Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Γράφω σε σένα....

Ένας πατέρας έγραψε στο παιδί του: "Παιδί μου, την ημέρα που θα διαπιστώσεις ότι γέρασα, κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις. Στα χρόνια που πέρασαν ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν! Γι' αυτό, αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω, ή αν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση.
Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δυο και τρεις φορές μη με παρεξηγείς. Άκουσέ με. Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου το χρόνο να το θυμηθώ. Και εάν δεν μπορώ, μην εκνευρίζεσαι. Όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, μη στενοχωριέσαι. Φυσικό είναι! 
Εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ. Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένος, επειδή είσαι αναγκασμένος να με βλέπεις δίπλα σου. Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη. Και εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα..." (περιοδικό Όσιος Αυξέντιος, Μυτιλήνη, 2007)
Μη σπεύσεις να κατηγορήσεις έναν νέο ή μια νέα που δεν συμπεριφέρεται σωστά. Αναζήτησε τα αίτια που οδήγησαν τα παιδιά στο κατάντημα αυτό και γίνε επιεικής και ανεκτικός στην αφροσύνη τους. Είναι θύματα ενός λαθεμένου τρόπου ζωής. Γι' αυτό άνοιξέ τους τον δρόμο για τον Θεό με την αγάπη και την προσευχή σου (Σκέψεις ενός πατέρα).
Θυμήσου, παιδί μου (για τη μητέρα σου), ότι αντιμετώπισε πολλούς κινδύνους για χάρη σου, τότε που σε είχε μέσα στην κοιλιά της. Όταν πεθάνει κι εκείνη, να την θάψεις κοντά μου, στον ίδιο τάφο. Κάθε μέρα σ' όλη τη ζωή σου να θυμάσαι παιδί μου τον Κύριο και Θεό μου και να μην αμαρτάνεις και παραβείς τις εντολές Του με τη θέλησή σου. Σ' όλη σου τη ζωή να φέρεσαι με δικαιοσύνη και να μην ακολουθήσεις ποτέ δρόμους αδικίας και παρανομίας. Διότι, όταν ζεις σύμφωνα με τον νόμο της αλήθειας, θα κατευοδώνονται και θα ευλογούνται τα έργα σου, όπως και όλων εκείνων οι οποίοι ζουν με δικαιοσύνη και αρετή (Τωβ., δ, 4-6)
Μαμά μου, μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν  πρέπει να μου δίνεις πάντα ό, τι σου ζητώ. Σε δοκιμάζω μόνο, για να δω. Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος από ό, τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το σπουδαίο. 
Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω. Μην αναστατώνεσαι τόσο, όταν σου λέω "δεν σε χωνεύω". Δεν απευθύνομαι σε σένα, αλλά στη δύναμη που έχεις να μου εναντιώνεσαι. 

Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω, για να μάθω. Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα-ίσα, για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα. Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό. 
Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος, όταν δεν τις κρατάς.Μην υπερτιμάς την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σου με σπρώχνουν στην ψευτιά. Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε σένα. 
Μη με αγνοείς, όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, θα ανακαλύψεις πως θ' αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές. Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο. 
Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου. Μην ξεχνάς πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. 

Σε παρακαλώ, παραδέξου το. Μην ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε, σε παρακαλώ. Μην ξεχνάς πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να στο πω, έτσι δεν είναι; (Σκέψεις παιδιού)


Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 




Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Δικτατορία του φόβου και λογική



Ο φόβος είναι ένα καθαρά ανθρώπινο χαρακτηριστικό, ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου, που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός υπαρκτού ή φανταστικού κινδύνου ή απειλής. Ο φόβος γεμίζει την ψυχή των ανθρώπων με άγχος, αβεβαιότητα, ανασφάλεια, ένα αίσθημα αδιαφορίας για τα φαινόμενα, τις καταστάσεις και τα γεγονότα της κοινωνικής ζωής, και τους εμπνέει ένα αίσθημα ματαιότητας και παραίτησης από κάθε προσπάθεια, μετατρέποντάς τους σε άβουλα όργανα όσων εμφανίζονται ή είναι δυνατοί, στους οποίους και αναθέτουν εν λευκώ τη διαχείριση της ζωή τους.Είναι γεγονός ότι πρωταρχική πηγή φόβου είναι η άγνοια και η αμάθεια, αφού φοβόμαστε ό,τι δεν γνωρίζουμε…

Ώσπου να γνωρίσουμε τους φυσικούς νόμους, φοβόμαστε τα φυσικά φαινόμενα! Ώσπου να γνωρίσουμε το αληθινό Θεό, φοβόμαστε τους θεούς!
Ώσπου να γνωρίσουμε την επέκεινα του τάφου πραγματικότητα, φοβόμαστε τον θάνατο! Ώσπου να γνωρίσουμε τον άνθρωπο, φοβόμαστε τον άλλον, τον πλησίον, τον διπλανό μας! Ώσπου να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό!


Και όσο φοβόμαστε τόσο περιχαρακωνόμαστε, τόσο απομονωνόμαστε, τόσο πιο επιφυλακτικοί γινόμαστε, τόσο πιο άβουλα συμπεριφερόμαστε, τόσο πιο παθητικά ζούμε και σκεπτόμαστε! Όπως εύστοχα ειπώθηκε, κανένα πάθος δεν ληστεύει τη δύναμη της ενέργειας και τη λογική από το μυαλό του ανθρώπου όσο ο φόβος. 
Είναι αυτός ο φόβος που σαν μαύρο σύννεφο έχει επικαθήσει στις ψυχές των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια και τους ληστεύει την ενέργεια και τη λογική, τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των καταστάσεων και την υπέρβαση των δυσκολιών. Ο σύγχρονος Έλληνας φοβάται… Φοβάται το αύριο, φοβάται για τον εαυτό του, για τα παιδιά του… Ίσως όχι άδικα, με όσα καθημερινά υφίσταται, με τον καταιγισμό των πληροφοριών, των ειδήσεων και των -πραγματικών ή όχι- επερχόμενων νέων μέτρων, που υφίσταται.

Η ατέρμονη -από όσους έχουν τη δύναμη να το πράξουν, και το πράττουν-καλλιέργεια του φόβου για τα μελλούμενα, για τις πιθανές ανατροπές ή και καταστροφές αιχμαλωτίζει κάθε ικμάδα αισιοδοξίας, δημιουργικότητας και αγωνιστικότητας. Ο διάχυτος φόβος, με την υπόνοια ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, τίποτα δεν μπορούμε να αλλάξουμε, δημιουργεί ευρέως μια αίσθηση μηδενισμού, οδηγεί σε μια χείριστη μορφή εθελοδουλίας και απεμπόλησης της προσωπικής μας ελευθερίας! 
Έτσι παραιτούμαστε από κάθε διάθεση συμμετοχής στα κοινά, αδιαφορούμε για τις εξελίξεις, δεχόμαστε παθητικά τις συνέπειες και… υποτασσόμαστε, «δειλοί και άβουλοι αντάμα, προσμένοντας, ίσως, κάποιο θάμα». Αλλά προϋπόθεση για να γίνει το θαύμα, για να απαλλαγούμε από τον φόβο ανθρώπων και καταστάσεων και να ζήσουμε ελεύθερα και δημιουργικά, είναι να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο και την απάθεια, που τα όποια αδιέξοδα μας προκαλούν, να ξαναβρούμε την ψυχή μας και να διατηρήσουμε και να διαφυλάξουμε την ατομική μας αυτονομία, αμυνόμενοι και αντιδρώντας σθεναρά σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσής της.

Κι αν αισθανόμαστε μόνοι, αδύναμοι να αντιμετωπίζουμε τα κύματα της θύελλας, που απειλούν να καταποντήσουν το νοητό πλοίο της ζωής αλλά και της πατρίδας μας, αυτή τη δύσκολη ώρα του υπαρκτού ή και του πιθανού ακόμα κινδύνου, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την καταλυτική δύναμη της πίστης.
(Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου, Η δικτατορία του φόβου ληστεύει την ενέργεια και τη λογική των Ελλήνων, Δημοκρατία, Φεβρουάριος 2014)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

 

Ο φόβος είναι ένα καθαρά ανθρώπινο χαρακτηριστικό, ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου, που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός υπαρκτού ή φανταστικού κινδύνου ή απειλής. Ο φόβος γεμίζει την ψυχή των ανθρώπων με άγχος, αβεβαιότητα, ανασφάλεια, ένα αίσθημα αδιαφορίας για τα φαινόμενα, τις καταστάσεις και τα γεγονότα της κοινωνικής ζωής, και τους εμπνέει ένα αίσθημα ματαιότητας και παραίτησης από κάθε προσπάθεια, μετατρέποντάς τους σε άβουλα όργανα όσων εμφανίζονται ή είναι δυνατοί, στους οποίους και αναθέτουν εν λευκώ τη διαχείριση της ζωή τους.
Είναι γεγονός ότι πρωταρχική πηγή φόβου είναι η άγνοια και η αμάθεια, αφού φοβόμαστε ό,τι δεν γνωρίζουμε…
Ωσπου να γνωρίσουμε τους φυσικούς νόμους, φοβόμαστε τα φυσικά φαινόμενα!
Ωσπου να γνωρίσουμε το αληθινό Θεό, φοβόμαστε τους θεούς!
Ωσπου να γνωρίσουμε την επέκεινα του τάφου πραγματικότητα, φοβόμαστε τον θάνατο!
Ωσπου να γνωρίσουμε τον άνθρωπο, φοβόμαστε τον άλλον, τον πλησίον, τον διπλανό μας!
Ωσπου να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό!
Και όσο φοβόμαστε τόσο περιχαρακωνόμαστε, τόσο απομονωνόμαστε, τόσο πιο επιφυλακτικοί γινόμαστε, τόσο πιο άβουλα συμπεριφερόμαστε, τόσο πιο παθητικά ζούμε και σκεπτόμαστε! Οπως εύστοχα ειπώθηκε, κανένα πάθος δεν ληστεύει τη δύναμη της ενέργειας και τη λογική από το μυαλό του ανθρώπου όσο ο φόβος.
  Είναι αυτός ο φόβος που σαν μαύρο σύννεφο έχει επικαθήσει στις ψυχές των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια και τους ληστεύει την ενέργεια και τη λογική, τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των καταστάσεων και την υπέρβαση των δυσκολιών.
  Ο σύγχρονος Ελληνας φοβάται… Φοβάται το αύριο, φοβάται για τον εαυτό του, για τα παιδιά του…
  Ισως όχι άδικα, με όσα καθημερινά υφίσταται, με τον καταιγισμό των πληροφοριών, των ειδήσεων και των -πραγματικών ή όχι- επερχόμενων νέων μέτρων, που υφίσταται.
  Η ατέρμονη -από όσους έχουν τη δύναμη να το πράξουν, και το πράττουν-καλλιέργεια του φόβου για τα μελλούμενα, για τις πιθανές ανατροπές ή και καταστροφές αιχμαλωτίζει κάθε ικμάδα αισιοδοξίας, δημιουργικότητας και αγωνιστικότητας.
  Ο διάχυτος φόβος, με την υπόνοια ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, τίποτα δεν μπορούμε να αλλάξουμε, δημιουργεί ευρέως μια αίσθηση μηδενισμού, οδηγεί σε μια χείριστη μορφή εθελοδουλίας και απεμπόλησης της προσωπικής μας ελευθερίας!
  Ετσι παραιτούμαστε από κάθε διάθεση συμμετοχής στα κοινά, αδιαφορούμε για τις εξελίξεις, δεχόμαστε παθητικά τις συνέπειες και… υποτασσόμαστε, «δειλοί και άβουλοι αντάμα, προσμένοντας, ίσως, κάποιο θάμα».
  Αλλά προϋπόθεση για να γίνει το θαύμα, για να απαλλαγούμε από τον φόβο ανθρώπων και καταστάσεων και να ζήσουμε ελεύθερα και δημιουργικά, είναι να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο και την απάθεια, που τα όποια αδιέξοδα μας προκαλούν, να ξαναβρούμε την ψυχή μας και να διατηρήσουμε και να διαφυλάξουμε την ατομική μας αυτονομία, αμυνόμενοι και αντιδρώντας σθεναρά σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσής της.

  Κι αν αισθανόμαστε μόνοι, αδύναμοι να αντιμετωπίζουμε τα κύματα της θύελλας, που απειλούν να καταποντήσουν το νοητό πλοίο της ζωής αλλά και της πατρίδας μας, αυτή τη δύσκολη ώρα του υπαρκτού ή και του πιθανού ακόμα κινδύνου, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την καταλυτική δύναμη της πίστης.
- See more at: http://www.amen.gr/article16891#sthash.o3DzIuGP.dpuf

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Αγάπη με ημερομηνία λήξεως;

 
Στον απόηχο των εορτών, καθώς τα πολύχρωμα φώτα των δρόμων σβήνουν, αποκαθηλώνονται τα στολίδια και τα λαμπιόνια των χριστουγεννιάτικων δέντρων και η ζωή επανέρχεται στους καθημερινούς ρυθμούς της, μια αδιόρατη μελαγχολία φαίνεται να κυριαρχεί και ένα αίσθημα κενού να επικρατεί. 
Τα Χριστούγεννα πέρασαν σαν ένα φευγαλέο ευχάριστο διάλειμμα, αφήνοντάς μας και πάλι μόνους με τα προβλήματά μας, τη μοναξιά μας, τα αδιέξοδά μας. Η αγάπη που δεχτήκαμε και προσφέραμε είχε φαίνεται ημερομηνία λήξεως.
Έτσι άλλωστε, μας το έχουν μάθει και το έχουν υποβάλει, προσδιορίζοντας τις ημέρες των Χριστουγέννων-και μόνο αυτές- ως μέρες αγάπης, κοινωνικότητας και προσφοράς. Και με την ψευδαίσθηση ότι επιτελέσαμε το χρέος μας προς την αγάπη, ζούμε τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου χωρίς αγάπη, μια ζωή κόλασης!
"Η ζωή της κόλασης", λέει ο Ντοστογιέφσκι, "είναι η ζωή άνευ αγάπης". Στο ποίημά του "ο Θεός" ο Βίκτορ Ουγκό αναφέρει ότι ο Θεός έχει μόνο ένα όνομα που λέγεται αγάπη. "Αγαπώ σημαίνει υπάρχω", αποφαίνεται και ο γέροντας Σωφρόνιος του Έσεξ, θυμίζοντάς μας ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν είναι ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο με καταναλωτικά και επικαιρικά χαρακτηριστικά, αλλά το πνεύμα που αναβαθμίζει και αναγεννά την ανθρώπινη φύση. 
Τις γιορτινές μέρες που περάσανε νιώσαμε ευτυχισμένοι, έστω και για λίγο...Δεν αναρωτηθήκαμε, όμως, για την προέλευση αυτής της ευτυχίας που δεν είναι άλλη παρά η ψυχική πληρότητα, την οποία αισθανόμαστε, όταν προσφέρουμε από το υστέρημα των χρημάτων μας από το περίσσευμα της αγάπης μας.
Για λίγο ξεφύγαμε από τη φυλακή της αυτάρκειάς μας, υπερβήκαμε τα τείχη της ατομικότητάς μας, σπάσαμε το δίχτυ της όποιας ατομικής μας ευημερίας και νιώσαμε τον διπλανό μας αδελφό, νοιαστήκαμε για τον άνεργο και τον φτωχό, τον ασθενή και το φτωχό παιδί, βιώσαμε μια κοινωνία αγάπης και αλληλεγγύης...
Για λίγο όμως...Τα φώτα της εορτής έσβησαν και εμείς ετοιμαζόμαστε να κλειστούμε και πάλι στην προσωπική μας κόλαση, την εγωιστική μοναξιά μας, περιμένοντας τα επόμενα Χριστούγεννα, για να ξαναγίνουμε ευτυχισμένοι. 
Είναι βέβαια γεγονός ότι τα φετινά Χριστούγεννα, που εορτάσθηκαν στο κορύφωμα της ατομικής και συλλογικής μας οικονομικής δυσπραγίας, παρατηρήθηκε ένας παροξυσμός έμπρακτης αγάπης και ειλικρινούς ενδιαφέροντος προς τους εν ανάγκαις και ποικίλαις περιστάσεσι συνανθρώπους μας. Μεμονωμένα άτομα, επιχειρήσεις, φορείς, εταιρίες, με πρωτοπορούσα την Εκκλησία, άνοιξαν τις καρδιές τους σε μια ανυπόκριτη προσφορά αγάπης, που δεν πρέπει να μείνει ούτε απαρατήρητη ούτε εφήμερη! 
"Χριστός γεννάται σήμερον", ψάλαμε το πρωί των Χριστουγέννων! Αυτό το "σήμερον" είναι που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, καθώς υποδηλώνει τη διαρκή, την καθημερινή Γέννηση του Χριστού, όχι πλέον στη φάτνη της Βηθλεέμ που έγινε μια και μόνη και ανεπανάληπτη φορά, αλλά στη φάτνη της ψυχής μας και στο σπήλαιο της κοινωνίας μας! 
Ιδού η μεγάλη πρόκληση για την κατάκτηση της αληθινής ευτυχίας! Τώρα που όλα άλλαξαν, ακόμη και ο χρόνος, καιρός είναι να αλλάξουμε κι εμείς και να αναζητήσουμε την ευτυχία και τη λύτρωση γιορτάζοντας καθημερινά Χριστούγεννα, θεωρώντας κάθε μέρα μέρα αγάπης, ομόνοιας, αδελφοσύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης! 
(Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου, "Η αγάπη που δεχθήκαμε και προσφέραμε μήπως είχε ημερομηνία λήξεως;", Εφημερίδα Δημοκρατία, 11/1/2014)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

 

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Θείες παραινέσεις




Κάποιος ιερέας, ερμηνεύοντας τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, έλεγε: "Η ζηλοτυπία τρέφεται με τις αμφιβολίες. Παρεξηγεί ή παρανοεί ενέργειες και αγαθές κινήσεις των άλλων. Φτάνει στο σημείο ό, τι υπαγορεύει η παραφροσύνη να το πιστεύει η ζηλοτυπία. Ανάμεσα στη φιλία ή τα αδέρφια γίνεται φοβερό παράσιτο. Η ζηλοτυπία δεν έχει σχέση με την αγάπη, αλλά είναι φιλαυτία. Δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπο που αγαπάμε."
Όποιος ζει εγωιστικά και με ιδιοτέλεια ως υλιστής και σαρκολάτρης επί της γης, όποιος κατασπαταλά τον πλούτο του-τον πλούτο που κυρίως είναι του Θεού-σε μάταιες επιδείξεις και καθημερινές διασκεδάσεις....θα αντικρίσει μετά θάνατον την φρικώδη και ατελείωτη δυστυχία του Άδη. (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, εκδόσεις Σωτήρ)
Ὁ ἥλιος μή ἐπιδυέτω ἐπί τῷ παροργισμῷ ὑμῶν: αν συμβεί να οργισθείτε και να έρθετε σε ρήξη μεταξύ σας, σπεύδετε να συνδιαλλαγείτε, ώστε να μη σας προφθάσει η δύση του ήλιου, αλλά να συμφιλιώνεστε προτού έλθει η νύχτα (Προς Εφεσίους, δ, 26)
Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμῖν: να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, να εύχεσθε γι' αυτούς που σας καταριούνται. Όπως ο Άγιος Διονύσιος είναι παράδειγμα εφαρμογής αυτών! (Λουκά, στ, 27-28)
Γνωρίζεις ότι κάθε άνθρωπος είναι σαν το χορτάρι και κάθε δόξα ανθρώπου μοιάζει σαν το άνθος του χορταριού. Ξεραίνεται το χορτάρι και το άνθος θα ξεραθεί. Έτσι ο πλούτος και η δόξα και οι απολαύσεις και όλα όσα προερχόμενα από αυτά εξαφανίζονται. Τίποτε δεν ήρθε στον κόσμο αυτό μαζί μας, ούτε θα αναχωρήσει μαζί μας. Γυμνοί βγήκαμε από την κοιλιά της μητέρας μας, γυμνοί και θα φύγουμε (Μέγας Βασίλειος).
Ο Θεός είναι μαζί μας, αυτό σημαίνει το όνομα Εμμανουήλ. Κατέβηκε Εκείνος από τον ουρανό στη γη, για να υψώσει εμάς από τη γη στον ουρανό. Δοξασμένος και τρισευλογημένος ας είναι ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, του οποίου τη θεία Γέννηση ας ετοιμαστούμε να εορτάσουμε με μετάνοια, εξομολόγηση και Θεία κοινωνία, με χαρά και αγαλλίαση πνευματική (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, Σωτήρ)
Όσοι λένε ότι ανήκουν στον Χριστό, θα το δείξουν απ' όσα κάνουν. Είναι καλύτερο να σιωπά κανείς και να είναι, παρά να μιλεί και να μην είναι (Ιγνάτιος ο Αντιοχείας, ο Θεοφόρος)
Οι πραγματικοί άθεοι, εάν υπάρχουν, αποτελούν εκτροπές της φυσικής τάσεως και στροφής της ανθρώπινης ψυχής προς τον Θεό. Η ψυχή στρέφεται προς τον Θεό, όπως η μαγνητική βελόνα προς τον βορρά (Γρηγόριος Παπαμιχαήλ). 
Νομίζει ο Ηρώδης ότι τις φονικές διαθέσεις του εναντίον του Ιησού κανείς δεν τις γνωρίζει. Τις γνωρίζει ο καρδιογνώστης, ο παντοδύναμος Θεός. Αναλαμβάνει εξ' ολοκλήρου την προστασία ο Παντοκράτωρ Κύριος. Αυτός οδηγεί τους Μάγους να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη. 
Αυτός στέλνει άγγελο στον Ιωσήφ και του δίνει εντολή να φύγει στην Αίγυπτο. Δυσκολίες και κινδύνους πάντοτε θα συναντούμε στη ζωή μας. Ποτέ όμως δεν πρέπει να δειλιάζουμε και να απελπιζόμαστε. Στον Θεό να καταφεύγουμε πάντοτε με πίστη θερμή και να ζητούμε τη σωτήρια επέμβασή Του (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, εκδόσεις Σωτήρ).
Δεν έχω χρόνο, πνίγομαι, έχω δουλειές στο σπίτι, στο μαγαζί στο κτήμα. Μόλις που προλαβαίνω την Κυριακή να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητες της εβδομάδας. Όταν πάρω τη σύνταξή μου θα ασχοληθώ με τα θρησκευτικά καθήκοντά μου: προσευχή, εκκλησιασμό, μελέτη του λόγου του Θεού, κηρύγματα, ομιλίες. Έτσι λένε πολλοί από εμάς. Είναι όμως όλες αυτές οι δικαιολογίες πραγματικές ή αποτελούν, όπως λέγεται στον 120ο Ψαλμό, "προφάσεις εν αμαρτίαις"; (Σκέψεις ιεράρχη) 
Δεν είναι άδικος ο Θεός, για να ξεχάσει όλη τη χριστιανική διαγωγή σας και τον κόπο που καταβάλατε δείχνοντας έμπρακτη αγάπη για το όνομά Του, με το να προσφέρετε υπηρεσίες και ευεργεσίες στους χριστιανούς, τις οποίες εξακολουθείτε και τώρα να προσφέρετε. (Προς Εβραίους, στ, 10) 
Να δαπανάσαι για τους άλλους και να έχεις την δύναμη να μη ζητάς αναγνώριση από τους ανθρώπους, αλλά να την περιμένεις από τον Θεό. Αυτό είναι Αρετή. Να συκοφαντείσαι, να αδικείσαι, να παραμερίζεσαι αδίκως, να ταπεινώνεσαι από άλλους οικτρά και να διατηρείς τη γαλήνη και να χαμογελάς διαρκώς και να μην αισθάνεσαι αντιπάθεια δια κανένα. Αυτό είναι Αρετή.
Να μπορείς να συμμορφώνεσαι αδιαμαρτυρήτως με υποδείξεις, που σου φαίνονται λανθασμένες, που αντιτίθενται στον χαρακτήρα σου, που δημιουργούν προς στιγμήν τρικυμία και να προχωράς με την σταθεράν απόφασιν να υποτάξεις το ίδιον θέλημα. Αυτό είναι Αρετή.
Να βλέπεις άλλους να ευδοκιμούν, να προτιμώνται, να προηγούνται και να χαίρεται η ψυχή σου, διότι εκείνοι βραβεύονται. Αυτό είναι Αρετή (Μάρθα Φαραζούλη)
Δεν θα είμαστε απλώς οι κλητοί, οι προσκαλεσμένοι στο Μέγα Δείπνο, αλλά οι '''εκλεκτοί', που έχουν εκτιμήσει την αξία του Δείπνου και συναισθάνθηκαν τη δική τους αμαρτωλότητα και κατέφυγαν στο θείο έλεος, ζητώντας την άφεση των αμαρτιών τους με τη βαθιά και ειλικρινή μετάνοιά τους (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, εκδόσεις Σωτήρ) 
Οι χρυσοχόοι έχουν μία πέτρα πολύτιμη, που την ονομάζουν «λυδία λίθο». Η πέτρα αυτή έχει την ιδιότητα να ξεχωρίζει το πραγματικό χρυσάφι από το κίβδηλο. Αλλά μια τέτοια πέτρα, μια «λυδία λίθος», με την οποία μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αρετή από την κακία, τους πραγματικούς χριστιανούς από τους ψεύτικους, είναι η Αγία Γραφή. 
Θέλεις να δεις αν είσαι γνήσιος ή ψεύτικος χριστιανός; Σε συμβουλεύω ν’ αγοράσεις αυτήν την «λυδία λίθο», την Γραφή, και ν’ αρχίσεις να την μελετάς προσεκτικά. Κάθε φορά που θα διαβάζεις έναν στίχο, να ελέγχεις τον εαυτόν σου και να τον ρωτάς: Αυτό που γράφεται εδώ, το εφάρμοσα; Από τη στιγμή αυτή θ’ αρχίσεις να μπαίνεις στο μεγάλο νόημα του Χριστιανισμού και να γίνεσαι συνειδητός χριστιανός (Ιωάννης Χρυσόστομος).
Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει και σβήνεται και χάνεται ο παλιός. Μαζί του να σβηστούν κι όλοι οι πόνοι, το δάκρυ μας, η λύπη ο στεναγμός.
Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει και λάμπει ο σκοτισμένος ουρανός. 
 


Μ' ελπίδες ο Θεός να τον χρυσώνει και να'ν' ευτυχισμένος και καλός.
Ελάτε, να γυρίσουμε και πάλι στην πίστη του Χριστού σαν αδελφοί, κι ο χρόνος ο καινούριος θα μας βγάλει στης δόξας την ολόφωτη μορφή.


Χριστέ, μεγαλοδύναμε Θεέ μας,
Χριστέ γεμάτ' αγάπη και στοργή,
χαρούμενο το χρόνο χάρισέ μας
και στείλε την ειρήνη σου στη γη! (Γ. Βερίτης)


Ο χρόνος δουλεύει για την αιωνιότητα. Κάθε χρόνος της ζωής μας, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε στιγμή, είναι προθάλαμος της αιωνιότητας. Στη ζωή αυτή είμαστε ταξιδιώτες. Σκοπός μας είναι να φτάσουμε στον προορισμό μας. ''Οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν (Προς Εβραίους, ιγ, 14). 
Το Βάπτισμα είναι η πύλη της σωτηρίας. Το πρώτο και βασικό Μυστήριο με το οποίο γίνεται ο πιστός μέλος της Εκκλησίας και ενσωματώνεται κατά τρόπο υπερφυσικό στο θεανθρώπινο σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία Του. Ονομάζεται και "φωτισμός και φώτισμα...χάρισμα... φυλακτήριον όχημα προς τον ουρανόν" (Π. Ν. Τρεμπέλα, Δογματική, Γ τόμος)

Προαιώνιε και αθάνατε Κύριε! Ευχαριστώ την μεγαλοσύνη σου για τη ζωή που μου χάρισες μέχρι σήμερα.... Δώσε μου, Κύριε, τη χάρη Σου να μη σπαταλώ το χρόνο της ζωής μου σε επιθυμίες ανόητες και βλαβερές, αλλά να εργάζομαι με προθυμία για τη σωτηρία μου. Πανάγαθε Κύριε, άπλωσε το δυνατό χέρι Σου και κράτησε με καλά, για να μην απομακρυνθώ ποτέ από κοντά Σου... (Προσεύχεσθε, εκδόσεις Σωτήρ)


Πολλές ευχές για μια όμορφη και ευλογημένη χρονιά! 
Καλό φωτισμό από αύριο και κάθε μέρα! 
Καλημέρα και καλή εβδομάδα! 
 
Related Posts with Thumbnails