Ο όρος παιδεία προσδιορίζει την ηθική και πνευματική αγωγή των νέων και τη διάπλαση των διανοητικών τους δυνάμεων, αλλά και του χαρακτήρα τους μέσω της παροχής συνεχούς μορφώσεως.
Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εξειδίκευση και οι καινοτόμες ιδέες προσαρμόζονται με χαώδη τρόπο από κάθε κυβέρνηση, χωρίς καθαρές αξίες και καθορισμένα προγράμματα. Αυτό το θέμα δημιουργεί ανασφάλεια στους μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν σταθερό σχολικό πρόγραμμα, ενώ πολλές φορές χρησιμοποιούνται ως "πειραματόζωα" σε καινούργιες ιδέες.
Αρχικά, τα προγράμματα και ο τρόπος εξέτασης των μαθητών θα έπρεπε να είναι μια συγκεκριμένη μέθοδος, η οποία δεν θα αλλάζει με τη διαφοροποίηση της κυβερνήσεως. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα οι μαθητές να νιώθουν ασφαλείς μέσα στο σχολείο, γνωρίζοντας ότι οι εξετάσεις που θα κρίνουν το μέλλον τους δεν θα είναι μια περίοδος δοκιμής.
Αντίθετα, υπάρχει ανασφάλεια στο σχολικό χώρο με την απαγόρευση των τεχνολογικών μέσων. Είναι αξιοσημείωτο το όφελος που έχει προσφέρει η τεχνολογία στις δυνατότητες του σχολείου, εφόσον δεν είναι μόνο ένας δίαυλος επικοινωνίας και εκπαίδευσης, αλλά δίνει την ευκαιρία στους μαθητές να ''παρενοχλήσουν'' τους συμμαθητές τους.
Στην κοινωνία μας, η οποία δεν ανέχεται το διαφορετικό και το ατελές, πολλά παιδιά γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού είτε μέσα στο χώρο της εκπαιδευτικής κοινότητας είτε ψηφιακά, στον αχανή χώρο του διαδικτύου.
Γνωρίζοντας όλα αυτά αναρωτιόμαστε αν το σχολείο προετοιμάζει τους μαθητές για το μέλλον η για το παρελθόν, αφού ο φόβος της διάσυρσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απαγορεύει στα παιδιά να είναι ελεύθερα, για να χρησιμοποιούν τα τηλέφωνα και τους υπολογιστές τους.
Ένα ακόμα πρόβλημα του σύγχρονου σχολείου είναι η νοοτροπία μαθητών και καθηγητών. Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν γνώσεις χρήσιμες για το μέλλον, αλλά αρκούνται σε ψεύτικους βαθμούς, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να χαρακτηρίσουν ορθά μια ανθρώπινη ψυχή. Μια λύση θα ήταν να αλλάξει ο τρόπος αξιολόγησης των μαθητών. Ίσως έτσι μειωθεί ο ανταγωνισμός και η σχολική βαθμοθηρία.
Το σχολείο είναι μια μέθοδος κοινωνικοποίησης της νέας γενιάς. Η κοινωνία μας δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς να υπάρχει αρκετός βαθμός ομοιογένειας στα μέλη της. Εφόσον η σχολική κοινότητα ενδυναμώνει και διαιωνίζει αυτή τη συνοχή, είναι σημαντικό τόσο ατομικά όσο και κοινωνικά να αλλάξει ριζικά ο ρόλος του σχολείου.
Θα έπρεπε εμείς οι ίδιοι οι μαθητές, όπως και οι γονείς ή οι καθηγητές να φροντίζουμε την εκπαίδευση, αλλά και οι κυβερνήσεις να βοηθούν το μέσο το οποίο προετοιμάζει τους νέους για την μετέπειτα ζωή τους. Γιατί μπορεί οι έφηβοι να είναι το 20% του συνολικού πληθυσμού, τελικά όμως αποτελούν το 100% του μέλλοντός μας.
(Μαθητικές σκέψεις)
Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ
ὁδῷ. Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ
ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ.
Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις
διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι'
αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν
βοῶντος αὐτοῦ, οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ
ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρά μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν
ὑμῶν, καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν
οὐρανῶν (κατανυκτικός όρθρος Μεγάλης Δευτέρας):
Ενώ ο Κύριος εβάδιζε προς το Πάθος, το οποίον θα υφίστατο με την θέλησίν Του, έλεγε καθ’ οδόν εις τους αποστόλους:
Ιδού αναβαίνομεν εις τα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθή
(εις εκείνους που θα τον θανατώσουν), όπως έχει γραφή περί αυτού (εις
τας προφητείας της Παλαιάς Διαθήκης).
Εμπρός λοιπόν και ημείς, αφού
καθαρίσωμεν τας διανοίας μας (από πάσαν κακήν σκέψιν), ας βαδίσωμεν μαζί
με Αυτόν και ας σταυρωθώμεν μαζί Του και χάριν Αυτού ας νεκρώσωμεν τον
εαυτόν μας ως προς τας ηδονάς του βίου, δια να ζήσωμεν αιωνίως μαζί με
Αυτόν και να Τον ακούσωμεν να λέγη (μετά την Ανάστασίν Του):
Δεν
αναβαίνω πλέον εις την επίγειον Ιερουσαλήμ δια να υποστώ θυσίαν, αλλ’
αναβαίνω εις τον ουράνιον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και
Θεόν σας και ανυψώνω μαζί μου και σάς εις την Άνω Ιερουσαλήμ, η οποία
ευρίσκεται εν τη Βασιλεία των ουρανών.)(μετάφραση πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, εκδόσεις Αποστολικής διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος)
Καλημέρα σας! Εύχομαι να είναι ευλογημένη η Μεγάλη εβδομάδα και Λαμπρηφόρος η Ανάσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου