Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Ένα θερμό ευχαριστώ

Στις 21/8/2011 το ιστολόγιο αυτό είχε τα γενέθλιά του: έκλεισε δυο χρόνια ύπαρξης. Σε όλους τους αναγνώστες, φίλους, σχολιαστές, χρωστώ ένα θερμό ευχαριστώ που διάβασαν όσα έγραψα και με στήριξαν σε εποχές δύσκολες. 

Κι επειδή το ιστολόγιό μου αναφέρεται στην εκπαίδευση, ας παραθέσω σήμερα τις απόψεις του Σωκράτη για τη μόρφωση:

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου:

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων.«Η  μόρφωση, είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...
Κι έτσι, ο φιλόσοφος συνέχισε:
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
 

Image Search1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές.
 
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική.
 
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές.

 4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.
 
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους.
 
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες  & τις αποτυχίες τους.
 
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους.
                                             ΣΩΚΡΑΤΗΣ


 



Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Στεναγμὸς καρδιᾶς πρὸς τὴν Παναγίαν τὴν Προυσιώτισσα



Τέτοιες μέρες αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια και φέρνω στη σκέψη μου την Παραμονή της Κοιμήσεως, παλιότερων δεκαετιών. Βρισκόμουν επάνω στη ραχούλα του χωριού μου και οι εξαδέλφες μου μού έλεγαν μια ιστορία. Ότι το φαναράκι της Παναγίας, ένα υπέρλαμπρο αστέρι, ξεκινά από την Παναγία του Βλοχού και καταλήγει στην Παναγία του Προυσσού. Κι εγώ κοιτούσα στον ουρανό και λαχταρούσα να δω αυτή τη φωτίτσα, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν αξιώθηκα να δω το φλογάτο άστρο. 
Σήμερα, δημοσιεύω μια προσευχή η οποία διανεμήθηκε πριν από λίγο καιρό στην εκκλησία. Πρόκειται για μια δέηση στην Παναγία την Προυσιώτισσα, της οποίας η μνήμη εορτάζει αύριο 23/8, στα εννιάμερα της Θεοτόκου.

«Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σὺ προΐστασαι πρόμαχος»

Ρἰξε βλέμμα συμπαθές, Κυρία Θεοτόκε, ἐπάνω στὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων καὶ ἴδε τὴν κάκωση ποὺ μᾶς βρῆκε. Κλῖνον τὸ οὖς σου, Ἀγνή, καὶ ἄκουσε τὴν ὀδύνη μας καὶ τὸν στεναγμὸν μας. Σε σένα προστρέχουμε, Μῆτερ ἁγία, στὴ μητρικὴ σου πρεσβεία καταφεύγουμε, στὴ δικὴ σου παρρησία πρὸς τὸν Υἱὸ σου θαρρεύουμε, Παναγία. «Θλίψεις, ὀδύναι καὶ κακώσεις ἤδη εὕροσαν Ἑλλάδα τὴν ἀθλίαν, καὶ πιστῶν σου, Ἀγνή, τὸ πλήρωμα βοᾷ σοι, ῥῦσαι ἡμᾶς, Πανύμνητε, τῆς δεινῆς πανωλεθρίας».
Ἐδῶ ποὺ γιὰ πάνω ἀπό χίλια τόσα χρόνια διάλεξες τὸν τόπο γιὰ ἐνδιαίτημὰ σου, Κυρία Προυσιώτισσα, ἀπ’ ὅταν ἡ ἱερὰ σου εἰκόνα, κατατρεγμένη ἀπό τὴ μανία τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα, κατέφυγε ἀπὸ τὰ ἱερὰ χώματα τῆς Μικρασίας στὰ ἀπάτητα τοῦτα λημέρια, ἐδῶ, στὶς ἀπόκρημνες ἀετοφωλιές καὶ τὰ κράκουρα, διαγράφεις τὴ σεμνὴ σου παρουσία γενεὲς γενεῶν τώρα, γιὰ να ὑποδέχεσαι τὸ δάκρυ καὶ τὸν στεναγμὸ κάθε ἀναγκεμένου ποὺ προστρέχει στὴν ἄμαχη παρουσία καὶ σκέπη σου. 
Μέσα στὸ ἱλαρὸ σου βλέμμα, ὅπως ἀποτυπώνεται στὴν ἁγία μορφὴ σου, μπορεῖ κανεὶς νὰ ἱστορήσει ὅλα τὰ πάθια καὶ τοὺς καημούς τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων στὸ διάβα τῆς ἱστορίας τους. Σύ, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, στέκεσαι μάρτυς τῶν θλίψεων καὶ δεινῶν ὁποὺ ἐπέρασε ἡ ἑλληνικὴ φυλή, συγκοινωνὸς καὶ Σὺ τῆς κακουχίας τῆς πονεμένης ρωμιοσύνης. Ἀπὸ τὸ σεμνὸ σου κονάκι πέρασαν, ἁγία Παρθένε, οἱ λιοκαμένες ὄψεις τῶν παλληκαριῶν ποὺ πολεμοῦσαν στὴ Ρούμελη καὶ τὸ Μωριὰ τὸν Ἀγαρηνό, τότε στὴν Ἐπανάσταση τοῦ Γένους. Πέρασαν γιὰ νὰ κολλήσουν ἕνα κερὶ στὴ χάρη σου καὶ νὰ ζητήσουν τὴν ἀντίληψη καὶ προστασία σου. Φτωχοὶ καὶ πεινασμένοι καὶ ξυπόλυτοι, μὰ μὲ τὸ μεράκι ταῆς λευτεριᾶς ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους. Και σύ, Μάνα, τοὺς εὐλογοῦσες τὸν ἀγώνα τους. Καὶ κρατοῦσαν γερά…
Μὰ καὶ τώρα, Δέσποινα Θεοτόκε, δὲν εἶναι μικρότερος ὁ ἀγώνας ποὺ δίνει τὸ Ἔθνος. «Ἐπιδρομαὶ τῶν ἀλαστόρων (ἀσεβῶν, κακούργων) θλίβουσιν Ἑλλάδα τὴν ταπεινήν, καὶ πολλαὶ κακώσεις εὕροσαν τοὺς δούλους σου, ἡμᾶς, Θεοχαρίτωτε, ἀλλὰ τῇ θεαυγεῖ σου εἰκόνι (εἰκόνα ποὺ λάμπει μὲ θεία αὐγὴ) πόθῳ προστρέχοντες λύσιν τῶν δεινῶν ἐξαιτούμεθα.» Μόνο ποὺ τώρα οἱ «ἀλάστορες», οἱ κακοῦργοι, δὲν εἶναι φανεροί, μήτε κι οἱ έπιδρομές τους μὲ ὅπλα καὶ κανόνια. Τώρα ξέρουν νὰ κρύβονται, γιὰ νὰ μὴν πάψουν νὰ δείχνουν πολιτισμένοι, καὶ τὰ μηχανεύματὰ τους εἶναι τέτοια ποὺ νὰ μὴ σύρουν ἐπάνω τους τὴν παγκόσμια κατακραυγή. Γι’ αὐτὸ καὶ πιὸ πανοῦργα στέκονται τώρα τὰ σχέδιὰ τους, πιὸ σατανικὲς οἱ δολιεύσεις τους.
Καθὼς τότε τοὺς πολιορκημένους στὸ Μεσολόγγι κοιτοῦσαν μὲ τὴν πείνα νὰ τοὺς κάνουν νὰ λυγίσουν, παρόμοια καὶ τώρα οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς ἔβαλαν βουλὴ νὰ πολιορκήσουν τὴν ὄμορφη αὐτὴ πατρίδα, τὴν ἀγαπημένη. Εἶπαν: «Θὰ σᾶς ἀναγκάσουμε νὰ μᾶς προσκυνήσετε μέσα ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση ὅπου θὰ σᾶς ὁδηγήσουμε. Γιατὶ ἐσεῖς οἱ  Ἕλληνες εἶστε τραχιὰ γενιά, ἀπροσκύνητη, καὶ πρέπει νὰ βρεθεῖ ἕνας τρόπος να καμφθεῖτε, νὰ λυγίσετε». Καὶ μᾶς ἐπέβαλαν λοιπὸν τὰ «μέτρα τους», μᾶς ἔδεσαν μὲ τὰ σκοινιὰ τους καὶ πέρασαν γύρω ἀπὸ τὸ λαιμὸ μας τὴ θηλειά. Πρέπει πάςῃ θυσίᾳ τὸ μικρὸ τοῦτο ἁλωνάκι νὰ ἁλωθεῖ. Πρέπει τὸ κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ πατηθεῖ. Ἀλλιῶς δὲν μποροῦν νὰ ἁπλωθοῦν τὰ σατανικὰ τους πλοκάμια ἐπάνω σ’ ὅλη τὴ γῆ.
Καὶ λοιπόν, ‘Υπεραγία Θεοτόκε, στενάζουμε. «Στεναγμοὶ τῆς σῆς ποίμνης, θρῆνοὶ τε καὶ δάκρυα νῦν ἐπληθύνθησαν· αἱ γὰρ ἀνομίαι κεφαλὴν τὴν αὐτῆς ὑπερήραντο. Ἄξια γοῦν ὄντως ὧνπερ εἰργάσατο ἀφρόνως τὰ ἐπίχειρα ἤδη κομίζεται». Ὁμολογοῦμε, Παρθένε, ὅτι ἁμαρτήσαμε. Ἁμαρτήσαμε πολύ. Δώσαμε μὲ τὴν πολιτεία μας τὴ λαβὴ νὰ μᾶς κατασπαράξουν. Στηρίξαμε τὴν εὐτυχία μας στὸ Μαμωνά. Αὐθαδιάσαμε ῥιγμένοι μὲς στὰ πολλὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ἀλαζονευτήκαμε. Φουσκώσαμε ἀπό ἔπαρση. Καὶ τώρα λαμβάνουμε «τὰ ἐπίχειρα» αὐτῆς μας τῆς διαγωγῆς. Oἱ συνέπειες τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεὸ πέφτουν τώρα στὶς κεφαλὲς μας καὶ μᾶς κάνουν νᾶ θλιβόμαστε καῖ να δακρύζουμε.
Μετανοοῦμε, Παναγία μας, μετανοοῦμε καὶ προστρέχουμε καὶ πάλι –ποῦ ἀλλοῦ;- στὴν πηγὴ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς συμπαθείας σου. Καὶ Σὲ παρακαλοῦμε, τὶς τίμιες παλάμες σου καὶ τὸ ἱλαρό σου βλέμμα ὕψωσὲ τα ἱκετευτικὰ πρὸς τὸν Υἱὸν καὶ Θεὸ σου, ὑπὲρ τοῦ ἐν περιστάσει εὑρισκομένου λαοῦ σου. Σὺ, ἀειπάρθενε Κόρη, «τὸ πένθος τῆς Ἑλλάδος καὶ κατηφὲς εἰς χαρὰν μεταποίησον, Ἄχραντε, καὶ χαρμονήν, ὅτι Σὲ προστάτιν ἐν πειρασμοῖς, λιμένα τε πανεύδιον κέκτηται ἐν σάλῳ τῶν συμφορῶν». Σὲ Σένα στηρίζουμε τὶς ἐλπίδες τῆς σωτηρίας καὶ ἐξόδου μας ἀπὸ τὴ δεινὴ αὐτὴ περίσταση που διερχόμαστε.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, ἴδε ὅλους μας συναγμένους στὴ χάρη σου καὶ «προσπίπτοντας ἐξ’ ὅλης καρδίας τῇ φωταυγεῖ σου εἰκόνι». Βρισκόμαστε ἐδῶ «περιπαθῶς ἐξαιτοῦντες τὰ πρόσφορα», ζητώντας μὲ ζέση ψυχῆς τὶς εὐλογίες σου. Καὶ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀποπέμψεις κενούς. Διότι «τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης σὺ προΐστασαι πρόμαχος, πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ», Προυσιώτισσα Κόρη. 

(Ανάτυπο από το περιοδικό Ο Σωτήρ, τεύχος 2006, σελ. 357-358. Τα εντός εισαγωγικώς υμνολογικά παραθέματα προέρχονται από τον Παρακλητικό κανόνα της Παναγίας Προυσιωτίσσης)

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Αποστάγματα σοφίας πατέρων




Τ μ κρίνετε να μ κριθτε, περ βίου στίν, ο περ πίστεως. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Το να εφησυχάζει κανείς, όταν το κινδυνευόμενον είναι η Πίστις, τούτον είναι  ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει είναι ομολογία ειλικρινής. (Μέγας Βασίλειος)

ντολ γρ Κυρίου μ σιωπν ν καιρ κινδυνευούσης πίστεως. στε, τε περί πίστεως λόγος στιν επεν, γ τς εμί; ερεύς, ρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης;...Οά ο λίθοι κεκράξουσι κα σ σιωπηλς κα φροντς; 
(Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)

Τς σιωπς τ κρίμα φοβερν στι. (Μέγας Βασίλειος)

μ λέγων τν Θείαν λήθειαν πεύθυνος στι το αματος τουτέστι τς σφαγς τν ψυχν τν πλανωμένων. (Ἀγιος Ιωάννης ο Χρυσότομος)

Τίποτε δεν υπάρχει ασφαλέστερο από το να σπλαχνιζόμαστε τους εχθρούς μας, ούτε πιο μεγάλο σφάλμα από το να θέλουμε να εκδικούμαστε και να αποκρούουμε τους εχθρούς μας. (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι το μοναδικό που μας σώζει. Διότι λέει ο απόστολος ότι δεν είναι δυνατόν με κανένα άλλο όνομα να σωθούμε (Πραξ. δ, 12) και ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Γι' αυτό και κατά την τελευταία ημέρα, αυτό το όνομα θα υμνήσουν και θα ομολογήσουν όλες οι γλώσσες, θέλοντας και μη θέλοντας, ότι δηλαδή Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός για τη δόξα του Θεού πατέρα.  (Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης)

Όσο κανείς προσεύχεται για εκείνους που τον συκοφαντούν και τον κατηγορούν, τόσο περισσότερο ο Θεός πληροφορεί τους εχθρούς του και του χαρίζει ανάπαυση με την καθαρή κι επίμονη προσευχή (Άγιος Πέτρος Δαμασκηνός) 

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από τη συκοφαντία, είτε στην πίστη είτε στη διαγωγή συκοφαντείται κάποιος. Και κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής όταν συκοφαντείται, παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεό. Ο Οποίος μόνος μπορεί να λυτρώσει από τον κίνδυνο, να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα. 
('Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

Τα δάκρυα είναι όπως ή βροχή, και ο άνθρωπος είναι σαν το γεωργό. Όταν λοιπόν έρχονται (τα δάκρυα), αυτός πού καλλιεργεί την καρδιά του πρέπει ν' αγωνίζεται για να μη χαθεί τίποτε από τη βροχή, αλλά να μαζευτεί όλο το νερό στον κήπο του και να τον ποτίσει. Σας λέω, παιδιά μου, ότι πολλές φορές μια μέρα βροχής είναι αρκετή για όλο το χρόνο και σώζει όλους τους καρπούς. Γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε· και όταν καταλάβουμε ότι έρχεται, ας αγωνιστούμε να φυλάξουμε τους εαυτούς μας κι ας αφοσιωθούμε σε επίμονη ικεσία του Θεού. Γιατί δεν ξέρουμε αν θα δούμε και άλλη μέρα τη βροχή εκείνη. (αββάς Θεόδωρος)

Τα δάκρυα είναι ανάγκη να διευθύνονται από το λογικό και το μέτρο. Δηλαδή για ποιους πρέπει να δακρύζει κανείς και επί πόσο χρόνο και πότε και πώς αρμόζει. (Μέγας Βασίλειος, Περί ευχαριστίας)

Δεν έχεις ικανότητα πρόγνωσης, ώστε να γνωρίζεις τα όσα επιφυλάσσονται κατά την Κρίση. Μην καταδικάζεις λοιπόν τους συνανθρώπους σου πριν απ' αυτή, διότι δεν είσαι συ ο καρδιογνώστης. Είσαι κι εσύ άνθρωπος και περιμένεις να οδηγηθείς κι εσύ στο φοβερό βήμα του Χριστού, για να ακούσεις την απόφαση. Μην αρπάζεις λοιπόν εκ των προτέρων την κρίση του Θεού, αλλά μάλλον να παρακινείς σε μετάνοια και όχι στην απογοήτευση αυτούς που αμαρτάνουν. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, Επιστολές)

Τα όνειρα πολλές φορές δημιουργούνται με απάτη από τον κρυφό εχθρό, γι' αυτό και ο σοφός άνδρας Σειράχ (στην Παλαιά Διαθήκη) αναφέρει: "Πολλούς ἐπλάνησε τὰ ἐνύπνια, καὶ ἐξέπεσαν ἐλπίζοντες ἐπ' αυτοῖς". 
 Γιατί ταράζεσθε που δεν πιστεύουν οι Ιουδαίοι στο Χριστό, τη στιγμή που ούτε στο νόμο πιστεύουν σωστά; Διότι γι' αυτό αγνόησαν και τη χάρη, επειδή ούτε την Παλαιά Διαθήκη κατενόησαν, ούτε τη λαμπρότητα που περιείχε εκείνη. Καθόσον λαμπρότητα του νόμου είναι η επιστροφή στο Χριστό. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Εφόσον  τα όνειρα παρουσιάζουν ποικιλία στον τρόπο και στην αιτία της εμφανίσεώς τους, τ΄όσο δύσκολα οφείλουμε να πιστεύουμε σ' αυτά, όσο δύσκολο είναι να διαφωτίσουμε την προέλευσή τους. Γιατί αν ο νους δεν είναι επιφυλακτικός απέναντι σ' αυτά, καταβυθίζεται από το απατηλό πνεύμα σε πλήθος ματαιοτήτων. Διότι ο διάβολος με τα όνειρα συνηθίζει να μπερδεύει την αλήθεια με το ψέμα, με σκοπό να ρίξει στα δίχτυα του την ψυχή. 
(Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας) 

Το γιατρό που άλλα μέλη κόβει, άλλα καυτηριάζει κι άλλα τα αφαιρεί εντελώς από το σώμα, δεν τον κατηγορείς για τίποτε. Αλλά και χρήματα τον πληρώνεις και σωτήρα τον ονομάζεις, διότι σταματάει την αρρώστια. Όταν όμως ιδείς πόλη να σείεται από σεισμούς και να πέφτει πάνω στους κατοίκους της ή πλοίο να διαλύεται από τη θάλασσα και να καταποντίζεται αύτανδρο, γιατί βλασφημάς τον αληθινό Γιατρό και Σωτήρα; (Μέγας Βασίλειος)

Για τους άλλους ανθρώπους τα εγκώμια συνίστανται στο πλήθος των λόγων. Για τους Αγίους όμως, η αλήθεια των πράξεών τους είναι αρκετή, για να δείξει την υπεροχή της αρετής τους. Ώστε, όταν διηγούμαστε τη ζωή αυτών που διέπρεψαν στην ευσέβεια, δοξάζουμε κατά πρώτον τον Κύριο διά των δούλων Του. Και κατά δεύτερον εγκωμιάζουμε τους Αγίους για τον τρόπο της καλής τους ζωής, ώστε να ωφελούνται οι πιστοί με την ακοή των καλών τους έργων. (Μέγας Βασίλειος, Εις Γόρδιον τον μάρτυρα)

Όπως μια πέτρα, που τοποθετείται στη γωνία δυο τοίχων, συνδέει αυτούς με αδιαίρετη ένωση, έτσι και η ενανθρώπηση του Κυρίου, συνδέοντας και συνενώνοντας τους δυο λαούς της οικουμένης, τους Εβραίους και τους εθνικούς, σε ένα σώμα κι ένα πνεύμα, την Εκκλησία Του, κατέστη κεφαλή της πνευματικής αυτής οικοδομής, φυλάσσοντας με τη μεσολάβησή Του ακλόνητη την ένωσή Τους. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, Επιστολές) 


Τυχαίνει να βλέπουμε πολλές φορές κάποιους να πλουτίζουν, να ζουν μέσα στην τρυφή, να φορούν πανάκριβα αρώματα, να μεθάνε καθημερινά, να καταδυναστεύουν τους συνανθρώπους τους, να βρίσκονται σε κατάσταση δόξας πολλής και μεγάλης υπερηφάνειας, να αμαρτάνουν και κανένα κακό να μην παθαίνουν. Να δακρύζουμε και να θρηνούμε γι' αυτούς, διότι βρίσκονται σε βαρύτατη πνευματική ασθένεια. Επιτείνουν δε την αρρώστια τους με την τρυφή και την άνεση, γινόμενοι χειρότεροι. 
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Τον καθένα μας κατά το πνευματικό συμφέρον του, τον σώζει ποικιλότροπα ο Σωτήρας μας. Για εκείνους που έχουν ανάγκη από χαρά και ευφροσύνη γίνεται "Άμπελος". Για εκείνους που έχουν ανάγκη να εισέλθουν στην Βασιλεία των Ουρανών, γίνεται "Θύρα". Για εκείνους που έχουν ανάγκη από κάποιον, ο οποίος θα προσφέρει τις προσευχές τους στο Θεό, γίνεται "Μεσίτης" και "Αρχιερέας". Πάλι για τους αμαρτωλούς γίνεται "Πρόβατο" και προσφέρεται να θυσιαστεί για τη λύτρωσή τους. (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
Βλασφήμησε κάποιος; Μη μισήσεις αυτόν, αλλά τη βλασφημία και το δαίμονα που τον έβαλε και βλασφήμησε. Αν όμως μισείς εκείνον που βλασφήμησε, μίσησες κάποιον άνθρωπο κι έτσι αθέτησες την εντολή της αγάπης. Ό, τι έκανε εκείνος με το λόγο, εσύ το κάνεις με το έργο. Αν στην  πράξη τηρείς την εντολή της αγάπης, δείξε την αγάπη σου κι όσο μπορείς βοήθησε αυτόν που βλασφήμησε να απαλλαγεί από το κακό. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

Αν νομίσεις ότι δεν έχεις ανάγκη συμβουλής, έγινες ο πιο ανόητος και ο πιο αδύνατος από όλους. Διότι ένας τέτοιος άνθρωπος και θα στερήσει τον εαυτό του από κάθε βοήθεια και στα σφάλματά του κανείς δεν θα βρεθεί ούτε να τον διορθώσει ούτε να τον συγχωρήσει και τον Θεό θα εξοργίσει με την αλαζονεία του και πολλά αμαρτήματα θα κάνει. 
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Για τον καθένα μας χωριστά και για όλους μαζί ο Χριστός μεταχειρίζεται για τη σωτηρία μας κάθε τρόπο που αρμόζει στη Θεανδρική Του υπόσταση, μένοντας αναλλοίωτος στην Ουσία Του, αυτό που είναι. Κι ενώ μένει στην Ουσία Του Θεός και διατηρεί αναλλοίωτο και απαράλλακτο το αξίωμα του Υιού του Θεού ως Θεάνθρωπος, σαν ο πιο καλός και ο πιο ικανός γιατρός και δάσκαλος, ανταποκρίνεται σε κάθε ασθένεια και ανάγκη μας με ξεχωριστό τρόπο. 
(Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
Γι’ αυτό χαίρονται οι μάρτυρες, όταν θυσιάζονται. Διότι ο πόθος της μακαριωτέρας ζωής καθιστά ανενεργό τον πόθο της θυσίας. Ο μάρτυρας δεν βλέπει τους κινδύνους, αλλά τα στεφάνια. Δεν βλέπει τους δημίους που μαστιγώνουν εδώ κάτω, αλλά τους Αγγέλους που επευφημούν πάνω. (Μέγας Βασίλειος) 
Αν θέλεις αληθινά να προσφέρεις δώρα στο Θεό, μην ατιμάζεις τον Ιερέα, που είναι μεσίτης των δώρων. Τα χέρια του ιερέως ο Θεός τα αξίωσε να χρησιμοποιούνται ως υπηρέτες του. Διότι ο ιερέας είναι άγγελος του Παντοκράτορα Κυρίου και για την τέλεση του μυστηρίου της Θείας Λειτουργίας, αλλά και για τη διακονία της σωτηρίας των πολλών.
(Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης) 
Δεν είναι δυνατόν να κερδίσει κανείς την ψυχή του και να βρει την αγάπη του επουρανίου Πνεύματος, αν δεν αποξενώσει τον εαυτό του από όλα τα πράγματα αυτού του αιώνα, δε δοθεί στην αγάπη του Χριστού, και δεν απομακρυνθεί ο νους του από όλα τα υλικά αγαθά και τους γήινους περισπασμούς. (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)

 



Related Posts with Thumbnails