Θεϊκός λόγος

Ευλογημένη πράγματι η περίοδος η Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Περίοδος αγώνα κατά του διαβόλου, περίοδος προσεγγίσεως του Θεού. Περίοδος μετανοίας. " Ἐγγίσατε τῷ Θεῷ καί ἐγγιεῖ ὑμῖν (Ιακώβ, δ, 8)".  

Ταλαιπωρήσατε, πενθήσατε, κλαύσατε, ταπεινώθητε. Πόσο θα άλλαζε ριζικά η ζωή μας, αν έστω και λίγο προσπαθούσαμε να τα κάνουμε αυτά βίωμά μας! Ας αγωνισθούμε λοιπόν να γίνουν βίωμά μας! Αυτή την ευκαιρία που και φέτος μας χαρίζει ο Κύριος να την εκμεταλλευθούμε. Και η κατάληξη της Μ. Τεσσαρακοστής να μας παραδώσει στη Μεγάλη εβδομάδα έτοιμους να μετάσχουμε σωστά στο πάθος του Κυρίου και να γευθούμε την Ανάσταση! (Σκέψεις ιεράρχη)

Καταμάθετε τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει (Κατά Ματθαίον, στ 28): Στην κοιλάδα του κλαυθμώνος αυτής της ζωής δεν είμαστε μόνοι και ανυπεράσπιστοι. Ο Κύριος είναι πάντοτε κοντά μας και μας σκεπάζει με την αγαθή πρόνοιά Του και με φροντίζει με αγάπη ακόμη και για τις λεπτομέρειες της ζωής μας. Να Τον εμπιστευόμαστε λοιπόν και να φροντίζουμε πάντοτε να κατανοούμε τι είναι αυτό που ζητάει από εμάς με τις διάφορες περιστάσεις που στέλνει ή επιτρέπει στη ζωή μας (Σκέψεις ιεράρχη).

Η εγκράτεια από τα πάθη είναι το καταλληλότερο φάρμακο που συντελεί στη μακροημέρευση. Η συνείδηση είναι μια πυξίδα που μας δείχνει κατά πού πρέπει να πλέουμε στο πέλαγος της ζωής. Γράψε τις προσβολές που σου γίνονται στην άμμο και τις ευεργεσίες που σου κάνουν στο  μάρμαρο (Σκέψεις ιεράρχη).  

Κάθε δοκιμασία είναι και μια πάλη. Ένας αγώνας πνευματικός, υπερκόσμιος. Μέσα στο στάδιο ο καθένας μας αντιπαρατάσσεται προς τους κοσμοκράτορες του σκότους. Ο Ουρανός είναι σκυμμένος την ώρα εκείνη πάνω μας. Παρακολουθεί τον αγώνα μας. Μακάρι την ώρα τη φρικτή του μεγάλου πειρασμού να μπορούμε να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του μεγάλου αγωνιστού, του πολυάθλου Ιώβ: ''εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας'' και να λέμε: ''Οἴει με ἄλλως σε κεχρηματικέναι ἤ ἵνα ἀναφανῇς δίκαιος; [Νομίζεις ότι ενήργησα όλα αυτά σε σένα με άλλο σκοπό ή για να αναδειχθείς δίκαιος; Ιώβ, μ, 8"] (Σκέψεις ιεράρχη)

Ὁμοία ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνη (Ματθαίου, ιγ, 47): Μέσα στο μεγάλο δίχτυ της Εκκλησίας, τη σαγήνη, συνυπάρχουμε όλων των ειδών οι άνθρωποι. Καλοί και κακοί, δίκαιοι και άδικοι, πονηροί και αγαθοί· δεν μας ἐβαλε ο Θεός να ζήσουμε σε μια κοινωνία αγίων ή αγγέλων, διότι τότε δεν θα είχε καμιά αξία ο αγώνας μας. Αξία έχει το να ζούμε μέσα σε μια τέτοια κοινωνία όπου συνυπάρχει η διαφθορά με την αγιότητα και να αγωνιζόμαστε, ώστε και εμείς να αγιαζόμαστε, αλλά και τον γύρω μας κόσμο να τον αλλάζουμε, κατά το Ευαγγέλιο του Χριστού (Σκέψεις ιεράρχη). 

Αφού ο Κύριος Ιησούς είναι ο αιώνιος του κόσμου βασιλιάς, πρέπει εμείς οι άνθρωποι να προσέχουμε πάρα πολύ εκείνα τα οποία μας δίδαξε. Υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθούμε από την αμαρτία που υπάρχει στον κόσμο. Πρέπει να μελετούμε τη διδασκαλία Του και να εφαρμόζουμε τις εντολές Του. Ο Υιός του Θεού κατέβηκε στη γη και μας δίδαξε ο ίδιος, ανέθεσε δε στους αγίους Αποστόλους Του να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο, για να σωθεί απ' τον αιώνιο θάνατο (Κυριακοδρόμιο, τόμος 4ος, σελ 84, εκδόσεις Σωτήρ)

Όταν μας πιέζει το βάρος των αμαρτιών μας πολύ,όταν το αίσθημα της ενοχής πνίγει την ψυχή μας, όταν κόπος του αγώνα και οι δοκιμασίες και οι πειρασμοί λυγίζουν τα γόνατά μας, όταν η απελπισία των πονηρών πνευμάτων μας κρύβει τον δρόμο του ουρανού, τότε γνωρίζουμε πού θα καταφύγουμε: με κατάνυξη, με μετάνοια θα πλησιάσουμε εκεί, στο θρόνο της χάριτος του Θεού. Μας περιμένει όλος στοργή και αγάπη να μας ελεήσει και σώσει ο Εσταυρωμένος και Αναστημένος Σωτήρας μας, Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Ευλογητός (Σωτήρ)

Πρέπει να ευγνωμονούμε: τους φίλους μας που μας συγχωρούν! Τους εχθρούς μας, που μας κάνουν προσεκτικούς! Τις δυσκολίες, που μας κάνουν αγωνιστικούς! Τις ανάγκες, που μας κάνουν ταπεινούς! Τις απογοητεύεις, που μας κάνουν καρτερικά! Και τελικά τον Θεό, που όλα τα δίνει ή τα επιτρέπει! (Σκέψεις ιεράρχη) 

Όταν αισθανόμαστε την πίστη μας να λιγοστεύει, όταν οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι μας ανησυχούν, ας στρέφουμε τη ματιά μας με εμπιστοσύνη προς τον Κύριο. Ας του ζητούμε να αυξήσει την πίστη μας. "Πιστεύω, Κύριε, βοήθει τῇ ὀλιγοπιστία μου" (Κυριακοδρόμιο, τόμος 1ος, εκδόσεις Σωτήρ) 

Στρέψτε αλλού τις φιλοδοξίες σας. Από τα επίγεια και τα μάταια στα ουράνια και αιώνια. Ταπεινωθείτε εδώ, για να υψωθείτε εκεί. Γι' αυτό όποιος από σας θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας, ας γίνει πρώτα υπηρέτης των άλλων, για να τους εξυπηρετεί (Σκέψεις ιεράρχη). 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συνιστούσε στους χριστιανούς πριν να έρθουν στον ναό να διαβάζουν εκ προτέρου την περικοπή του Ευαγγελίου που θα αναγνωσθεί στην Εκκλησία κατά τη θεία Λατρεία. Θα είναι έτσι προετοιμασμένοι,όταν θα αναγνωσθεί. Είναι ωφέλιμο αυτό και πολύ πρακτικό,για να εντυπωθουν βαθύτερα τα λόγια του Χριστού και να γίνουν κατανοητά. (Π. Ν. Τρεμπέλα, από την Ορθόδοξο λατρεία μας, παράγραφος 61, εκδόσεις Σωτήρ)

Είναι η Θεία Λειτουργία και μυστήριο ενώσεως των ανθρώπων μεταξύ τους. Στη θεία Λειτουργία η Εκκλησία γίνεται αυτό που πραγματικά είναι: Εκκλησία! Γίνεται Σώμα Χριστού! Έτσι οι πιστοί δεν είμαστε πια ξένοι και άγνωστοι μεταξύ μας. Είμαστε αδελφοί, μέλη του ιδίου Σώματος. ''Ὥσπερ ἦν τοῦτο τό κλάσμα (τοῦ ἄρτου) διεσκορπισμένον ἐπάνω τῶν ὀρέων καί συναχθέν ἐγένετο ἕν, οὕτω συναχθείτω σου ἡ Ἐκκλησία ἀπό τῶν περάτων τῆς γῆς εἰς τήν σήν βασιλείαν''· που σημαίνει, όπως ήταν σκορπισμένο αυτό το τμήμα του άρτου επάνω στα βουνά και κατόπιν (με το άλεσμα και το ζύμωμα-ψήσιμο) ἐγινε ένα, έτσι ας ενωθεί και η Εκκλησία σου από τα πέρατα της γης στη βασιλεία σου (Διδαχή Δώδεκα αποστόλων, κεφάλαιο 9).

Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους (Α Κορινθ., ιβ, 27): Η Εκκλησία είναι το ύψιστο μυστήριο του Σύμπαντος. Ασύλληπτη η τιμή μας που αξιωθήκαμε να είμαστε μέλη της. Να την συναισθανόμαστε αυτήν την τιμή και να αγωνιζόμαστε να είμαστε ζωντανά μέλη της. Να αγωνιζόμαστε να ζούμε όπως Εκείνη μας διδάσκει να την αισθανόμαστε ως Μητέρα μας και να προσφέρουμε όλες μας τις δυνάμεις μας για το ιερό της έργο (Σκέψεις ιεράρχη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!