Φράσεις για προβληματισμό 5ο μέρος

Μόνο η χριστιανική πίστη θα σώσει την Ευρώπη, μόνο αυτή θα βοηθήσει στη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού. Δεν πιστεύω ότι ο πολιτισμός της Ευρώπης θα μπορούσε να επιβιώσει ύστερα από μια ολοκληρωτική καταστροφή της χριστιανικής πίστεως. Αν ο Χριστιανισμός εξαφανισθεί μια μέρα, ολόκληρος ο πολιτισμός μας θα εξαφανισθεί (Τ. S. Elliot, Άγγλος ποιητής).

Έλληνα, όπου κι αν γυρίσω τη σκέψη μου, όπου κι αν στρέψω την ψυχή μου, 
μπροστά μου σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, επιστήμη, φιλοσοφία, αρχιτεκτονική, ιατρική, δημοκρατία, ισονομία, ισοπολιτεία, ό, τι κι αν αναζητώ μπροστάρης είσαι συ κι αξεπέραστος (Σίλλερ).

Οὐκ ἀφίησιν ἀνθρώπους εἶναι τούς ἀνθρώπους τό 
χρυσίον, ἀλλά θηρία καί 
δαίμονας: ο χρυσός ( η φιλοχρηματία) δεν αφήνει 
τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι, αλλά η δίψα 
του χρήματος τους μεταβάλλει σε θηρία και δαίμονες (Ιωάννης Χρυσοστομος).

Η Εκκλησία έχει τον Σταυρό καθημερινό της μελέτημα. Ορισμένες όμως φορές τον παίρνει και τον στήνει μπροστά στα μάτια των παιδιών της: την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως τον προβάλλει ανάμεσα σε λουλούδια, για να τονώσει εκείνους που αθλούν στο στάδιο των Αγίων αρετών του Χριστού. Την Μ. Παρασκευή τον προσκυνά, υπενθυμίζοντάς μας πως επάνω του έπαθε ο Θεάνθρωπος για τη σωτηρία του 
κόσμου. 

Στις 14 Σεπτεμβρίου τον υψώνει θριαμβευτικά ανάμεσα σε βασιλικούς, για να μας υπομνήσει την ανεύρεσης και ύψωσή του (14 Σεπτεμβρίου 327) από την Αγία Ελένη και την επιστροφή του από τα χέρια των άπιστων και τη 
θριαμβευτική ύψωσή του ( για δεύτερη φορά στις 14 Σεπτεμβρίου 628) από τον Βυζαντινό 
αυτοκράτορα Ηράκλειο στον λόφο του μαρτυρίου, τον Γολγοθά.

Μολονότι είμαστε βέβαιοι για τη νίκη των όπλων μας, προτιμάμε να συνάψουμε ειρήνη, γιατί πιστεύουμε ότι ο νικητής ζει κάκιστα εξαιτίας των δακρύων που χύνουν οι ηττημένοι. Αυτό υποστήριξε ο πρέσβυς του τροπαιούχου Ιουστινιανού,
 Ιωάννης Πατρίκιος, εμπρός στον Πέρση βασιλιά Χοσρόη (Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Γιατί το Βυζάντιο).

Ένας ανθρωπολόγος 
πρότεινε στα παιδιά μιας αφρικανικής φυλής ένα παιχνίδι: Τοποθέτησε ένα καλάθι φρούτα σε ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο απ' αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι, θα πάρει όλα τα φρούτα. Όταν τους έδωσε το σύνθημα για να τρέξουν, τα παιδιά πιάστηκαν χέρι-χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σ' έναν κύκλο, για να φάνε τα φρούτα! Όταν τα ρώτησε γιατί το έκαναν αυτό, του είπαν: "Δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από μας είναι στενοχωρημένος". 

Ένας περιηγητής περνούσε μια Κυριακή από μια περιοχή ανθρακωρυχείων και είδε τους γύρω κάμπους γεμάτους μουλάρια. Ρώτησε τότε ένα παιδί πώς βρέθηκαν εκεί όλα αυτά τα ζώα και το παιδί του απάντησε: τα ζώα αυτά δουλεύουν κάτω στις στοές όλη την εβδομάδα και τα ανεβάζουν κάθε Κυριακή, έξω στο φως του ήλιου, για να μην τυφλωθούν(Περιοδικό Λυδία, τεύχος 137).

Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν: Αυτός έπαθε για χάρη μας και για τη σωτηρία μας. Εμείς ως αμαρτωλοί έπρεπε να τιμωρηθούμε. Η συνεχής μετάνοια μας, η επανόρθωση και η πρόληψη ας αποτελούν μικρό δείγμα ευγνωμοσύνης προς τον Σταυρωθέντα Κύριο Ιησού Χριστό (Α' Πέτρου, Β, 21, Σκέψη ιεράρχη).

Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ 
φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν: η μελέτη του νόμου του Θεού δίνει γνώσεις, για να αξιολογηθεί ο θησαυρός, αλλά προσφέρει και δυνάμεις, για να κρατηθεί (Α' Τιμοθ. δ', 15, Σκέψη ιεράρχη)

Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω (Ιωανν. ε, 7): το παράπονο της καρδιάς που αντικρίζει γύρω ένα πλήθος, μα που δεν αισθάνεται την παραμικρή παρουσία. Όταν αναζητάει κανείς τη συμπαράσταση μόνο από τους ανθρώπους, βυθίζεται γρἠγορα στην απογοήτευση. Όταν διακρίνει τα βήματα του Κυρίου, που περπατάει πλάι του, απολαμβάνει το πρόσωπο του Λυτρωτή και δοκιμάζει την ποιότητα της θεϊκής παρουσίας. Να Τον αναζητούμε (Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος, Νικόδημος). 

Η αμαρτία είναι μια πραγματικότητα που στραπατσάρει την ανθρώπινη ύπαρξη,που μας παραδίνει στον θάνατο. Αν κάτι πρέπει να το λαχταρήσουμε πολύ και να το επιδιώξουμε χωρίς καμιά αναβολή, είναι να ακούσουμε: ''τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου", από μια καρδιά γεμάτη συντριβή και μετάνοια (Μάρκου, β, 5, Σκέψη ιεράρχη). 

“...καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος (Κατά Μάρκον, ι, 44): οποίος από σας θέλει να γίνει πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων ασκώντας με κάθε ταπεινοφροσύνη την αγάπη. Ο ίδιος ο Κύριος έδωσε το υποδειγμα "Ὁ λίμνας καὶ πηγὰς καὶ θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν ἡμᾶς ἐκπαιδεύων ἀρίστην, λεντὶῳ ζωννύμενος ὑπερβολῇ εὐσπλαγχνίας καὶ ὑψῶν ἡμᾶς ἀπὸ βαράθρων κακίας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος". Αν αφομοιώσουμε αυτό το υπόδειγμα, θα δούμε καινούργια σχέση να μας δένει με τους αδελφούς μας (Σκέψη ιεράρχη).

Ως τέκνα φωτός περιπατεῖτε: να συμπεριφέρεστε σαν παιδιά του φωτός· ως άνθρωποι που όλη τους η ζωή είναι φως και λάμπουν με την αρετή τους (Προς Εφεσίους, ε, 8).
Ὦ τάφος ἀθανασίας χωρίον! Ὦ τάφος ἀναστάσεως ἐργαστήριον! Ὦ τάφος τῶν τάφων κατάλυσις! Ὦ τάφος ἐν ᾦ θάνατος τοῦ εἶναι θάνατος παύεται! Ὦ θάνατος ἐν ᾦ ζωῇ φύεται πέρας οὐ ἔχουσα! (Μέγας Αθανάσιος)

Ο ταπεινωμένος και σταυρωμένος Ιησούς μένει κοντά μας αναστημένος. Και δίνει και σε μας και σε ολόκληρο το σώμα της εκκλησίας Του τις δυνατότητες να πορευόμαστε μέσα στο υπέρλαμπρο φως, που ξεπήγασε απ' τον κενό τάφο Του. Να βιώσουμε την Ανάσταση όπως την εβίωσαν και οι Μαθηταί και οι Μυροφόροι γυναίκες (Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος, Νικόδημος). 

Οι Απόστολοι ταπεινωμένοι από την αίσθηση της ανεπάρκειάς τους να θεραπεύσουν το παιδί, διατύπωσαν την ικεσία: "πρόσθες ἡμῖν πίστιν". Ας φωνάζουμε κι εμείς με λαχτάρα και με πάθος: Κύριε, πρόσθεσε πίστη στην καρδιά μας, για να ζούμε την παρουσία Σου, για να Σου μιλάμε σαν γνήσια παιδιά Σου (Σκέψη ιεράρχη).

Όσο περισσότερο εκ βαθέων ανεβαίνει η προσευχή μας στον ουρανό, τόσα περισσότερα επιτυγχάνουμε στην ἐν Χριστῷ ζωή μας. Ας έχουμε πάντα υπ' όψιν μας τον λόγο του Κυρίου "χωρίς ἐμοῦ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν" και το του Παύλου "πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ (Προς τη Νίκη).

Για να βγάλεις την ανηφόρα του Παραδείσου, πρέπει να τα δώσεις όλα για όλα. Για να κατέβεις στην κόλαση, αρκεί να λύσεις το χειρόφρενο (Χρήστος Μπίντας, Νάουσα).
Όσο το άπλωμα ενός χεριού, βρίσκεται μακριά ο Χριστός. Λίγο ν' απλώσουμε το χέρι μας θα Τον συναντήσουμε. Ο Χριστός βρίσκεται δίπλα μας. Συνετιῶ σε  καὶ συμβιβῶ σε ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ πορεύσῃ, ἐπιστηριῶ ἐπὶ σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου, όπως λέει ο 31ος ψαλμός, 8ος στίχος. (Χρήστος Μπίντας, Νάουσα).
 
Εάν θέλετε να δείτε το 1ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 2ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 3ο μέρος δείτε εδώ
Εάν θέλετε να δείτε το 4ο μέρος δείτε εδώ

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!  

 

Τι σημαίνει χριστιανική χαρά; (μέρος 3ο- τελευταίο)

Η μεγάλη μαύρη POLO βρισκόταν σχεδόν στη μέση του διαδρόμου που σχηματίζουν οι δυο σειρές των θρανίων. Δε σκόνταψε μόνο το βήμα μου πάνω της. Στην έντονη αντίθεση που έκανε ο λευκός μαρκαδόρος στο μαύρο ύφασμά της σκόνταψε κι η ματιά μου. Κι ύστερα η σκέψη μου έπεσε στην παράξενη απορία που σχημάτιζαν οι πέντε κακογραμμένες λέξεις: "ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;" 

Καθώς επιτηρούσα το ωριαίο της Β Λυκείου, έψαχνα με τον νου μου ανάμεσα στους μαθητές των γύρω θρανίων. Ποιος απ' αυτούς θέλει, σιωπηλά, να μας φωνάζει πως μ' όλες τις γνώσεις που του δίνουν τα βιβλία που φέρνει στη σχολική τσάντα του, δεν κατορθώνει να λύσει την πιο μεγάλη, την πιο ουσιαστική απορία του;   

Θα' ναι ο Ιάκωβος. Διαρκώς διαμαρτύρεται περιγράφοντας με τα πιο σκοτεινά χρώματα την κοινωνική αδικία και αθλιότητα που προκαλεί η εκμετάλλευση των αδυνάτων από κάποιους δυνατούς... Ίσως να' ναι κι η Έλλη. Πριν ένα μήνα εκδηλώθηκε η ανίατη ασθένεια της μητέρας της, και από τότε τη βλέπουμε σχεδόν πάντα μελαγχολική.   

Δεν αποκλείεται καθόλου να' ναι κι ο Νικόλας με τα τρία αδέλφια. Όπως έλεγε τις προάλλες, θέλει να δουλεύει τ' απογεύματα, γιατί τον τελευταίο καιρό ακούει συνεχώς τους γονείς του να παραπονιούνται πως, ενώ οι λογαριασμοί και τ' άλλα έξοδα τρέχουν ασταμάτητα, σταμάτησε ο μισθός του πατέρα του.   

Ποιου παιδιού να' ναι αυτή η τσάντα; ...Αυτήν την απορία σκεπτόμουν φοβερά προβληματισμένος, μέχρι που σηκώθηκε από τη θέση του ο Λεωνίδας. Είναι ο μοναχογιός του πλούσιου βιομηχάνου της πόλης μας. Διαθέτει σε όλα τις πιο χλιδάτες μάρκες, κυκλοφορεί με το καλύτερο μηχανάκι κι έχει πάντα καλό χαρτζιλίκι. 

Μπορεί έτσι όπως συνηθίζει, να λέει, να κάνει δικούς του "κάποιους απαγορευμένους καρπούς", όμως δεν μπορεί να χαμογελάσει ποτέ. Ο Λεωνίδας πήρε την τσάντα δίνοντάς μου την κόλλα του διαγωνίσματος και μαζί κάποια βοήθεια στον μεγάλο προβληματισμό μου: Ποιος μαθητής μου βασανίζεται απ' αυτή την τραγική απορία; 
Κάποιος που απογοητευμένος από ανυπέρβλητες δυσκολίες, με θολά, δακρυσμένα μάτια βλέπει ευτελισμένο το πολύτιμο δώρο της ζωής;

Η....μάλλον κάποιος τολμηρός, που δημοσιεύει με ειλικρίνεια το φοβερό βίωμα του ανθρώπου που ζει χωρίς Θεό; Η ψυχή εύκολα τότε παγιδεύεται απ' τον εχθρό, πέφτει στην αμαρτία, πληγώνεται, κι αν δεν αναζητήσει θεραπεία,  κινδυνεύει. Ο άνθρωπος είναι σαν νεκρός, δεν βλέπει, δεν ακούει... δεν αισθάνεται...Δε βλέπει τον συνάνθρωπο δίπλα του σαν αδελφό. Ούτε του Θεού την παρουσία δεν μπορεί να αισθανθεί. 

Χωρισμένη η ψυχή απ' την ψυχή της, που είναι ο Θεός, ζει έναν θάνατο αλλιώτικο· "πνευματικό" τον ονομάζει η Εκκλησία μας. Αισθάνεται φυλακισμένη η ψυχή στο παγερό μνήμα της μοναξιάς της κι απεγνωσμένα ρωτά: "ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;" Υπάρχει. Μας τη χάρισε η αγάπη του Θεού στέλνοντας στο νεκρωμένο απ' την αμαρτία κόσμο μας τον Μονάκριβο Υιό Του, "ἵνα ζήσωμεν δι' αὐτοῦ" Α Ιω. δ, 9). 

Το βεβαιώνει ο Ίδιος: Εκείνος που πιστεύει σε μένα κι εφαρμόζει το λόγο μου δεν θα δοκιμάσει ποτέ τον πνευματικό θάνατο (Ιω. ια, 26). Κι ύστερα, πάνω στον Σταυρό απλώνει τις παλάμες του και γεφυρώνει το χάσμα που άνοιξε η αμαρτία ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο. Με τον θάνατό Του θανατώνει τον θάνατο. Με την Ανάστασή Του μας χαρίζει ζωή. "ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;", ρωτάς. 

Κι ακούς την παντοκρατορική φωνή Του: "Ἐγώ εἰμι η Ανάστασις καί ἡ Ζωή" (Ιω. ια, 25). Η δύναμη της Ανάστασης και η πηγή της ζωής. Σου απλώνω το χέρι και περιμένω το δικό σου, την απόφαση σου δηλαδή να σηκωθείς από την όποια πτώση του. Να μεταβάλεις κάθε λανθασμένο τρόπο σκέψης και πράξης. Σου απλώνω το χέρι και περιμένω το δικό σου, για να σε αναστήσω και να σου χαρίσω τη ζωή που μεταγγίζει στην ύπαρξή σου το Σώμα μου και το Αίμα μου. 

Τη ζωή που αξίζει να τη ζεις και να τη χαίρεσαι, όσο δύσκολη κι αν είναι. Τη ζωή που υπάρχει αδιάκοπα πριν και μετά το θάνατο.  "ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;",ρωτάς. Υπάρχει... Είναι ο αναστημένος Χριστός. " Εκείνος που με την πίστη είναι ενωμένος μαζί Του και τον έχει δικό Του, έχει τη ζωή (Α Ιω. ε, 12)". Την αληθινή, την αιώνια ζωή...

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016)

 

Σ’ ένα στέφανο του Μάη, όλη η Άνοιξη χωράει. Κύκλους, κύκλους  τα λουλούδια, οι χοροί και τα τραγούδια. Στα χρυσά του ήλιου καφάσια ωριμάζουν τα κεράσια. Πέρα ως πέρα φως απλώνει, γλάστρα ανθίζει στο μπαλκόνι. Είναι ο Μάης δίχως ταίρι, ένα ολάνθιστο παρτέρι. Σ’ ένα στέφανο του Μάη, όλη η Άνοιξη χωράει (Ρένα Καρθαίου).

 

Καλημέρα σας! Δημιουργικός και ευφρόσυνος ο μήνας Μάϊος! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Τι σημαίνει χριστιανική χαρά; (μέρος 2ο)

Τι χρειάζεται η Εκκλησία; Φτάνει να πιστεύεις στον Θεό και να κάνεις το καλό... ακούστηκε στην τάξη μας, και κάποιοι υπέγραψαν την άποψη: "Σωστό... Ισχύει... Συμφωνώ..."
 -Τι σημαίνει, παιδιά, "Εκκλησία";

Συνάθροιση του δήμου, μάθαμε στην Ιστορία. Και στα Θρησκευτικά πέρυσι μας λέγατε πως "Εκκλησία" είναι το σύνολο όσων πιστεύουν ορθά στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και συνδέονται μαζί Του και μεταξύ τους. 

-Άριστες οι απαντήσεις σας, παιδιά. Ο Χριστός και οι πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί είναι η Εκκλησία. Επομένως χριστιανός απόμακρος από την Εκκλησία τι σημαίνει; 
-Ας το συζητήσουμε. Ο Τριαδικός Θεός δημιουργεί τα λογικά πλάσματά Του -αγγέλους και ανθρώπους- για να βρίσκονται σε κοινωνία μαζί Του και μεταξύ τους. Ο εγωισμός όμως δημιουργεί ρήγμα στη σχέση τους με τον Θεό. 

Τότε έρχεται στη γη ο ίδιος ο Δημιουργός. Εκλέγει τους Δώδεκα, τον πρώτο πυρήνα της Εκκλησίας, τους αποκαλύπτει την αλήθειά Του, τους παραδίδει το μυστήριο της ενότητας, τη θεία Ευχαριστία. Ύστερα ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς απλώνει τα πανάχραντά χέρια Του στον Σταυρό και αποδυναμώνει τον διάβολο, τον αίτιο κάθε διάσπασης. 

Μετά την Ανάσταση και την Ανάληψή Του στους ουρανούς, κατέρχεται το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Πανάγιο Πνεύμα. Φανερώνει στις ψυχές των ανθρώπων τη Θεότητα του Χριστού και τους ενώνει στην πρωτοχριστιανική κοινότητα. Αυτή δεν είναι μόνο μια συνάθροιση ανθρώπων με κοινές αναμνήσεις και προσδοκίες. Είναι η Εκκλησία, ένα σώμα με κεφαλή τον Χριστό. Ένας οργανισμός μέσα στον οποίο κυλάει το Αίμα του Χριστού και ξεχύνεται στον κόσμο. Γι' αυτό ζει 2000 χρόνια τώρα. 

"Η Εκκλησία", γράφει ο ιερός Αυγουστίνος, "είναι ο Χριστός που βρίσκεται μαζί μας και παρατείνει την παρουσία Του μέσα στους αιώνες". Καταλαβαίνετε τώρα τι σημαίνει χριστιανός χωρίς την Εκκλησία; 
-Χριστιανός μακριά από τους άλλους πιστούς, είπε κάποιος, και ένας δεύτερος: 

-Ίσως μακριά και από τον Χριστό....
-Το πρώτο το καταλαβαίνω. Αλλά μακριά και από τον Χριστό γιατί; συμπλήρωσε τον προβληματισμό ένας τρίτος. 

-Εκείνος μας θέλει ενωμένους. Γι' αυτό όταν προσευχόμαστε μας δίδαξε να λέμε· "Πάτερ ἡμῶν", να αποκαλούμε δηλαδή τον Θεό "Πατέρα μας", για να θυμόμαστε διαρκώς ότι είμαστε μέλη μιας οικογένειας. Έτσι τα αιτήματά μας δεν περιορίζονται στις δικές μας ανάγκες, αλλά ανοίγει η καρδιά μας και κλείνει μέσα της τα προβλήματα των αδελφών μας. Ο Κύριος μας υποσχέθηκε ότι βρίσκεται ανάμεσα στους δυο ή τρεις που είναι συγκεντρωμένοι στο όνομά Του και μάλιστα ότι ακούει την προσευχή τους και πραγματοποιεί αυτό που Του ζητούν. Η αγάπη πυροδοτεί την προσευχή, την εκτοξεύει στον θρόνο του Θεού, και η ενότητα εξασφαλίζει την παρουσία Του ανάμεσά μας. 

Ακούστε τι μας αποκαλύπτει ο άγιος Ιωάννης ο 
Χρυσόστομος: "Είναι βεβαίως δυνατόν να προσευχηθείς και
στο σπίτι σου, είναι όμως αδύνατο να προσευχηθείς όπως στον ναό. Εκεί αναπέμπεται από όλους κοινή δέηση στον Θεό. Παρακαλώντας μόνος σου δεν εισακούγεσαι τόσο, όσο Τον παρακαλείς μαζί με τους αδελφούς σου". 

- Ωραία ακούγονται όλα αυτά. Όμως θα επιμείνω πως σημασία έχει το να είσαι σωστός άνθρωπος και να κάνεις το καλό. 
- Συμφωνούμε. Όμως πες μου, πώς θα καταφέρεις να μείνεις σταθερά σωστός, σ' έναν κόσμο που συθέμελα κλονίζεται από τις δυνάμεις του κακού; Κι ακόμα , πόσο θα αντέχεις να κάνεις το καλό ζώντας μέσα στις αναθυμιάσεις της αμαρτίας; 

- Χρειάζεσαι δύναμη, αλλά πού να τη βρεις;.... μόλις που ακούστηκε κάποιος. 
- Πού θα βρεις τη δύναμη να είσαι σωστός άνθρωπος; Αυτή η ερώτηση, παιδιά, είναι το κλειδί της απάντησης στον προβληματισμό σας: "Τι χρειάζεται η Εκκλησία;"

Για να βρίσκει τη δύναμη που χρειάζεσαι... μια δύναμη αλλιώτικη κι ανώτερη απ' όλες τις δυνάμεις της γης και του ουρανού. Τη χαρίζει ο Θεός σε όσους αισθάνονται την ανάγκη της και τη ζητούν. Λέγεται θεία χάρις, και την οικειοποιείται ο πιστός μέσα στην Εκκλησία. Αυτή ρίχνει φως στον νου του να διακρίνει το θέλημα του Θεού και ενισχύει τη θέλησή του, για να το πραγματώνει.

Με τη χάρη του Θεού τα αδύνατα γίνονται δυνατά... Παιδιά... ποιος μέσα στη φουρτούνα δε χρειάζεται λιμάνι; μέσα στη χιονοθύελλα, καταφύγιο; μέσα στην αγωνία της κακίας τη ζεστή αγκαλιά της Μάνας του; Ποιος για να μείνει στη ζωή του σωστός χριστιανός, δεν χρειάζεται την Εκκλησία; 

συνεχίζεται.....

 (Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Τι χρειάζεται η Εκκλησία;, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Τι σημαίνει χριστιανική χαρά; (μέρος 1ο)

-Γιατί να' μαι χριστιανός; με ρωτάς.
-Χριστός Ανέστη, σου απαντώ.
-Και τι σημαίνει αυτό;
"Χριστός Ανέστη" σημαίνει πως ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Σαν άνθρωπος πεθαίνει επάνω στον Σταυρό. Δέχεται θεληματικά τον θάνατο, την προπατορικό "κληρονομιά" στην ανθρώπινη φύση μας. Η ψυχή του, ενωμένη με τη Θεότητα, ζει για τρεις μέρες κοντά στις ψυχές όλων των μέχρι τότε νεκρών. 

Τους δίνει έτσι τη δυνατότητα να Τον πιστέψουν και να λυτρωθούν. Το σώμα Του, ενωμένο με τη Θεότητα, φιλοξενείται στον τάφο, χωρίς όμως να υποταχθεί στον νόμο της φθοράς που κυριαρχούσε εκεί, γι' αυτό "Χριστός Ανέστη". Η θεία Του φύση ανέστησε την ανθρώπινη. Ο Χριστός πέθανε επάνω στον Σταυρό ως άνθρωπος. Αναστήθηκε ως Θεός.

Κι εγώ... γι' αυτό είμαι χριστιανός.
Ο Χριστός δεν είναι ένας διδάσκαλος, ο πιο σοφός, δεν είναι ένας προφήτης, ο πιο μεγάλος· δεν είναι ένας αρχηγός, ο πιο λαοφιλής. Δεν είναι ούτε ένας από τους ιδρυτές κάποιας θρησκείας. Αυτούς τους θεοποίησαν οι άνθρωποι χρόνια μετά τον θάνατό τους, χωρίς κανείς τους ποτέ να πει πως είναι ο Θεός. Ο μόνος που είπε πως είναι Υιός Θεού και το έδειξε με την Ανάστασή Του, είναι ο Χριστός.

- Την Ανάσταση ποιος τη βεβαιώνει;
- Οι εχθροί Του πρώτοι. Ενώ σφράγισαν τον τάφο, για ν' αποκλείσουν την κλοπή, επέμεναν πως βρέθηκε άδειος και πως οι κοιμισμένοι φρουροί είδαν τους μαθητές να κλέβουν το σώμα του Διδασκάλου Τους. Άφησαν αναπάντητα όμως μερικά εύλογα ερωτήματα:

Πως έβλεπαν οι κοιμισμένοι, κι αν ξύπνησαν, γιατί δεν συνέλαβαν τους κλέφτες;
Κι αν - κατά τα λεγόμενά τους- οι μαθητές ήταν συνεργοί σε μια απάτη, θα θυσιάζονταν ποτέ γι' αυτήν;
Οι μαθητές- όχι μόνο οι ένδεκα μα κι άλλοι, περισσότεροι από πεντακόσιους- βλέπουν τον αναστάντα Κύριο τις σαράντα μέρες που έμεινε στη γη μέχρι την Ανάληψή Του. 

Πείθονται για την Ανάστασή Του, και μόλις, όπως τους είχε υποσχεθεί, λαμβάνουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ξεκινούν τη δύσκολη πορεία τους στα έθνη. Βαδίζοντας στα ματωμένα ίχνη του Διδασκάλου Τους, κηρύττουν τον Εσταυρωμένο κι αναστημένο Κύριο και Θεό τους.

Η Ανάσταση είναι ο  βράχος - θεμέλιο της πίστης στη Θεότητα του Χριστού. Πάνω της οικοδομήθηκε και στερεώνεται η Εκκλησία μέσα στους αιώνες.
Ο Απόστολος Παύλος κάνει μια θλιβερή υπόθεση: εάν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, τι θα γινόταν;

Η πίστη μας τότε θα ήταν "κενή" και "μάταιη" (Α' Προς Κορινθίους, ιε, 14), χωρίς περιεχόμενο κι ουσιαστική επίδραση στη ζωή μας. Η αμαρτία θα ήταν ανίκητη, ο θάνατος ο φοβερός δυνάστες μας κι εμείς οι πιο αξιολύπητοι απ' όλους τους ανθρώπους.

Ποιος θα' θελε τότε να είναι χριστιανός, να ακολουθεί έναν "κοινό θνητό", που ζητά μάλιστα αυταπάρνηση και θυσία; Ποιος θα άντεχε να ομολογεί ότι είναι του Χριστού, μέσα σε έναν κόσμο που Τον εχθρεύεται και Τον διώκει; Ποιος;...πόσοι και για πόσο;

2000 χρόνια τώρα, πολλοί. Είναι εκείνοι που επιλέγουν να γίνουν και να μείνουν δικοί Του. Οι πρώτοι μαθητές, γιατί Τον είδαν με τα μάτια τους. Οι κατοπινοί, μακάριοι αυτοί, γιατί Τον βλέπουν με την καθαρή καρδιά τους. Και κάποιοι άλλοι, γιατί βλέπουν όλους τους μαθητές Του, και τους πρώτους και τους επόμενους, να μαρτυρούν μέσα στο νεκρωμένο από την αμαρτία κόσμο μας πως υπάρχει η Ανάσταση και η Ζωή, ο Χριστός.

Κι όταν οι κοσμοκράτορες τους πολεμούν, τότε η μαρτυρία τους γίνεται μαρτύριο, οι άοπλοι νικούν τους πάνοπλους κι αποδεικνύουν πως ο αναστημένος Χριστός είναι ο παντοδύναμος Θεός.
2000 χρόνια ζει το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία. 

2000 χρόνια υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να είναι χριστιανοί, και δεν είναι τόσο λίγοι όσο νομίζεις. Ανάμεσά τους κι εσύ, κι εγώ...
Είμαστε χριστιανοί. Δε με ρωτάς τώρα πια "γιατί".
Μόνος σου με χαρά απαντάς:
- Αληθώς Ανέστη!

συνεχίζεται...

(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, Γι ' αυτό είμαι χριστιανός, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης, Εκδόσεις Ο Σωτήρ, Αθήνα 2016)

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά σε κάθε ευλογημένη ψυχή που πιστεύει με θέρμη στον αναστάντα Κύριο! 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!