Αρχαιοελληνικά ρητά σοφίας

Πολλῶν νέων κἄν γέρων εὔψυχος ἤ κρείσσων: Καλύτερος ένας γενναίος γέρος απ' τον καλύτερο νέο (Ευριπίδης).

Ὡς οὐδέν ἡ μάθησις, ἄν μή νοῦς παρῇ: Δεν αξίζουν τίποτε τα γράμματα, αν δεν έχεις νου και γνώση (Μένανδρος). 

Ἀπαιδευσία πάντων παθῶν μήτηρ: Η αγραμματοσύνη είναι μητέρα όλων των παθών (Πυθαγόρας).

Δουλεύειν πάθεσι χαλεπώτερον ἤ τυράννοις: Περισσότερο οδυνηρό να είσαι δούλος σε πάθη παρά σε τυράννους (Πυθαγόρας).

Πᾶς ἄνθρωπος τοσούτου ἄξιος, ὅσου ἄξια γινώσκει ἤ φρονεῖ: Αξίζει ο άνθρωπος όσο γνωρίζει ή συλλογίζεται (Πυθαγόρας)

Ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς: Στην κόψη του ξυραφιού, κρίσιμη κατάσταση (Νέστορας στον Διομήδη στην Ομηρική Ιλιάδα). 

Ἀνεξέταστον μή κόλαζε οὐδένα: Πρώτα να εξετάζεις κι ύστερα να δικάζεις (Μένανδρος).

Τήν αὐτοῦ σκιάν δέδοικεν: Φοβάται τη σκιά του (Αριστοφάνης).

Οὔτε παρά νεκροῦ ὁμιλίαν, οὔτε παρά φιλαργύρου χάριν δεῖ ἐπιζητεῖν: Μην περιμένεις από έναν νεκρό να μιλήσει, όπως και να μην επιζητείς χάρη από έναν φιλάργυρο (Σωκράτης).

Τοιοῦτος κολάκων ὁ βίος· ἐπαινοῦσι τούς πονηρούς, κωμωδοῦσι τούς αγαθούς, πάντα τῆς γαστρός ἕνεκα δρῶσι: έτσι είναι η ζωή των κολάκων· επαινούν τους πονηρούς, διακωμωδούν τους αγαθούς και άκακους, με σκοπό πάντα την εξασφάλιση της "κοιλιάς τους (δηλαδή του ατομικού οφέλους)" (Θεοδώρητος).

Οὐκ ἐστιν μηδέν κρεῖσσον ἤ φίλος σαφής, οὐ πλοῦτος, οὐ τύραννος: ούτε τα πλούτη ούτε το βασιλικό αξίωμα (η εξουσία) είναι καλύτερα από τον ειλικρινή φίλο (Ευριπίδης).

Μικροψυχία δ' ἐστί κακία ψυχῆς, καθ' ἥν άδύνατοί εἰσι φέρειν καί εὐτυχίαν καί ἀτυχίαν καί τιμήν καί ἀτιμίαν: μικροψυχία είναι κακία της ψυχής εκείνων των ανθρώπων που αδυνατούν να υποφέρουν, να αντιμετωπίσουν την  ευτυχία και την ατυχία (δυστυχία, αποτυχία), όπως επίσης την τιμή και την ατιμία (Αριστοτέλης).

Βίᾳ μηδέν πράττειν: μην κάνεις τίποτε με βιαιότητα και βιασύνη (Κλεόβουλος).

Οὐ τά πάντα τοῖς πᾶσι ρητά: δεν λέγονται όλα σε όλους (Πυθαγόρας).

Βίον αἱρεῖσθαι τόν ἄριστον: Να διαλέγετε την καλύτερη ζωή (Πυθαγόρας).

Θεός ἀεί γεωμετρεῖ: Ο Θεός πάντοτε γεωμετρεί, δηλαδή τα πάντα τα κάνει με σοφία (Πυθαγόρας).

Σιγᾶν τήν ἀλήθειαν χρυσόν ἐστι θάπτειν: Το να κρύβεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι (Πυθαγόρας). 

Χαλεπόν πολλάς ὁδούς ἅμα τοῦ βίου βαδίζειν: Δύσκολο να βαδίζεις συγχρόνως πολλούς δρόμους της ζωής (Πυθαγόρας).

Μή ἐν πολλοῖς ὀλίγα λέγε, ἀλλ` ἐν ὀλίγοις πολλά: Να μη λες με πολλά λόγια λίγα πράγματα, αλλά με λίγα λόγια πολλά (Πυθαγόρας).

Χρή σιγᾶν ἤ κρείσσονα σιγῆς λέγειν: Πρέπει να σιωπάς ή να λες λόγια ανώτερα απ' τη σιωπή(Πυθαγόρας).

Ἐν ὀργῇ μήτε λέγειν μήτε πράττειν: Όταν είσαι οργισμένος ούτε να μιλάς ούτε να ενεργείς (Πυθαγόρας). 

Λάλει ἅ δεῖ καί ὅ, τι δεῖ καί οὐκ ἀκούσει ἅ μή δεῖ: Λέγε εκείνα που πρέπει και όπως πρέπει και μην ακούς εκείνα που δεν πρέπει (Πυθαγόρας).

Οὐδέν ἔφη τόν θάνατον διαφέρειν τοῦ ζῆν: Είπε ότι ο θάνατος δεν διαφέρει σε τίποτε από τη ζωή (Θαλής Μιλήσιος).

Αἰέν ἀριστεύειν: αυτή η επιγραφή - όχι απλά γραμμἐνη στα Ελληνικά, αλλά και με τόνους και πνεύματα- βρίσκεται χαραγμένη στο σύμβολο του Boston College της Μασσαχουσέτης! Είναι φράση από την Ιλιάδα (Ραψωδία Ζ, στ. 208) και σημαίνει πάντα να αριστεύεις. Ας είναι έμβλημα όλων μας, για να ξεπερνάμε όχι τους άλλους, αλλά τον εαυτό μας για κάτι καλύτερο (Περιοδικό Προς τη Νίκη).

Γλώσσης πρό τῶν ἄλλων κράτει: Πριν από όλα τα άλλα κράτα τη γλώσσα σου (Ιάμβλιχος)

Ἀρχόμενον το κακόν κόπτειν: Το κακό το δέντρο να το ξεριζώνεις από την αρχή (Φωκυλίδης).

Κρείσσων οἰκτιρμοῦ φθόνος: καλύτερα να σε ζηλεύουν παρά να σε λυπούνται (Πίνδαρος).

Φίλους ἔχων, νόμιζε θησαυρούς ἔχων: Αν έχεις φίλους, να θεωρείς ότι έχεις θησαυρό (Μένανδρος).

Τούς γνησίους τῶν φίλων αἱ συμφοραί δοκιμάζουσι: Η ευτυχία κάνει τους φίλους κι η δυστυχία τους δοκιμάζει (Αίσωπος).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!