Αναμφισβήτητα, για τη σημερινή νεολαία, η γνώση της Αρχαίας Ελληνικής είναι ''Ο λαβύρινθος του Μινώταυρου". Αναρωτιούνται γιατί να μάθουν αρχαία ελληνικά και σε τι θα τους χρησιμεύσουν. Και βέβαια πίσω από τη φράση ''Τι μου χρειάζονται τα Αρχαία'', εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται ότι εννοούν: ''Δεν μου αρέσουν τα Αρχαία". Να και τι λένε:
1." Γιατί να μάθω αρχαία; Άντε να μελετήσω κάνω κειμενάκι, αλλά γιατί να κάτσω να μάθω πώς τα απαρέμφατα μερικές φορές χρησιμοποιούνται ως υποκείμενα σε απρόσωπα ρήματα;
Γιατί να μάθω όλες εκείνες τις εγκλίσεις, όλα εκείνα τα είδη μετοχών, όλα τα ρήματα που παίρνουν κατηγορηματικές;Ε;Ε;
Μα γιατί θα μου χρειαστούνε στο άμεσο μέλλον... Βέβαια... Για να γράψω έκθεση, για να γίνω καλύτερη στην γλώσσα... (όχι δεν θέλω, εγώ θετική ή τεχνολογική θα πάω)"
2. " O λόγος που φαντάζομαι ότι μαθαίνουμε αρχαία είναι καθαρά ιστορικός, για να έχουμε μια ιδέα για την χώρα μας για την ιστορία και τις ρίζες της γλώσσας μας. Όμως αυτό δεν θα μας χρησιμεύσει στην ζωή μας.Οπότε θα έπρεπε να είναι στα δευτερεύοντα μαθήματα. Λάθος του Υπουργείου παιδείας που το έβαλε στα πρωτεύοντα. ""
3. " Να πω κι εγώ ότι στο Λύκειο με το ζόρι πέρναγα τα Αρχαία. Αλλά μετέπειτα, όταν μέσα από συζητήσεις σε παρέες ανακάλυψα τον πλούτο που κρύβεται στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, χτύπαγα το κεφάλι μου, που δεν έμαθα Αρχαία Ελληνικά. Βέβαια φταίει μέχρι ένα σημείο ο τρόπος διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Θυμάμαι όλοι λέγαμε τότε: Τι μας χρειάζονται τα Αρχαία Ελληνικά; Τα μιλάει κανείς στις μέρες μας; Αλλά δεν βρέθηκε ένας καθηγητής να μας πει για τον πραγματικό πλούτο που υπάρχει στην Ελληνική Γλώσσα και να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον να ασχοληθούμε μαζί της. Βέβαια, αυτό γινόταν και σε πολλά άλλα μαθήματα...."
Οι γονείς συνηγορούν με τις μαθητικές θέσεις:
1. "Δεν μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου στα Αρχαία. Καλά-καλά ούτε κι εγώ δεν ξέρω. Μου έφερε ο γιος μου τις ασκήσεις στη Γραμματική. Δύσκολα πράγματα! Άντε τώρα να θυμάσαι πώς κάνει ο Παρακείμενος Μέσης φωνής στο ρήμα βλάπτομαι!!! "
1. "Δεν μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου στα Αρχαία. Καλά-καλά ούτε κι εγώ δεν ξέρω. Μου έφερε ο γιος μου τις ασκήσεις στη Γραμματική. Δύσκολα πράγματα! Άντε τώρα να θυμάσαι πώς κάνει ο Παρακείμενος Μέσης φωνής στο ρήμα βλάπτομαι!!! "
2. '' Η εισαγωγή των Αρχαίων στο γυμνάσιο πάντα βασιζόταν στο επιχείρημα της λεγόμενης λεξιπενίας ή γενικά της φθοράς και της έκπτωσης της νέας ελληνικής. Σ' αυτό έρχονται οι γλωσσολόγοι και λένε ότι τα παιδιά όχι μόνο δεν μαθαίνουν καλύτερα τα νέα ελληνικά μέσω αρχαίων, αλλά μπερδεύονται κιόλας."
3. " Πιστεύω πως είναι διαφορετικό μάθημα η διδασκαλία των αρχαίων κειμένων από μετάφραση συγκριτικά με τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ,που ως γνωστόν γίνεται στα σχολεία με επιτηδευμένο και αναλυτικό τρόπο. Ο τρόπος που διδάσκονται τα αρχαία στα σχολεία δεν είναι καλός. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθεί το μάθημα ή ότι πρέπει να αλλάξει η μέθοδος διδασκαλίας; Και μην μου πείτε βέβαια ότι είναι το μόνο μάθημα που διδάσκεται με άσχημο τρόπο;"
Τι διακηρύττουν οι συγγραφείς και το Υπουργείο Παιδείας στο βιβλίο της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας της Α Γυμνασίου;
Είναι καιρός να πάψουν να θεωρούνται τα " Αρχαία Ελληνικά" μάθημα στην καλύτερη περίπτωση δύσκολο και στη χειρότερη περίπτωση άχρηστο. Είναι οι ρίζες της γλώσσας μας και πρέπει να τα φροντίζουμε (τα " Αρχαία Ελληνικά" δηλαδή), γιατί η γλώσσα μας τα έχει ανάγκη, όπως ακριβώς κάθε ζωντανός οργανισμός έχει ανάγκη τις ρίζες του. [Αρχαία Ελληνικά Α Γυμνασίου, σελ. 7];
Οι φιλόλογοι υποστηρίζουν:
1. Τα Αρχαία δε χρειάζεται να διδάσκονται έτσι όπως τα μαθαίνουμε στα παιδιά, που μένουμε σε τύπους γραμματικούς, σε μορφές γραμματικές, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές γλωσσικές μας ανάγκες και που δε μας αφήνουν να δούμε τι θησαυρό πραγματικό κρατούμε στα χέρια μας, δηλαδή το περιεχόμενο των γραπτών κειμένων, που μας άφησαν οι Αρχαίοι Έλληνες, οι πρόγονοί μας: τον πλούτο ιδεών τους θαυμάζουν όλοι οι ξένοι και εμείς, οι περισσότεροι, τον αγνοούμε.
2. Στο Γυμνάσιο ο μαθητής παίρνει μια γεύση της ομορφιάς των Αρχαίων. Για να μπορέσει όμως να διαβάσει ένα απλό κείμενο ενός αρχαίου Έλληνα συγγραφέα, πρέπει πρώτα να ξέρει μερικά βασικά πράγματα από την αρχαία ελληνική γλώσσα, κάτι από τη γραμματική και το συντακτικό της, από το λεξιλόγιό της, από τη δομή του λόγου της γενικά. Αυτό γίνεται τώρα στο σχολείο. Φαίνεται ίσως λίγο ανιαρό στους μαθητές και αρκετά δύσκολο. Δεν είναι όμως έτσι, αν ξέρουν να χειριστούν το πρόβλημα σωστά και με κάποιες τεχνικές κι αν καταλάβουν ότι η αρχαία γλώσσα δε διαφέρει πολύ από τη σημερινή γλώσσα που μιλάμε. Και δεν είναι ωραίο να βλέπει κανείς πόσο παλιά είναι η γλώσσα μας, ποιο είναι το ταξίδι της μέσα στο χρόνο, αλλά και πόσο κοντά μας, και πόσο μεστή είναι η φράση της; 
Μέσα στα διαρκή ταξίδια μου εντός διαδικτύου, ανακάλυψα Αρχαίους ελληνικούς τίτλους εφημερίδων της σύγχρονης εποχής!!! Μάλιστα, αυτή την ιστοσελίδα την είχα εντοπίσει μέσω ενός περιοδικού.
Θαυμάστε και ξεσκονίστε τα Αρχαία σας: Πατήστε πάνω στη φράση Prime minister...κ.λπ. Akropolis World News
Ποιος θα το φανταζόταν ότι ο συντάκτης ΔΕΝ είναι Έλληνας, αλλά ο Ισπανός Joan Coderch-i-Sancho; (Κι ύστερα οι μαθητές λένε γιατί να μάθω Αρχαία......!)
Ατενίζοντας πέρα τη σκέψη μου, εύχομαι να μπορούσα να άλλαζα κάτι στη διδασκαλία των Αρχαίων. Μια και οι λέξεις, όταν διδάσκονται εκ του περισσού χάνουν το νόημά τους, αλλοιώνεται η μορφή τους, παύει η δυναμικότητά τους. Η ύλη είναι υπερβολική και συνάμα κουραστική. Τα επιλεγμένα κείμενα είναι δύσκολα σε κατανόηση, τόσο που καταντούν να γίνονται μισητά από τους μαθητές. Κι εγώ προσωπικά που διδάσκω, ομολογώ ότι κάνω πολλά πράγματα, αλλά γιατί; Υποχρεώνομαι από τη σχολική ύλη και κυρίως τις ασκήσεις. Αλλά, η αλήθεια είναι μια: ούτε φιλολόγους θα κάνουμε όλα τα παιδιά ούτε πανεπιστήμονες. Ας τους επιτρέψουμε να γίνουν απλοί γνώστες κι όχι ουδέτεροι και αδαείς -στήμονες.Μια στοιχειώδης μάθηση είναι προτιμότερη από την ογκωδέστατη. Μια και η σύγχρονη γενιά καλπάζει στην Πληροφορική, υιοθετώντας την Αγγλική ως επικοινωνιακή γλώσσα, ίσως με την υπερβολή στους τύπους, χάνεται η ουσία: η διαχρονικότητα της ελληνικής γλώσσας.
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
(Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον εστί)
