Πάσχα: το πέρασμα στην αληθινή ζωή ( α μέρος)

Η αναγγελία της Αναστάσεως υπό των Μυροφόρων προς τους Μαθητάς του Χριστού εθεωρήθη υπό αυτών παραλήρημα. Κι όμως η είδησις, η εκληφθείσα ως παραλήρημα, εβεβαιώθη ως ΑΛΗΘΕΙΑ. Ο αναστημένος Ιησούς ενεφανίσθη εις τους Μαθητάς του επανειλημμένως. Εις την εποχήν μας το κήρυγμα της Αναστάσεως ακούεται και πάλιν ως παραλήρημα δια τους ορθολογιστάς. 

Εν τούτοις, οι πιστοί όχι μόνο πιστεύομεν, αλλά και βιούμεν την Ανάστασιν ως ΓΕΓΟΝΟΣ αληθέστατον. Την μαρτυρίαν μας επισφραγίζομεν, αν χρειασθεί, δια της θυσίας της ζωής μας, διότι εν Χριστώ αναστάντι υπερβαίνομεν τον θάνατον και απαλλασσόμεθα από τον φόβον αυτού. Το στόμα μας είναι πλήρες χαράς εν τω λέγειν ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ. Οι Άγιοί μας, κατά κόσμον νεκροί, ζουν μεταξύ μας, απαντούν εις τα αιτήματά μας. 

Ο μεταθανάτιος κόσμος είναι αληθέστερος του προθανατίου. Ο Χριστός ανέστη και ζει μεταξύ ημών. Υπεσχέθη ότι θα είναι μαζί μας έως της συντελείας του αιώνος. Και πράγματι είναι. Φίλος και αδερφός και θεραπευτής και χορηγός παντός αγαθού. Ευλογητός ο Θεός, ο Αναστάς εκ των νεκρών και χαριζόμενος εις πάντας ζωήν την αιώνιον. Πού σου, θάνατε το νίκος; Ανέστη ο Χριστός και "τόν πάλαι ἄμετρα καυχώμενον, ὡς γελοῖον παιζόμενον ἔδειξε (Κανών Σταυροαναστάσιμος Δ ήχου, Θ ωδή, ποίημα Ιωάννη Δαμασκηνού) ". Τα πάντα πεπλήρωται φωτός και αι καρδίαι μας χαράς ανυπερβλήτου. 

Και όχι μόνο χαράς, αλλά και ΔΥΝΑΜΕΩΣ. Ο πιστεύων εις την Ανάστασιν δεν φοβείται τον θάνατον· και ο μη φοβούμενος τον θάνατον είναι ψυχικά άκαμπτος και αλύγιστος, διότι ό, τι για τους πολλούς και απίστους είναι η φοβερωτέρα απειλή, δια τον πιστόν χριστιανόν είναι μικράς σημασίας γεγονός, διότι είναι η ΕΙΣΟΔΟΣ εις την ζωήν. Ο πιστός χριστιανός ζει την ανάστασιν και προ του φυσικού θανάτου του. Η συνέπεια βιώματος της Αναστάσεως είναι η μεταβολή του κόσμου. Ενθουσιάζει την ψυχήν. 

Κι η ενθουσιώδης ψυχή ελκύει εις τον δρόμον της τας άλλας ψυχάς, αι οποίαι συγκινούνται από τα αληθινά βιώματα της χαράς της αθανασίας. Η Ανάσταση του Χριστού και η ιδική μας ανάσταση δεν είναι μια θεωρητική αλήθεια. Είναι δόγμα της πίστεώς μας. Είναι μια χειροπιαστή πραγματικότης. Είναι η δύναμις η νικήσασα τον κόσμον, παρά τους εναντίον της σκληρότατους διωγμούς. "Αὕτη ἐστιν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν (Α Ιω. ε,4)" εις την Ανάστασιν. Δια της Αναστάσεως ο άνθρωπος γίνεται κατά χάριν Θεός. Δια της νίκης του αναστασίμου φωτός επί των ακαθάρτων παθών, ενιδρύεται εις την ψυχήν μας έρως θείος και αγάπη τις ξένη, τον ανθρώπινον όρον υπερβαίνουσα. 

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Το αναστάσιμο φως να σκορπίζει φως στη ζωή μας, διαλύοντας τα σκοτάδια της ψυχής!

Σταυρός Κυρίου: αήττητον τρόπαιον

Η μεγαλύτερη μάχη των αιώνων έγινε πάνω στον Γολγοθά. Εκεί συγκρούστηκε ο Δημιουργός του παντός, υπό την ταπεινή μορφή του κατάδικου δούλου, με τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, τον διάβολο. Σαν το δυναμικότερο όπλο στη μάχη αυτή ο σατανάς χρησιμοποίησε τον Σταυρό, το σύμβολο της έσχατης ατιμίας και της κατάρας. Αλλά με αυτό ακριβώς το όπλο, που φάνηκε πωε νλικησε και κυριάρχησε ο διάβολος, μ' αυτό δέχτηκε και το καίριο πλήγμα από τον Θεάνθρωπο, που τον θανάτωσε μια για πάντα. 

Χύνοντας το πανάχραντό του αίμα πάνω στον Σταυρό, ο Ιησούς καθάρισε και αγίασε την ανθρωπότητα, ελκύοντας κοντά του τους ανθρώπους. Από τότε ο Σταυρός μένει στην ιστορία ως το σύμβολο της νίκης, το τίμιο και ποθεινό ξύλο, που τρέπει σε φυγή τον εχθρό. Γίνεται το ραβδί και το αντιστύλι των τσακισμένων από την αμαρτία ανθρώπων, που στηριγμένοι σ' Αυτόν, ανορθώνονται, πολεμούν και νικούν τον αντίδικο διάβολο και περνούν νικητές στην αιωνιότητα. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας τον προβάλλει, ενθαρρύονοντας και ενισχύοντας μ' Αυτόν τα παιδιά της:

Σταυρός ἀνυψούμενος τοῦ ἐν αῦτῷ ὑψωθέντος, τό πάθος τό ἄχραντον ἀνυμνεῖν προτρέπεται κτίσιν ἅπασαν· ἐν αὐτῷ κτείνας γάρ τόν ἡμᾶς κτείναντα, νεκρωθέντας ἀνεζώωσε καί κατεκάλλυνε καί εἰς τούς οὐρανούς πολιτεύεσθαι ἠξίωσεν ὡς εὔσπλαχνος, δι' ὐπερβολήν ἀγαθότητος· ὄθεν γεγηθότες ὐψώσωμεν τό ὄνομα αὐτοῦ καί τήν αὐτοῦ μεγαλύνωμεν ἄκραν συγκστάβασιν: καθώς υψώνεται ο Σταυρός προτρέπει όλη την κτίση να ανυμνεί το άχραντο πάθος Εκείνου που υψώθηκε πάνω σ' Αυτόν. Γιατί Εκείνος σκότωσε πάνω σ' Αυτόν τον φονιά μας· ενώ είχαμε πεθάνει, μας ξανάδωσε ζωή και μας καταστόλισε και ως εύσπλαχνος μας αξίωσε να ζούμε στους ουρανούς, χα΄ρησ την υπερβολική Του αγαθότητα. Γι' αυτό με χαρά ας τιμήσουμε το όνομά Του και ας δοξάσουμε την άκρα ταπείνωσή Του. 

Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς ευσεβείας τό ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ παραδείσου, ο τῶν πιστῶν στηριγμός, τό τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα· δι' οὗ ἐξηφάνισται ἡ φθορά και κατήργηται καί κατεπόθη τοῦ θανάτου ἡ δύναμις καί ὑψώθημεν ἀπό γῆς πρός οὐράνια. Ὄπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα μαρτύρων, ὁσίων ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ὀ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τό μέγαν ἔλεος: Χαίρε ζωηφόρε Σταυρέ, αήττητο τρόπαιο της ευσέβειας, θύρα του Παραδείσου, στήριγμα των πιστών, τείχος της Εκκλησίας.

Συ εξαφάνισες και κατάργησες τη φθορά και κατάπιες τη δύναμη του θανάτου και υψωθήκαμε από τη γη στα ουράνια. Όπλο ακαταμάχητο, αντίπαλε των δαιμόνων, δόξα των μαρτύρων, πραγματικό στολίδι των οσίων, λιμάνι της σωτηρίας που χαρίζεις στον κόσμο το μέγα έλεος. 

Πόσο ακριβή εκφράζεται η ευγνωμοσύνη της Μαρίας προς τον Κύριο, που είχε αναστήσει τον αδελφό της, τον Λάζαρο. Το πικρόχολο σχόλιο του Ιούδα μας αποκαλύπτει την αξία του μύρου που έχυσε στο κεφάλι και στα πόδια του Χριστού. Μια λίτρα ανόθευτου νάρδου κόστιζε 300 δηνάρια, δηλαδή 300 ημερομίσθια του καιρού εκείνου. Ο μισθός ενός έτους περίπου! 

Στον Χριστό πρέπει να δίνουμε ό, τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Τα πιο θερμά μας αισθήματα, τους πιο ακριβούς χτύπους της καρδιάς μας, τους πιο αγνούς πόθους μας. Πρόθυμοι να θυσιάσουμε κάποιες άλλες επιλογές μας, αποφάσεις, δικαιώματα, επιθυμίες, όνειρα, όταν αυτά θέτουν σε δεύτερη μοίρα την αγάπη μας προς τον Χριστό (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη Μεγάλη εβδομάδα!

Εύχομαι ο ζωηφόρος Σταυρός του Κυρίου μας να δίνει ποιότητα και αξία στον πνευματικό αγώνα μας! Καλή Ανάσταση!

 

Φράσεις για προβληματισμό 113ο μέρος

Η σκληρότητα είναι ένα ελάττωμα αντίθετο στην ευσπλαχνία. Εκδηλώνεται και εκφρράζεται με πέντε τρόπους: με το να μη  αισθάνεται κάποιος οίκτο, με το να μη βοηθά κατά τη δύναμή του τον φτωχό που έχει ανάγκες, με το να μη θέλει να συγχωρήσει τις ύβρεις που του έκαναν, με το να τιμωρεί τους άλλους χωρίς να το αξίζουν ή περισσότερο από όσο αξίζουν τα σφάλματά τους και, τέλος, με το να βλάπτει τον πλησίον του χωρίς αφορμή. 

Παρομοιάζεται συνήθως με τη λεοπάρδαλη, που είναι ένα ζώο θηριώδες και σκληρό και καταξεσκίζει τα ζώα και τους ανθρώπους, όταν της τύχει, χωρίς συγκρατημό. Αυτό το θηρίο που κατοικεί στα δάση κι επιθυμεί να δείχνει τη σκληρότητά του επάνω στους ανθρώπους, παρομοιάζεται μ' εκείνους για τους οποίους γράφει στην τραγωδία του ο Κλαυδιανός: δεν υπάρχει σκληρότερο πράγμα στον κόσμο από έναν άχρηστο άνθρωπο που γίνεται κύριος και αποκτά εξουσία, γιατί επιθυμεί να γίνει πολύ γρήγορα πλούσιος και σκέπτεται να πλουτίσει με τον ιδρώτα του φτωχού. 

Η Θεία Γραφή μας δίνει δυο φοβερά παραδείγματα σκληρότητας: ένα στην Παλαιά Διαθήκη, στο πρόσωπο του Φαραώ, του βασιλιά της Αιγύπτου, που διέταξε τις Αιγύπτιες μαίες να θανατώνουν τα βρέφη των Εβραίων που έπεφταν στα χέρια τους, και το άλλο στο πρόσωπο του Ηρώδη, βασιλιά της Ιουδαίας, που, από φόβο μήπως γεννηθεί κάποιο παιδί που θα του πάρει το βασίλειο, διέταξε να φονεύσουν όλα τα νήπια, που δεν ήταν πάνω από δυο ετών. Ανάμεσα σ' αυτά λένε πως ήταν κι ένα δικό του παιδί, που είχε την ίδια τύχη με τα άλλα, τα οποία ήταν ο στόχος της σκληρότητάς του (Ωραίες σκέψεις από το Περιοδικό ο Ταξιάρχης). 

Τό ψεύδεσθαι ἀνελεύθερον, ἡ ἀλήθεια γενναῖον: το να λέει κανείς ψέματα είναι χαρακτηριστικό ανελεύθερου και δουλοπρεπούς ανθρώπου. Ενώ το να λέει κανείς την αλήθεια, δείχνει άνθρωπο με γενναίο φρόνημα (Αρχαίο ρητό). 

Ἐμοί τήν ἀλήθειαν ἀσκέειν, ἀγών μέγιστος: το πιο μεγάλο για μένα αγώνισμα είναι να εφαρμόζω την αλήθεια (Ηρόδοτος). 

Μίσει τούς κολακεύοντας ὥσπερ τούς ἐξαπατῶντας · ἀμφότεροι γάρ πιστευθέντες τούς πιστεύσαντας ἀδικοῦσι: να μισείς αυτούς που κολακεύουν τους άλλους, όπως και αυτούς που εξαπατούν τους άλλους. Γιατί και οι δύο, όταν γίνουν πιστευτοί, ζημιώνουν και αδικούν αυτούς που τους έδειξαν εμπιστοσύνη και τους πίστεψαν (Ισοκράτης). 

Κοιτάξτε πώς συμπεριφέρονται αυτοί οι πολιτικοί τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδωτική τους ζωή. Στο δημόσιο τομέα ανήγειραν για μας τέτοια και τόσα οικοδομήματα και περίλαμπρους ναούς, ὠστε να μην έχει μείνει σε κανέναν από τους μεταγενέστερους η δυνατότητα να τα ξεπράσει. Στην ιδιωτική τους όμως ζωή, ήταν τόσο απλοί και τόσο σταθεροί στο ήθος της δημοκρατίας, ώστε, αν κανείς ξέρει από σας ποιο είναι το σπίτι του Αριστείδη, του Μιλτιάδη και των άλλων τότε επιφανών ανδρών, βλέπει ότι δεν ήταν καθόλου πολυτελέστερο από το σπίτι του γείτονά τους. Γιατί δεν πολιτεύονταν για να κάνουν περιουσία, αλλά ο καθένας τους πίστευε ότι έπρεπε να αυξήσει το έσοδο του δημοσίου... (Δημοσθένης, Β' Ολυνθιακός). 

Τῶν συκοφαντῶν ἔργον ἐστί, καί τούς μηδέν ἡμαρτηκότας εἰς αἰτίαν καθιστάναι: έργο των συκοφαντών είναι, ακόμη κι εκείνους που είναι αθώοι και δεν έχουν κάνει κανένα κακό, να τους μπλέκουν σε κατηγορίες (Ισοκράτης). 

Να ακούς ευγενικά. Να απαντάς συνετά. Να σκέπτεσαι σοβαρά. Να αποφασίζεις αμερόληπτα (Σπουδαία σκέψη). 

Πρίν ἤ ἀκοῦσαι, μή ἀποκρίνου καί ἐν μέσῳ λόγων μή παρεμβάλλου: προτού ακούσεις τι θέλουν να σου πουν, μην αποκρίνεσαι και μην παρεμβάλλεσαι εν μέσω συζητήσεων, διακόπτοντας αυτούς που ομιλούν (Σοφία Σειράχ ια, 8). 

Με ποια κριτήρια κρίνουμε τους ανθρώπους γύρω μας; Με ποια κριτήρια διαλέγουμε τους φίλους μαςή τους συνεργάτες μας; Η αρετή, ο καλός χαρακτήρας, η ειλικρίνειά τους παίζουν τον πρώτο ρόλο στην κρίση μας; .... Να κρίνεις με όσα ξέρεις και όχι με όσα υποθέτεις (Σπουδαία σκέψη). 

Κύριε, αν Σε δοξολόγησα λίγο, είναι γιατί η γλώσσα μου είναι φτωχή. Αν σου είπα τον πόνο μου, είναι γιατί Σε θεωρώ γιατρό μου. Αν Σε παρακάλεσα τόσο, είναι γιατί Σε ήθελα δίπλα μου. Αν Σε πίκρανα πολύ, είναι γιατί συγγενεύω με τον πηλό. Αν Σου ζήτησα έλεος, είναι γιατί τα λάθη μου έγιναν αμέτρητα. Στήριξέ με, Αγαθέ, ώστε πάντα να προσπαθώ να θυμίζω "τό ὄνομά Σου τοῖς ἀδελφοῖς μου" (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!