"Ματωμένα φτερά" 28-10-1940

"ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ"

Στο προσκλητήριο για τον υπέρτατο της τιμής μας αγώνα έτρεξαν από τους πρώτους τα ελληνικά φτερά - οι ίκαροί μας. Περήφανοι ότι τους έλαχε της θυσίας η τραγική τιμή. Να φρουρούν μερόνυχτα -αρχάγγελοι τιμωροί- τους γαλάζιους ουρανούς μας. Με 77 παλαιού τύπου αεροπλάνα, αντιμέτωποι με τα 463 υπερσύγχρονα του εχθρού. Παρεμποδίζοντας τη δράση του, παρακολουθώντας τις κινήσεις του, καταστρέφοντας σημαντικές γραμμές ανεφοδιασμού του και προστατεύοντας τα φίλα στρατεύματα μας.

2 Νοεμβρίου 1940: Λαμποκοπούν στον πρωινό ήλιο τ' ατσάλινα πουλιά του θανάτου. Φέρνουν βόλτες μουγκρίζοντας πάνω από τα Γιάννενα. Σείεται το σύμπαν από το αγκομαχητό τους. Οι ίκαροί μας σε ετοιμότητα. Με της ψυχής τους τα ολόφλογα φτερά και τα λιγοστά παμπάλαια *μπρεγκέ μας τους ρίχνονται. 

Τα πολυβόλα μας γαζώνουν εύστοχα. Σε λίγο δύο Ιταλικά βομβαρδιστικά, πελώρια πυροτεχνήματα, περιστρέφονται, πέφτουν αστραπή! Τα υπόλοιπα ντροπιασμένα κάνουν στροφή και φεύγουν. Μα, να, πίσω από το Μιτσικέλι νέο σμήνος ξεπετιέται εκδικητικά. 

Οι σειρήνες σκούζουν. Ό υποσμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου, πού είχε ρίξει πριν το ένα εχθρικό, ορμά και ρίχνεται βολίδα σ' ένα άλλο. Πληγώνεται και πέφτει ολόφλογο κι εκείνο. Οι Ιταλοί λυσσάνε. Δαγκώνουν με πείσμα τα χείλη και περικυκλώνουν τον θρασύτατο αεροπόρο μας. Βρέχει φωτιά ο ουρανός. Κι εκείνος; Όχι' δεν θα πεθάνει μόνος του. Παίρνει την ύστατη φόρα με το μπρεγκέ του και ρίχνεται βολίδα στο εχθρικό. Και στου θανάτου το αντάμωμα έγιναν σίδερο καυτό, συντρίμμια και τα δυο.

Δεν πέρασε μια ώρα. Νέο σμήνος καταδιωκτικών ζυγιάζονται πάνω από τον ξάστερο Γιαννιώτικο ουρανό. Στο μικρό αεροδρόμιο του Μπισδινίου είναι προσγειωμένο ένα εκπαιδευτικό. Ο σμηνίας Χρήστος Παπαδόπουλος υψώνει τα μάτια στον μαυρισμένο ουρανό. Ένας αυτός! Μα η καρδιά κοχλάζει. 

Σαν αστραπή βάζει μπρος. Υψώνεται, ορμά - δεινός χειριστής- με το μοναδικό του πολυβόλο. Ελίσσεται, προκαλεί, παίζει με το θάνατο! Σε λίγο 2 εχθρικά βρίσκονται καπνισμένα, εκτός μάχης. Αναρριγεί, μεθά. Και τρίτο κυνηγά. Πλήθος γύρω τριγύρω του τα εχθρικά! Θύελλα, καταιγίδα οι ριπές. Μια πετυχαίνει την αποθήκη της βενζίνης. Κι έγειρε λαβωμένος, πύρινος ο αιθερομάχος αητός.

Ο Μανιάτης σμηναγός Λάμπρος Κουζίγιαννης, τραυματίας σε αερομαχία, νοσηλεύεται στη Λάρισα. Εκεί μαθαίνει για την ανάγκη επείγουσας επικίνδυνης αποστολής στον τομέα Καλπακίου-Καλαμά. Παρουσιάζεται αυτόκλητος στο Διοικητή Καζάκο κι επιμένει να την αναλάβει. Σε λίγο τα βομβαρδιστικά μας μ' επικεφαλής τον Κουζίγιαννη, αψηφώντας τα βαριά αντιαεροπορικά κατεβαίνουν, χαμηλώνουν πάνω στο στόχο του εχθρού. Κι αδειάζουν με τόλμη κι ευστοχία τις βόμβες τους.

Βράδυ πια γυρνά νικητής στη βάση του ο Κουζίγιαννης. Μα τα αντιαεροπορικά μας το χτυπούν για εχθρικό. Και φεύγει για το αεροδρόμιο του Τατοΐου. Για ώρα πολλή φέρνει κύκλους μέχρι να του δοθεί σήμα για προσγείωση. Μα η βενζίνη του έχει εξαντληθεί και προσγειώνεται ανώμαλα. Αιμόφυρτος, με σπασμένη τη σπονδυλική του στήλη δέχεται αργότερα στον Ευαγγελισμό το χρυσό μετάλλιο ανδρείας από τα βασιλικά χέρια.

Κι έραναν ματωμένα, ολόφλογα φτερά αετών οι γαλάζιοι ουρανοί μας. Κι η δόξα σεβαστικά τα μάζεψε στον κόρφο της ένα-ένα. Μη σκορπίσουν. Μη χαθούν. ----------------------------------
  *Μπρεγκέ: αεροπλάνο μεγίστης ταχύτητας 140 χιλ. την ώρα και χωρίς σύστημα βομβαρδισμού, έναντι ταχύτητας 400-500 χιλ. την ώρα των Ιταλικών. 
(Διασκευή από το «Σελίδες δόξης» του Χρ. Κολιάτσου, όπως δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Η Δράσις μας", τεύχος 482, Οκτώβριος 2010)

Την Ορθοδοξία μας ως Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και στους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας· και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της πατρίδος μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. (Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης)

Τῆς Σκέπης σου, Παρθένε, ἀνυμνοῦμεν τάς χάριτας, ἥν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπέρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε.

....Πολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά, γιατί είστε Έλληνες. Ως Ρώσοι κερδίσαμε χάρη στη θυσία σας χρόνο, για να αμυνθούμε. Σας ευγνωμονούμε. (Εκπομπή της 27ης Απριλίου 1942 του Ραδιοφωνικού σταθμού της Μόσχας με θέμα "Χαιρετισμός προς Έλληνες")

Σε έναν μόλις μήνα το μικρό ελληνικό έθνος διέλυσε τον κακό εφιάλτη που σκότιζε το πνεύμα του δημοκρατικού κόσμου...Οι Έλληνες κατάφεραν την πρώτη πραγματική ήττα στις κατά ξηράν δυνάμεις του Άξονα...Και αν ακόμη η Ελλάς συντριβόταν αύριο, η στρατιωτική συμβολή της θα έμενε αμείωτη...Θα είναι δόξα της νεότερης Ελλάδας το ότι συνέτριψε τον μύθο του αηττήτου του Άξονα...
(Τάιμς της Νέας Υόρκης,, 28/11/1940)

Καλημέρα σας! Χρόνια ευλογημένα σε όλους! 

Καλή και δημιουργική εβδομάδα! 

 

Νουθεσίες Κυρίου

Μωρός ἐν γέλωτι ἀνυψοῖ φωνήν αὐτοῦ, ἀνήρ δέ πανοῦργος μόλις ἡσυχῇ μειδιάσει: ο μωρός κι ο αμόρφωτος, όταν γελάει, υψώνει δυνατά τη φωνή του. Ο έξυπνος όμως και φρόνιμος ήσυχα και μόλις θα μειδιάσει (Σοφία Σειράχ, κα', 20) 
Ὅ, τι ἄν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω: καθετί που θα ζητήσετε με προσευχή, επικαλούμενοι το όνομά μου και μένοντας σε στενή κοινωνία κι ένωση με μένα, θα το κάνω (Ιωάννη, ιδ, 13) 

Ὀλίγον μέν ὑπνοῖς, ὀλίγον δέ κάθησαι, μικρόν δέ νυστάζεις, όλίγον δέ ἐναγκαλίζῃ χερσί στήθη. Ἕως τίνος, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; : Ἐως πότε οκνηρέ θα κάθεσαι ξαπλωμένος; Λίγη ώρα κοιμάσαι, λίγο κάθεσαι, λίγο νυστάζεις, λίγο αγκαλιάζεις τα στήθη σου με σταυρωμένα χέρια (Παροιμίες στ. 9-10)

Ἡ γάρ πολιά τότε αἰδέσιμος, ὅταν τά τῆς πολιᾶς πράττῃ· ὅταν δέ νεωτερίζῃ, τῶν νέων καταγελαστότερος ἔσται: τα λευκά μαλλιά της γεροντικής ηλικίας τότε είναι άξια σεβασμού, όταν ο γέροντας εφαρμόζει αυτά που αρμόζουν στα λευκά του μαλλιά. Όταν όμως φέρεται σαν νέος, τότε θα γίνει πιο αξιοχλεύαστος από τους νέους (Ιωάννης Χρυσόστομος)

Μή θαυμάσῃς μηδέν ὅ μή παραμένει, μή παρίδῃς ὅ μένει· μηδέ περισφίγξῃς μηδέν ὅ διαρρέει κρατούμενον: να μη θαυμάσεις τίποτε το οποίο δεν παραμένει, αλλά εξαφανίζεται, μη παραβλέψεις αυτό το οποίο παραμένει· ούτε να περισφίξεις τίποτε, που όταν το κρατάς στο χέρι σου διαρρέει και χάνεται (Γρηγόριος ο Θεολόγος)  

Ἐφ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε: Ό, τι εισφέρουμε για την διάδοση του Ευαγγελίου, για τη χριστιανική μόρφωση της νεολαίας, την προστασία και βοήθεια ανθρώπων που έχουν ανάγκη, πτωχών οικογενενειών, κ.λπ., προσφέρεται στον Θεό (Ματθαίου, κε, 40) 

Τῆς δέ εὐποιΐας καί κοινωνίας μή ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γάρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός: μη λησμονείτε την αγαθοεργία και την μεταδοτικότητα, με τις οποίες συμμετέχουν και οι άλλοι στα αγαθά σας. Μη λησμονείτε αυτές, διότι ο Θεός ευχαριστείται σε τέτοιες θυσίες και όχι στις θυσίες των ζώων (Προς Εβραίους, ιγ, 16) 
Εάν κανείς μεταξύ σας νομίζει ότι είναι θρήσκος και ευσεβής, δεν έχει όμως χαλινό και μέτρο στη γλώσσα του, αλλά εξαπατά με το ψεύτικο αυτό φρόνημα τη συνείδησή του, του ανθρώπου αυτού η θρησκεία είναι ανώφελη και άχρηστη (Ιακώβου, α΄ 26)
Ἄφες αὐτήν καί τοῦτο τό ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περί αὐτήν καί βάλω κόπρια κἄν μέν ποιήσῃ καρπόν· εἰ δέ μήγε, εἰς τό μέλλον ἐκκόψεις αὐτήν: παράταση ζωής σημαίνει βαθύτερη μετάνοια και πολλούς καρπούς μετανοίας (Λουκά, ιγ, 8-9) 

Τόν τραυματισθέντα οὐδέν οὕτως ὡς ἐπιείκεια θεραπεῦσαι δύναται. Ἐπιείκεια γάρ πάσης βίας δυνατωτέρα: Αυτόν ο οποίος με το να αμαρτήσει έχει τραυματιστεί πνευματικώς , τίποτε άλλο δεν μπορεί να τον θεραπεύσει καλύτερα όσο η (θεία) επιείκεια. Διότι η επιείκεια (του Θεού) είναι ισχυρότερη από κάθε βίαιο μέσο. (Ιωάννης Χρυσόστομος) 

Η θερμή ικεσία του θεραπευθέντος δαιμονισμένου να παραμείνει συνεχώς μαζί με τον μέγιστο ευεργέτη του, τον πολυεύσπλαχνο Κύριο, ήταν εκδήλωση θερμής ευγνωμοσύνης...Ας μην παραλείπουμε ποτέ να δοξάζουμε και να ευχαριστούμε τον Θεό για τα αγαθά που μας δίνει και να διακηρύττουμε όσα καλά μας έκανε (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, Εκδόσεις Σωτήρ)

Ἀγρυπνεῖτε ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι: να είστε άγρυπνοι και προσεκτικοί· να προσεύχεστε κάθε ώρα και κάθε στιγμή και να παρακαλείτε τον Θεό να σας δώσει χάρη και δύναμη, ώστε να γίνετε άξιοι να ξεφύγετε από όλα όσα πρόκειται να γίνουν, χωρίς να βλαβείτε ψυχικώς και να σταθείτε άφοβοι και με θάρρος μπροστά στον Υιό του ανθρώπου (Λουκά κα, 36) 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Σοφές προγονικές ρήσεις

 

Πολιτικόν ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης μελίττης καί παντός ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον: ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο, περισσότερο από ό, τι είναι κάθε μέλισσα και κάθε ζώο που ζει σε αγέλη [κοπάδι](Αριστοτέλης)

Ἀνδρί μελητέον οὐ τό δοκεῖν εἶναι ἀγαθόν, ἀλλά τό εἶναι καί ἰδίᾳ καί δημοσίᾳ: ο άνθρωπος οφείλει να επιδιώκει όχι να φαίνεται καλός, αλλά να είναι πράγματι καλός και στο σπίτι του και στην κοινωνία [Δηλαδή οι υπεύθυνοι άνθρωποι δεν έχουν ιδιωτική ζωή, παντού πρέπει να είναι καλοί] (Πλάτων)

Ἐμοί τήν ἀλήθειαν ἀσκέειν ἀγών μέγιστος: Το πιο μεγάλο για μένα αγώνισμα είναι να εφαρμόζω την αλήθεια (Ηρόδοτος)
Ἀναπαύσει γάρ ἔοικεν ἡ παιδιά, ἀδυνατοῦντες δέ συνεχῶς πονεῖν ἀναπαύσεως δέονται: το παιγνίδι είναι μια ψυχαγωγία και ξεκουράζει. Όσοι βρίσκονται σε αδυναμία να εργάζονται συνέχεια, έχουν ανάγκη από ανάπαυση (Αριστοτέλης) 

Μίσει τούς κολακεύοντας ὥσπερ τούς ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γάρ πιστευθέντες τούς πιστεύσαντας ἀδικοῦσι: Να μισείς αυτούς που κολακεύουν τους άλλους, όπως κι αυτούς που εξαπατούν τους άλλους. Γιατί κι οι δυο, όταν γίνουν πιστευτοί, ζημιώνουν κι αδικούν αυτούς που τους έδειξαν εμπιστοσύνη και τους πίστεψαν (Ισοκράτης) 

Τῶν συκοφαντῶν ἔργον ἐστί καἰ τούς μηδέν ἡμαρτηκότας εἰς αἰτίαν καθιστάναι: έργο των συκοφαντών είναι κι εκείνους που είναι αθώοι και δεν έχουν κάνει κανένα κακό να τους εμπλέκουν σε κατηγορίες (Ισοκράτης). 
Μή κακολόγει τούς πλησίον· εἰ δέ μή ἀκούσῃ, ἐφ' οἷς λυπηθήσῃ: μην κακολογείς τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν· εἀν το κάνεις, θα ακούσεις από αυτούς πράγματα που θα σε λυπήσουν (Χίλων Λακεδαιμόνιος).

Ὥσπερ ὑπό τοῦ ἰοῦ τόν σίδηρον, οὕτως τούς φθονερούς ὑπό τοῦ ίδίου ἤθους κατεσθίεσθαι: όπως η σκουριά κατατρώγει τον σίδηρο, έτσι και ο φθονερός κατατρώγεται από τη ζήλια και το φθόνο του (Αντισθένης)

Ζήλου τόν ἐσθλόν ἄνδρα καί τόν σώφρονα: να ζηλεύεις τον έντιμο και μυαλωμένο άνθρωπο και να επιδιώκεις να του μοιάσεις (Μένανδρος)
Σωφροσύνη ἐστίν ἡδονῶν καί ἐπιθυμιῶν ἐγκράτεια: σωφροσύνη είναι η εγκράτεια και η κυριαρχία στις ηδονές και στις διάφορες επιθυμίες (Πλάτων)

Ἄπληστον τό διά παντός κέρδους: το κέρδος που επιδιώκεται με κάθε τρόπο είναι αχόρταγο. (Πιττακός ο Μυτιληναίος) 
Ἄνδρας τό κέρδος πολλάκις διώλεσε: η μεγάλη επιθυμία και δίψα για το κέρδος πολλές φορές κατέστρεψε τους ανθρώπους (Σοφοκλέους, Αντιγόνη)

...Μηδ' αὐθαδίαν εὐβουλίας ἀμείνον' ἡγήσῃ ποτέ: μην πιστέψεις και μην θεωρήσεις ποτέ σου ότι η ισχυρογνωμοσύνη είναι ανώτερη και καλύτερη από την ορθή και σωστή σκέψη (Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στίχος 1035)
Σιγᾶν τήν ἀλήθειαν χρυσόν ἐστι θάπτειν: το να κρύβει κάποιος την αλήθεια και να μην μιλά, όταν πρέπει γι' αυτήν, είναι σαν να θάβει χρυσό (Πυθαγόρας) 
Παντός καλοῦ κτήματος πόνος προηγεῖται ὁ κατ' ἐγκράτειαν: πριν από κάθε καλό επίτευγμα προηγείται κοπιαστική εργασία και άσκηση που τη συνοδεύει απαραίτητα η εγκράτεια (Πυθαγόρας)

Πρέπει ο κάθε άνθρωπος, αφού θεωρήσει την εγκράτεια ως στερεή βάση της αρετής, αυτήν να χαράζει πρώτη αρετή στην ψυχή του (Ξενοφών)
Μηδέν σοι ἐν βίῳ πραχθείη ὅ φόβον παρέξει σοι εἰ γνωσθήσεται τῷ πλησίον: μην πράξεις τίποτε στη ζωή σου που θα σου δημιουργήσει φόβο μήπως το μάθει ο πλησίον σου (Επίκουρος)

Χάριν λαβών μέμνησο: Να το θυμάσαι όταν σε ευεργετούν, δηλαδή να σκέφτεσαι τις ευεργεσίες που σου προσφέρουν(Αρχαίο ελληνικό ρητό). Και τότε η ευγνωμοσύνη σου θα είναι πάντα μεγάλη, γιατί θα την τροφοδοτεί καθημερινά η "καλή μνήμη". 

Τό εὖ ζῆν ἐστι κοινωνικῶς ζῆν καί φιλικῶς καί σωφρόνως καί δικαίως: Η ευζωία σημαίνει να ζει κανείς μαζί με τους άλλους συνανθρώπους του με φιλία και αγάπη, με σύνεση και φρόνηση, αλλά και με δικαιοσύνη. (Πλούταρχος) 

Ἡ παρρησία σπουδήν ἐχέτω καί ἦθος: το θάρρος της γνώμης πρέπει να το διακρίνει η σοβαρότητα και το ήθος (Πλούταρχος) 
Όταν βλέπουμε κάποιον να είναι αχάριστος προς τους γονείς του, κανείς δεν θα πιστέψει ότι και όταν κάποιος τον ευεργετήσει, θα του αναγνωρίσει την ευεργεσία (Ξενοφώντος, Απομνημονεύματα)

Ἡ μήτηρ πέφυκεν καί ἀδικουμένη ὑπό τῶν ἑαυτῆς παίδων ἀνέχεσθαι: η μητέρα είναι από τη φύση της πλασμένη κι όταν ακόμη αδικείται από τα παιδιά της να υπομένει και να ανέχεται την αδικία (Λυσίας)
Ο χρήσιμ' εἰδώς οὐχ ὁ πολλ' εἰδώς σοφός: σοφός δεν είναι αυτός που γνωρίζει πολλά αλλά ανώφελα, αλλά αυτός που γνωρίζει χρήσιμα πράγματα (Αισχύλος)

Ὁ βίος βραχύς, ἡ δέ τέχνη μακρά, ὁ δέ καιρός ὀξύς, ἡ δέ πεῖρα σφαλερή, ἡ δέ κρίσις χαλεπή: η ζωή είναι σύντομη, η σπουδή της Ιατρικής μακροχρόνια, η περίσταση επείγει, η δε πείρα του γιατρού σφάλλει, η γνωμάτευσή του (κρίση του) για τον ασθενή δύσκολη. (Ιπποκράτης) 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!