Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Σοφά λόγια του Ιωάννου της Κλίμακος (μέρος 2ο)


Ο Θεός πολλές φορές κρύβει από τα μάτια μας και τα καλά που τυχόν έχουμε. Αυτός όμως που μας επαινεί, ή καλύτερα μας πλανά με τους επαίνους, ανοίγει τα μάτια μας. Και μόλις ανοίξουν τα μάτια, ο εσωτερικός μας πλούτος γίνεται άφαντος. 
Αυτός που μας κολακεύει γίνεται υπηρέτης των δαιμόνων και μας οδηγεί στην υπερηφάνεια, με αποτέλεσμα να χάνουμε τη μετάνοια που θα μας σώσει. Αφανίζει τα καλά που έχουμε, και μας βγάζει από τον σωστό δρόμο, όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας: ''Όσοι σας μακαρίζουν, σας αποπλανούν από τον ίσιο δρόμο" (Ησ. 3: 12). 
Όσοι έχουν προοδεύσει στην πνευματική ζωή, έχουν τη δύναμη να υποφέρουν την περιφρόνηση με γενναιότητα και ευχαρίστηση. Αλλά τη δύναμη να ξεπεράσουν τους επαίνους χωρίς να βλαφτούν, την έχουν μόνο οι άγιοι. "Αλήθεια, ποιος από τους ανθρώπους ξέρει τα μυστικά του άλλου, εκτός από το πνεύμα του ίδιου του ανθρώπου, που βρίσκεται μέσα του;", γράφει ο Απόστολος Παύλος (Α΄ Κορ. 2:11). Ας ντραπούν λοιπόν κι ας κλείσουν το στόμα τους όσοι επιχειρούν να εγκωμιάζουν τους άλλους, ενώ εκείνοι είναι παρόντες. 
Όταν ακούσεις ότι ο συγγενής ή ο φίλος σου σε κατηγόρησε, δείξε την αγάπη σου με το να τον επαινέσεις. 
Είναι μεγάλο κατόρθωμα να αποτινάξεις από την ψυχή σου τον έπαινο των ανθρώπων. Μεγαλύτερο όμως είναι να αποκρούσεις τον έπαινο των δαιμόνων, που σε σπρώχνουν να καυχιέσαι και να υπερηφανεύεσαι εσωτερικά. 
Πραγματική ταπεινοφροσύνη δεν είναι το να εξευτελίζεται κανείς μόνος του. Γιατί ποιος δεν μπορεί να υπομείνει τον εαυτό του; Αληθινά ταπεινός είναι εκείνος που δεν λιγοστεύει η αγάπη του γι' αυτούς που τον ειρωνεύονται. 
Είναι πολλές και περίεργες οι εκδηλώσεις στις οποίες η κενοδοξία σπρώχνει τον δούλο της. Μέσα στην εκκλησία, τους οκνηρούς τους κάνει πρόθυμους, τους άφωνους τους κάνει καλλίφωνους, τους νυσταλέους άγρυπνους. Όταν τιμώνται οι κενόδοξοι, γίνονται υπερήφανοι. Κι όταν τους καταφρονούν, γίνονται μνησίκακοι. 
Όποιος υπερηφανεύεται για τα φυσικά του χαρίσματα, δηλαδή για την εξυπνάδα, την αντίληψη, την καλή ανάγνωση και προφορά και για όλα όσα έχει ο άνθρωπος χωρίς να κοπιάσει, αυτός ποτέ δεν θα κερδίσει τα υπερφυσικά χαρίσματα. Γιατί αυτός που δείχνεται αχάριστος στα μικρά, θα δειχθεί αχάριστος και κενόδοξος και στα μεγάλα. 
Υπάρχει η δόξα που χαρίζει ο Θεός, όπως ο ίδιος βεβαιώνει: "Αυτούς που με δοξάζουν θα τους δοξάσω κι εγώ" (Α' Βασ. 2:30). Υπάρχει και η δόξα που προέρχεται από τον διάβολο, με τους επαίνους των ανθρώπων. Γι' αυτό είπε ο Κύριος: ''Αλίμονο, όταν όλοι οι άνθρωποι σας επαινούν" (Λουκά 6:26). Θα αντιληφθείς και θα γνωρίσεις καλά τη δόξα που χαρίζει ο Θεός, όταν λογαριάζεις σαν ζημιά σου τη δόξα των ανθρώπων και την αποφεύγεις με κάθε τρόπο, και όταν, όπου κι αν βρίσκεσαι, κρύβεις τον τρόπο της ζωής σου. Θα γνωρίσεις όμως καλά και τη δόξα των ανθρώπων, όταν και το παραμικρό έργο σου το κάνεις "πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις". 
Όταν επιδιώκουμε τη δόξα ή όταν, χωρίς να τη ζητήσουμε, μας την προσφέρουν οι άλλοι, τότε ας θυμηθούμε τη λύπη που πρέπει να νιώθουμε για τις αμαρτίες μας, και την ευλάβεια που πρέπει να έχουμε μπροστά στον Θεό, στην ατομική μας προσευχή. Έτσι θα διώξουμε τον αναιδή δαίμονα της κενοδοξίας-αν βέβαια φροντίζουμε να κάνουμε αληθινή προσευχή. 
Αν δεν μας βοηθήσουν αυτά, ας φροντίσουμε γρήγορα να φέρουμε στη σκέψη μας τη φοβερή ώρα του θανάτου μας. Και αν κι αυτή δεν μας ξυπνήσει, ας φοβηθούμε τουλάχιστον την αιώνια καταισχύνη, που είναι αποτέλεσμα της προσωρινής επίγειας δόξας. 
Γιατί είπε ο Κύριος: ''Όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί" (Λουκ. 18;14) -όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά και σ' αυτήν εδώ οπωσδήποτε. Όταν αρχίσουν να μας επαινούν, ή μάλλον να μας εξαπατούν, ας θυμηθούμε γρήγορα το πλήθος των αμαρτιών μας, και τότε οπωσδήποτε θα συναισθανθούμε ότι είμαστε ανάξιοι για αυτά που λένε για μας.

(Οσίου Ιωάννη της Κλίμακος, Κενοδοξία, Υπερηφάνεια και Ταπεινοφροσύνη, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2017, έκδοση 24η)

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails