέω ό, τι και στον εαυτό μου: Είναι τόσο ανόητο να εξαρτάται κάνεις από ένα τόσο μικρό πραγματάκι.
Μην περιμένεις απ’ το τσιγάρο να σου βγάλει εισιτήριο χαράς....
Είναι ο χειρότερος φίλος. Νομίζεις ότι σου κρατάει συντροφιά, κι αυτός σε σκοτώνει.
Από μένα άκου κάτι που δεν το 'χεις ξανακούσει.... Δεν έχουμε δικαίωμα να φθείρουμε το σώμα μας. Είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Άκουσα πως το γράφει η Αγία Γραφή.

Τα χαρτιά τελείωσαν κι οι απαντήσεις μαζί. Οι φίλοι μου το’ παν για τα καλά. Καιρός να πω κι εγώ αυτό που δεν ήθελα πριν λίγο να γράψω.
Τι θα’ λεγα σ’ έναν συμμαθητή μου που καπνίζει; «Καίγεσαι, φίλε, το κατάλαβες; Καίγεσαι κι εσύ κι εγώ. Σβήσε το τσιγάρο σου, κι εγώ το δικό μου. Να σκορπίσει ο καπνός απ’ τα μάτια μας, να δούμε καθαρά μπροστά μας...»
- Καλά μας τα λες, είπε μόνο ο καθηγητής, και μετά από σκέψη πρόσθεσε:
- Και για να τα καταφέρεις καλά, άκουσε κάτι κι από μένα. Ο εαυτός σου μπορεί να προδώσει την απόφασή σου. Είναι αδύνατος. Ζήτησε βοήθεια από τον πιο δυνατό Φίλο του ανθρώπου, τον Χριστό. Θα νιώθεις τότε το ζωντανό νερό της Χάρης Του να σβήνει τη φωτιά που απειλεί τη ζωή σου....

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ. Μαθήματα εκτός ύλης, «Καίγεσαι, το κατάλαβες;», Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016).


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails