Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Το 2010 προ των πυλών!




 Παραμονή Χριστούγεννα. Ήρθε η ώρα όχι να πω τα κάλαντα (μεγάλωσα πια!!!), αλλά να αφήσω το τραγούδι να μας συνεπάρει. Αν και κανείς δεν είναι μόνος, όταν  νιώθει δίπλα του τη Θεία παρουσία, όλοι μας δεν πρέπει να  ξεχνάμε ποτέ τους ανθρώπους που είναι μόνοι, ανήμποροι και κατατρεγμένοι από τη ζωή. Το γνωστό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ''Το κοριτσάκι με τα σπίρτα'' ξετυλίγει ένα άλλο ''παραμύθι''.....που λέγεται ΖΩΗ.



Το κορίτσι με τα σπίρτα
Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι, αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με και μένα.





Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει, διαβάτες περνούν βιαστικοί.


Ένα σπιρτάκι άναψε
μέσα στ’ άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε
το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,
μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά
ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο
τη νύχτα φωτισμένο.







Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράιδες αρχίσαν χορό.
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.

Ανάβει ολόκληρο κουτί,
κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως,
όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά
και τη ζεστή αγκαλιά της.


Μανούλα κι εσύ, μη μ’ αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.



Παραμονή, Πρωτοχρονιά.
Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,
μοιάζει σα να κοιμάται.












Ευλογημένο, δημιουργικό και χαρούμενο το 2010 για όλους!!!!







Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Το πνεύμα των Χριστουγέννων μέσα από τη βυζαντινή υμνολογία και τη νεοελληνική ποίηση

Angel Glitter Graphics

Παραμονή της Γέννησης. Συναισθήματα μοναδικά. Η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί εύκολα να βρει λόγια, για να υμνήσει τον Κύριο. Τα δάκρυά της είναι δάκρυα δοξολογίας από τα βάθη της , για τη συγκατάβαση του Θεού και την αγάπη Του προς τον άνθρωπο.

Δάκρυα εμποδίστε μου το βλέμμα.
Δάκρυα κλείστε μου τα μάτια.
Δάκρυα σκοτίστε μου το κοίταγμα. Ψυχή χτυπημένη,
νικημένη απ' τον ίδιον εαυτό μου,
ψυχή μου αφανισμένη απ' το βάρος,
του ανθρώπινου σώματος δύσκολο βάρος,
δεν έχεις φωνή, ψυχή μου, ν' ακουστεί,
για ν' ακούσεις στης νύχτας το φέγγος
υπερούσια λόγια, ψυχή μου, δεν τοίμασες
συνοδεία αγγέλων στη νύχτα του σκότους δεν τοίμασες,
συνοδεία μέσ' τη νύχτα για σένα δεν τοίμασες.
Σωπαίνεις και δεν ακούς
τη φωνή της έναστρης νύχτας ακόμα,
κινούνται τ΄ άστρα, το φέγγος κινείται
ιώδες και μαύρο, γαλάζιο,
κινούνται τ΄ ακίνητα πάντα ακόμα,
ψυχή μονάχη, δίχως φωνή
παραμένεις, δίχως ακοή περιμένεις ακόμα
δεν έχεις φωνή να φωνάξεις
τον εαυτό σου στους άλλους
ανάμεσα να χαθείς, να βρεθείς
να μην είσαι μονάχη, ψυχή μοναχή.

(Ζωή Καρέλλη, Παραμονή της Γέννησης , 2ο μέρος , από τη συλλογή Πορεία)



Καθώς κυλούν οι μέρες, η ψυχή μας γίνεται τρυφερή και γεμίζει από τη Θεία θαλπωρή. Προσμένουμε να δούμε τη Βηθλεέμ της ψυχής μας και να ατενίσουμε το αστέρι της νύχτας των Χριστουγέννων.

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
—ποιος δεν το ξέρει; —

των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα

λάμπει τ' αστέρι.

Κι’ όποιος το βρει μέσ’ στ' άλλα αστέρια ανάμεσα

και δεν το χάσει

σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το

μπορεί να φτάσει.


(Γ. Δροσίνης, απόσπασμα από τη Νύχτα χριστουγεννιάτικη)





Την ημέρα των Χριστουγέννων αγγέλλεται στους ανθρώπους η εορτή της αγάπης, της αγάπης του Θεανθρώπου σε εμάς. Γεννιέται ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου.

Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε· Χριστός ἐπὶ γῆς ὑψώθητε….. (Βυζαντινή υμνολογία)


Ο Θεός και πατέρας αξίωσε το δημιούργημά του (η Αειπάρθενος Μαρία ) να φιλοξενήσει στην άσπιλο γαστέρα Της το Δημιουργό του Σύμπαντος, σημάδι της αγνότητας της κατά σάρκα Μητέρας του Κυρίου:

Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετά ποιμένων δοξολογοῦσι, Μάγοι δέ, μετά Άστέρος ὀδοιποροῦσι, δι' ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αίώνων Θεός»

(Κοντάκιον Χριστουγέννων)


Η ταπεινή φάτνη (= στάβλος) επιλέγεται , προκειμένου να καταδειχθεί περιφανώς ότι η ταπείνωση είναι η βασική αρετή που πρέπει να διέπει τον άνθρωπο. Οι τρεις Μάγοι, έρχονται εξ ανατολών για να προσφέρουν τα δώρα τους. Η αναφορά στην ανατολή δείχνει την ελπίδα και την προσμονή, ιδιότητες του ανθρώπου, ο οποίος διακατέχεται από την αγαθή προαίρεση. Τα δώρα που έφεραν οι Μάγοι έχουν κι αυτά το συμβολισμό τους:
• Χρυσός: προκειμένου να τονιστεί η «βασιλική» ιδιότητα του Χριστού.
• Λιβάνι: προκειμένου να φανεί η θεία καταγωγή Του και
• Σμύρνα: προκειμένου να δειχθεί ότι ο Θεάνθρωπος θα ζήσει και θα πεθάνει για έναν υπέρτατο σκοπό.





Κι όμως, κάποια Χριστούγεννα δεν μοιάζουν με όλα τα άλλα. Σκιάζονται από τη λαίλαπα του πολέμου. Θλιβερά Χριστούγεννα, του Β’ παγκοσμίου πολέμου σαλπίσματα . Η ειρήνη φάνταζε απροσδόκητα μακριά. Ο βίαιος διδάσκαλος, ο πόλεμος, έκανε τους ανθρώπους μόνο με το αίμα να ‘’μιλήσουν’’ :

Σημαία ακόμη τα δόκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα τα σταυρωτά και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει ἡ οβίδα στη φάτνη του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα.

εφιαλτικές γυναίκες με τρυφερά κέρινα χέρια
απεγνωσμένα χαϊδεύουν βόσκουν στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα με το σταυρό στα χέρια και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι ο σιδερόδρομος της λησμονιάς το τόπι του θανάτου

(Μίλτος Σαχτούρης, Χριστούγεννα 1948)



Άραγε ο σημερινός άνθρωπος γνωρίζει ποιο είναι το νόημα της Θείας ενσάρκωσης ή ως δέσμιος της ύλης, έχει λησμονήσει να αναζητήσει μέσα του το προαιώνιο ταξίδι της ψυχής, το ‘’ταξίδι των μάγων’’;

Έπρεπε να’ μαστε τρεις.
Αν δεν ήταν τόσο σκοτάδι,
θα καταλάβαινα ίσως, γιατί
έχω μείνει τόσο μονάχος.
Πόσο έχω ξεχάσει.
Πρέπει απ' αρχής πάλι το ταξίδι
ν' αρχίσει.
Πότε ξεκινήσαμε, τότε, οι τρεις;
Ή μήπως, κάποτε, είχαμε ανταμώσει...
Μαζί πορευτήκαμε ένα διάστημα,
όσο μας οδηγούσε άστρο λαμπρό.
Αυτό άλλαξε την οδό ή εγώ
τίποτα πια να δω δεν μπορώ;
Πού βρίσκομαι τώρα, σε τέτοιον καιρό,
σκληρό, ανένδοτο, δύσκολο,
εγώ, ανήσυχος, βιαστικός.
Μήπως κι' η ώρα πλησίασε;
Πού να το ξέρω!
Πού είναι τα δώρα;
είχαμε τότε τοιμάσει δώρα
ήμερα, ήσυχα
δώρα ημών των ταπεινών, χρυσόν
λίβανον και σμύρναν άλλοτε
με θαυμασμό κι' ευλάβεια τού φέρναμε.
Τώρα σ' αυτόν τον καιρό
σίδερο, κεραυνό και φωτιά.
Ήμασταν τρεις,
τώρα κανέναν άλλον δε βλέπω
κι' αισθάνομαι τα χέρια μου
πότε άδεια, πότε βαριά.
Βασιλείς τότε προς τον βασιλέα
του κόσμου, τώρα κανείς
δε βασιλεύει με βεβαιότητα.
Σκοτάδι βαρύ. Ποιος μ' οδηγεί;
Δίχως συντροφιά,
δίχως άστρο κανένα πηγαίνω.
Μόνη προσφορά, η μεγάλη που γνωρίζω,
συμφορά της στέρησής Του.

Τι να προσφέρω σημάδι ευλάβειας
κι' υποταγής; Εμείς, άνθρωποι
της παράφορης τούτης εποχής,
τι μπορούμε, δικό μας, ευτυχείς
να Του δώσουμε; Είναι ανάγκη
να βρούμε την προσφορά.
Τίποτα δεν προσφέρει της ψυχής μας
ο τόσος αγώνας.
Χρυσόν, λίβανον και σμύρναν
άλλοτε, δώρα απλά.
Μας παιδεύει η ασυμπλήρωτη προσφορά.
Τώρα που πορεύομαι στο σκοτάδι,

χωρίς τη χαρά των δώρων, μονάχος,
δεν έχω παρά τον εαυτό μου να δώσω.
Εν συντριβή βαδίζοντα.

(Ζωή Καρέλλη, Το ταξίδι των μάγων, από τη συλλογή Κασσάνδρα και άλλα ποιήματα)



Ο χρόνος λειτουργεί ως ενότητα βιώματος. Ποιος είναι εκείνος που θυμάται να προσφέρει ένα μέρος από την άπειρη αγάπη Του;

Με χρόνους με καιρούς και ήμισυ καιρού,
κάποιος αμαθής, αμαρτωλός χυδαίος,
καμμία γυναίκα του λαού πτωχή
σ᾿ ενθυμείται κι έρχεται να σου φέρ᾿
όχι χρυσόν, αλλά ολίγο λιβάνι,
ένα κερί, κι ολίγο λάδι στην μποτίλια
σ᾿ εσέ που είσαι όλων ὁ δοτήρ.

(Α. Παπαδιαμάντης, Στο Χριστό στο κάστρο)


Christian Glitter Graphics


Ποιος άραγε είναι ο δρόμος, για να φωλιάσει η αγάπη του Κυρίου μέσα μας; Πώς γίνονται τα όνειρα θαύματα; Εγώ, ο απλός σημερινός άνθρωπος τι περιμένω να αλλάξει στη ζωή μου;

Δεν περιμένω την οσμή καμιάς σπανίας βοτάνης,
αλλά το Υπερουράνιο, που Θεέ μου, θα με ράνεις,
και θα φανώ Ποιμενικόν θαύμα, θα φανώ φάσμα,
που φέρνει το Αρχαγγελικό της νύχτας τούτης άσμα.

(Τάκης Παπατσώνης, Χριστουγεννιάτικη αγρυπνία, Κατά την Γέννησιν του Κυρίου, Τα Χριστούγεννα των δακρύων)


Ο σημερινός άνθρωπος φαντάζει μοναδικά κενός να αποκτήσει την απλότητα και αδολότητα των ποιμένων της Βηθλεέμ. Η πολυσύνθετη σκέψη του τον έκανε σιγά-σιγά να χάσει την ταπεινότητα και υπακοή, όπως και την εσωτερική επαγρύπνηση, βαδίζοντας σε ένα μονοπάτι παρασυρμένο από γήινα πάθη. Διέξοδος η προσευχή:

Χριστέ μου, κράτα με μακριά απ' τις κακίες του κόσμου,
στην φάτνη βρέφος, όσο ζω να σε λατρεύω δώσ’ μου.
Κι όσο θα 'ρθεί από Σε σταλτός ο χάρος να με πάρει,
κάμε συ, βρέφος, να σταθώ μπροστά στη θεία Σου χάρη.
Και κάμε λόγια τα έργα μου σαν των αγρών τα κρίνα,
προφητικά, φεγγοβόλα κάμε τα σαν εκείνα, της νύκτας των απλών βοσκών.
Γεννιόσουν και γροικούσαν.
Τους ουρανούς ολάνοικτους που σε δοξολογούσαν.

(Κ. Παλαμάς, Ονειρεμένη προσευχή)


Και το θείο αστέρι φωτίζει την ανθρώπινη ψυχή! Ο άνθρωπος στέκεται άφωνος κι αδύναμος εμπρός στο άφραστον θαύμα! Ανακαλύπτει το δρόμο συνάντησης με τον Σαρκωθέντα Κύριο.

Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί, καί το κορμί μου, φάτνη ταπεινή, βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός. Ώ! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός. (Κ. Παλαμάς, Χριστούγεννα)


Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα της Θείας Γέννησης;

Το βασικό, αλλά και εκκλησιαστικό μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η αναγέννηση του ανθρώπου, μέσα από το κοσμοσωτήριο έργο του Υιού και Λόγου του Θεού: το χαρμόσυνο νέο της απολύτρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Η αναγκαιότητα να αποτάξουμε τον Παλαιό Άνθρωπο και να βιώσουμε μία νέα εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζωή μακριά από μικρότητες, εγωισμούς, μικροψυχίες και μισαλλοδοξίες.

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.

Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε ἡ ευσπλαχνία».

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.


Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα 'χαμε να πούμε

τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.



(Τ. Λειβαδίτης, Η Γέννηση)


Christian Glitter Graphics

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Η αρχή του 90-10 (Mελέτη του Stephen Covey)

MySpace Graphics


Ποια είναι η αρχή;

10% της ζωής μας είναι τυχαία γεγονότα.
90% της ζωής μας είναι αποτέλεσμα δικών μας αντιδράσεων.


Τι σημαίνει αυτό; Δεν έχουμε κανένα έλεγχο για το 10% που μας συμβαίνουν.
Δεν μπορούμε να σταματήσουμε ένα αυτοκίνητο, όταν προκαλεί ατύχημα μετά από μια μηχανική βλάβη.
Το αεροπλάνο μπορεί να καθυστερήσει να φτάσει στον προορισμό του και να μας βγάλει τελείως έξω από τον προγραμματισμό μας.
Μπορεί ένας οδηγός να κάνει μια απερίσκεπτη ενέργεια μέσα στην τρέλα της κίνησης στην πόλη.
Δεν έχουμε κανένα έλεγχο σε αυτό το 10%.
Στο υπόλοιπο 90% έγκειται η διαφορά. Εσύ καθορίζεις αυτό το ποσοστό. Πώς; Με τις αντιδράσεις σου.
Δεν μπορείς να ελέγξεις ένα κόκκινο φανάρι. Αλλά μπορείς να ελέγξεις τις αντιδράσεις σου.
Μην επιτρέπεις στις καταστάσεις να σε ξεγελούν. Ας δούμε ένα παράδειγμα...

Τρως πρωινό με την οικογένειά σου. Η κόρη σου ξαφνικά ρίχνει τον καφέ σου επάνω στο σακάκι σου. Δεν έχεις τον έλεγχο για ό,τι συνέβη. Το τι ακολουθεί μετά εξαρτάται από την αντίδρασή σου.



Τρελαίνεσαι και αρχίζεις τις φωνές. Σηκώνεσαι από την καρέκλα σου, λέγοντας στην κόρη σου πόσο απρόσεκτη ήταν. Η κόρη σου κλαίει.

Μετά απευθύνεσαι στη γυναίκα σου και της λες γιατί άφησε στην άκρη του τραπεζιού το φλιτζάνι με τον καφέ. Ακολουθεί μια σύντομη, αλλά έντονη λογομαχία.
Πηγαίνεις στο δωμάτιό σου και αλλάζεις γρήγορα. Επιστρέφοντας στην κουζίνα, η κόρη σου κλαίει ακόμα γι' αυτό που έγινε, με αποτέλεσμα να έχει περάσει η ώρα για το σχολείο της. Χάνει το σχολικό λεωφορείο.
Πρέπει να κάνεις κάτι, γιατί τα χρονικά όρια έχουν στενέψει. Τρέχεις στο αυτοκίνητό σου με την κόρη σου, για να την πας στο σχολείο. Επειδή έχεις αργήσει, ξεπερνάς το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας.
Έχεις καθυστερήσει 15 λεπτά πηγαίνοντας την κόρη σου στο σχολείο και επιπλέον έχεις και μια κλήση για υπέρβαση ορίου ταχύτητας. Η κόρη σου φεύγει για το σχολείο, χωρίς να σου πει καλημέρα.
Έχοντας φτάσει στη δουλειά σου 20 λεπτά αργότερα, συνειδητοποιείς ότι έχεις ξεχάσει το χαρτοφύλακά σου.
Η μέρα σου ξεκίνησε απαίσια. Και δεν φτιάχνει, καθώς περνάει η ώρα.
Γυρίζοντας στο σπίτι το κλίμα είναι παράξενο μεταξύ της γυναίκας σου, της κόρης σου και σένα.
MySpace Graphics


Γιατί; Γιατί αντέδρασες έτσι το πρωί.

Α. Ο καφές το προκάλεσε;
Β. Η κόρη σου έφταιξε;
Γ. Ο τροχονόμος ήταν η αιτία;
Δ. Εσύ το προκάλεσες;
Η απάντηση είναι η Δ.

Δεν είχες τον έλεγχο σε ό,τι σου συνέβη με τον καφέ. Η αντίδρασή σου σε αυτά τα 5 δευτερόλεπτα σου χάλασε τη μέρα.
Για να δούμε τι θα μπορούσε να γίνει...

Ο καφές πέφτει επάνω σου. Η κόρη σου σε κοιτάει με μάτια ανοιχτά, έτοιμη να κλάψει.Της λες:
''Μην ανησυχείς, γλυκιά μου. Πρέπει να είσαι πιο προσεκτική όμως την επόμενη φορά.''
Σκουπίζεσαι με πετσέτα κι αλλάζεις σακάκι. Παίρνεις το χαρτοφύλακά σου κι επιστρέφεις στην κουζίνα, βλέποντας την κόρη σου να ανεβαίνει στο σχολικό της. Γυρίζει και σε χαιρετάει.
Φτάνεις στη δουλειά σου με ελάχιστη καθυστέρηση.
Βλέπεις τη διαφορά; Δυο διαφορετικά σενάρια.
Και τα δυο ξεκίνησαν την ίδια στιγμή. Τελείωσαν όμως διαφορετικά. Γιατί;
Γιατί οι αντιδράσεις σου ήταν διαφορετικές. Δεν έχεις τον έλεγχο για το 10% που συμβαίνει στη ζωή σου.Το υπόλοιπο 90% όμως καθορίζεται από τις αντιδράσεις σου.

Συμπέρασμα:

1. Αν κάποιος λέει αρνητικά πράγματα για σένα, μη γίνεις ''σφουγγάρι''.
2. Άφησε την επίθεση που δέχεσαι να κυλήσει σαν νερό.
3. Δεν πρέπει να αφήνεις τα αρνητικά σχόλια να σε επηρεάσουν.
4. Αν αντιδράσεις κατάλληλα, δεν θα καταστρέψεις τη μέρα σου.
5. Μια λάθος αντίδραση μπορεί να καταστρέψει μια φιλία, να απολυθείς από τη δουλειά, να θυμώσεις και να εκνευριστείς απίστευτα.
MySpace Graphics
Πώς αντιδράς αν κάποιος σε εμποδίζει στην κίνηση του δρόμου;
Εκνευρίζεσαι; Χάνεις την ψυχραιμία σου;Ανεβαίνει η πίεσή σου;
Και τι θα γίνει αν φτάσεις στη δουλειά 10 λεπτά αργότερα;
Γιατί επιτρέπεις σε ένα αυτοκίνητο να χαλάσει τη μέρα σου;
Βγάζεις κάτι με το να νευριάσεις;
Δες τη θετική πλευρά της ζωής.Ό,τι κάνουμε, ό,τι λέμε και ό,τι σκεφτόμαστε, γυρίζει μπούμερανγκ σε μας.
Αν θέλουμε να παίρνουμε, πρέπει να μάθουμε να δίνουμε.
Μπορεί να μείνουμε με άδεια χέρια, αλλά η καρδιά μας θα είναι γεμάτη αγάπη.


Κι αυτοί που αγαπούν τη ζωή έχουν αυτό το αίσθημα χαραγμένο στην καρδιά τους για πάντα!!!




Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Δεκαέξι συν μία έννοιες της αγάπης































ΖΩΗ είναι η ύπαρξη της αγάπης.
ΛΟΓΙΚΗ είναι η αγάπη που υπολογίζει.
ΜΕΛΕΤΗ είναι η αγάπη που αναλύει.
ΕΠΙΣΤΗΜΗ είναι η αγάπη που ερευνά.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ είναι η αγάπη που σκέπτεται.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ είναι η αγάπη που αναζητά το Θεό.
ΑΛΗΘΕΙΑ είναι η παντοτινή αγάπη.
ΙΔΑΝΙΚΟ είναι η αγάπη που ανεβάζει.
ΠΙΣΤΗ είναι η αγάπη που μεταδίδεται.
ΕΛΠΙΔΑ είναι η αγάπη που ονειρεύεται.
ΚΑΛΟΣΥΝΗ είναι η αγάπη που βοηθά.
ΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ είναι η αγάπη που αγκαλιάζει.
ΘΥΣΙΑ είναι η υπέρτατη αγάπη.
ΑΠΑΡΝΗΣΗ είναι η αγάπη που εγκαταλείφθηκε.
ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ είναι η αγάπη που χαμογελάει.
ΠΡΟΚΛΗΣΗ είναι η αγάπη που υποβαθμίστηκε.
Πολλοί λένε ότι το ΜΙΣΟΣ είναι το αντίθετο της αγάπης. Στην πραγματικότητα όμως είναι η αγάπη που αρρώστησε βαριά.

Αν αγαπάς λοιπόν τον εαυτό σου και τους γύρω σου και αν εμφορείσαι από ειρήνη, χαρά, απλότητα και ελπίδα, ανακαλύπτεις ότι:

ΑΓΑΠΩ σημαίνει ΖΩ!
ΑΓΑΠΙΕΜΑΙ σημαίνει ΑΞΙΖΩ!!
ΑΓΑΠΩ και ΑΓΑΠΙΕΜΑΙ σημαίνει ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΩ!!!

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Η ελληνική αλφάβητος δεν είναι τυχαία!



Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνηση τους δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μία πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανωτέρας συλλήψεως.

Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμμα) ακούγονται και γράφονται ως εξής: ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ- ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ-ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις
αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ
ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ
ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ
(Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και
ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας
κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.

ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ
ΕΨΙΛΩΝ, ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ) ΠΥΡΟΣ
(ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ:
Αλ = Ο νοητός ήλιος
Φα-ος = Το φως
Βη = προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
Τα = Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την
Γα = Γη (δωρικός τύπος)
Αμα = (επιρρ.) συγχρόνως
Έλ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος
Έψ = ρήμα έψομαι, εψ-ημένος, ψημένος
Ιλών = Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη, πηλός
Στη = προστακτική ρήματος ίστημι
Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα
Ζή = προστακτική ρήματος ζω
Η = υποτακτική ρήματος ειμί, είμαι
Θη = προστακτική ρήματος θέτω
Ιώτα = τα ίωγα, τα Εγώ
Παλάν = Ρήμα πάλλω (δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο παλλάς-
πάλλουσι,περιστρεφόμενη (πρβλ: Παλλάς Αθηνά)
Δά = άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ: Δαμήτηρ, Δημήτηρ, Δήμητρα=Μητέρα γη)
Νύξ = νύκτα
Ο = το οποίο, που
Φυ(οι) = ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι) Κ.Ο.Κ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...(;)

ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού). ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (μία ξηρά), ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ.
ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΕΙ (να σβήσει, να χαθεί) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!

Γιά όσους ρωτούν : Η συγκεκριμένη ανάλυσις έχει γίνει πρίν από 2200 χρόνια, γι' αυτό καί δεν υπάρχουν τά άλλα 4 γράμματα (είχαν ήδη εκλείψει). Η ανάλυσις της Αλφαβήτου έχει γίνει σύμφωνα μέ τόν Ερμητισμό, ένα μεταφυσικό σύστημα πρακτικών, πού ανάγεται σέ μυθολογικές διδασκαλίες. Τά Ερμητικά κείμενα χάθηκαν και τόν 15ον αιώνα εμφανίζονται στό έργο Mercurii Trismegisti liber de postestate et sapientia Dei. Η ανάλυσις δέν αποτελεί ΔΟΓΜΑ, αλλά μία ακαδημαϊκή αφετηρία για προβληματισμό ώς πρός τήν αρχαία Ελληνική γραμματεία
Τα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου είναι 27, τα οποία 3 (δίγαμμα ή στίγμα, κόππα και σαμπί) έχουν αφαιρεθεί από το 300 π.Χ. Το δίγαμμα συνυπάρχει με το στίγμα: οι παλαιότεροι θα θυμάστε πως στο Δημοτικό λέγαμε «Πάω στην 6η, δηλ. στη ΣΤ». Να λοιπόν πώς μετρούσαν οι αρχαίοι και πώς οι λέξεις αντιστοιχούσαν σε αριθμούς :

Α=1
Β=2
Γ=3
Δ=4
Ε=5
δίγαμμα F/ΣΤ=6
Ζ=7
Η=8
Θ=9
Ι=10
Κ=20
Λ=30
Μ=40
Ν=50
Ξ=60
Ο=70
Π=80
κόππα Q=90
Ρ=100
Σ=200
Τ=300
Υ=400
Φ=500
Χ=600
Ψ=700
Ω=800
σαμπ Ϡ =900.

ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ :
"Ο ΔΕ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΚΑΛΛΙΑΣ ΜΙΚΡΟΝ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ ΤΟΙΣ ΧΡΟΝΟΙΣ ΣΤΡΑΤΤΙΔΟΣ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΤΗΝ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΝ ΘΕΩΡΙΑΝ ΟΥΤΩ ΔΙΑΤΑΞΑΣ. ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΜΕΝ ΑΥΤΗΣ ΕΣΤΙΝ ΕΚ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΩΝ ΧΡΗ ΛΕΓΕΙΝ ΔΙΑΙΡΟΥΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΣ ΠΟΙΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΙΣ ΤΑΛΦΑ :

ΑΛΦΑ, ΒΗΤΑ, ΓΑΜΜΑ, ΔΕΛΤΑ, ΘΕΟΥ ΓΑΡ ΕΙ, ΖΗΤ’, ΗΤΑ, ΘΗΤ’, ΙΩΤΑ, ΚΑΠΠΑ, ΛΑΒΔΑ, ΜΥ, ΝΥ, ΞΕΙ, ΤΟ ΟΥ, ΠΕΙ, ΡΩ, ΤΟ ΣΙΓΜΑ, ΤΑΥ, Υ,, ΠΑΡΟΝ ΦΕΙ ΧΕΙ ΤΕ ΤΩ ΨΕΙ ΕΙΣ ΤΟ Ω.

ΧΟΡΟΣ ΔΕ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΣΥΝΔΥΟ ΠΕΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΑΥΤΩ ΕΣΤΙΝ ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΑΜΑ ΚΑΙ ΜΕΜΕΛΟΠΕΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΤΟΝΔΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ.."


"Ο ΚΑΛΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΑΚΜΑΣΕ ΛΙΓΟ ΠΡΩΤΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΤΗ,ΣΥΝΘΕΣΕ ΤΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΣΧΕΔΙΟ: Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΔΙΑΙΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΤΙΞΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΑΛΦΑ.

ΑΛΦΑ, ΒΗΤΑ, ΓΑΜΜΑ, ΔΕΛΤΑ , ΕΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΖΗΤΑ, ΗΤΑ, ΘΗΤΑ, ΙΩΤΑ ΚΑΠΠΑ, ΛΑΒΔΑ, ΜΥ, ΝΥ, ΞΕΙ , ΤΟ ΟΥ, ΠΕΙ, ΡΩ, ΤΟ ΣΙΓΜΑ, ΤΑΥ ΤΟ Υ, ΦΕΙ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΨΕΙ, ΩΣ ΤΟ Ω.

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΖΕΥΓΗ , ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΤΡΟΠΟ..".

Γλωσσολογική ερμηνεία ( από τις εκδόσεις Κάκτος)

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

''15 λόγοι για να ζεις''


1. Σ' αγαπώ όχι γι' αυτό που είσαι, αλλά γι' αυτό που είμαι εγώ, όταν είμαι κοντά σου!

2. Δεν αξίζει να κλαις για κανέναν. Όσοι αξίζουν τα δάκρυά σου, δεν θα σε κάνουν ποτέ να κλάψεις.

3. Επειδή κάποιος δεν σ' αγαπάει, όσο εσύ θα ήθελες, δεν σημαίνει ότι δεν σ' αγαπάει με όλη την καρδιά του.

4. Αληθινός φίλος είναι αυτός που σου κρατάει το χέρι και ταυτόχρονα αγγίζει την καρδιά σου.

5. Ο χειρότερος τρόπος να χάσεις κάποιον που αγαπάς είναι να είσαι δίπλα του, αλλά εκείνος να μην είναι εκεί.

6. Μη σταματάς ποτέ να χαμογελάς, ακόμα κι όταν είσαι δυστυχισμένος. Κάποιος ίσως ερωτευθεί το χαμόγελό σου.

7. Μπορεί απλώς να είσαι ένα άτομο σε όλο τον κόσμο, αλλά για κάποιο άτομο μπορεί να είσαι ο κόσμος όλος!

8. Μην ξοδεύεις το χρόνο σου για κάποιον, που δεν νοιάζεται να τον ξοδέψει μαζί σου.

9. Ίσως ο Θεός θέλει να γνωρίσεις πολλούς λάθος ανθρώπους, μέχρι να γνωρίσεις τον σωστό: έτσι, όταν συμβεί αυτό, θα είσαι πραγματικά ευγνώμων.

10. Μην κλάψεις γιατί ήρθε το τέλος σε μια σχέση. Χαμογέλασε για όλα αυτά που περάσατε μαζί.

11. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε πληγώνουν. Πρέπει να συνεχίζεις να έχεις εμπιστοσύνη. Απλά να είσαι πιο προσεκτικός.

12. Γίνε καλύτερος άνθρωπος μέρα με τη μέρα. Όταν θα γνωρίσεις αυτόν που ψάχνεις, να είσαι σίγουρος πως θα σε αγαπήσει γι' αυτό που είσαι.

13. Μην ανυπομονείς. Τα καλύτερα έρχονται, όταν δεν τα περιμένεις, μια και για όλα υπάρχει κάποιος λόγος ύπαρξης!

14. Όσο ανακαλύπτεις τη ζωή, άλλο τόσο διαπιστώνεις ότι ακόμη δεν την ξέρεις. Τη μαθαίνεις κάθε μέρα.

15. Να αγαπάς το Δημιουργό σου και να μην ξεχνάς να Τον ευχαριστείς καθημερινά για την ανάσα ζωής που σου δίνει!

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Δεν σε ξεχνάμε, Αλέξη...!

Ο Δεκέμβριος του 2009 έκρουσε τη θύρα μας! Καλό μήνα! Όνειρα που έρχονται, καθώς ο χρόνος τελειώνει. Όνειρα που κρύβουν ελπίδα, αναμένοντας τη γιορταστική χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Κάποια όνειρα όμως κομματιάστηκαν, τα ισοπέδωσε η βία της εξουσίας.. Ένας χρόνος πέρασε από τότε (6/12/08)... Το όνειρό σου δεν χάθηκε, Αλέξη... Αλέξη, δεν σε ξεχνάμε... Έφυγες κι όμως είσαι εδώ!

Related Posts with Thumbnails