Αρχαία ρητά σοφίας

Οἰνόφλυξ τοῦ μεθύειν παύσαιτο, εἰ συνεχῶς θεωροίη τό ὑπ' αὐτοῦ πρασσόμενον: ο μεθυσμένος θα σταματούσε να μεθά, αν κατόρθωνε να έβλεπε πώς συμπεριφέρεται, όταν βρίσκεται κάτω από την επίδραση του κρασιού που ήπιε (δηλαδή πάνω στο μεθύσι του). [Πλούταρχος]

Η ισότητα μεταξύ ανίσων και η ανισότητα μεταξύ ίσων καταλήγει σε αδικία. (Αριστοτέλης)
Μήτε ἐν ταῖς εὐπραγίαις περιχαρεῖς μήτ' ἐν ταῖς συμφοραῖς περιλύπους εἶναι, μήτ' ἐν ταῖς ὀργαῖς ἐμπαθεῖς καί θηριώδεις: ούτε υπερβολικά να χαίρεσαι, όταν τα πράγματα πάνε καλά, ούτε υπερβολικά να λυπάσαι, όταν στη ζωή σου παρουσιάζονται συμφορές, ούτε όταν οργίζεσαι να γίνεσαι θηριώδης. (Πλούταρχος)

Φεῦγε τήν τρυφήν ὡς λύμην: να αποφεύγεις την τρυφηλή ζωή σαν να είναι μεταδοτική ασθένεια. (αρχαίο ρητό)
Ῥάθυμος ἄν ᾖς πλούσιος, πένης ἔσει: εάν είσαι πλούσιος και τεμπέλης, θα καταντήσεις σίγουρα φτωχός. (Μένανδρος)

Αἰσχρόν τό γ' αἰσχρόν, κἄν δοκῇ κἄνμή δοκῇ: το αισχρό είναι αισχρό, είτε αποκαλύπτεται και φαίνεται, είτε σκεπάζεται και δεν φαίνεται. (Αντισθένης)
Πυρός καί ὕδατος ὁ φίλος ἀναγκαιότερος: ο φίλος είναι πιο αναγκαίος από τη φωτιά και από το νερό (Αρχαία ελληνική παροιμία)

Εἰς ἀρχήν κατασταθείς μηδενί χρῷ πονηρῷ πρός τάς διοικήσεις· ὧν γάρ ἄν ἐκεῖνος ἁμάρτῃ, σοί τάς αἰτίας ἀναθήσουσι: εάν αναλάβεις κάποιο αξίωμα, ποτέ να μην χρησιμοποιήσεις στις διοικητικές υπηρεσίες ως συνεργάτη άνθρωπο πονηρό και διαβεβλημένο. Για όλες τις παραλείψεις και τα σφάλματα που εκείνος θα διαπράξει, εσένα θα κατηγορήσουν. (Ισοκράτης) 

Συμβούλευε μή τά ἥδιστα, αλλά τά βέλτιστα τοῖς πολίταις: να συμβουλεύεις τους πολίτες όχι τα πολύ ευχάριστα, αλλά τα πολύ ωφέλιμα. (Σόλων)
Ἀνάχαρσις ἐρωτηθείς διά τίνα αἰτίαν οἱ ἄνθρωποι λυποῦνται πάντοτε, ἔφη ὅτι οὐ μόνον αὐτούς τά ἴδια κακά λυπεῖ, ἀλλά καί τά ἀλλότρια ἀγαθά: Ο Ανάχαρσις, όταν ερωτήθηκε για ποιον λόγο οι άνθρωποι λυπούνται, απάντησε ότι στενοχωριούνται γιατί δεν τους γεμίζουν λύπη μόνο τα δικά τους κακά, αλλά και τα αγαθά των άλλων. (Ανάχαρσις)

Φθείρεται δή ἡ σωφροσύνη καί ἡ ἀνδρεία ὑπό τῆς ὑπερβολῆς καί τῆς ἐλλείψεως, ὑπό δέ τῆς μεσότητος σώζεται: η σωφροσύνη και η ανδρεία καταστρέφονται και εξαφανίζονται από την υπερβολή και την έλλειψη. Σώζονται όμως και διατηρούνται από την μεσότητα. (Αριστοτέλης)

Ἔλεγχε σαυτόν ὅστις εἶ, μή πρός χάριν ἄκου, ἀφαιροῦ δέ κολάκων παρρησίαν: να κάνεις έλεγχο του εαυτού σου, ποιος είσαι και τι κάνεις. Να μην ακούς μόνο ό, τι σε ευχαριστεί. Διώχνε μακριά από σένα την ελευθεροστομία των κολάκων. (Ζήνων)

Ἐν ὀργῇ μήτε τι λέγειν μήτε πράσσειν: την ώρα που είσαι οργισμένος ούτε να λες κάτι ούτε να κάνεις. (Πυθαγόρας) 
Θυμός μεγίστων αἴτιος κακῶν βροτοῖς: η παράφορη οργή της ψυχής γίνεται αφορμή μεγάλων συμφορών στους ανθρώπους. (Ευριπίδης)

Πλεονεξίη τά πάντα λέγειν, μηδέν δέ ἐθέλειν ἀκούειν: το να θέλει κάποιος συνεχώς να ομιλεί και να μη θέλει να ακούει, αυτό δείχνει άνθρωπο με εγωιστική πλεονεξία. (Δημόκριτος)

Τόν κόλακα ἔφη, τοῦτο διαφέρειν τοῦ κόρακος, ὅτι ὁ μέν ζῶντας, ὁ δέ νεκρούς ἐσθίει: για τον κόλακα είπε ο Δημοσθένης, ότι σε τούτο διαφέρει από τον κόρακα, ότι δηλαδή ο μεν ένας τρώει ζωντανούς, ο δε άλλος τρώει νεκρούς. (Δημοσθένης)

Ζῆν βουλόμενος μή πρᾶττε θανάτου γ' ἄξια: εφόσον θέλεις να ζήσεις, προσπάθησε να μην προβαίνεις σε πράξεις που θα έχουν ως συνέπεια τον θάνατο. (Μένανδρος)
Λάλει μέτρια καί μή λάλει ἅ μή σε δεῖ: να λες λόγια μετρημένα και να μην λες όσα δεν πρέπει να πεις. (Μένανδρος)

Τό περί αὐτοῦ πάντα λέγειν καί ἐπαγγέλεσθαι, καί τά ἀλλότρια αὐτοῦ φάσκειν, ἀλαζονείας (ἴδιον ἐστιν): το να ομιλεί κάποιος συνεχώς για τον εαυτό του και να δίνει διάφορες υποσχέσεις παρουσιάζοντας τα ξένα ως δικά του είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της αλαζονείας. (Αριστοτέλης)


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!