Οι μήνες φεύγουν σαν νερό κι οι χρόνοι σαν διαβάτες (παροιμία)
Κάθε ώρα χαμένου χρόνου είναι μια πιθανότητα μελλοντικής δυστυχίας (Ναπολέων)
Μέμνησο νέος ὤν, ὡς γέρων ἔσῃ ποτέ: να θυμάσαι όταν είσαι νέος ότι κάποτε και εσύ θα γεράσεις (Μένανδρος)
Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι (Προς Εφεσίους, ε, 15-16)
Ζηλοῦτε μή τούς πλεῖστα κεκτημένους, ἀλλά τούς μηδέν κακόν σφίσιν αὐτοῖς συνειδότας: να ζηλεύετε και να θαυμάζετε όχι αυτούς που έχουν μεγάλες περιουσίες, αλλά εκείνους που ζουν με ήσυχη και καθαρή συνείδηση, διότι δεν έχουν κάνει κανένα κακό (Ισοκράτης).
Ἅπαν τό κέρδος, ἄδικον ὄν, φέρει βλάβην: κάθε άδικο κέρδος προξενεί βλάβη (Μένανδρος).
Ἡδονή ἀθέμιτος βεβαίαν τίκτει λύπην: μη επιτρεπόμενη ευχαρίστηση γεννά οπωσδήποτε λύπη (αρχαίο ρητό).
Αἰσχύνην φεῦγε: να αποφεύγεις καθετί που μπορεί να φέρει ντροπή (Περίανδρος ο Κορίνθιος).
Ἄνθρωπος ὤν γίγνωσκε τῆς ὀργῆς κρατεῖν: επειδή είσαι άνθρωπος, μάθε να χαλιναγωγείς την οργή σου (Μένανδρος).
Οὐδέν ἐν ἀνθρώποις πατρός καί μητρός ἔστιν ἄμεινον: από τους ανθρώπους κανείς δεν είναι καλύτερος από τον πατέρα και τη μητέρα (αρχαίο ρητό).
Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος, ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στην ειρηνική περίοδο τα παιδιά θάβουν συνήθως τους γονείς τους, ενώ σε καιρό πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους (Ηρόδοτος).
Τοῖς νόμοις τῶν πολιτῶν ἐμμενόντων αἱ πόλεις ἰσχυρόταταί τε καἰ εὐδαιμονέσταται γίγνονται: όταν οι πολίτες τηρούν τους νόμους, τότε οι πολιτείες γίνονται ισχυρότατες και ασφαλέστερες και ευτυχούν οι πολίτες (Ξενοφώντος, Απομνημονεύματα).
Κακά πλεῖστα πόλει δυσνομίη παρέχει, ευνομίη δ' εὔκοσμα καί ἄρτια πάντ' ἀποφαίνει: η παρανομία προξενεί πάρα πολλά κακά στην πολιτεία, ενώ η τήρηση των νόμων από τους πολίτες τα κάνει όλα αρμονικά και τέλεια (Σόλων).
Ἡ τῶν συγγενῶν ἔχθρη τῆς τῶν ὀθνείων χαλεπωτέρη μάλα: η έχθρα και η ψυχρότητα με τους συγγενείς είναι πολύ χειρότερη από την έχθρα με τους ξένους (Δημόκριτος).
Μή ἐλλείπεσθαι εὖ ποιῶν τοῦς εὐεργετοῦντας: να μην υστερείς στο να είσαι ευεργετικός απέναντι σ' εκείνους που σε ευεργετούν (Ξενοφών).
Δύο τά πάντων ἐστί κυριώτατα ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει, νοῦς καί λόγος. Καί ὁ μέν νοῦς ἀρχικός ἐστι τοῦ λόγου, ὁ δέ λόγος ὑπηρετικός τοῦ νοῦ: στην ανθρώπινη φύση δύο είναι από όλα τα ανώτερα, ο νους και ο λόγος. Ο νους είναι κυβερνήτης του λόγου και ο λόγος πάλι είναι υπηρέτης του νου (Πλούταρχος).
Πᾶν τό πολύ τῇ φύσει πολέμιον· ὕπνος, ἀγρυπνίη, ἀμφότερα τοῦ μετρίου μᾶλλον γινόμενα,κακόν: το καθετί που γίνεται σε υπερβολικό βαθμό και χωρίς μέτρο είναι αντίθετο προς τη φύση. Ο ύπνος και η αγρυπνία, και τα δυο, όταν ξεπερνούν το μέτρο, είναι κακό στον άνθρωπο (Ιπποκράτης).
Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μή τήν ὐπερβάλλουσαν κτῆσιν, ἀλλά τήν μετρίαν ἀπόλαυσιν: να ικανοποιείσαι με την μέτρια απόλαυση των αγαθών που έχεις και να μην επιζητείς την απόκτηση πολλών αγαθών και την υπερβολική απόλαυσή τους (Ισοκράτης).
Ἀνήρ ἄβουλος εἰς κενόν μοχθεῖ τρέχων: ο απερίσκεπτος ταλαιπωρείται με το να τρέχει άσκοπα εδώ κι εκεί (αρχαίο ρητό).
Άσκοπος νους, διπλός ο κόπος (παροιμία).
Νέος δέ σιγᾶν μᾶλλον ἤ λαλεῖν πρέπει: στον νέο ταιριάζει περισσότερο να σιωπά παρά να ομιλεί (Μένανδρος).
Αν σκέφτεσαι δυο φορές πριν μιλήσεις, θα μιλάς δυο φορές καλύτερα (ρητό)
Λαλήσας μέν πολλάκις μετεμελήθην, σιωπήσας δέ οὐδέποτε: πολλές φορές μετάνιωσα επειδή άνοιξα το στόμα μου και μίλησα, ποτέ όμως γιατί δεν μίλησα (Σιμωνίδης).
Μανθάνων μή κάμνε: μην αποφεύγεις τον κόπο και μην απογοητεύεσαι στην προσπάθειά σου να μαθαίνεις (Ηράκλειτος).
Ὡς οὐδέν ἡ μάθησις, ἄν μή νοῦς παρῇ: δεν έχει καμιά αξία η μάθηση-δηλαδή, δεν μπορεί να υπάρξει μάθηση-αν δεν υπάρχει η σκέψη, αν δεν μελετούμε και δεν εμβαθύνουμε στο αντικείμενο της μάθησης (Μένανδρος).
Ὀψιμαθῆ εἶναι μᾶλλον ἤ ἀμαθῆ: καλύτερα να διδάσκεσαι και να μαθαίνεις σε προχωρημένη ηλικία παρά να μείνεις αγράμματος (Κλεόβουλος ο Ρόδιος).
Ὄνειδος αἰσχρός βίος κἄν ἡδύς ᾖ: η ακόλαστη ζωή φέρνει ντροπή, όσο κι αν είναι ευχάριστη (Πλούταρχος).
Ἀνέχου καί ἀπέχου: δείξε ανοχή και υπομονή με ευχαρίστηση στις κακίες που σου κάνουν οι κακοί άνθρωποι. Να απέχεις όμως από όλες αυτές τις κακίες τους και μη θελήσεις να τις κάνεις κι εσύ (Επίκτητος).
Δύο ὦτα ἔχομεν, στόμα δἐ ἕν, ἵνα πλείονα μέν ἀκούωμεν, ἥττονα δέ λέγωμεν: έχουμε δυο αυτιά κι ένα στόμα, για να ακούμε περισσότερα και να λέμε λιγότερα (Ζήνων).
Φύσις ἄνευ μαθήσεως τυφλόν· μάθησις δέ δίχα φύσεως ἐλλιπές: τα φυσικά χαρίσματα χωρίς τη μάθηση και τη γνώση δεν καλλιεργούνται, είναι τυφλά. Και η μάθηση χωρίς τα φυσικά χαρίσματα είναι ελλιπής (Πλούταρχος)
Ἐάν ᾖς φιλομαθής, ἔσει πολυμαθής: εάν είσαι μελετηρός και συνεχώς μαθαίνεις, θα μάθεις πολλά, θα γίνεις γνώστης πολλών πραγμάτων (Ισοκράτης).
Μαθημάτων φρόντιζε μᾶλλον ἤ χρημάτων· τά γάρ μαθήματ' εὐπορεῖ τά χρήματα: να δείχνεις επιμέλεια και φροντίδα για τα μαθήματά σου πιο μεγάλη, από ό, τι φροντίζεις για την απόκτηση χρημάτων. Διότι τα μαθήματα, η μάθηση και η γνώση δημιουργούν προϋποθέσεις, για να αποκτήσει κάποιος χρήματα (Φιλήμων).
Πυθαγόρας ἐρωτηθείς τί ἐστι φίλος, ἀπεκρίνατο ἄλλος ἐγώ (ρήση)
Αμάθεια είναι νύχτα του νου, αλλά και νύχτα χωρίς φεγγάρι και άστρα (Από τη λαϊκή σοφία)
Δόξει τις ἀμαθεῖ σοφά λέγων οὐκ εὖ λέγειν: στον αμαθή κι αγράμματο άνθρωπο ο σοφός κι εγγράμματος που ομιλεί σοφά, θα φανεί ότι δεν τα λέγει καλά (Ευριπίδης).
Οὐκ ἐστιν εὑρεῖν βίον ἄλυπον ἐν οὐδενί: σε κανέναν από τους ανθρώπους δεν θα βρεις τη ζωή του να κυλά χωρίς λύπες και στενοχώριες (Ευριπίδης).
Μεγαλοψυχία δέ ἐστιν ἀρετή ψυχῆς, καθ' ἥν δύναται φέρειν εὐτυχίαν ἤ δυστυχίαν, καί τιμήν καί ἀτιμίαν: μεγαλοψυχία είναι αρετή της ψυχής, που μπορεί να αντιμετωπίζει όπως πρέπει την ευτυχία ή τη δυστυχία, την τιμή ή την ατιμία (Αριστοτέλης)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου