Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

3. Τα νέα σχολικά βιβλία (Μέρος Β)



Πολλά γεγονότα έχουν σημαδέψει με μελανά χρώματα την ιστορία αυτού του τόπου. Αδιαμφισβήτητα, η Μικρασιατική καταστροφή, το καλοκαίρι του 1922, αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνική συμφορά του Νεότερου Ελληνισμού. Ο ιστορικός Β. Σφυρόερας αναφέρει χαρακτηριστικά: * "Στις 27 Αυγούστου του 1922, ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη και τέσσερις μέρες αργότερα η Ιωνική πόλη πυρπολήθηκε...Εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι Έλληνες εξοντώθηκαν και πολλοί αιχμαλωτίσθηκαν Χωριά και πόλεις με ακμαίο ελληνικό στοιχείο καταστράφηκαν και κύματα προσφύγων μέσα σε κλίμα αλλοφροσύνης εγκατέλειπαν τις πανάρχαιες εστίες του Ελληνισμού, για να σωθούν στην Ελλάδα. Ο θρήνος για τις χαμένες πατρίδες απλώθηκε παντού".

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο ** που αναφέρεται στα γεγονότα και μου έκαναν εντύπωση τα εξής:
α) Ο Βουλευτής St. Pound, μιλώντας στο Κοινοβούλιο της Γηραιάς Αλβιόνας στις 7/6/2006, ζητά από τους βουλευτές να ''αναγνωρίσουν τη γενοκτονία που συνέβη στην Οθωμανική αυτοκρατορία, μετά την πυρπόληση της Σμύρνης και τη μετατροπή της από τους Τούρκους σε Izmir." Παρατηρεί εύστοχα ότι ''ο πόλεμος δεν επαναφέρει στη ζωή τα θύματά του. Όμως για τους συγγενείς και τους απογόνους όσων υπέφεραν, αποτελεί διπλό θάνατο το να έχουν δει το θάνατο των δικών τους, αλλά και δεύτερο θάνατο την άρνηση του θανάτου τους από τους θύτες''.
β) Ο Βρεττανός συγγραφέας Τζάιλς Μίλτον επισημαίνει: " Δεν είμαι Έλληνας, για να διαισθάνομαι τον πόνο που προκαλεί η λέξη Σμύρνη. Αλλά ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετώπισαν το θέμα η βρετανική και αμερικανική κυβέρνηση, είναι σοκαριστικός. Σε ανθρωπιστικό επίπεδο, ήταν μια καταστροφή τεράστιας κλίμακας, η πρώτη που είδαμε τον 20ο αιώνα. Ήταν επίσης το πρώτο δείγμα βάναυσης ρεάλ πολιτίκ. "

Το σημερινό βιβλίο της Νεότερης Ιστορίας, που διδάσκεται στη Γ Γυμνασίου των Ελληνικών σχολείων, δεν αναφέρεται σε Μικρασιατική καταστροφή, αλλά σε Μικρασιατικό πόλεμο. Πουθενά -για ανεξήγητο λόγο- δεν καταγράφεται με περιφανή τρόπο ότι αυτός ο πόλεμος ήταν μια εθνική συμφορά, μια τραγωδία, αλλά απλώς στις τελευταίες γραμμές της Ενότητας 38, σελ. 107 η αναφορά στον Μικρασιατικό πόλεμο ολοκληρώνεται με τις φράσεις: "Στις 27 Αυγούστου οι κεμαλικοί μπήκαν στη Σμύρνη. Η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες, οι Έλληνες και οι Αρμένιοι κάτοικοί της στη σφαγή. Η ήττα του ελληνικού στρατού σήμανε και το τέλος του μικρασιατικού ελληνισμού. Όσοι Έλληνες σώθηκαν, πήραν το δρόμο για την προσφυγιά.''

Και βέβαια, στην προηγούμενη Ενότητα του ίδιου βιβλίου με τίτλο "Το Εθνικό τουρκικό κίνημα", οι αποφάσεις του Κεμάλ στο συνέδριο του Ερζερούμ (1919), παρουσιάζονται μέσα από γραπτή πηγή!!!!!!

Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική δίνεται έμφαση στην Τουρκική ιστορία, ενώ δεν σχολιάζεται η Ελληνική. Και μάλιστα, αυτό είναι ένα τυχαίο παράδειγμα. Υπάρχουν και πολλά άλλα. Λόγου χάρη, στο ελληνικό βιβλίο της Β Γυμνασίου, η στάση του Νίκα προτιμάται να γίνει πρότζεκτ (σχέδιο διδασκαλίας) και δεν έχει εκτενή ανάλυση, ενώ η άλωση της Πόλης το 1453 αναφέρεται με τόσο πενιχρά λόγια, σαν να μην σήμαινε τίποτα για τους Έλληνες, αν και σηματοδότησε τη ζωή των Ελλήνων στον μετέπειτα τουρκικό ζυγό.
Πώς μπορούμε και λεγόμαστε Έλληνες, αν δεν παραδίδουμε την ιστορία μας, σχολιάζοντας και αναλύοντάς τη στις επόμενες γενιές;Μήπως στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, τα σύγχρονα διδακτικά βιβλία γράφονται πια γενικόλογα(μήπως και θίξουμε συνειδήσεις και χώρες;) Αλίμονο.... η ταυτότητά μας χάνεται, φθίνει, αλλοιώνεται. Πάντως, σίγουρα, ξεφτίζει το νόημα των γεγονότων, όταν δεν αναλύονται. Και η προπαγάνδα στις άλλες χώρες καλά κρατεί. Όμως, δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι ως Έλληνες, όταν δεν μελετούμε. Οι εθνικές επιταγές δυσχεραίνουν, η ανάμνηση των γεγονότων υποχωρεί και κυρίως....Τα ολοκαυτώματα δεν συγχωρούν...

* Β. Σφυρόερα, Ιστορία Νεότερη και σύγχρονη, Γ Γυμνασίου, ΟΕΔΒ, Αθήνα 1994.
** Περιοδικό "Η δράσις μας", Τεύχος 471

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

2. Τα νέα σχολικά βιβλία

Σε ένα πρόσφατο e-mail, έφριξα όταν διάβασα τα εξής: ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ: Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ' Δημοτικού εξυμνεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να ενισχύσουν την εκπαίδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία-και ξεχνάει το κρυφό σχολειό- το αντίστοιχο εγχειρίδιο της γείτονας χώρας διδάσκει στους Τούρκους μαθητές ότι: -Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή». -Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη». (!!!) -Σελίδα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία». -Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το 1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας. Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα». Αυτά και άλλα πολλά αλιεύει κάποιος από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου οκταετούς υποχρεωτικής φοίτησης. Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη γείτονα χώρα το 1955 με την υπογραφή του Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά. Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας, όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός- ήταν τουρκικής προέλευσης! Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες, Τρώες και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο. Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του «μοναδικού που είχε τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»! Ακόμη πιο προχωρημένη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ (Turk Yunaniliskilerivefiliki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο, ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ. και ότι ο Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης, Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τους τουρκικής καταγωγής. Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία...

1. Εισαγωγή

Αναρωτιόμαστε σήμερα πώς και γιατί τα παιδιά έχουν ήδη απορρίψει τη σχολική πραγματικότητα; Γιατί συνεχώς έρχονται αδιάβαστα και πού «μετανάστευσε» εκείνη η πληθώρα γνώσεων που αποκόμιζαν οι παλιότερες γενιές;

Ή μήπως μας πειράζει που, όταν οι δημοσιογράφοι ρωτούν τη σύγχρονη νεολαία «Τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου», απαντούν: «την επανάσταση με τον Κολοκοτρώνη»;

Παραθέτω ένα γράμμα παιδιού από Δημοτικό σχολείο της Αθήνας, όπως έφτασε στα χέρια μου, μέσω mail.

Έκθεση παιδιού από δημοτικό σχολείο της Αθήνας ...

Έκθεση: «Η 28η Οκτωβρίου»

Η 28η Οκτωβρίου είναι µια πάρα πολύ σπουδαία µέρα. Η 27η Οκτωßρίου και η 29η Οκτωβρίου δεν λένε και πάρα πολλά πράγµατα. Η 26η Οκτωβρίου κάτι λέει, άµα σε λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Καλπακλής που τον λένε Δημήτρη και πάει Δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άµα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο µού είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόµα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσµο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρημένο και τρέχουν και οι μύξες του.
Η 28η Οκτωβρίου είναι µια πάρα πολύ σπουδαία µέρα, άµα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουµε τριήμερο και πάµε εκδροµή στο χωριό του µπαµπά µου. Εκτός αν δεν πάµε, γιατί η µαµά µου δεν χωνεύει τη µαµά του µπαµπά µου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της µαµά που δεν τη χωνεύει ο µπαµπάς µου, οπότε µπορεί να µείνουµε και σπίτι.
Εµείς τα παιδιά είµαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουµε την 28η Οκτωβρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωβρίου, είχανε να γιορτάζουνε µόνο την 25η Μαρτίου. Την 28η Οκτωβρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά, γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωβρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέµα, γιατί δεν είχανε µπει οι Γερµανοί. Έπρεπε πρώτα να µπουν οι Γερµανοί και µετά να γίνει μια μέρα της προκoπής.
Εγώ είµαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και µόλις το είπα στη µαµά µου µού έβαλε θερμόμετρο και είχα 37,4 και µου έδωσε σιρόπι και µου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά µου νιώθει ένα ρίγος από μόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28η Οκτωβρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.
Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα µας, µας είπε ότι την 28η Οκτωβρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσβης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ' όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι' αυτό κι εµείς το λέµε «το ηρωικό ΟΧΙ».
Κι εµένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι µου, µου ζήτησε όλες µου τις Μπάρµπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «ΟΧΙ», γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσβης και η Χαρούλα. Άµα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από µόνος σου. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντι αστροναύτη.
Και µετά τους πολεµήσαµε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέµησα, γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόµα. Ούτε ο µπαµπάς ούτε η µαµά. Η µαµά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε, γιατί όποτε τη ρωτάω «µαµά, πόσων χρόνων είσαι;» µου απαντάει «μήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας;».
Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εµένα δεν µου αρέσει να µε φιλάνε οι φίλες της μαμάς µου, γιατί έχουνε σάλια. Αλλά εκείνη η µέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον.
Και τώρα, από τη χαρά µας βάζουμε την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Όμως εµείς δεν βάζουμε την ελληνική σημαία, γιατί όταν μετακομίσαμε τη χάσαμε. Και κάθε 28 Οκτωβρίου ντρεπόμαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο το ξεχνάμε και δεν πάµε να αγοράσουμε µια καινούργια. Αυτά και ελπίζω να µην ξαναρθούν οι Γερµανοί. Ελπίζω επίσης η έκθεση να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω µετά να πάµε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόµα το Σκούµπι Ντου.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!

ΤΟ BLOG ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ



Φιλολογικά διακείμενη, λεκτικά πρωτόλεια και αεικίνητα περίεργη στις συνθήκες των καιρών, προσπαθώ να αναζητήσω τα δικά μου κομμάτια στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Με τη συμπλήρωση 20 χρόνων υπηρεσίας (19-8-2009), θα επιχειρήσω να σχολιάσω τα απείρου κάλλους κακώς κείμενα της σχολικής ζωής, μήπως και υπάρχει ελπίδα αναβάθμισης στην τάξη-λαίλαπα ή στην τάξη-φυλακή.
Related Posts with Thumbnails