Ύμνοι και ζωή των αγίων

Η τιμή των αγίων από τους πιστούς διαβαίνει προς τον Κύριό τους, Τον οποίο υπηρέτησαν. Κι εκείνος (ο άνθρωπος) που τιμά αυτούς που αγωνίστηκαν για την πίστη, δείχνει ότι έχει παρόμοιο ζήλο για την πίστη. (Μέγας Βασίλειος)

Βλέπετε τούτον τον Μυροβλήτη; Έχυσε το αίμα του σώματός του εκουσίως υπέρ του Χριστού και γι’ αυτό το κατέστησε ανεξάντλητη πηγή πολλών θαυμάτων, αγιασμού ψυχής και σώματος, ευωδέστατου και ιερότατου μύρου. Το σώμα όμως ακόμα δεν δοξάστηκε πραγματικά και όλα αυτά τα παρόντα είναι προσχέδιο και προτύπωση και σύμβολο της μέλλουσας ουράνιας δόξας του. Εάν, λοιπόν, το προσχέδιο και η προτύπωση είναι τέτοια, πόσο μεγάλη θα είναι η μελλοντική εκείνη ολοκλήρωση; Τελείως άρρητη και ακατάληπτη. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)

Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ πόλις Θεσσαλονίκη· αγάλλου καὶ χόρευε, πίστει λαμπροφοροῦσα Δημήτριον τὸν πανένδοξον ἀθλητὴν καὶ μάρτυρα τῆς ἀληθείας, ἐν κόλποις κατέχουσα ὡς θησαυρόν· ἀπόλαυε τῶν θαυμάτων τὰς ἰάσεις καθορῶσα· καὶ βλέπε καταράσσοντα τῶν βαρβάρων τὰ θράση, καί εὐχαρίστως τῷ Σωτῆρι ἀνάκραξον· Κύριε, δόξα σοι (τροπάριο Λιτής) .

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν φύλακας των λογικών προβάτων, όχι μισθωτός, αλλά βοσκός και μάλιστα καλός βοσκός. Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν ετρέπετο σε φυγή, όταν φαινόταν κάποιος λύκος, αλλά τουναντίον ήταν έτοιμος να διακινδυνεύσει τη ζωή του χάρη του ποιμνίου. Και θεωρούσε δική του σωτηρία κάθε αγαθοεργία χάρη των άλλων. (Άγιος Νικόλαος Καβάσιλα)

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν μύρον εις τα Μύρα, ο στοργικός πατέρας, του οποίου η ψυχή, αλλά και η ζωή ευωδίαζε από το μύρο της αγάπης. (Περιοδικό Σωτήρ)

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν ψυχή εκλεκτή, με ειδική πανίερη αποστολή και μας καλεί να ανακαινισθούμε. Και μας δίνει το μήνυμα να ζήσουμε χωρισμένοι από του κόσμου το πνεύμα και την αμαρτία. Με βαθιά αγάπη στο Θεό να γίνουμε «φωνή βοῶντος» σε τούτη τη σκληρή πολύβουη ερημιά του σημερινού κόσμου. Να ανοίξουμε για κάποιες ψυχές την «ὁδὸν Κυρίου» (Περιοδικό Προς τη Νίκη)  

Κατά τη διάρκεια της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου το 325 μΧ, ο Άγιος Σπυρίδωνας πήρε ένα κεραμίδι, έκανε με το δεξί του χέρι το σημείο του Σταυρού κι είπε: "Εις το όνομα του Πατρός" κι έσφιξε το κεραμίδι. Με τις λέξεις του Αγίου η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε πάνω. "Και του Υιού", πρόσθεσε. Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το ξερό κεραμίδι έτρεξε κάτω. "Και του Αγίου Πνεύματος", συμπλήρωσε ο πρακτικός και θεοφώτιστος Διδάσκαλος. Το χώμα έμεινε στο χέρι του. Όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο (φωτιά, νερό, χώμα), έτσι κι ο Άγιος Θεός είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα (Συναξάρι)

Ο Όσιος Αντώνιος είναι ο εν σώματι άγγελος, ο πατέρας του αναχωρητισμού. Ασκητική μορφή, που με ένθεο ζήλο κι αυταπάρνηση διδάσκει όχι μόνο με το παράδειγμά του, αλλά με την ίδια του τη ζωή. (Περιοδικό Η Δράση)

Ἀθανάσιον ἐπαινῶν, ἀρετήν ἐπαινέσω: Όταν επαινώ τον Αθανάσιο, επαινώ την ίδια την αρετή.  (Γρηγόριος ο
Θεολόγος)

Ἀρετὴν πᾶσαν ἤσκησας, ἐπιμόνως Θεόπνευστε καὶ χρισθεὶς τῷ Πνεύματι χρίσμα ἅγιον, Ἱερουργὸς Ἱερώτατος, σαφῶς ἐχρημάτισας καὶ Ποιμὴν ἀληθινὸς καὶ τῆς Πίστεως πρόμαχος· ὅθεν ἅπασα Ἐκκλησία δοξάζει σου τὴν μνήμην, ἱερῶς ἐπιτελοῦσα καὶ τὸν Σωτῆρα δοξάζουσα (Στιχηρά Εσπερινού). 

Είναι και οι τρεις σοφοί και άγιοι, φωτεινά πρότυπα και πολύτιμοι οδηγοί σ’ όλους τους καιρούς και σ’ όλες τις γενεές των ανθρώπων, όσων εξακολουθούν να πιστεύουν ως Χριστιανοί και να το φρονούν ως Έλληνες. (Μητροπολίτης  Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος)

Πνεῦμα Θεοῦ ἐνέπλησε Βασίλειον ἐπιστήμης τῶν πυρίνων δὲ γλωσσῶν ἔσχε μίαν ὁ Γρηγόριος καὶ πῦρ ὑψηγορίας ἔπνευσε τὸ τοῦ Χριστοῦ δὲ στόμα ἐν Ἰωάννῃ ἐλάλησε (Το Θεϊκό πνεύμα υπερπλήρωσε με επιστήμη τον Βασίλειο, μια από τις πύρινες γλώσσες είχε ο Γρηγόριος και φωτιά μεγαληγορίας έδωσε πνοή μέσα από τον Ιωάννη, που λάλησε μέσα από το στόμα του το Χριστό: από την ιερή υμνογραφία για τους Τρεις Ιεράρχες)

Τὴν τοῦ ἀμέμπτου σου βίου.μάκαρ λαμπρότητα ἐθαύμασαν ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων οἱ δῆμοι· καὶ γὰρ τῇ προαιρέσει στερρὸς ἀθλητὴς καὶ ἀσκητὴς ἀναδέδειξαι καὶ ἱεράρχης καὶ ἄξιος λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ καὶ φίλος γνήσιος. (Αίνος για τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά)
Ὦ Νεκτάριε σοφέ, ὦ προστάτα τῶν πιστῶν, σκέπε, φρούρει, φύλαττε, τοὺς προστρέχοντας εἰς σέ (από τα Μεγαλυνάρια του  Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη)
Οὐκ ἐξ ἀνθρώπων εἴληφε, τὸ βασίλειον κράτος, ἀλλ' ἐκ τῆς θείας χάριτος, Κωνσταντῖνος ὁ μέγας, σὺν τῇ μητρὶ οὐρανόθεν, ἐξαστράπτον δὲ βλέπει, Σταυροῦ τὸ θεῖον τρόπαιον· ὅθεν τούτῳ ὀλέσας τοὺς δυσμενεῖς, τῶν εἰδώλων ἔλυσε τὴν ἀπάτην, ἐν κόσμῳ δὲ ἐκράτυνε, τὴν ὀρθόδοξον πίστιν: Δεν απέκτησε από ανθρώπους το βασιλικό κράτος, αλλά από τη Θεία Χάρη ο μέγας Κωνσταντίνος, από τα ουράνια, μαζί με τη μητέρα του, ενώ βλέπει σαν αστραπή το τρόπαιο της Νίκης, το Σταυρό. Με αυτόν το Σταυρό  κατέστρεψε τους εχθρούς, επειδή διέλυσε την απάτη των ειδώλων, ενώ ισχυροποίησε στον κόσμο την ορθόδοξη πίστη. (Εξαποστειλάριον 21ης Μαΐου)

Τι σημαίνει αυτό που λέγει η Αγία Γραφή ότι οι λαοί ευφραίνονται, όταν εγκωμιάζεται ο άγιος; Ευφραίνονται με πνευματική ευφροσύνη με την ανάμνηση των κατορθωμάτων των αγίων. Από αυτά που ακούουν οδηγούνται στο ζήλο και τη μίμηση των καλών. Η ζωή των αγίων είναι φως που φωτίζει το δρόμο της ζωής. (Μέγας Βασίλειος)
Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε (Απόστολος Παύλος, Α Θεσσ. ε, 16-18)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!