Η Μεγάλη εβδομάδα και τα μηνύματά της

Ἐπὶ φίλω σου Χριστέ, δάκρυα ῥαίνεις μυστικῶς, καὶ ἐγείρεις ἐκ νεκρῶν, Λάζαρον κείμενον θνητόν, ἐν ᾧ συμπάθειαν ἔδειξας φιλανθρώπως, μαθόντα δὲ τὴν σήν, παρουσίαν Σωτήρ, τὰ πλήθη τῶν βρεφῶν, ἐξῆλθον σήμερον, ἐν ταῖς χερσὶ κατέχοντα Βαϊα, τὸ Ὡσαννὰ σοὶ κραυγάζοντα, Εὐλογημένος εἶ, ὅτι τὸν Κόσμον, εἰς τὸ σῶσαι ἐλήλυθας. (Κάθισμα από την λειτουργία του Λαζάρου)

Μετὰ κλάδων νοητῶς, κεκαθαρμένοι τὰς ψυχάς, ὡς οἱ Παῖδες τὸν Χριστόν, ἀνευφημήσωμεν πιστῶς, μεγαλοφώνως κραυγάζοντες τῷ Δεσπότῃ· Εὐλογημένος εἶ Σωτήρ, ὁ εἰς τὸν Κόσμον ἐλθών, τοῦ σῶσαι τὸν Ἀδάμ, ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς, πνευματικῶς γενόμενος φιλάνθρωπε, νέος Ἀδὰμ ὡς εὐδόκησας, ὁ πάντα Λόγε, πρὸς τὸ συμφέρον, οἰκονομήσας δόξα σοι.(Κάθισμα Όρθρου Κυριακής Βαΐων)

Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν: Εμπρός λοιπόν και εμείς, με καθαρή σκέψη και ψυχή να συμπορευθούμε και να συσταυρωθούμε! Να είμαστε κοντά στον Κύριο όχι μόνο σωματικώς με το να παρακολουθούμε τις υπέροχες ακολουθίες της Εκκλησίας μας, αλλά και ψυχικώς, με το να έχουμε τα ανάλογα, άγια και ουράνια αισθήματα. (Σκέψεις ιεράρχη από τους αίνους όρθρου Μεγάλης Δευτέρας)

Νυμφίε Χριστέ, μετά τῶν φρονίμων ἡμᾶς συναρίθμησον παρθένων και τῇ ἐκλεκτῇ σου σύνταξον ποίμνῃ καἰ ἐλέησον ἡμᾶς (Στίχοι Μεγάλης Τρίτης).
Ὁ τῷ νοητῷ μύρῳ χρισθείς, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν ἐπιρρύτων παθῶν ἐλευθέρωσον, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἅγιος, καὶ φιλάνθρωπος (Στίχοι από τον όρθρο Μεγάλης Τετάρτης).

Ο Ηρώδης νόμισε ότι εφόσον είχε μπροστά του δέσμιο τον Ιησού, θα μπορούσε να τον διατάξει να ενεργήσει κάποιο θαύμα προς ικανοποίηση της περιέργειάς του. Αλλά τα θαύματα δεν είναι δυνατόν να γίνονται κατά παραγγελία της ιδιοτροπίας των ανθρώπων, ούτε η Παντοδυναμία του Θεού είναι δυνατόν να υποταχθεί στα κελεύσματα (διαταγές) των ισχυρών της γης, οι οποίοι είναι αθύρματα (παιγνίδια) μπροστά της (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το Κατά Λουκάν)

Πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν, τὰς τοῦ ἀθλίου μου βίου πράξεις; ποίαν ἀπαρχήν, ἐπιθήσω Χριστέ, τὴ νῦν θρηνωδία; ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνός μοι δός, παραπτωμάτων ἄφεσιν (Μέγας Κανών, ωδή Α).
 Τη Σταυρωμένη αγάπη θαύμασε κι εμπρός της σκύψε, ω ψυχή μου· χύσε το δάκρυ σου καυτό και φώναξε σαν το ληστή το "μνήσθητί μου" (Ανθή Λιβάνη)

Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης·Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας· Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα· Σταυρός, πιστῶν τό στήριγμα· Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα: Σταυρός, ο φύλακας όλου του κόσμου· Σταυρός, η ομορφιά της Εκκλησίας· Σταυρός, η δύναμη των βασιλιάδων· Σταυρός, το στήριγμα των πιστών·, Σταυρός, η δόξα των αγγέλων, αλλά και η βαθιά πληγή των δαιμόνων(ύψωσις Τιμίου σταυρού)  

Ο Σταυρός αποτελεί ποικιλοτρόπως το στήριγμα των πιστών. Αρχικώς, ο Σταυρός, δηλαδή η σταυρική θυσία, αποτελεί στήριγμα των πιστών ως προς το θεμελιώδες θέμα της σωτηρίας των ψυχών τους. Ο Σταυρός αποτελεί την εγγύηση ότι οι ψυχές των πιστών θα απολαύσουν την αιώνια σωτηρία στη Βασιλεία του Θεού. Διότι χωρίς αυτόν δεν ήταν δυνατόν να "σχισθεί το χειρόγραφο των αμαρτιών μας", το οποίο "ήταν εναντίον μας". Αυτό το χειρόγραφο των αμαρτιών του καθενός μας και όλου του κόσμου, ο Κύριος το κάρφωσε στον Σταυρό Του, όπου και το έσβησε με το Αίμα Του (σχόλιο από τον Σωτήρα στο Προς Κολασσαείς, β, 14) 

Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὡραῖος παράδεισος τὸ ξύλον τῆς ἀφθαρσίας τὸ ἐξανθῆσαν ἡμῖν αἰωνίου δόξης τὴν ἀπόλαυσιν, δι' οὗ τῶν δαιμόνων ἀποδιώκονται φάλαγγες καὶ τῶν Ἀγγέλων συνευφραίνονται τάγματα, καὶ συστήματα τῶν πιστῶν ἑορτάζουσιν, ὅπλον ἀκαταγώνιστον κραταίωμα ἄρρηκτον τῶν Βασιλέων τὸ νῖκος τῶν Ἱερέων τὸ καύχημα, Χριστοῦ νῦν τὰ πάθη καὶ ἡμῖν δίδου προφθάσαι, καὶ τὴν Ἀνάστασιν. (Από τον εσπερινό της Σταυροπροσκυνήσεως)
Τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς τόν ἄρτον υποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ. (Οίκος Μεγάλης Πέμπτης)
Ξενίας δεσποτικῆς καί ἀθανάτου τραπέζης...δεῦτε απολαύσωμεν. (Ωδή Θ' Μεγάλης Πέμπτης) 

Τῶ Αγίω καὶ Μεγάλω Σαββάτω, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς Ἄδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.
Τῇ ἀνεκφράστῳ σου συγκαταβάσει, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. (Υμνωδία Μεγάλου Σαββάτου)

Κυριακή του Πάσχα! Η πρώτη, η μεγίστη,η κυρία, η λαμπρά και η ένδοξος, η πάσης άλλης λαμπροτέρα και ενδοξοτέρα ημέρα και πανήγυρις και εορτή της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως και ζωής. Αυτη είναι η "κλήτή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία", εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων (Κυριακοδρόμιο, τόμος 1ος)

Ανάσταση 'ναι, κι η ψυχή δεν νιώθει τώρα μοναχή καθώς εχθές και πρώτα. Κάποιος βαδίζει στο πλευρό, της απαλαίνει το σταυρό, σπογγίζει τον ιδρώτα. (Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ)
Η λαμπρηφόρος Ανάσταση του Χριστού είναι το κορυφαίο γεγονός που καθορίζει την πίστη μας και ανακαινίζει την κτίση. Στη σύγχρονη εποχή αυτό σημαίνει ότι με την επιστασία του Αγίου πνεύματος η πραγματικότητα της αθανασίας βιώνεται ως εμπειρία στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας, ώστε μετά θάνατον ο άνθρωπος να γίνει μέτοχος της αιώνιας ζωής.

Ὦ θείας, ὦ φίλης, ὦ γλυκυτάτης σου φωνῆς· μεθ' ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ, ἐπηγγείλω ἔσεσθαι, μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ, ἣν οἱ πιστοί, ἄγκυραν ἐλπίδος, κατέχοντες ἀγαλλόμεθα: Ω θεία, ω αγαπημένη, ω μορφή εσύ με τη γλυκύτατη φωνή· γιατί μαζί μας υποσχέθηκες ότι θα είσαι αληθινά μαζί μας και μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Σ' αυτή τη μορφή οι πιστοί αγκυροβολήσαμε την ελπίδα μας και γεμίζουμε χαρά, όταν το καταλαβαίνουμε. 

Ἐν αὐτῷ ζωή ἦν (Ιωάννου α, 4) Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε. Με την Ανάσταση του Κυρίου ο θάνατος νεκρώθηκε. Ο Άδης καταλύθηκε. Ο διάβολος κατανικήθηκε. Η αιώνια ζωή χαρμόσυνη ανοίγεται μπροστά μας. Ας ενωθούμε από την παρούσα ζωή με την πηγή της ζωής, τον Αναστάντα Κύριο (Κυριακοδρόμιο 1ος τόμος)

Φιλάνθρωπε, μέγα καί ἀνείκαστον τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου· ὅτι ἐμακροθύμησας ὑπό Ἰουδαίων ῥαπιζόμενος, ὑπό ἀποστόλων ψηλαφώμενος καί ὑπό τῶν ἀθετούντων σε πολυπραγμονούμενος. Πῶς ἐσαρκώθης; Πῶς ἐσταυρώθης ὁ ἀναμάρτητος; Ἀλλά συνέτισον ἡμᾶς ὡς τόν Θωμᾶν βοᾶν σοι· Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου, δόξα σοι (Δοξαστικό εσπερινού Σαββάτου Διακαινησίμου)

Ο Απόστολος Θωμάς δεν είναι άπιστος από βαθύ εγωισμό και πεισματική ισχυρογνωμοσύνη, από κακία. Αυτό συμβαίνει συνήθως με πολλούς απίστους...όχι με τον δύσπιστο Θωμά. Ο απαισιόδοξος και μελαγχολικός χαρακτήρας του, η μεγάλη θλίωη του για τον αδόκητο θάνατο του προσφιλούς του Διδασκάλου....τον κάνουν να στέκεται διστακτικός...Όταν το φως του αναστάντος Χριστού έλαμψε στην καρδιά του, ο άπιστος στερεώνεται στην πίστη και κάνει τελεία και ζωντανή ολόθερμη ομολογία: "Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου" (Κυριακοδρόμιο, τόμος 1ος, εκδόσεις Σωτήρ) 

Οι Μυροφόρες γυναίκες πήγαιναν στο μνημείο του Ιησού με τη σκέψη ότι θα έβλεπαν το νεκρό σώμα και ότι θα το άλειφαν με τα πολύτιμα αρώματα που αγόρασαν. Διαφορετικά όμως ήσαν τα πράγματα. Ο τάφος ανοιχτός· το σώμα δεν ήταν εκεί. Ο νεκρός ανέστη. Η λύπη τους μεταστράφηκε σε χαρά. Δέχονται την εντολή από τον άγγελο να μεταφέρουν αυτές το αναστάσιμο μήνυμα στους μαθητές. Τόλμη, ανδρεία, τιμή. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 1ος, εκδόσεις Σωτήρ) 

Έχουμε δυο δυνατότητες: η μια να σταυρώσουμε ξανά τον Χριστό, αμαρτάνοντας με τα μέλη μας, τα οποία με το άγιο Βάπτισμα είναι μέλη του Σώματος του Χριστού ή να σταυρωθούμε μαζί με τον Χριστό. Πρόκειται για τις δυο δυνατότητες που είχαν οι δυο ληστές. Δεν αρκεί να είναι κανείς πλησίον του Εσταυρωμένου, αλλά χρειάζεται και να συσταυρωθεί μαζί Του. (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

Οι ιατροί του σώματος συνηθίζουν να θεραπεύουν τις ανθρώπινες ασθένειες με τα αντίθετα ιατρικά, ξηραίνουν δηλαδή τα υγρά πάθη και υγραίνουν τα ξηρά... Ο Χριστός κάνει το αντίθετο. Με τα όμοια ιατρικά θεραπεύει τις όμοιες ασθένειες. Με την πτωχεία Του θεραπεύει την πτωχεία του Αδάμ, με τη δική Του ύβρη την ύβρη εκείνου, με τον θάνατό Του θεραπεύει τον θάνατο του Αδάμ. Και επειδή ο Αδάμ κατέβηκε στον Άδη, ο Χριστός πήγε εκεί, για να τον ελευθερώσει. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Ο Χριστός πρόσφερε τις πληγές και τα Πάθη Του στον άνθρωπο, για να αγοράσει τη θέλησή Του. Ο άνθρωπος, επειδή υποδουλώθηκε στο διάβολο, έπρεπε να παλέψει, για να τον νικήσει. Ο Χριστός με τη θυσία του έδωσε δύναμη στην ανθρώπινη φύση και θέληση να νικήσει εν Χριστώ το διάβολο και να υπερβεί τον θάνατο. (Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας) 

Η σωτηρία μας από τις επιβουλές του πονηρού αποτελεί τη σύγκλιση δυο παραγόντων που είναι άνισοι ως προς την αξία, αλλά και οι δυο απαραίτητοι: θεϊκή πρωτοβουλία και ανθρώπινη ανταπόκριση. Δίχως τη χάρη του Θεού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αλλά και δίχως την εκούσια συνεργασία μας ούτε ο Θεός θα κάνει τίποτε.(Κάλλιστος Γουέαρ, επίσκοπος Διοκλείας) 

Χρόνια ευλογημένα σε όλους! Η Ανάσταση του Κυρίου ας φωτίζει τη ζωή μας, οδηγώντας τα βήματά μας στο συμπόσιο της χαράς του Ιησού: στην Αγάπη!

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!