Αντί
να σας κεράσω γλυκά, θα «ανεβάσω» μόνο για σας και πριν από οπουδήποτε
αλλού, τον «Αητό». Έγραψα τον «Αητό», για να τον ακούσουν όλοι οι Έλληνες και
να πάρουν δύναμη, κουράγιο και ελπίδα. Μακάρι να βγω σωστός αλλά και αληθινός,
σ’ αυτό το μουσικό - στιχουργικό μου όνειρο..
Έχω
λοιπόν την πίστη μου σε εσάς πρώτα, γιατί χρόνια τώρα από τα γραφόμενα σας και
την ανταπόκριση σας, ξέρω ότι αγαπάτε την μουσική και τους στίχους μου.
Το
δικό σας «δώρο» θέλω, ή μάλλον παρακαλώ, να είναι το εξής:
Πάρτε
τον «Αητό» από τα «χέρια» μου και στείλτε τον, όπου υπάρχει ελληνισμός και
ορθοδοξία. Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία, Ρωσία, Σερβία και όπου αλλού ξέρετε
κάποιον Έλληνα η κάποιον ορθόδοξο.
Εσείς
κήρυκες κι’ εγώ χαρούμενο «παιδί», στο πάρτι γενεθλίων του....
Αυτά
τα λίγα και όλα καλά θα πάνε, συν Θεώ πάντα.
Σταμάτης Σπανουδάκης
Φαντάσου
μια πόλη με πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οι οποίοι αμαρτάνουν. Σ' ένα
Μοναστήρι εκεί ζει ένας μοναχός ασκητής, ο οποίος σηκώνει τα καθαρά χέρια του
στον Θεό και Τον παρακαλεί να μην τιμωρήσει όλες αυτές τις χιλιάδες που
αμαρτάνουν. Σε διαβεβαιώνω λοιπόν ότι για το χατίρι αυτού του ασκητού, ο Θεός
δεν τιμωρεί τις πεντακόσιες χιλιάδες. Οι Άγιοι του Θεού είναι ικανοί για τα
πάντα. Ο Άγιος μπορεί να ζητήσει από τον Θεό ό,τι θέλει και να του το δώσει ο
Θεός. Είναι πολύ μεγάλη η δύναμη των Αγίων! (Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου