Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Ιχνηλατώντας στη μαθητική Ιλιάδα




Εργάζεσαι πυρετωδώς όλη τη χρονιά. Αγκομαχάς, αγωνίζεσαι, εξηγείς, δίνοντας τον εαυτό σου μέσα στην τάξη και έρχονται οι εξετάσεις.... Και έπειτα ξεχνάς ό, τι ξέρεις.... Κι αναρωτιέσαι πού πήγε όλη αυτή η προσπάθειά σου; Περίπατο; 
Ξεκινάμε από την Εισαγωγή της Ομηρικής Ιλιάδας, όπου χρειαζόταν οι μαθητές να αναφερθούν σε διαφορές ανάμεσα στα Ομηρικά έπη. Στις παρενθέσεις σχολιάζω τον "πόνο" μου:
1. Η Ιλιάδα έχει πιο νέα πράγματα από την Οδύσσεια, τη συνέχεια της Ιστορίας και ο αφηγητής είναι πιο περιληπτικός από την Οδύσσεια!!! (Ουδέν σχόλιον)
2. Η Ιλιάδα είναι ναυτικό διήγημα, αντίθετα από την Οδύσσεια (Με τραμ θα ταξίδευε ο Οδυσσέας!).
3. Η Ιλιάδα ταιριάζει καλύτερα να διηγείται στους νέους, ενώ η Οδύσσεια ταιριάζει σε γέρους.(Τι την διδάσκουμε στα σποράκια της Α Γυμνασίου τότε, αφού δεν είναι γερόντια!)
4. Στην Ιλιάδα μας διηγείται ένας πόλεμος (ποιος από όλους;), ενώ στην Οδύσσεια το τεράστιο ταξίδι ενός ανθρώπου!
5. Στην Οδύσσεια ο αφηγητής παρακμάζει (σύκο να υποθέσω!), ενώ στην Ιλιάδα βρίσκεται στην ακμή του (να και τα σπυράκια της εφηβείας!).
6. Ο πόλεμος στον Οδυσσέα είναι πολύ παραμυθιακός και φαντασμαγορικός (παρουσίαση σε high definition!!!!) 
Κι έπειτα ενσκήπτουμε στην Ιλιάδα, στη Ραψωδία Ζ, στο σημείο που ο Έκτορας κατανοεί και συμμερίζεται την αγωνία της γυναίκας του, Ανδρομάχης, όμως είναι αποφασισμένος να γυρίσει στο πεδίο της μάχης. Κι αυτό γιατί έχει ηθική ευθύνη και χρέος απέναντι στο λαό της Τροίας να πολεμάει γενναία στην πρώτη γραμμή, για να διατηρεί τη δόξα του πατέρα του και τη δική του. Βάζει την υπόληψη, τη δόξα, την τιμή, την υστεροφημία και τις ηρωικές αρχές πάνω από την οικογένειά του.
Προβλέποντας τον αφανισμό της Τροίας (η αγία Ίλιος), νοιάζεται από τώρα για τα μελλοντικά πάθη όλων των Τρώων και το θάνατο των μελών της οικογένειάς του (πατέρας, μητέρα, αδέλφια), αλλά πιο πολύ πονάει για την τραγική μοίρα της Ανδρομάχης. Καθώς θα είναι αιχμάλωτη, η γυναίκα του θα εξευτελίζεται και θα ταπεινώνεται, ενώ θα υφαίνει σε αργαλειούς του Άργους και αναγκαστικά ως δούλη θα μεταφέρει νερό από την Υπέρεια πηγή ή τη Μεσσηίδα. Έτσι, ο Έκτορας προτιμά να πεθάνει παρά να δει τη γυναίκα του να γίνεται σκλάβα.
Και τώρα συλλογή σκέψεων από μαθητικά γραπτά:
1. Ο Έκτορας έχει αγκαλιά τους γονείς του (Ο γλυκός μου!). 
2. Θα χαθεί ο ήλιος (Κάτω τα χέρια από τον Ήλιο), αλλά τον Έκτορα δεν τον πλήγωνε που πολλοί Αχαιοί θα κυλισθούν στο χώμα (Ο αναίσθητος!)
3. Αν ο Έκτορας πεθάνει στον πόλεμο, θα του βάζουν αγάλματα και θα τον τιμούν (Στην πλατεία του χωριού!).
4. Ο πατέρας του Έκτορα έχει πεθάνει (πότε καλέ;) και πολλοί από τους εχθρούς του θα πεθάνουν δούλοι.(Ελεύθεροι πολιορκημένοι!) Έτσι ο Έκτορας είναι καλύτερα να σκεπαστεί με τον τάφο (ζακετούλα είναι;) παρά να περάσει τα βασανιστήρια.
5. Η Ανδρομάχη πρέπει να φύγει από την Τροία, για να σωθεί αυτή και το παιδί τους. Θα δουλεύει πολύ εκεί που θα πάει, αλλά θα σκέφτεται και τον αγαπημένο της.  
Έτσι, ο Έκτορας της δίνει χρήσιμες συμβουλές, (οδηγίες προς ταλαίπωρους υποψήφιους δούλους), για να μείνει ήρεμη και να μην ξεσπάσει σε κλάματα, άμα εκείνος πεθάνει (Τι λες τώρα!!!!!) 
6. Ο Έκτορας άμα δεν φύγει από τη μάχη, θα φοβάται το πρόσωπο των ανδρών(Κακάσχημοι θα είναι!). Αναπολεί τη ζωή του και θυμάται τον πατέρα του στη μάχη (η ναυμαχία του αποτυχημένου μαθητή!).
7. Αν πιάσουν τον Έκτορα, δεν θα βρίσκει εύκολα δουλειά (πιο πριν φαντάζομαι θα έβρισκε!), θα κλαίει και θα υφαίνει ξένα υφάσματα (να και μοδιστρούλα ο Εκτοράκος!), ενώ θα χρειάζεται να κάνει πολλές δουλειές,  για να παίρνει λίγο νερό (τι σκληρή που είναι η ζωή!).
8. Όταν πεθάνει ο Έκτορας, κάποιος Αχαιός θα την πάρει (την Ανδρομάχη) στη δουλειά (Ναι, να μη μείνει άνεργη. Κρίση έχουμε!) 
9. Και το κορυφαίο: Ο Έκτορας θλίβεται, επειδή δεν πήγαν καλά οι δουλειές με τα υφάσματα στην Υπέρεια και Μεσσηίδα! (Το χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο ή όχι;) 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

 

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

Παναγία: ένα πρόσωπο-λύτρωση για το ανθρώπινο γένος




Η τιμή και η αγάπη προς το πρόσωπο της Παναγίας έχει ρίζες θεολογικές. Το πρόσωπό Της αποτελεί κομβικό σημείο πραγματοποίησης του λυτρωτικού έργου του Θεού για χάρη του ανθρώπου. Ο τρόπος συμμετοχής Της στο έργο αυτό αποκαθιστά κατ’ αρχήν την αξία του ανθρώπου μετά την πτώση. Η Παναγία εκπροσωπεί μιαν ανθρωπότητα, με την οποία ο Θεός επιθυμεί να ανοίξει διάλογο, σεβόμενος απόλυτα το δώρο της ελευθερίας, που της χάρισε από την πρώτη κιόλας στιγμή της δημιουργίας της. Και ποιος είναι αυτός ο εκπρόσωπος; 

Μια άσημη κόρη από την Παλαιστίνη, άγνωστη, αδιάφορη για τους ισχυρούς και τους επωνύμους. Ακόμη και πριν από την ενανθρώπισή Του, ο Θεός επιλέγει με συνέπεια να κινείται στις αθέατες πλευρές τη ανθρώπινης δημοσιότητας, κάνοντας όργανα της χάριτός Του τους μωρούς και άσοφους του κόσμου τούτου. Διότι εκεί βρίσκει πάντα τη μια και μοναδική προϋπόθεση, προκειμένου να αποκαλυφθεί και να λυτρώσει: Την ταπεινοφροσύνη. 
Μια ταπεινοφροσύνη, η οποία στο πρόσωπο της Θεοτόκου, συνδυάζεται με την αξιοπρέπεια του διαλόγου με τον απεσταλμένο άγγελο, αλλά και με την αρχοντική αποδοχή του θελήματος του Θεού. Κι αυτή, όχι ως μια τυφλή υποταγή, αλλά ως ελεύθερη προσφορά του νου, της καρδιάς, ολόκληρου του είναι Της. Αυτή η ταπεινοφροσύνη της Παναγίας γίνεται η αιτία να φανερωθεί και το αληθινό πρόσωπο του Θεού προς τους ανθρώπους. 
Το πρόσωπο της απέραντης πατρικής αγάπης, της διάκρισης, της συγκατάβασης και της άφεσης. Το πρόσωπο εκείνο, που ο Διάβολος κατάφερε να το εγκαταστήσει παραμορφωμένο στον νου και στην καρδιά του Αδάμ και της Εύας. Η προπατορική παράβαση έμαθε τον άνθρωπο να ανταγωνίζεται, πρώτα με τον Θεό και μετά με τον συνάνθρωπο, τον σύντροφο, τον συνοδοιπόρο. Η διαβολή του Πειρασμού γέμισε την ανθρώπινη ψυχή με φόβο για έναν Θεό, που ξέρει μόνο να στέλνει κεραυνούς και να συντρίβει το πλάσμα Του, ζητώντας από αυτό θυσίες εξιλασμού και σπαρακτικά καλοπιάσματα. 
Κι όμως! Μια κόρη αγνή στο σώμα, κυρίως, όμως, αγνή στην καρδιά και την διάθεση, ήταν αρκετή για να βρει άνοιγμα ο Θεός της αγάπης στην ανθρώπινη ιστορία, προκειμένου να φανερώσει το αληθινό Του πρόσωπο. 
Πρόσωπο αγάπης σφοδρής, μανικής, ικανής να Τον οδηγήσει στην κένωση από την παντοδυναμία Του και στην πρόσληψη της μορφής του δούλου, για να αποκατασταθεί η σχέση Πατέρα με υιούς και θυγατέρες.
Ποτέ δεν θα μάθουμε, αν, χωρίς την Παναγία, θα πραγματοποιείτο, τουλάχιστον εκείνη τη χρονική στιγμή, η είσοδος του Θεού στον δικό μας, τον κοσμικό χρόνο. Αυτό που ξέρουμε, όμως, με βεβαιότητα, είναι πως σε εποχές σαν τη δική μας, εποχές που νιώθουμε ασήμαντοι και ανίσχυροι, η Παναγία μας θυμίζει πως ένας άνθρωπος αρκεί, για ν΄ αλλάξει τη ροή της ιστορίας.  
Μπορεί ο Θεός να έχει για θρόνο Του το σύμπαν και, ακόμη περισσότερο, την καρδιά του καθενός μας, όμως, ο χώρος πρέπει να ανοιχτεί με δική μας απόφαση και δικό μας κόπο. Η διαδικασία αυτή μπορεί να μας μεταβάλει σε μήτρες αγάπης, έτοιμες να γεννήσουν αγάπη και αγιότητα, που ο κόσμος διψάει όσο τίποτε άλλο.
Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της θεοτοκίας της Παναγίας μας: πέραν του ότι προσέφερε χώρο, προκειμένου ο Αχώρητος να βρει καταφύγιο ως βρέφος, άνοιξε την πόρτα της ανθρωπότητας, προκειμένου να μπορέσει ο Θεός να κάνει το τελευταίο βήμα από τα άπειρα που διήνυσε με δική Του πρωτοβουλία, για να υλοποιήσει το όνομά Του: «Εμμανουήλ»: ο Θεός με τους ανθρώπους.

Πίσω, όμως, από τα βαθύτερα θεολογικά μηνύματα, ξέρουμε όλοι πως μια σχέση πολύτιμη πραγματοποιείται ανάμεσα στην Παναγία και σε κάθε άνθρωπο, που προστρέχει στην προστασία Της. Να είναι η απεικόνιση στο πρόσωπό Της της μητρικής παρουσίας, που όλοι κάποτε δεχτήκαμε από τη φυσική μας μάνα; Να είναι η διαίσθηση, πως θα αποτελεί για πάντα οδό, που οδηγεί απευθείας στην αγκαλιά του Θεού;

Σημασία έχει, πως στη ζωή της Εκκλησίας, ο θάνατός Της βιώνεται ως κοίμηση και ως μετάσταση, δηλ. συνάντηση με τον Πλάστη και Υιό Της. Και σ΄ αυτή Της την ανάβαση προς την ανεκλάλητη Θεϊκή αγκαλιά, νιώθουμε -επειδή είναι αλήθεια- να παρασύρει ολόκληρη την ανθρωπότητα και τον καθένα από μας ξεχωριστά.
 (Η Παναγία μας θυμίζει ότι ένας άνθρωπος αρκεί για να αλλάξει την Ιστορία, Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, Εφημερίδα Δημοκρατία, 2/8/2014)

Όπως λέγει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, η σάρκωση του Κυρίου δεν ήταν έργο μόνο του Τριαδικού Θεού, "αλλά και της θελήσεως και της πίστεως της Παρθένου". Διότι η ενανθρώπιση δεν μπορούσε να γίνει αναγκαστικά σε βάρος της ελευθερίας μας. Έπρεπε και οι άνθρωποι να συμφωνήσουμε και να δεχτούμε να λυτρωθούμε με την παρουσία του Θεού ανάμεσά μας. Αυτήν ακριβώς τη θέληση της ανθρωπότητας την εξέφρασε η Παναγία μας με τα συγκλονιστικά εκείνα λόγια: "Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ῥῆμα σου (Λουκά, α, 38). 
Έγινε με τον τρόπο αυτό η Μητέρα του ενσαρκωθέντος Θεού. Τον κράτησε στα σπλάχνα Της. Τον γέννησε. Τον ανέθρεψε. Θαύμα ασύλληπτο. Έτσι υπηρέτησε η Υπεραγία Θεοτόκος τον ερχομό του Θεού στη γη και με τον τρόπο αυτό ετοίμασε το λιμάνι της σωτηρίας των ανθρώπων (Σκέψεις ιεράρχη). 
Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἐπιστάμεθα πάντες, Παρθένον ἀληθῶς, καὶ μετὰ τόκον φανεῖσαν, οἱ πόθῳ καταφεύγοντες, πρὸς τὴν σὴν ἀγαθότητα· σὲ γὰρ ἔχομεν ἁμαρτωλοὶ προστασίαν, σὲ κεκτήμεθα, ἐν πειρασμοῖς σωτηρίαν, τὴν μόνην Πανάμωμον(Θεοτοκίον)
Όταν ήλθε η ώρα να αναχωρήσεις από τον πρόσκαιρο και φθαρτό κόσμο και να εγκατασταθείς στον άφθαρτο και θεσπέσιο κόσμο των ουρανίων σκηνωμάτων, δεν εγκατέλειψες τον κόσμο.  Ενώ έφυγες από τη γη και πέταξες με τη χάρη του Υιού και Θεού Σου στον ουρανό, εξακολουθείς να είσαι κοντά μας. Σε νιώθουμε δίπλα μας. Σε αισθανόμαστε να μας βλέπεις στοργικά με το πανάγιο και όλο αγάπη βλέμμα σου, σαν Μητέρα μας (Ο Σωτήρ)



Καλημέρα σας! 
Πολύχρονοι όσοι και όσες γιόρταζαν! Εύχομαι η Παναγία να μας σκεπάζει όλους με τη ζεστή αγκαλιά Της! 

(Η ανάρτηση της Δευτέρας πραγματοποιείται σήμερα, λόγω διακοπών!) 



 
 

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Η ταπείνωση είναι στροφή στον συνάνθρωπο




1. Είχα μεγάλη λαχτάρα να μάθω πώς είναι η ζωή εκείνων που υπηρετούν τον Θεό με όλη τους την καρδιά. Γι’ αυτό και όταν ήμουν νεότερος, μου άρεσε να ξεφυλλίζω τα έργα των Αγίων Πατέρων και να βλέπω την εσωτερική κατάστασή τους. Αυτοί οι ίδιοι το περιέγραφαν αυτό.Βλέπετε, εμείς ζούμε μονάχα εξωτερικά και βλέπουμε τον χείμαρρο της ζωής να μας προσπερνά.
 Ωστόσο, η εσωτερική ζωή κάθε ανθρώπου δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ποθούσα να μάθω για την εσωτερική ζωή εκείνων που είχαν ζήσει βίο τέλειο εδώ στη γη, και που είχαν δοξαστεί από τον Θεό τόσο εδώ όσο και στην αιωνιότητα. Και ήταν τότε που συνειδητοποίησα, όπως εξηγούν οι ίδιοι οι Πατέρες, πως η τελειότητα της χριστιανικής ζωής συνίσταται στην άκρα ταπείνωση. 
2. Πρέπει κανείς να κηρύττει όχι από το ορθολογιστικό του μυαλό, αλλά μέσα από την καρδιά του. Μόνο ότι προέρχεται από την καρδιά μπορεί να αγγίξει μια άλλη καρδιά. Δεν πρέπει ποτέ κανείς να επιτίθεται σε κανένα ή να μάχεται κάποιον. Αν ο κήρυκας πρέπει να πει στους ανθρώπους να απέχουν από ένα συγκεκριμένο είδος κακού, πρέπει να το κάνει με πραότητα και ταπείνωση, με φόβο Θεού.
3. Πρέπει να υποφέρουμε αρκετά στην καρδιά μας ώστε να μάθουμε τη ταπεινοφροσύνη. Ο κύριος στέκει διαρκώς στο πλάι μας, επιτρέποντας να νιώσουμε πόνο αριστερά στο στήθος μας, έτσι ώστε να φύγει από μέσα μας όλη η δυσωδία. Κι εμείς αυτό που λέμε συνέχεια είναι, «Εκείνο και το άλλο μού είπε…Με προσέβαλε όσο δεν παίρνει…Ε, αυτό είναι ασυγχώρητο!». 
Πώς είναι δυνατόν να μη συγχωρούμε, τη στιγμή που είμαστε ίδιοι με τους άλλους; Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε κι εμείς προσβάλλει τους πλησίον μας; Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να διατηρούμε τη γαλήνη μας. Δεν μπορείς να μάθεις την ταπείνωση, αν δεν έχεις φτάσει να υποφέρεις πολλά στην καρδιά σου. 
Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι αν δεν ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, ο Κύριος δεν θα σταματήσει να μας ταπεινώνει. Θα χρησιμοποιήσει κάποιον προκειμένου να μας ταπεινώσει. Κάποιος θα προκαλέσει την οργή μας και θα το κάνει μέχρι να μάθουμε να παραμένουμε ήρεμοι και γαλήνιοι κάθε φορά που προκαλούμαστε. 
Όταν μπορούμε να παραμένουμε ήρεμοι κάθε φορά που κάποιος μας επιτίθεται απ’ όλες τις πλευρές,  όταν μπορούμε να διατηρούμε την εσώτερή μας γαλήνη παρά την σκαιότητα του προσώπου αυτού, τότε η ψυχή μας θα γίνει μειλίχια και ταπεινή, και θα πορευτούμε στη ζωή αυτή έχοντας πλήρη επίγνωσή της. 
Και οι πλησίον μας θα λένε: «Άλλαξες», είχες θυελλώδη ιδιοσυγκρασία, αλλά τώρα έχεις με κάποιο τρόπο γίνει ήρεμος και ψύχραιμος». Αλλά δεν θα είμαστε εμείς που έχουμε γίνει ψύχραιμοι. Θα είναι μάλλον η νίκη καταπάνω στο κακό που φανερώνει κατ’ αυτό τον τρόπο τον εαυτό της.
4. Ο άνθρωπος είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Μένουμε έκθαμβοι ενίοτε ενώπιον του μυστηρίου αυτού και αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί το σώμα μας χωρίς να το θέλουμε. Δεν υπάρχει ίδρυμα ή οργανισμός σ’ ολόκληρο τον πλανήτη που να μπορεί να λειτουργήσει όσο τέλεια λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα. 
Ο Θεός είναι ένα μυστήριο για κάθε πλάσμα. Ο Θεός είναι μέσα μας, κι αυτός είναι και ο λόγος που κι εμείς είμαστε μυστήριο για μας τους ίδιους. Ο Θεός αποκαλύπτει τον Εαυτό Του μόνο στους πράους και ταπεινούς. Είναι πανταχού Παρών, κι ωστόσο ο Ίδιος παραμένει ένα μυστήριο. Ίσως μπορούμε να μάθουμε κάποια πράγματα, ή να συλλέξουμε κάποια γνώση για Εκείνον από τη φύση, αλλά ως επί το πλείστον περικυκλωνόμαστε από μυστήριο. Ο πράος και ταπεινός άνθρωπος θα προκόψει στη γνώση.

5. Κοιτάξτε μας: απ’ τη στιγμή που θα αλλάξει η διάθεσή μας, δεν μιλάμε πλέον με ευγένεια στους πλησίον μας, αλλά αντίθετα τους απαντάμε απότομα. Μ’ αυτή τη συμπεριφορά, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Όταν είμαστε δυσαρεστημένοι, ολόκληρη η ατμόσφαιρα τριγύρω μας ξινίζει, κι αρχίζουμε να προσβάλλουμε ο ένας τον άλλο. Ανεξάρτητα από το τι λένε ή κάνουν οι άλλοι σε μας, εμείς πρέπει να είμαστε πράοι και να συγχωρούμε κάθε προσβολή που μας γίνεται.
6. Νομίζουμε ότι ξέρουμε πολλά, αλλά όσα ξέρουμε είναι πολύ λίγα. Ακόμα κι εκείνοι που αγωνίζονται σε όλη τους τη ζωή να κάνουν την ανθρωπότητα να προοδεύσει – εμβριθείς επιστήμονες και ιδιαίτερα καλλιεργημένοι άνθρωποι – συνειδητοποιούν εν τέλει ότι η γνώση τους δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένας κόκκος άμμου πλάι στη θάλασσα. Όλα μας τα επιτεύγματα είναι ανεπαρκή.
7. Η ταπείνωση είναι θεϊκή περιουσία, είναι η τελειότητα της χριστιανικής ζωής. Αποκτάται μέσα από την υπακοή. Όποιος δεν είναι υπάκουος δεν μπορεί να αποκτήσει την ταπείνωση. Υπάρχουν πολύ λίγοι σήμερα στον κόσμο, που έχουν υπακοή. Η ταπείνωσή μας είναι ανάλογη της υπακοής μας. Η φυσική, η εξωτερική ταπείνωση αποκτιέται πιο εύκολα από την εσωτερική, την ταπείνωση του νου. Αυτή η τελευταία είναι ένα ιδιαίτερο δώρημα. 
Ο άγιος πατήρ μας Συμεών λέει ότι τον άνθρωπο που έχει αποκτήσει την ταπείνωση του νου, δεν μπορεί να τον βλάψει τίποτα στον κόσμο. Ένας τέτοιος άνθρωπος, οτιδήποτε κι αν συμβαίνει, είναι πάντοτε ειρηνευμένος. Αυτό είναι πραγματικά μια θεϊκή περιουσία. Η υπερηφάνεια έχει κι αυτή τα επίπεδά της, ακριβώς όπως και η ταπείνωση. 
Η εξωτερική υπερηφάνεια είναι πιο εύκολα θεραπεύσιμη, αλλά η υπερηφάνεια του νου είναι σχεδόν αδύνατο να ξεριζωθεί. Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει σε ένα τέτοιο άνθρωπο ότι έχει πάρει λάθος δρόμο. Αλλά η εξωτερική υπερηφάνεια είναι θεραπεύσιμη, διότι μπορεί κσνείς από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθεί απ’ τα σαλόνια στα αλώνια, και να ταπεινωθεί είτε το θέλει είτε όχι!
8. Πραότητα σημαίνει να έχεις μια καρδιά ταπεινή και ειρηνική. Τα παιδιά είναι πράα. Γι’ αυτό και ο Κύριος λέει, «Αν δεν γίνεται σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών» (βλ. Ματθ. 18,3). Ένας υπερήφανος άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, όλα τον ενοχλούν κι ακολουθεί το δικό του θέλημα. Πρέπει να δείχνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού για να μάθουμε την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα, όσο είμαστε ακόμα σ’ αυτή εδώ τη ζωή, όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη, δεν σκέφτεται τον εαυτό της αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για καθετί ζωντανό και για ολόκληρο τον κόσμο.
9. Οι Άγιοι πατέρες λένε ότι όποιος γεννήθηκε πράος, έχει ήδη δεχθεί την ανταμοιβή του, αλλά η ανταμοιβή του αυτή δεν θα είναι το ίδιο μεγάλη με εκείνη που θα δεχθεί όποιος γεννήθηκε αψίμυθος, αλλά εντούτοις διδάχτηκε την πραότητα μέσα από την ταπεινοφροσύνη. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα δεχτεί πράγματι τεράστια ανταμοιβή.
10. Ερώτηση: Πώς μπορούμε να εκλαμβάνουμε την κτιστή ύλη ως καλύτερη από μας, δεδομένου ότι ο Θεός μας προίκισε με ένα λογικό νου και μας ονόμασε υιούς του; Απάντηση: Αν θέλεις να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, με το χέρι στη καρδιά, θα συνειδητοποιήσεις ότι πράγματι υπολειπόμαστε από πολλά κτιστά όντα. 

Δες τη μέλισσα με πόση φιλοπονία κοπιάζει! Δίνεται αφειδώς και ανεπιφύλακτα. Ο συνήθης χρόνος ζωής μιας μέλισσας είναι ενάμισης μήνας το πολύ. Πεθαίνει συχνά εργαζόμενη, χωρίς να γυρίσει στο σπίτι της, να μαζευτεί στην κυψέλη της. Κι εμείς; Πόσο λυπόμαστε και φειδόμαστε του εαυτού μας! Ή, δες το μυρμήγκι, που δεν κουράζεται ποτέ να σέρνει ένα βαρύ φορτίο. Ακόμα κι όταν το φορτίο του πέφτει κάτω, το μυρμήγκι το σηκώνει πάλι υπομονετικά και συνεχίζει τη δουλειά του. Ενώ εμείς παρατάμε αμέσως τα πράγματα, όταν δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε να πηγαίνουν!

(Από το βιβλίο «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας» Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Εκδόσεις Εν πλω, Μετάφραση Βασίλης Αργυριάδης)

Καλημέρα σας! Καλή Παναγιά και ευλογημένη εβδομάδα! 

 
Related Posts with Thumbnails