Τα μηνύματα της θείας φάτνης

Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου ὁ δρακί τήν πᾶσαν ἔχων κτίσιν. Ράκει καθάπερ βροτός σπαργανοῦται ὁ τῆ οὐσίᾳ ἀναφής. Θεός ἐν φάτνη ἀνακλίνεται, στερεώσας τούς οὐρανούς πάλαι κατ’ ἀρχάς. Ἐκ μαζῶν γάλα τρέφεται ὁ ἐν τῆ ἐρήμῳ μάννα ὀμβρίσας τῶ λαῶ. Μάγους προσκαλεῖται  ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Δῶρα τούτων αἴρει ὁ Υἱός τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμεν Σου τήν Γένναν Χριστέ, Δεῖξον ἡμῖν καί τά θεῖα Σου Θεοφάνεια: 

Σήμερα γεννιέται από την Παρθένο Θεοτόκο Εκείνος, που στη χούφτα Του κρατάει ολόκληρη την κτίση. Με κουρέλια, σαν άνθρωπος θνητός, περιτυλίγεται, Εκείνος, που, κατά την ουσία Του, είναι αψηλάφητος και απροσέγγιστος. Στη φάτνη αποθέτουν Εκείνον, που παλιά από τη στιγμή κιόλας της Δημιουργίας, έκανε το ουράνιο στερέωμα. Από μαστούς τρέφεται με γάλα Εκείνος, που στην έρημο έθρεψε με μάννα το λαό Του. Σοφούς της Ανατολής καλεί κοντά Του ο Νυμφίος τής Εκκλησίας. Δώρα από αυτούς δέχεται  ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμε τη Γέννα Σου Χριστέ, δείξε μας τώρα και  τα άγιά Σου Θεοφάνεια (Δοξαστικό 9ης ώρας)

Πάντες ὅσοι υἱοί καί θεοί ἐκλήθησαν...διά τοῦ Λόγου υἱοποιήθησαν καί ἐθεοποιήθησαν... Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο ἵνα τόν ἄνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήσῃ: όλοι όσοι ονομάστηκαν κατά χάριν υιοί και θεοί αυτοί, κατά συνέπεια διά του Υιού και Λόγου του Θεού υιοποιήθηκαν και θεοποιήθηκαν. Αυτός είναι και ο λόγος της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου, ώστε να κάνει τον άνθρωπο δεκτικό της θεότητας. (Μέγας Αθανάσιος)

Η Ενσάρκωση καθιστά τον Θεό άνθρωπο δια της θεώσεως του ανθρώπου και τον άνθρωπο Θεό δια της ενανθρωπήσεως του Θεού. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, PG 91, 1084 CD)

Οι εποχές των κρίσεων και των καταρρεύσεων, όπως η δική μας, έχουν και κάποιες..."θετικές παρενέργειες". Σπρώχνουν τους ανθρώπους ν' αναζητήσουν πράγματα διαχρονικά και αληθινά, πράγματα που αντέχουν στο χρόνο. Έτσι και τα φετινά Χριστούγεννα, πιο ελεύθερα από την καταναλωτική μανία άλλων εποχών, ίσως καταφέρουν ευκολότερα ν' αποκαλύψουν τις μυστικές διαστάσεις και τα μηνύματα χιλιοειπωμένων γεγονότων. 

Τη νύχτα αυτή η αγάπη ενώνει ουρανό και γη. Τα πιο ξένα και ασύμβατα μεγέθη, το φθαρτό και το αιώνιο, γίνονται ένα. Το θεϊκό αρνείται να μείνει αδιάφορο στην ταλαιπωρία του ανθρώπινου και το ανθρώπινο δεν εγκαταλείπεται στην αποξένωση από τη θεϊκή ελπίδα της άφεσης και της αθανασίας. Παρ' όλα αυτά, μετά τη χριστουγεννιάτικη νύχτα η ζωή δεν θα γίνει ευκολότερη. 

Το μεγάλο θαύμα που θα αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια μας, δεν θα προσφέρει λύσεις μαγικές. Η σκληροκαρδία των κατοίκων της Βηθλεέμ θα συνεχίσει να κρατά κλειστές τις πόρτες των ανθρώπων. Η μανία του Ηρώδη θα συνεχίσει να γεμίζει με παραλογισμό και φρίκη τα δελτία των ειδήσεων. Ο φόβος του Ιωσήφ, που οδηγεί την οικογένειά του στην Αίγυπτο, θα συνεχίσει να γεμίζει τα μάτια των ανεμοδαρμένων μεταναστών. 

Πού είναι λοιπόν το θαύμα; Τι δύναμη έχει; Τι μπορεί ν' αλλάξει; Ἐνας νέος δρόμος προς μια καινούργια, διαφορετική κοινωνία! Αυτή είναι η αλλαγή που τα φετινά Χριστούγεννα μπορούν να προσφέρουν. Αν το αιώνιο ενώθηκε με το φθαρτό, αν το ορατό ενώθηκε με τους ανθρώπους, τι μπορεί πλέον να εμποδίσει τον καθένα από εμάς να ενωθεί με τον αδελφό του, τι μπορεί πλέον να εμποδίσει τον νου να ενωθεί με την καρδιά;

Ενότητα και ειρήνη ζητάει ο άνθρωπος. Συμφιλίωση και συμπόρευση. Σχέσεις αληθινές, χωρίς καχυποψία, χωρίς φθόνο, χωρίς πληγή. Δυστυχώς όμως, μέρα με τη μέρα νιώθουμε το όνειρο αυτό να μετατρέπεται σε ουτοπία. Σαν να ακούει όμως το παράπονό του σύγχρονου ανθρώπου ο μέγας προφήτης Ησαΐας και γράφει:" Θα φτάσει η μέρα που μαζί θα βοσκήσουν ο λύκος με το αρνί και η λεοπάρδαλη θα αναπαύεται δίπλα στο κατσίκι". Πότε; "Όταν γεμίσει όλη η γη από τη γνώση του Κυρίου. Όταν φανεί Αυτός, ζωσμένος τη δικαιοσύνη και την αλήθεια (Ησαΐας, 11, 5-7)". 

Η αποψινή νύχτα ανοίγει την πρώτη χαραμάδα αυτής της γνώσης. Ανοίξαν οι Ουρανοί και ο Δημιουργός των πάντων μας αποκαλύπτει τα σπλάχνα των οικτιρμών Του για μας. Η αγάπη Του μας αποκαλύπτει τον δρόμο προς τη χαρά. Η κάθοδός του μας αποκαλύπτει όχι μόνον τον τρόπο της ενέργειάς Του, αλλά και την ίδια μας τη φύση. 

Δυστυχούμε, όχι γιατί παραβήκαμε μια, δυο ή τρεις εντολές, αλλά γιατί ζούμε αφύσικα, αταίριαστα με τις δωρεές και τις προδιαγραφές μας, ασύμβατα με τον βαθύτερο, τον αληθινό εαυτό μας. Αλλοτριωθήκαμε και μετατρέψαμε την πλάση και την κοινωνία από παράδεισο μοιράσματος σε πεδίο αλληλοσπαραγμού. 

Κάθε τέτοια μέρα η φάτνη μας καλεί ξανά σε αλλαγή ματιάς, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή πορείας. Πριν από 20 αιώνες ένα αστέρι οδήγησε σ' αυτή βοσκούς και μάγους. Εμείς όμως, ακόμη και από το αστέρι της νύχτας εκείνης, οδηγό ασφαλέστερο προς το λίκνο της αγάπης έχουμε τη δυστυχία, την αποξένωση και την αδικία, που έχουν κατακλύσει ολόκληρο τον κόσμο.

Άλλοι τα αντικρίζουν και συνθλίβονται ψυχικά και σωματικά. Ἀλλοι αρνούνται να τα αντιμετωπίσουν. Εμείς όμως, χωρίς ωραιοποιήσεις και υπεκφυγές, υπάρχει ανάγκη να προσηλώσουμε επάνω τους τη ματιά μας και ν' αναγνωρίσουμε σ' αυτά τις αποτυχημένες μας επιλογές. (Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, Η φάτνη μας καλεί ξανά σε αλλαγή ματιάς, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή πορείας, εφημερίδα Δημοκρατία, 21/12/2013)

Τη νύχτα της Γέννησης του Θεανθρώπου, η Παναγία Μητέρα Του ακούμπησε στοργικά σπαργανωμένο το θείο παιδί της στη φάτνη, χωρίς τίποτε από όσα θεωρούν σπουδαία οι άνθρωποι. Στο στάβλο των ζώων γέννησε η Θεοτόκος τον Υιόν της και "ἀνέκλινεν αὐτόν ἐν τῇ φάτνῃ", εκεί που οι άνθρωποι έβαζαν τροφή καθαρή και κατάλληλη για τα ζώα. Αυτόν μόνο τον τόπο διέθεσε τη μοναδική εκείνη νύχτα στον Κύριο και Θεό της η γη των ανθρώπων. Αλλά η φάτνη της έσχατης φτώχειας και μαζί της η άπειρη θεϊκή συγκατάβαση έμεινε στην ανθρώπινη συνείδηση ως μοναδικό λίκνο δόξας και εφαλτήριο ανυψώσεως του ανθρώπου στο πρόσωπο του Χριστού... (Προς τη Νίκη, Δεκέμβριος 2013, σελ. 399)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Καλά Χριστούγεννα στις ψυχές μας!