Προγονικές παραινέσεις

Ἐν ὁδῷ μὴ σπεῦδε προάγειν μηδὲ τὴν χεῖρα κινεῖν· μανικὸν γάρ (Χίλων ο Λακεδαιμόνιος): Στο δρόμο που περπατάς μη βιάζεσαι να προχωρείς ούτε και να χειρονομείς, δηλαδή να κάνεις σπασμωδικές κινήσεις. Γιατί αυτό είναι εκδήλωση παραφροσύνης ή νευρικότητας. 

Ἔργοις φιλόπονος ἴσθι, μὴ λόγοις μόνον (Μένανδρος): Να είσαι φιλόπονος κι εργατικός στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια. 
Ἐπιπολάζειν οὔ τι χρὴ τὸν θυμόν, ἀλλὰ τὸν νὀον (Επίχαρμος): Δεν πρέπει να κυριαρχεί στις ενέργειες του ανθρώπου ο θυμός, η οργή, αλλά η σκέψη και η σύνεση. 

Σε μια γυναίκα από την Ιωνία η οποία καυχιόταν για το πολυτελές ένδυμά της, μια Σπαρτιάτισσα της έδειξε τους τέσσερις γιους της, οι οποίοι ήταν σεμνοί και κόσμιοι, λέγοντάς της: "Τέτοια πρέπει να είναι τα έργα της καλής κι ενάρετης γυναίκας." 
Ἡδὺ γὰρ πατὴρ φρόνησιν ἀντ' ὀργῆς ἔχων (Μένανδρος): Είναι καλό κι ευχάριστο ο πατέρας να έχει φρόνηση και σύνεση και όχι οργή. 

Ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται (Μένανδρος): Ο χαρακτήραςτου ανθρώπου γνωρίζεται από τα λόγια του.
Ἄν καλόν ἔχῃ τις σῶμα καὶ ψυχὴν κακήν, καλὴν ἔχει ναῦν καὶ κυβερνήτην κακόν (Μένανδρος): Άν κάποιος έχει υγιές και όμορφο σώμα, έχει όμως ψυχή κακή, δηλαδή γεμάτη από αδυναμίες και ελαττώματα, μοιάζει με καράβι καλό που όμως έχει κυβερνήτη κακό. 

Ὕπνος δὲ πάσης ἐστὶν ὑγεία νόσου (Μένανδρος): Ο ύπνος είναι φάρμακο για κάθε αρρώστια. 
Ἔστι δι' οὗ σιγὴ λόγου κρείσσων·γένοιτ' ἄν ἔστι δ'οὗ σιγῆς λόγος (Ευριπίδης):Κάποτε η σιωπή θα μπορούσε να αποδειχθεί ανώτερη από το λόγο. Κάποτε όμως ο λόγος είναι ανώτερος από τη σιωπή.
Οἱ μὲν φαῦλοι ζῶσι τοῦ ἐσθίειν καὶ πίνειν ἕνεκα, οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἐσθίουσι καὶ πίνουσι τοῦ ζῆν ἕνεκα (Σωκράτης): Οι φαύλοι άνθρωποι ζουν, για να τρώνε και να πίνουν. Οι γενναίοι όμως και οι μυαλωμένοι τρώγουν και πίνουν, για να ζουν. 

Ἀψέγομεν ἡμεῖς, ταῦτα μὴ μιμώμεθα (Μένανδρος): Να μη μιμούμαστε αυτά για τα οποία κατηγορούμε τους άλλους, όταν τα κάνουν. 
Ὡς ἡδὺ κάλλος, ὅταν ἔχῃ νοῦν σώφρονα (Αρχαίο ρητό): Πόσο ευχάριστος είναι ο άνθρωπος, όταν η ομορφιά του συνοδεύεται από σύνεση και φρόνηση. 
Τὸ σιωπᾶν οὐ μόνον ἄδιψον, ἀλλὰ καὶ ἄλυπον καὶ ἀνώδυνον (Ιπποκράτης): Το να σιωπά κανείς όχι μόνο δεν προκαλεί δίψα, αλλά ούτε και λύπη προξενεί ούτε πόνο και οδύνη.  
Ἡ πενία πολλῶν ἐστι ἐνδεής· ἡ δ' ἀπληστία πάντων (Αριστοτέλης): η φτώχεια έχει ανάγκη από πολλά, διότι υπάρχει έλλειψη πολλών. Η απληστία όμως έχει ανάγκη από όλα. 

Γύμναζε σεαυτὸν πόνοις ἐκουσίοις, ὅπως ἄν δύνῃ καὶ τοὺς ἀκουσίους ὑπομένειν(Ισοκράτης): Να γυμνάζεις τον εαυτό σου σε κόπους θεληματικούς, για να μπορείς να υποφέρεις και τους αθέλητους.
 Τίποτε άλλο δεν επιδιώκω να πετύχω με το να γυρίζω εδώ κι εκεί, παρά να προσπαθώ να πείθω νεοτέρους και πρεσβυτέρους ούτε να φροντίζουν περισσότερο για τις ανάγκες του σώματος, ούτε για απόκτηση χρημάτων, λέγοντας ότι δεν μπορεί να προέλθει αρετή από τα χρήματα, αλλά από την αρετή και χρήματα και άλλα αγαθά αποκτούν οι άνθρωποι και στην ιδιωτική τους ζωή και στη δημόσια. (Απολογία Σωκράτους)

Καλημέρα! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!