Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Στεναγμὸς καρδιᾶς πρὸς τὴν Παναγίαν τὴν Προυσιώτισσα



Τέτοιες μέρες αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια και φέρνω στη σκέψη μου την Παραμονή της Κοιμήσεως, παλιότερων δεκαετιών. Βρισκόμουν επάνω στη ραχούλα του χωριού μου και οι εξαδέλφες μου μού έλεγαν μια ιστορία. Ότι το φαναράκι της Παναγίας, ένα υπέρλαμπρο αστέρι, ξεκινά από την Παναγία του Βλοχού και καταλήγει στην Παναγία του Προυσσού. Κι εγώ κοιτούσα στον ουρανό και λαχταρούσα να δω αυτή τη φωτίτσα, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν αξιώθηκα να δω το φλογάτο άστρο. 
Σήμερα, δημοσιεύω μια προσευχή η οποία διανεμήθηκε πριν από λίγο καιρό στην εκκλησία. Πρόκειται για μια δέηση στην Παναγία την Προυσιώτισσα, της οποίας η μνήμη εορτάζει αύριο 23/8, στα εννιάμερα της Θεοτόκου.

«Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σὺ προΐστασαι πρόμαχος»

Ρἰξε βλέμμα συμπαθές, Κυρία Θεοτόκε, ἐπάνω στὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων καὶ ἴδε τὴν κάκωση ποὺ μᾶς βρῆκε. Κλῖνον τὸ οὖς σου, Ἀγνή, καὶ ἄκουσε τὴν ὀδύνη μας καὶ τὸν στεναγμὸν μας. Σε σένα προστρέχουμε, Μῆτερ ἁγία, στὴ μητρικὴ σου πρεσβεία καταφεύγουμε, στὴ δικὴ σου παρρησία πρὸς τὸν Υἱὸ σου θαρρεύουμε, Παναγία. «Θλίψεις, ὀδύναι καὶ κακώσεις ἤδη εὕροσαν Ἑλλάδα τὴν ἀθλίαν, καὶ πιστῶν σου, Ἀγνή, τὸ πλήρωμα βοᾷ σοι, ῥῦσαι ἡμᾶς, Πανύμνητε, τῆς δεινῆς πανωλεθρίας».
Ἐδῶ ποὺ γιὰ πάνω ἀπό χίλια τόσα χρόνια διάλεξες τὸν τόπο γιὰ ἐνδιαίτημὰ σου, Κυρία Προυσιώτισσα, ἀπ’ ὅταν ἡ ἱερὰ σου εἰκόνα, κατατρεγμένη ἀπό τὴ μανία τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα, κατέφυγε ἀπὸ τὰ ἱερὰ χώματα τῆς Μικρασίας στὰ ἀπάτητα τοῦτα λημέρια, ἐδῶ, στὶς ἀπόκρημνες ἀετοφωλιές καὶ τὰ κράκουρα, διαγράφεις τὴ σεμνὴ σου παρουσία γενεὲς γενεῶν τώρα, γιὰ να ὑποδέχεσαι τὸ δάκρυ καὶ τὸν στεναγμὸ κάθε ἀναγκεμένου ποὺ προστρέχει στὴν ἄμαχη παρουσία καὶ σκέπη σου. 
Μέσα στὸ ἱλαρὸ σου βλέμμα, ὅπως ἀποτυπώνεται στὴν ἁγία μορφὴ σου, μπορεῖ κανεὶς νὰ ἱστορήσει ὅλα τὰ πάθια καὶ τοὺς καημούς τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων στὸ διάβα τῆς ἱστορίας τους. Σύ, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, στέκεσαι μάρτυς τῶν θλίψεων καὶ δεινῶν ὁποὺ ἐπέρασε ἡ ἑλληνικὴ φυλή, συγκοινωνὸς καὶ Σὺ τῆς κακουχίας τῆς πονεμένης ρωμιοσύνης. Ἀπὸ τὸ σεμνὸ σου κονάκι πέρασαν, ἁγία Παρθένε, οἱ λιοκαμένες ὄψεις τῶν παλληκαριῶν ποὺ πολεμοῦσαν στὴ Ρούμελη καὶ τὸ Μωριὰ τὸν Ἀγαρηνό, τότε στὴν Ἐπανάσταση τοῦ Γένους. Πέρασαν γιὰ νὰ κολλήσουν ἕνα κερὶ στὴ χάρη σου καὶ νὰ ζητήσουν τὴν ἀντίληψη καὶ προστασία σου. Φτωχοὶ καὶ πεινασμένοι καὶ ξυπόλυτοι, μὰ μὲ τὸ μεράκι ταῆς λευτεριᾶς ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους. Και σύ, Μάνα, τοὺς εὐλογοῦσες τὸν ἀγώνα τους. Καὶ κρατοῦσαν γερά…
Μὰ καὶ τώρα, Δέσποινα Θεοτόκε, δὲν εἶναι μικρότερος ὁ ἀγώνας ποὺ δίνει τὸ Ἔθνος. «Ἐπιδρομαὶ τῶν ἀλαστόρων (ἀσεβῶν, κακούργων) θλίβουσιν Ἑλλάδα τὴν ταπεινήν, καὶ πολλαὶ κακώσεις εὕροσαν τοὺς δούλους σου, ἡμᾶς, Θεοχαρίτωτε, ἀλλὰ τῇ θεαυγεῖ σου εἰκόνι (εἰκόνα ποὺ λάμπει μὲ θεία αὐγὴ) πόθῳ προστρέχοντες λύσιν τῶν δεινῶν ἐξαιτούμεθα.» Μόνο ποὺ τώρα οἱ «ἀλάστορες», οἱ κακοῦργοι, δὲν εἶναι φανεροί, μήτε κι οἱ έπιδρομές τους μὲ ὅπλα καὶ κανόνια. Τώρα ξέρουν νὰ κρύβονται, γιὰ νὰ μὴν πάψουν νὰ δείχνουν πολιτισμένοι, καὶ τὰ μηχανεύματὰ τους εἶναι τέτοια ποὺ νὰ μὴ σύρουν ἐπάνω τους τὴν παγκόσμια κατακραυγή. Γι’ αὐτὸ καὶ πιὸ πανοῦργα στέκονται τώρα τὰ σχέδιὰ τους, πιὸ σατανικὲς οἱ δολιεύσεις τους.
Καθὼς τότε τοὺς πολιορκημένους στὸ Μεσολόγγι κοιτοῦσαν μὲ τὴν πείνα νὰ τοὺς κάνουν νὰ λυγίσουν, παρόμοια καὶ τώρα οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς ἔβαλαν βουλὴ νὰ πολιορκήσουν τὴν ὄμορφη αὐτὴ πατρίδα, τὴν ἀγαπημένη. Εἶπαν: «Θὰ σᾶς ἀναγκάσουμε νὰ μᾶς προσκυνήσετε μέσα ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση ὅπου θὰ σᾶς ὁδηγήσουμε. Γιατὶ ἐσεῖς οἱ  Ἕλληνες εἶστε τραχιὰ γενιά, ἀπροσκύνητη, καὶ πρέπει νὰ βρεθεῖ ἕνας τρόπος να καμφθεῖτε, νὰ λυγίσετε». Καὶ μᾶς ἐπέβαλαν λοιπὸν τὰ «μέτρα τους», μᾶς ἔδεσαν μὲ τὰ σκοινιὰ τους καὶ πέρασαν γύρω ἀπὸ τὸ λαιμὸ μας τὴ θηλειά. Πρέπει πάςῃ θυσίᾳ τὸ μικρὸ τοῦτο ἁλωνάκι νὰ ἁλωθεῖ. Πρέπει τὸ κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ πατηθεῖ. Ἀλλιῶς δὲν μποροῦν νὰ ἁπλωθοῦν τὰ σατανικὰ τους πλοκάμια ἐπάνω σ’ ὅλη τὴ γῆ.
Καὶ λοιπόν, ‘Υπεραγία Θεοτόκε, στενάζουμε. «Στεναγμοὶ τῆς σῆς ποίμνης, θρῆνοὶ τε καὶ δάκρυα νῦν ἐπληθύνθησαν· αἱ γὰρ ἀνομίαι κεφαλὴν τὴν αὐτῆς ὑπερήραντο. Ἄξια γοῦν ὄντως ὧνπερ εἰργάσατο ἀφρόνως τὰ ἐπίχειρα ἤδη κομίζεται». Ὁμολογοῦμε, Παρθένε, ὅτι ἁμαρτήσαμε. Ἁμαρτήσαμε πολύ. Δώσαμε μὲ τὴν πολιτεία μας τὴ λαβὴ νὰ μᾶς κατασπαράξουν. Στηρίξαμε τὴν εὐτυχία μας στὸ Μαμωνά. Αὐθαδιάσαμε ῥιγμένοι μὲς στὰ πολλὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ἀλαζονευτήκαμε. Φουσκώσαμε ἀπό ἔπαρση. Καὶ τώρα λαμβάνουμε «τὰ ἐπίχειρα» αὐτῆς μας τῆς διαγωγῆς. Oἱ συνέπειες τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεὸ πέφτουν τώρα στὶς κεφαλὲς μας καὶ μᾶς κάνουν νᾶ θλιβόμαστε καῖ να δακρύζουμε.
Μετανοοῦμε, Παναγία μας, μετανοοῦμε καὶ προστρέχουμε καὶ πάλι –ποῦ ἀλλοῦ;- στὴν πηγὴ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς συμπαθείας σου. Καὶ Σὲ παρακαλοῦμε, τὶς τίμιες παλάμες σου καὶ τὸ ἱλαρό σου βλέμμα ὕψωσὲ τα ἱκετευτικὰ πρὸς τὸν Υἱὸν καὶ Θεὸ σου, ὑπὲρ τοῦ ἐν περιστάσει εὑρισκομένου λαοῦ σου. Σὺ, ἀειπάρθενε Κόρη, «τὸ πένθος τῆς Ἑλλάδος καὶ κατηφὲς εἰς χαρὰν μεταποίησον, Ἄχραντε, καὶ χαρμονήν, ὅτι Σὲ προστάτιν ἐν πειρασμοῖς, λιμένα τε πανεύδιον κέκτηται ἐν σάλῳ τῶν συμφορῶν». Σὲ Σένα στηρίζουμε τὶς ἐλπίδες τῆς σωτηρίας καὶ ἐξόδου μας ἀπὸ τὴ δεινὴ αὐτὴ περίσταση που διερχόμαστε.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, ἴδε ὅλους μας συναγμένους στὴ χάρη σου καὶ «προσπίπτοντας ἐξ’ ὅλης καρδίας τῇ φωταυγεῖ σου εἰκόνι». Βρισκόμαστε ἐδῶ «περιπαθῶς ἐξαιτοῦντες τὰ πρόσφορα», ζητώντας μὲ ζέση ψυχῆς τὶς εὐλογίες σου. Καὶ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀποπέμψεις κενούς. Διότι «τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης σὺ προΐστασαι πρόμαχος, πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ», Προυσιώτισσα Κόρη. 

(Ανάτυπο από το περιοδικό Ο Σωτήρ, τεύχος 2006, σελ. 357-358. Τα εντός εισαγωγικώς υμνολογικά παραθέματα προέρχονται από τον Παρακλητικό κανόνα της Παναγίας Προυσιωτίσσης)

8 σχόλια:

Διαβάτης είπε...

Καλώς σας βρίσκω και πάλιν πολυαγαπημένη μου φίλη Ανθή , μετά από τις καλοκαιρινές μας διακοπές .

Πολύ όμορφη η προσευχή και η ικεσία προς Την Παναγία την Προυσιώτισσα .

Εύχομαι νάναι κάθε στιγμή στο πλάϊ μας και να μας προστατεύει από κάθε κίνδυνο και πειρασμό . Να είναι ασπίδα προστασίας , ενάντια σε κάθε κίνδυνο .

Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου από τη Μεγαλόνησο .

ΑΝΘΗ είπε...

Καλώς μας ήλθες, πολυαγαπημένη μου Αργυρούλα!

Όντως, όποιος συνέταξε αυτά τα λόγια, νιώθει έντονα την καρδιακή προσευχή.
Μακάρι, καλή μου, οι ευχές σου να πραγματοποιούνται για όλους τους ανθρώπους!
Καλή σου νύχτα, με την αγάπη μου!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίες οι αναρτήσεις σου αγαπητή Ανθή!Πέρασα να σε δώ λίγο και αναπτερωθηκε το ηθικό μου βλέποντας όλες αυτές τις εικόνες της γλυκιάς μας Παναγίας,καθώς και η προσευχούλα που δείχνει την σημερινή τραγωδία του έθνους μας και την πνευματική μας ανεπάρκεια.Μου θυμίζει το μπλόκ σου τα ημερολόγια που είχαμε παιδιά.Ίσως είναι ιδέα καλή για να προσελκύσει και παιδιά..Ο Κύριος να σε ευλογει και πάντα ειρήνη να σου δίνει ..πηνελόπη

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Ξαναγήρισα και πάλη ! Εχουμε να πουμε !!!


ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ

ΑΝΘΗ είπε...

Πηνελόπη μου,

Χαίρομαι που με επισκέφθηκες και σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια.
Ειρήνη κι ευλογία και σε σένα, καλή μου!

ΑΝΘΗ είπε...

Φως ιλαρόν, φίλε μου!

Επιτέλους, γύρισες! Μετά χαράς να σχολιάζουμε το οτιδήποτε! Καλό χειμώνα πια!

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΘΗ MOY ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ,ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟ.ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΗΣΩ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ,ΤΙ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ?ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΒΟΗΘΗΣΕ,ΤΡΕΧΑ ΝΑ ΠΡΟΦΘΑΣΕΙΣ!ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑΑΑ!ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!ΛΕΤΕ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΗ?ΔΕ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!ΤΗΝ ΠΑΣΑΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ ΕΙΣ ΣΕ ΑΝΑΤΙΘΗΜΙ ΜΗΤΕΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΟΘΕΗ

ΑΝΘΗ είπε...

Φιλοθέη μου,

Η Παναγία είναι το ρόδο το αμάραντο, η υψηλοτέρα λαμπηδόνων ηλιακών. Βεβαίως, ό, τι κι αν αναφέρουμε, θα είναι φτωχό μπροστά στο μεγαλείο της μορφής της. Η Παναγία μας μεσιτεύει για όλους μας στον Υιόν της, καθώς προστρέχει στις προσευχές μας, όποτε επικαλεστούμε το άγιο όνομά Της.

Καλό σου βράδυ, γλυκιά μου!Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα και σε σένα!

Related Posts with Thumbnails