Η Άλωση της Πόλης και η άλωση της ψυχής

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μην ελπίζεις— δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες (Κωνσταντίνος Καβάφης, «Η πόλις»)

Ω Πόλις, πόλις πόλεων, πασών οφθαλμέ, άκουσμα παγκόσμιον, θέαμα υπερκόσμιον (Νικήτας Χωνιάτης, θρήνος για την άλωση της Πόλης από τους Λατίνους το 1204 )

Η Κωνσταντινούπολη είναι μια αυτοκρατορία από μόνη της. (Ναπολέων Βοναπάρτης).

Εάν κάποιος είχε να ρίξει μόνο μια ματιά στον κόσμο, θα έπρεπε να αντικρίσει την Κωνσταντινούπολη.(Alphonse de Lamartin)

Το Βυζάντιο με την στρατιωτική του αξία επανειλημμένως έσωσε την Ευρώπη. Υπήρξε, απέναντι στη βαρβαρότητα, το κέντρο θαυμάσιου πολιτισμού, του τελειότερου, του πιο λεπτεπίλεπτου, το οποίο επί αρκετό χρόνο γνώρισε ο Μεσαίωνας. Υπήρξε ο δάσκαλος και ο αναμορφωτής της Σλαβικής και Ασιατικής Ανατολής (Σαρλ Ντιλ, Γάλλος ακαδημαϊκός)
Όλος ο κόσμος δώδεκα κι η Πόλη δεκαπέντε (Παροιμία)

Λίγοι γνωρίζουν ακόμα και στην Ελλάδα τη βαθιά προσήλωση των Βυζαντινών στις ανθρωπιστικές αρχές... Ενδεικτικά αναφέρω ότι η βυζαντινή νομοθεσία απαγορεύει το "μετά βασάνων ἐξετάζεσθαι"... ότι η περιώνυμη βυζαντινή διπλωματία είχε ως αρχή την εξυπηρέτηση της παγκόσμια ειρήνης σύμφωνα με τον τίτλο του "Ειρηνοποιού" τον οποίο έφερε ο αυτοκράτορας... (Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, Γιατί το Βυζάντιο).

«Ω Ρωμαίοι φιλάργυροι, δημηγέρτες, τραδιτόροι [προδότες] οπού ετραδίρετε [επροδώσατε] την πατρίδα σας, οπού ο βασιλιάς σας ήτονε πτωχός και σας επαρακάλαε με τα δάκρυα στα μάτια να του δανείσετε φλωρία δια να δώση, να μαζώξη πολεμιστάδες ανθρώπους, να βοηθήσωνε και να πολεμήσουνε κι εσείς αρνιέστε μεθ’ όρκου πως δεν έχετε και είστε πτωχοί!» [Ανωνύμου, «Βαρβερινός Κώδικας»].

Όταν δεν ξέρεις σε ποιο λιμάνι κατευθύνεσαι, κανένας άνεμος δεν είναι σωστός για τα πανιά σου (Προς τη Νίκη).

Οι πολιτικάντηδες σκέπτονται τις επόμενες εκλογές. Οι πραγματικοί πολιτικοί σκέπτονται τις επόμενες γενιές (James Freeman Clark)  

«Μη σκύβεις ποτέ το κεφάλι… ψηλά να το κρατάς για να θωρείς τον ήλιο της ζωής και της λευτεριάς» (Διονύσιος Σολωμός)

Άνθρωπε που μπορεί να ονομάζεσαι Κωνσταντίνος ή Μωάμεθ...Όχι, δεν είναι ο Μωάμεθ ο Πορθητής που άλωσε την ψυχή σου σαν την Κωνσταντινούπολη! Είναι οι τρομερές σου σκέψεις που έπεσαν καταπάνω σου με λύσσα φοβερή και σε οδήγησαν στην απώλεια και την πλάνη. 

Μην περιμένεις κανένα αυτοκράτορα ή σουλτάνο να έρθει να σε σώσει! Άνθρωπε που μπορεί να ονομάζεσαι Κωνσταντίνος ή Μωάμεθ, μην περιμένεις άλλο από ανθρώπους να έρθουν να σε σώσουν. Το μυαλό και η ψυχή μας ανήκουν στον ΚΥΡΙΟ. Γι' αυτό μην αφήσεις κανέναν να τα αλώσει. 

Το μυαλό και η ψυχή μας είναι ιερά. Μια Αγιά-Σοφιά, ένα Μπλε- Τζαμί, μια Κωνσταντινούπολη, που τα διαφεντεύει όλα μια ανώτερη δύναμη. Όχι ένας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ή ένας Μωάμεθ Πορθητής!  Άνθρωπε που μπορεί να ονομάζεσαι Κωνσταντίνος ή Μωάμεθ, ανακάλυψε την τεράστια δύναμη που κρύβεις στα εσώψυχά σου! Και τότε θα δεις ότι ο παράδεισος μέσα σου, θ' ανθίσει απ' αυτή την ζωή!(Η άλωση της ψυχής, e.charity.gr, 29/ 5/ 2007) 

Πόλη Κωνσταντινούπολη, πατρίδα μου χαμένη, βασίλισσα των πόλεων, χιλιοτραγουδισμένη, είσαι στον κόσμο ξακουστή από την ομορφιά σου, για του Βοσπόρου τα νερά και την Αγια Σοφιά σου. Πόλη Κωνσταντινούπολη, πατρίδα μου χαμένη, η θύμησή σου στην καρδιά νοσταλγικά μου μένει κι όσο κι αν είμαι μακριά απ’ τα άγια χώματά σου, ο λογισμός μου βρίσκεται παντοτινά κοντά σου (Μέντης Μποσταντζόγλου).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!